| dbo:abstract
|
- Semiopera, semi-opera neboli dramatická opera je raná forma opery. Vyvinula se v Anglii mezi roky 1673 a 1710 a je spojena s díly Henryho Purcella, jmenovitě Král Artuš a Královna víl. Herci v semiopeře měli role pěvců, tanečníků a mluvené role. Hudba se používala ve chvílích následujících buď milostné scény nebo scény týkající se nadpřirozena. Kromě Anglie se semiopera vyskytovala i ve Španělsku. (cs)
- Una semiópera (a veces, seudo ópera) es un género musical lírico barroco específicamente inglés del siglo XVII. En inglés se conoce con los términos Semi-opera, dramatic[k] opera y English opera. Se trata de entretenimientos de la Restauración que combinaba obras habladas con episodios de mascarada (masque) con personajes que cantan y bailan. Normalmente incluía máquinas al estilo del espectáculo de la Restauración. Los primeros ejemplos fueron las adaptaciones shakespeareanas producidas por Thomas Betterton con música de Matthew Locke. Después de la muerte de Locke se produjo un segundo florecimiento de las semióperas con Henry Purcell, en particular El rey Arturo y La reina de las hadas. La semiópera recibió un golpe de muerte cuando el Lord Chambelán concedió licencia por separado para los dramas sin música y la nueva ópera italiana. Las semióperas se interpretaban con papeles cantados, bailados y hablados. Cuando se escribía la música, era normalmente para momentos del drama inmediatamente posteriores a escenas de amor o aquellas que se refería a lo sobrenatural. Se ha observado que varias de las "comedias" de Calderón con música de Juan Hidalgo de Polanco están más cercanos a la semiópera que a la zarzuela pastoral. (es)
- Als Semi-Oper (engl. semi-opera, von lat. semi – halb und Oper, vgl. opus – Arbeit, Werk) bezeichnet man die spezielle Form der englischen Barockoper, in der gesprochenes Drama mit gesungenen, getanzten und instrumentalen musikalischen Szenen verknüpft wird. Parallelen gibt es zum französischen Vaudeville. Die Semi-Oper ging aus der Bühnenmusik und der Masque hervor. Sie erlebte ihre Blütezeit nach der Stuart-Restauration in England (1660). Ihr erster großer Förderer war Thomas Betterton, der langjährige Leiter des Londoner Theaterwesens. Er schrieb unter anderem das Libretto zu Henry Purcells erster Semi-Opera Dioclesian, die ursprünglich ein reines Schauspiel war. Ein erstes Beispiel für die Semi-Opera ist die erste Version von The Enchanted Island nach Shakespeares The Tempest, dessen Libretto von Thomas Shadwell stammt. Die Musik dieses Werkes stammt von mehreren Komponisten: Matthew Locke schrieb die Instrumentalmusik, die jedem Akt vorausging; schrieb die Tänze; Pelham Humfrey, und James Hart schrieben die Vokalmusik. Viele Semi-Operas wurden mehrmals vertont, wie z. B. The Enchanted Island und The Indian Queen. Henry Purcell schrieb die Musik zu fünf Semi-Operas:
* The Prophetess, or The History of Dioclesian
* King Arthur
* The Fairy-Queen
* Timon of Athens
* The Indian Queen Purcell wurde lange Zeit auch eine Version von The Enchanted Island zugeschrieben, doch mittlerweile ist erwiesen, dass er lediglich einen Satz („Dear pretty Youth“) beisteuerte. Man geht davon aus, dass ein Schüler Purcells die restliche Musik schrieb. Mit Purcells frühem Tod ging die glanzvolle Epoche des englischen Musiktheaters ihrem Ende entgegen, und obwohl viele namhafte englische Komponisten wie z. B. Purcells Bruder Daniel und Jeremiah Clarke mit Werken wie The Island Princess den Untergang aufzuhalten versuchten, gelang es ihnen nicht. Die übermächtige italienische Oper und ihr Patron in England, Georg Friedrich Händel, verdrängte das einst so glorreiche englische Musiktheater für lange Zeit. (de)
- Un semi-opéra (ou mask en anglais) est un genre musical lyrique baroque spécifiquement anglais du XVIIe siècle Les théâtres londoniens furent fermés entre 1642 et 1660 du fait de la guerre civile. La renaissance de l'activité théâtrale s'accompagna d'une mise en musique des pièces, dans un premier temps sous forme de ballets ou dans des scènes de genre (à la façon du masque), sans participation directe à l'intrigue. Le semi-opéra, illustré tout particulièrement par Henry Purcell dans ses œuvres Diocletian, King Arthur, the Fairy Queen, the Indian Queen, est un hybride entre opéra et théâtre, et résulte de l'augmentation de la participation musicale : la priorité est au drame parlé, mais des scènes vocales chantées apparaissent et la musique sert de divertissement là où sa présence est justifiée par l'intrigue et compatible avec sa progression. L'origine en serait une volonté de réalisme, et l'idée que le public anglais n'aurait pu se satisfaire d'une œuvre entièrement chantée. C'est pourtant ce même public qui, quelques années plus tard, devait complètement se vouer à l'opéra italien : le semi-opéra disparut complètement. (fr)
- The terms "semi-opera", "dramatic[k] opera" and "English opera" were all applied to Restoration entertainments that combined spoken plays with masque-like episodes employing singing and dancing characters. They usually included machines in the manner of the restoration spectacular. The first examples were the Shakespeare adaptations produced by Thomas Betterton with music by Matthew Locke. After Locke's death, a second flowering produced the semi-operas of Henry Purcell, notably King Arthur and The Fairy-Queen. Semi-opera received a deathblow when the Lord Chamberlain separately licensed plays without music and the new Italian opera. Semi-operas were performed with singing, speaking and dancing roles. When music was written, it was usually for moments in the play immediately following either love scenes or those concerning the supernatural. It has been observed that several of Calderón's comedias with music by Juan Hidalgo de Polanco are closer to semi-opera than to the pastoral Zarzuela. (en)
- Semiopera is een mengvorm tussen opera en toneel, met andere woorden een opera waarin ook gesproken dialoog voorkomt. De term semiopera is een uitvinding van , die hiermee een vorm van muziektheater poogde te omschrijven die met name in de late 17de eeuw in Engeland populair was. De semiopera is in feite geëvolueerd uit de masque: een zang- en dansspektakel dat gedurende de 17de eeuw de standaard vormde op het Engelse toneel, maar dat rond 1660, met de Restauratie, concurrentie kreeg van de opera. De continentale norm was dat een opera volledig gezongen werd, ook in de verbindingsstukken, vandaar het recitatief. Het Engelse publiek uit die tijd was dit echter niet gewend: normaliter werd een lied (het woord aria was in Engeland nog niet in gebruik) afgewisseld met dramatische dialoog, zodat het verhaal zich vlot kon ontrollen. Koning Charles II, een groot voorstander van de Italiaanse muziek, bevorderde echter zo veel mogelijk de 'zuiderse' stijl, en vanaf 1660 begon men op de Engelse bühne geleidelijk aan volwaardige opera's te zien. Het duurde echter nog tot de vroege 18de eeuw vooraleer de opera, zoals men die tegenwoordig ook nog kent, ingeburgerd geraakte, en – grotendeels door de invloed van Händel, die naar Londen was verhuisd – de Engelse muziekscene met opera's naar Italiaans model overspoeld werd. Teneinde het veeleer conservatieve Engelse publiek niet te verliezen, componeerden schrijvers en componisten uit de late 17de eeuw derhalve vaak in een compromisvorm, die men later semiopera is gaan noemen. De belangrijke dramatische actie werd gezongen, terwijl omzeggens het 'opvulsel' zoals voorheen gesproken werd. De belangrijkste werken in het genre zijn die van Purcell, die tussen 1690 en 1695 vijf semiopera's componeerde. (nl)
- I termini semi-opera, dramatic[k] opera ed English opera erano tutti applicati ai Restoration entertainments (Spettacoli della restaurazione), che combinavano lavori recitati con episodi tipo-masque e utilizzavano personaggi che cantano e danzano. Normalmente includevano l'uso di macchine alla maniera degli spettacoli della restaurazione. I primi esempi furono gli adattamenti di Shakespeare prodotti da Thomas Betterton con musica di Matthew Locke. Dopo la morte di Locke una seconda fioritura produsse le semi-opera di Henry Purcell, principalmente King Arthur e The Fairy-Queen. La semi-opera ricevette un colpo mortale quando il Lord ciambellano autonomamente autorizzò lavori senza musica e la nuova opera Italiana. Le semi-opere venivano rappresentate con parti cantate, parlate e danzate. Se la musica veniva composta, era di solito per momenti dell'azione immediatamente successivi sia alle scene d'amore che a quelle relative al soprannaturale. È stato osservato che diverse commedie di Calderón con musica di Juan Hidalgo de Polanco erano più simili alle semi-opere che alle Zarzuela pastorali. (it)
- セミオペラ（Semi-opera）は、オペラの初期の形式の1つ。研究家たちの間では、dramatic[k] operaという用語が好まれている。 (ja)
- Semiopera (av engelskans semi-opera, "halvopera") är en engelsk operagenre under 1600-talet med talad dialog samt vis- och dansinlagor. Semioperans främsta företrädare var Henry Purcell med verken King Arthur och The Fairy-Queen. Semioperans uppfinnare var Thomas Betterton, som var skådespelare och direktör för Duke's Theatre i i London. Han hade i Frankrike stiftat bekantskap med Jean-Baptiste Lullys operor och ville skapa en engelsk motsvarighet. Han lät rusta upp teatern i Dorset Garden för att motsvara kraven på ett operahus och skapade därmed förutsättningarna för scenproduktioner som skulle kunna beskrivas som ett slags Restaurationskomedi: spektakulärt iscensatta skådespel med stort upplagda musikscener, som hade karaktär av maskspel och som endast innehöll episodroller, oftast övernaturliga väsen samt dessas tillbedjare och tjänare. Den egentliga handlingen berättades som talad dialog, men musikscenerna blev avgörande för genrens framgång. (sv)
- Семи-опера, также семиопера (англ. opera-opera, от лат. semi- «полу-», букв. «полуопера») — характерный для английского музыкального театра XVII в. жанр, в котором разговорные диалоги сочетаются с музыкой и танцем. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Semiopera, semi-opera neboli dramatická opera je raná forma opery. Vyvinula se v Anglii mezi roky 1673 a 1710 a je spojena s díly Henryho Purcella, jmenovitě Král Artuš a Královna víl. Herci v semiopeře měli role pěvců, tanečníků a mluvené role. Hudba se používala ve chvílích následujících buď milostné scény nebo scény týkající se nadpřirozena. Kromě Anglie se semiopera vyskytovala i ve Španělsku. (cs)
- セミオペラ（Semi-opera）は、オペラの初期の形式の1つ。研究家たちの間では、dramatic[k] operaという用語が好まれている。 (ja)
- Семи-опера, также семиопера (англ. opera-opera, от лат. semi- «полу-», букв. «полуопера») — характерный для английского музыкального театра XVII в. жанр, в котором разговорные диалоги сочетаются с музыкой и танцем. (ru)
- Als Semi-Oper (engl. semi-opera, von lat. semi – halb und Oper, vgl. opus – Arbeit, Werk) bezeichnet man die spezielle Form der englischen Barockoper, in der gesprochenes Drama mit gesungenen, getanzten und instrumentalen musikalischen Szenen verknüpft wird. Parallelen gibt es zum französischen Vaudeville.
* The Prophetess, or The History of Dioclesian
* King Arthur
* The Fairy-Queen
* Timon of Athens
* The Indian Queen (de)
- Una semiópera (a veces, seudo ópera) es un género musical lírico barroco específicamente inglés del siglo XVII. En inglés se conoce con los términos Semi-opera, dramatic[k] opera y English opera. Se trata de entretenimientos de la Restauración que combinaba obras habladas con episodios de mascarada (masque) con personajes que cantan y bailan. Normalmente incluía máquinas al estilo del espectáculo de la Restauración. Los primeros ejemplos fueron las adaptaciones shakespeareanas producidas por Thomas Betterton con música de Matthew Locke. Después de la muerte de Locke se produjo un segundo florecimiento de las semióperas con Henry Purcell, en particular El rey Arturo y La reina de las hadas. La semiópera recibió un golpe de muerte cuando el Lord Chambelán concedió licencia por separado para (es)
- Un semi-opéra (ou mask en anglais) est un genre musical lyrique baroque spécifiquement anglais du XVIIe siècle Les théâtres londoniens furent fermés entre 1642 et 1660 du fait de la guerre civile. La renaissance de l'activité théâtrale s'accompagna d'une mise en musique des pièces, dans un premier temps sous forme de ballets ou dans des scènes de genre (à la façon du masque), sans participation directe à l'intrigue. (fr)
- The terms "semi-opera", "dramatic[k] opera" and "English opera" were all applied to Restoration entertainments that combined spoken plays with masque-like episodes employing singing and dancing characters. They usually included machines in the manner of the restoration spectacular. The first examples were the Shakespeare adaptations produced by Thomas Betterton with music by Matthew Locke. After Locke's death, a second flowering produced the semi-operas of Henry Purcell, notably King Arthur and The Fairy-Queen. Semi-opera received a deathblow when the Lord Chamberlain separately licensed plays without music and the new Italian opera. (en)
- I termini semi-opera, dramatic[k] opera ed English opera erano tutti applicati ai Restoration entertainments (Spettacoli della restaurazione), che combinavano lavori recitati con episodi tipo-masque e utilizzavano personaggi che cantano e danzano. Normalmente includevano l'uso di macchine alla maniera degli spettacoli della restaurazione. I primi esempi furono gli adattamenti di Shakespeare prodotti da Thomas Betterton con musica di Matthew Locke. Dopo la morte di Locke una seconda fioritura produsse le semi-opera di Henry Purcell, principalmente King Arthur e The Fairy-Queen. La semi-opera ricevette un colpo mortale quando il Lord ciambellano autonomamente autorizzò lavori senza musica e la nuova opera Italiana. (it)
- Semiopera is een mengvorm tussen opera en toneel, met andere woorden een opera waarin ook gesproken dialoog voorkomt. De term semiopera is een uitvinding van , die hiermee een vorm van muziektheater poogde te omschrijven die met name in de late 17de eeuw in Engeland populair was. De semiopera is in feite geëvolueerd uit de masque: een zang- en dansspektakel dat gedurende de 17de eeuw de standaard vormde op het Engelse toneel, maar dat rond 1660, met de Restauratie, concurrentie kreeg van de opera. (nl)
- Semiopera (av engelskans semi-opera, "halvopera") är en engelsk operagenre under 1600-talet med talad dialog samt vis- och dansinlagor. Semioperans främsta företrädare var Henry Purcell med verken King Arthur och The Fairy-Queen. (sv)
|
