| dbo:abstract
|
- المفريان (بالسريانية: ܡܦܪܝܢܐ مَفريانا أو مفريونو) هو لقب يعطى لرجال دين في الكنائس السريانية. تعتبر مرتبة المفريان الثانية في الشأن بعد البطريرك. (ar)
- Maphrian (ab 11. Jh.), auch: „Metropolit/Katholikos des Ostens“ (ab 6. Jh.), war der Titel des Oberhaupts der syrisch-orthodoxen, „jakobitischen“ Kirche im Gebiet des (ehemaligen) Perserreichs der Sasaniden. Die „anti-nestorianische“ Kirche der Jakobiten war dabei in Mesopotamien (Irak) hauptsächlich in der Gegend um Tikrit und Mossul vertreten. Heute wird der Titel in seiner griechischen Form „Katholikos“ von den zwei Oberhäuptern der syrisch-orthodoxen Thomaschristen in Indien getragen. (de)
- The Maphrian (Syriac: ܡܦܪܝܢܐ, romanized: maphryānā or maphryono), originally known as the Grand Metropolitan of the East and also known as the Catholicos, was the second-highest rank in the ecclesiastical hierarchy of the Syriac Orthodox Church, right below that of patriarch. The office of a maphrian is an maphrianate. There have been three maphrianates in the history of the Syriac Orthodox Church and one, briefly, in the Syriac Catholic Church. The first maphrianate, called the Maphrianate of the East or the Maphrianate of Tagrit, was established in 628 to give the Syriac Orthodox Church an ecclesiastical hierarchy in the Sasanian Empire and lands outside the control of the Roman Empire. The seat of the bishop was initially at Tagrit and he ranked second in the hierarchy after the Patriarch of Antioch. Initially he used the title catholicos in direct opposition to the rival Catholicos of Seleucia-Ctesiphon of the Church of the East. The title "maphrian" first came into use around 1100. In 1156 the seat of the maphrian was moved to Mosul. The Maphrianate of the East was abolished in 1860 as a result of a decreasing number of Syriac Orthodox outside of the region of Ṭur ʿAbdin. By then it had been a merely titular see for a long time. The second maphrianate was the Maphrianate of Ṭur ʿAbdin established in 1495 under the jurisdiction of the Patriarch of Ṭur ʿAbdin. It is unclear what kind of jurisdiction this maphrian exercised. No new maphrian was appointed after the death of the last one in 1844. The sole Syriac Catholic maphrian was Baselios Isḥaq Jbeir who took the title in 1693. Although elected patriarch, he refused the title, keeping his position as a Maphrian, thus not establishing a patriarchal line. In the 20th century a new maphrianate nominally under the Syriac Orthodox Church was established in India in 1912, creating a new autocephalous church, the Malankara Orthodox Syrian Church. This was not recognised by the then-reigning Patriarch of Antioch until 1958. The situation, however, deteriorated in 1975 and the Malankara Orthodox Church split again from the Jacobite Syrian Christian Church (an integral branch of the Syriac Orthodox Church). Since that time there have been two rival maphrianates in India, although the title in actual use is Catholicos of India. (en)
- Mafrián (en siríaco, ܡܦܪܝܢܐ maphryānā) es históricamente el segundo más alto rango en la jerarquía eclesiástica de la Iglesia ortodoxa siriana, justo debajo de la de patriarca. El oficio de un mafrián es un mafrianato. Se considera equivalente al título occidental de primado. Ha habido tres mafrianatos en la historia de la Iglesia ortodoxa siriana y uno, brevemente, en la Iglesia católica siria. La palabra "mafrián" deriva del árabe mafiryān, que lo tomó del siríaco maphryono (mprynʾ), que significa "el que da fruto, fructificador", metafóricamente "consagrador" de obispos. (es)
- Le titre de maphrien est un titre spécifique de l'Église syriaque orthodoxe. Le mot syriaque maphriono, dérivé du verbe aphri (« engendrer »), signifie au sens propre « géniteur », « père ». Il a d'abord été porté par le primat de l'Église jacobite de Mésopotamie (entre 629 et 1859). Il est actuellement porté par le primat de l'Église syro-malankare orthodoxe. (fr)
- Mafriano (in siriaco: ܡܦܪܝܢܐ, maphryānā) è un titolo della gerarchia della Chiesa ortodossa siriaca, inferiore solo a quello di patriarca e superiore a quello di metropolita. È considerato equivalente al titolo occidentale di primate. La carica del mafriano è chiamata mafrianato. Nella Chiesa ortodossa siriaca ci sono stati tre mafrianati e solamente uno nella Chiesa cattolica siriaca. Il primo mafrianato, chiamato Mafrianato dell'Est o Mafrianato di Tigrit, nacque nell'anno 628 per dare alla Chiesa ortodossa siriaca una gerarchia ecclesiastica nell'impero sasanide e legittimare la titolarità dei possedimenti terrieri al di fuori del territorio dell'impero romano. Il titolo di Mafriano fu tuttavia utilizzato per la prima volta nel XII secolo. Nel 1156 la sede dell'autorità fu trasferita a Mosul. Dal 1495 al 1844 il titolo spettò ai Patriarchi di Tur Abdin, restando non chiaro quale tipo di giurisdizione esercitassero realmente. Nel 1860, la sua giurisdizione fu abolita a seguito del numero decrescente di ortodossi al di fuori della regione di Tur Abdin, divenendo per lungo tempo una sede titolare. Baselios Isḥaq Jbeir fu tre anni dopo l'unico cattolico siriaco ad ottenere questo titolo, ormai puramente onorifico. La formazione della Chiesa ortodossa siriaca del Malankara (in India) segnò nel 1912 la rinascita di un mafrianato. Nata come chiesa autocefala, fu poi riconosciuta dal regnante Patriarca di Antiochia nel 1958. Nel 1975 tale chiesa decise di scindersi dalla Chiesa cristiana siriaca giacobita. Da allora in India convissero due mafrianati, sebbene il titolo in uso fosse quello di Catholicos. (it)
- Mafrian, właściwie mafrian i katolikos Wschodu (aram. mafriono „konsekrator”) – godność kościelna specyficzna dla Kościoła jakobickiego; metropolita o specyficznej, bardzo szerokiej jurysdykcji, równej jurysdykcji patriarszej. O powstaniu instytucji mafriana zadecydowały specyficzne warunki, w których działał kościół jakobicki. Okresem, w którym kościół jakobicki kształtował swoje podstawy organizacyjne, był VI wiek. W tym czasie kościół ten posiadał wiernych i organizację po obu stronach granicy bizantyjsko-perskiej. Ze względu na wrogość obu tych imperiów granica była praktycznie nieprzekraczalna, wskutek czego jakobicki patriarcha Antiochii miał duże trudności w wykonywaniu swej jurysdykcji w Persji. Ponadto podległość perskiego kościoła jakobickiego patriarsze rezydującemu pod władzą Bizancjum ściągała na perskich jakobitów ciągłe (tu akurat z całą pewnością bezpodstawne) podejrzenia o sprzyjanie Bizancjum. Naturalnym rozwiązaniem tej sytuacji było ustanowienie dla perskich jakobitów kogoś w rodzaju patriarszego wikariusza, ustępującego patriarsze w hierarchii, a jednocześnie pełniącego wszystkie jego funkcje na obszarze Wschodu (czyli za granicą persko-bizantyjską). Pierwszym mafrianem, nie noszącym jeszcze tego miana, lecz pełniącym właściwe mu funkcje, był Ahudame, biskup Bet Arabaje, wyświęcony przez Jakuba Baradeusza w 559, zamordowany na rozkaz szacha w 575. Następnie, od 629, władzę w imieniu patriarchy sprawowali biskupi Tikrit – jedynej stolicy biskupiej wyznającej monofizytyzm, jako że w V wieku większość chrześcijan perskich przyjęła nestorianizm. Z czasem dla tych metropolitów utarł się tytuł mafriana. Urząd mafriana utrzymał się również pod rządami Arabów. Początkowo wybierani przez biskupów Persji i tylko wyswięcani przez patriarchów, od 793 mafrianowie byli nominowani przez patriarchów. Mafrianowie początkowo rezydowali w mieście Tikrit, po jego zniszczeniu w 1089 – w Mosulu, a od 1155 – w monasterze świętego Mateusza (Mar Mattaj) koło Niniwy. Kolejnych mafrianów wyświęcali patriarchowie; od 869 przywilej wyświęcania patriarchy został zastrzeżony dla mafriana. Współpraca patriarchów i mafrianów układała się na ogół zgodnie, choć zdarzyło się kilka konflliktów. W czasach nowożytnych godność mafriana stała się czysto tytularna i przysługiwała jakobickim metropolitom Jerozolimy. Ostatni dostojnik jakobicki noszący tytuł mafriana Wschodu – Behnama IV – zmarł w 1895. Obecnie mafrianami bywają nazywani jakobiccy metropolici w południowych Indiach. Za najwybitniejszego mafriana uważa się Grzegorza Bar Hebraeusa (Abul-Faradża ibn al-Ibri, 1226-1286). (pl)
- Мафриан (сирийское Mafrejânâ «насаждающий», то есть рукополагающий, духовник) — титул главы яковитской церкви в Месопотамии, принятый в 629 году для того, чтобы отличать сирийских иерархов от несторианских (Ассирийской церкви Востока). Мафриан имел право рукополагать не только священников, но и епископов. В 991 году престол перенесен в Тикрит, с 1089 по 1112 год пребывал в Мосуле, и после разрушения Тикрита в 1156 окончательно перенесен в Мосул, в монастырь Мар Маттай. С появлением Мафрианата в Турабдине, Мафрианы Востока стали называть себя Мафрианами Мосула (дабы отличаться от турабдинских) и стали всегда добавлять в начало имени «Базелиос». В 1860 году престол Мафриана Востока (Мосула) был упразднён. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- المفريان (بالسريانية: ܡܦܪܝܢܐ مَفريانا أو مفريونو) هو لقب يعطى لرجال دين في الكنائس السريانية. تعتبر مرتبة المفريان الثانية في الشأن بعد البطريرك. (ar)
- Maphrian (ab 11. Jh.), auch: „Metropolit/Katholikos des Ostens“ (ab 6. Jh.), war der Titel des Oberhaupts der syrisch-orthodoxen, „jakobitischen“ Kirche im Gebiet des (ehemaligen) Perserreichs der Sasaniden. Die „anti-nestorianische“ Kirche der Jakobiten war dabei in Mesopotamien (Irak) hauptsächlich in der Gegend um Tikrit und Mossul vertreten. Heute wird der Titel in seiner griechischen Form „Katholikos“ von den zwei Oberhäuptern der syrisch-orthodoxen Thomaschristen in Indien getragen. (de)
- Mafrián (en siríaco, ܡܦܪܝܢܐ maphryānā) es históricamente el segundo más alto rango en la jerarquía eclesiástica de la Iglesia ortodoxa siriana, justo debajo de la de patriarca. El oficio de un mafrián es un mafrianato. Se considera equivalente al título occidental de primado. Ha habido tres mafrianatos en la historia de la Iglesia ortodoxa siriana y uno, brevemente, en la Iglesia católica siria. La palabra "mafrián" deriva del árabe mafiryān, que lo tomó del siríaco maphryono (mprynʾ), que significa "el que da fruto, fructificador", metafóricamente "consagrador" de obispos. (es)
- Le titre de maphrien est un titre spécifique de l'Église syriaque orthodoxe. Le mot syriaque maphriono, dérivé du verbe aphri (« engendrer »), signifie au sens propre « géniteur », « père ». Il a d'abord été porté par le primat de l'Église jacobite de Mésopotamie (entre 629 et 1859). Il est actuellement porté par le primat de l'Église syro-malankare orthodoxe. (fr)
- The Maphrian (Syriac: ܡܦܪܝܢܐ, romanized: maphryānā or maphryono), originally known as the Grand Metropolitan of the East and also known as the Catholicos, was the second-highest rank in the ecclesiastical hierarchy of the Syriac Orthodox Church, right below that of patriarch. The office of a maphrian is an maphrianate. There have been three maphrianates in the history of the Syriac Orthodox Church and one, briefly, in the Syriac Catholic Church. (en)
- Mafriano (in siriaco: ܡܦܪܝܢܐ, maphryānā) è un titolo della gerarchia della Chiesa ortodossa siriaca, inferiore solo a quello di patriarca e superiore a quello di metropolita. È considerato equivalente al titolo occidentale di primate. La carica del mafriano è chiamata mafrianato. Nella Chiesa ortodossa siriaca ci sono stati tre mafrianati e solamente uno nella Chiesa cattolica siriaca. (it)
- Mafrian, właściwie mafrian i katolikos Wschodu (aram. mafriono „konsekrator”) – godność kościelna specyficzna dla Kościoła jakobickiego; metropolita o specyficznej, bardzo szerokiej jurysdykcji, równej jurysdykcji patriarszej. W czasach nowożytnych godność mafriana stała się czysto tytularna i przysługiwała jakobickim metropolitom Jerozolimy. Ostatni dostojnik jakobicki noszący tytuł mafriana Wschodu – Behnama IV – zmarł w 1895. Obecnie mafrianami bywają nazywani jakobiccy metropolici w południowych Indiach. (pl)
- Мафриан (сирийское Mafrejânâ «насаждающий», то есть рукополагающий, духовник) — титул главы яковитской церкви в Месопотамии, принятый в 629 году для того, чтобы отличать сирийских иерархов от несторианских (Ассирийской церкви Востока). Мафриан имел право рукополагать не только священников, но и епископов. (ru)
|
