| dbo:abstract
|
- الكمال مصطلح لوصف ما ليس به عيب أو ، وهو غالبا ما يستخدم لوصف في الديانات التوحيدية. يستخدم المصطلح بشكل كبير في الكتبات الميتافيزيقية والدينية والأخلاقية للدلالة على الحالة المثلى. (ar)
- La perfecció és el grau màxim d'assoliment o completesa d'un ésser o esdeveniment, com indica la seva etimologia (del llatí perficiō, acabar). El terme s'aplica sobretot a l'ètica i l'estètica, essent la persona perfecta aquella que reuneix una conducta admirable (realització del bé) i bellesa física. Una obra mestra és un treball perfecte segons uns cànons ètics i estètics. En un altre sentit pot referir-se a una relació amb una altra persona, adient o escaient, com per exemple el mite de la parella perfecta o ideal, o per dur a terme una tasca. Pitàgores associà la perfecció a l'esfericitat i al nombre deu. Així mateix 10 és la nota màxima en molts sistemes escolars, com el català (el concepte matemàtic de nombre perfecte, però, no inclou únicament el 10). Posteriorment es va associar amb Déu, definit com una criatura perfecta en oposició a l'home (argument desenvolupat per l'escolàstica i després per Descartes). Aquesta associació va reforçar el sentit de perfecció com a insuperable. (ca)
- Vollkommenheit bezeichnet einen Zustand, der sich nicht noch weiter verbessern lässt. Vollkommen nimmt dabei eine Mehrfachbedeutung an: einerseits im Sinne von Makellosigkeit (lateinisch integritas), also ein von Beschädigungen freier Zustand, andererseits im Sinne von zum Vollen kommen bzw. Vollendung (lateinisch perfectio), also als finales Ergebnis einer abschließbaren Serie von Verbesserungen als absolute innere Zweckmäßigkeit. Gemein ist diesen beiden Bedeutungen der Kontext von Unübertrefflichkeit – der makellose bzw. vollendete Zustand ist jeweils ein Maximum des jeweils Erreichbaren – hierin erinnert er an das Begriffsfeld Ideal. (de)
- Perfekteco estas stato, varie konsiderita, de kompleteco, senmakuleco aŭ suprema elstareco. Ĝi derivas el adjekto "perfekta". La termino estas uzata por aludi al gamo de diversaj, se ofte similaj, konceptoj. Tiuj estis historie adresitaj en nombraj evidentaj fakoj, partikulare en matematiko, fiziko, kemio, etiko, estetiko, ontologio, kaj teologio. La vorto "perfekteco" derivas el la Latina "perfectio", kaj "perfekta" — el "perfectus. -a, -um". Tiuj esprimoj siavice derivas el "perficio" — "fini", "finigi." "Perfectio(n)" tiel laŭvorte signifas "finon", kaj "perfect(us)" — "finita". De tie la signifo de perfekto kiel "Tenso en kelkaj lingvoj, kiu esprimas la plenumitecon de la procezo." La plej antikva difino de "perfekteco", sufiĉe preciza kaj distinganta la nuancojn de la koncepto, goes back to Aristotelo. En la libro Delta de sia Metafiziko, li distingas tri signifojn de la termino, aŭ pli bone dirite tri nuancojn de unu signifo, sed tute ne tri diferencajn konceptojn. Estas perfekta: 1. kio estas kompleta — kio enhavas ĉiujn postulitajn partojn;2. kio estas tiom bona ke nenio tia povus esti pli bona;3. kio atingis sian celon. La paralela ekzisto de du konceptoj de perfekteco, unu strikta ("perfekteco," kiel tio) kaj la alia izola ("elstareco"), rezultis eble ekde frua antikveco sed certe ekde la Renesanco, al singulara paradokso: ke la plej granda perfekteco estas malperfekteco. Tiu estis formulata de (1585–1619), kiu havis antaŭulo en la verkisto de la 16-a jarcento nome Joseph Juste Scaliger, kaj ili siavice referencas al la antikva filozofo Empedoklo. Ilia argumento, esprimita de la du unue menciitaj, estas ke se la mondo estus perfekta, ĝi ne povus pliboniĝi kaj tiel al ĝi mankus la "vera perfekteco," kiu dependas el progreso. En PIV "perfekta" (el kio perfekteco) havas ankaŭ du signifojn: 1. Havanta ĉiujn kvalitojn kaj nenian mankon.2. Havanta ĉiujn kvalitojn necesajn en sia speco. En matematiko, aŭ pli precize en aritmetiko, perfekta nombro estas pozitiva entjera nombro n, strikte pli granda ol 1, kiu estas sumo de ties dividigoj, krom la nombro mem. En kemio diversaj konceptoj estas "perfektaj", kiel "perfekta rigida korpo", "perfekta plasta korpo", "perfekta nigra korpo", "perfekta kristalo", "perfekta gaso" ktp. (eo)
- Perfekzio, perfektutasun edo hobezintasuna ontzat edo beharrezkotzat jotzen zaizkion kualitate edo propietate guztiak dituen zerbaiten edo norbaiten nolakotasun edo egoera da. Erlijio batzuetan, Jainkoa izaki perfektua dela esaten da. (eu)
- Perfection is a state, variously, of completeness, flawlessness, or supreme excellence. The term is used to designate a range of diverse, if often kindred, concepts. These have historically been addressed in a number of discrete disciplines, notably mathematics, physics, chemistry, ethics, aesthetics, ontology, and theology. (en)
- La perfection est l'atteinte d'un stade suprême ou idéal pour un être ou un objet. La perfection réunit toutes les qualités et n'a pas de défaut. (fr)
- Volmaaktheid of perfectie is een filosofisch concept, dat betekent dat een bepaald wezen een bepaalde eigenschap in de hoogste mate bezit, of dat een bepaald wezen alle eigenschappen bezit. Ook kan het betekenen, dat een bepaald wezen alle bestaande eigenschappen in de hoogste mate bezit.Dit concept wordt vaak gebruikt in filosofische of theologische contexten. God is volgens sommige filosofen en theologen bijvoorbeeld een volmaakt wezen.Een ander concept is voldoen aan de maatstaven waarvoor het gemaakt werd. Bijvoorbeeld een stoel is volmaakt indien men er op kan zitten, m.a.w. hij heeft 3 of meer poten. (nl)
- 완벽(完璧)은 아무런 흠이 없는 상태를 말한다. 완벽이라는 용어는 개념이라는 일정한 다양성을 가리키기 위해 사용된다. 이 개념들은 특히 수학, 물리학, 화학, 윤리학, 미학, 온톨로지, 신학 등 수많은 개개의 학문에 역사적으로 기술되어 왔다. (ko)
- La perfezione è, in senso lato, uno stato di completezza e di ineccepibilità. Il termine "perfezione" è in realtà impiegato per designare una gamma di svariati concetti che, storicamente, sono stati indirizzati verso distinte discipline, in particolar modo la matematica, la fisica, la chimica, l'etica, l'estetica, l'ontologia e la teologia. (it)
- Perfeição caracteriza um ser ideal que reúne todas as qualidades e não tem nenhum defeito, e designa uma circunstância que não possa ser melhorada. Historicamente o termo perpassa pelo conceito de entelecheia (enteles, completo, telos, fim, propósito e echein, ter) cunhado por Aristóteles, sendo um trabalho ativo para a realização de um alvo, intrínseca à mesma coisa. Mas é também esse alvo, esse estágio em que a organização alcançou todas suas potentialidades, e consequentemente, alcançou a perfeição. O conceito moderno de perfeição se origina do movimento idealista do século XVIII, e está estreitamente ligado à noção de progresso. Em Kant e seus antecessores, Christian Wolff e Alexander Gottlieb Baumgarten perfeição é uma noção de ontologia: completude como sendo uma reunião de todas as disposições sujeitas a uma unidade harmoniosa, ou ordem. O perfeito é um 'completo', um manancial de ações potenciais. Por outro lado, a perfeição é uma ideia, uma condição que não é alcançada, mas deve necessariamente ser almejada - esta é a ética do homem. Hoje em dia na linguagem profissional, perfeição pode ser definida não como não ter defeitos. Mas sim como algo ou alguém que apresenta defeitos, mas que esses seus defeitos são ofuscados pelas suas qualidades, fazendo com que eles se tornem invisíveis aos olhos das pessoas. Já que é impossível chegar à perfeição profissional, porque para ser considerado perfeito sem haver a possibilidade de melhoria no mercado de trabalho, deve conhecer todas as áreas e fazer um trabalho perfeito. (pt)
- Doskonałość – stan lub efekt w swej istocie bezbłędny, bezproblemowy, całkowicie zadbany i dopracowany w każdym szczególe, nienaganny. Termin określający cechę m.in. osoby, czynności, umiejętności, dzieła, przedmiotu, produktu. Używany w wielu dziedzinach, np. w naukach przyrodniczych, matematyce, fizyce, chemii, a także sztuce, teologii, teorii na temat moralności, jak i w życiu potocznym. W teorii poznania zastąpiony przez inne określenia (np. nie istnieje prawda niedoskonała – w takim przypadku jest jedynie prawdopodobieństwem). (pl)
|
| rdfs:comment
|
- الكمال مصطلح لوصف ما ليس به عيب أو ، وهو غالبا ما يستخدم لوصف في الديانات التوحيدية. يستخدم المصطلح بشكل كبير في الكتبات الميتافيزيقية والدينية والأخلاقية للدلالة على الحالة المثلى. (ar)
- Vollkommenheit bezeichnet einen Zustand, der sich nicht noch weiter verbessern lässt. Vollkommen nimmt dabei eine Mehrfachbedeutung an: einerseits im Sinne von Makellosigkeit (lateinisch integritas), also ein von Beschädigungen freier Zustand, andererseits im Sinne von zum Vollen kommen bzw. Vollendung (lateinisch perfectio), also als finales Ergebnis einer abschließbaren Serie von Verbesserungen als absolute innere Zweckmäßigkeit. Gemein ist diesen beiden Bedeutungen der Kontext von Unübertrefflichkeit – der makellose bzw. vollendete Zustand ist jeweils ein Maximum des jeweils Erreichbaren – hierin erinnert er an das Begriffsfeld Ideal. (de)
- Perfekzio, perfektutasun edo hobezintasuna ontzat edo beharrezkotzat jotzen zaizkion kualitate edo propietate guztiak dituen zerbaiten edo norbaiten nolakotasun edo egoera da. Erlijio batzuetan, Jainkoa izaki perfektua dela esaten da. (eu)
- Perfection is a state, variously, of completeness, flawlessness, or supreme excellence. The term is used to designate a range of diverse, if often kindred, concepts. These have historically been addressed in a number of discrete disciplines, notably mathematics, physics, chemistry, ethics, aesthetics, ontology, and theology. (en)
- La perfection est l'atteinte d'un stade suprême ou idéal pour un être ou un objet. La perfection réunit toutes les qualités et n'a pas de défaut. (fr)
- Volmaaktheid of perfectie is een filosofisch concept, dat betekent dat een bepaald wezen een bepaalde eigenschap in de hoogste mate bezit, of dat een bepaald wezen alle eigenschappen bezit. Ook kan het betekenen, dat een bepaald wezen alle bestaande eigenschappen in de hoogste mate bezit.Dit concept wordt vaak gebruikt in filosofische of theologische contexten. God is volgens sommige filosofen en theologen bijvoorbeeld een volmaakt wezen.Een ander concept is voldoen aan de maatstaven waarvoor het gemaakt werd. Bijvoorbeeld een stoel is volmaakt indien men er op kan zitten, m.a.w. hij heeft 3 of meer poten. (nl)
- 완벽(完璧)은 아무런 흠이 없는 상태를 말한다. 완벽이라는 용어는 개념이라는 일정한 다양성을 가리키기 위해 사용된다. 이 개념들은 특히 수학, 물리학, 화학, 윤리학, 미학, 온톨로지, 신학 등 수많은 개개의 학문에 역사적으로 기술되어 왔다. (ko)
- La perfezione è, in senso lato, uno stato di completezza e di ineccepibilità. Il termine "perfezione" è in realtà impiegato per designare una gamma di svariati concetti che, storicamente, sono stati indirizzati verso distinte discipline, in particolar modo la matematica, la fisica, la chimica, l'etica, l'estetica, l'ontologia e la teologia. (it)
- Doskonałość – stan lub efekt w swej istocie bezbłędny, bezproblemowy, całkowicie zadbany i dopracowany w każdym szczególe, nienaganny. Termin określający cechę m.in. osoby, czynności, umiejętności, dzieła, przedmiotu, produktu. Używany w wielu dziedzinach, np. w naukach przyrodniczych, matematyce, fizyce, chemii, a także sztuce, teologii, teorii na temat moralności, jak i w życiu potocznym. W teorii poznania zastąpiony przez inne określenia (np. nie istnieje prawda niedoskonała – w takim przypadku jest jedynie prawdopodobieństwem). (pl)
- La perfecció és el grau màxim d'assoliment o completesa d'un ésser o esdeveniment, com indica la seva etimologia (del llatí perficiō, acabar). El terme s'aplica sobretot a l'ètica i l'estètica, essent la persona perfecta aquella que reuneix una conducta admirable (realització del bé) i bellesa física. Una obra mestra és un treball perfecte segons uns cànons ètics i estètics. En un altre sentit pot referir-se a una relació amb una altra persona, adient o escaient, com per exemple el mite de la parella perfecta o ideal, o per dur a terme una tasca. (ca)
- Perfekteco estas stato, varie konsiderita, de kompleteco, senmakuleco aŭ suprema elstareco. Ĝi derivas el adjekto "perfekta". La termino estas uzata por aludi al gamo de diversaj, se ofte similaj, konceptoj. Tiuj estis historie adresitaj en nombraj evidentaj fakoj, partikulare en matematiko, fiziko, kemio, etiko, estetiko, ontologio, kaj teologio. 1. kio estas kompleta — kio enhavas ĉiujn postulitajn partojn;2. kio estas tiom bona ke nenio tia povus esti pli bona;3. kio atingis sian celon. En PIV "perfekta" (el kio perfekteco) havas ankaŭ du signifojn: (eo)
- Perfeição caracteriza um ser ideal que reúne todas as qualidades e não tem nenhum defeito, e designa uma circunstância que não possa ser melhorada. Historicamente o termo perpassa pelo conceito de entelecheia (enteles, completo, telos, fim, propósito e echein, ter) cunhado por Aristóteles, sendo um trabalho ativo para a realização de um alvo, intrínseca à mesma coisa. Mas é também esse alvo, esse estágio em que a organização alcançou todas suas potentialidades, e consequentemente, alcançou a perfeição. (pt)
|
_-_Foto_Giovanni_Dall'Orto,_6-Apr-2008.jpg){kind=link}
