Humberto de Alencar Castelo Branco

Humberto de Alencar Castelo Branco
27. Presidente de Brasil	; 15 abril 1964 - 15 marzu 1967 ; ← Ranieri Mazzilli - Artur da Costa e Silva →
27. Presidente de Brasil
Vida
Nacimientu	Fortaleza, 20 de setiembre de 1900
Nacionalidá	Brasil
Llingua materna	portugués brasilanu
Muerte	Fortaleza, 18 de xunetu de 1967 (66 años)
Causa de la muerte	accidente aereu
Familia
Casáu con	Argentina Vianna Castello Branco
Fíos/es	2
Estudios
Estudios	Escuela Militar de Realengo (es) ; Escola de Comando e Estado Maior do Exército (es) ; Escuela de Armas (es) ; Escuela Superior de Guerra
Llingües falaes	portugués
Oficiu	políticu, militar
Premios	ver Grand Cross of the Order of the Southern Cross ; Order of Naval Merit ; Orden de Río Branco ; Caballeru de la Gran Cruz de la Orde al Méritu de la República Italiana ; Grand Officer of the Military Order of Avis (12 ochobre 1945) ; Gran Collar de la Orde del Infante Don Enrique (21 xunetu 1964) ; Caballeru de Gran Cruz con collar de la Orde al Méritu de la República Italiana (8 setiembre 1965) ;
Serviciu militar
Cuerpu militar	Exércitu Brasilano
Graduación	mariscal de campo (es)
Lluchó en	Segunda Guerra Mundial
Creencies
Relixón	Ilesia Católica
Partíu políticu	Alianza Renovadora Nacional (es)

El mariscal Alencar Castelo Branco (20 de setiembre de 1900, Fortaleza – 18 de xunetu de 1967, Fortaleza) foi un políticu brasilanu, primer presidente militar instauráu pol réxime militar.

Presidente de Brasil (1964-1967)

Nomáu xefe del Estáu Mayor del exércitu brasilanu por João Goulart en 1963, Castelo Branco foi unu de los líderes del Golpe d'Estáu en Brasil en 1964, que depunxo a Goulart. Tres la designación de Ranieri Mazzilli como presidente interín pol Congresu, Castelo Branco foi escoyíu Presidente por el mesmu Congresu a los dos selmanes del golpe d'estáu y asumió'l cargu'l día 15 d'abril de 1964, primeramente col fin de cubrir los dos años de gobiernu qu'entá tenía de rematar el derrocáu João Goulart.

Apenes empecipiáu'l so mandatu, Castelo Branco desmanteló a la esquierda del Congresu y abolió a los partíos políticos, prohibiendo na práutica que pudieren desenvolver actividaes polítiques, ya impunxo la censura de prensa y publicaciones.

La Constitución de Brasil quedó suspendida mientres el réxime de Castelo Branco y foi reemplazada na práutica por Actos Institucionales con fuercia de llei, dictaos poles fuercies armaes. Promovió reformes económiques y tributaries, buscando una mayor intervención del Estáu na economía, d'alcuerdu a los postulaos de Getúlio Vargas, de fechu la industrialización brasilana avanzó bien de nos primeros años del réxime militar, en tantu los líderes civiles derechiegos adictos al réxime impulsaron la sustitución d'importaciones a escala masiva.

Nel planu políticu, el "Actu Institucional N° 1", emitida'l 9 d'abril de 1964, suprimía la eleición popular direuta del presidente de la República, afitando que solo'l Congresu tendría la facultá d'escoyer al presidente. Tamién esta mesma llei daba al gobiernu la posibilidá d'esaniciar derechos políticos por diez años, dexando asina que por cuestiones de "seguridá nacional" más de 100 opositores al golpe d'estáu fueren espulsaos de los sos cargos ya impidíos de participar n'actividaes polítiques, al ser espresamente cesaos nos sos derechos políticos pol Actu Institucional nᵘ 1. Como resultáu d'ello, la gran mayoría de políticos opositores al golpe quedaron fora del Congresu y de tola vida política brasilana, siendo por ello imposibilitaos d'escoyer al presidente de la República.

Castelo Branco caltuvo ferrial control sobre la vida política del país, pero llueu entró en bracéu con otros líderes militares: Castelo Branco sostuvo que'l réxime militar tendría de ser transitoria y que prontamente el mandu políticu habría de devolvese a los civiles, anque coles garantíes necesaries de qu'a la esquierda brasilana (na so variante socialista o comunista) nun se-y dexara aportar al poder. Esta idea foi refugada pol xeneral Artur da Costa e Silva, quien con otros xefes militares postulaba que'l réxime tendría de durar siquier per unos años.

En 1965 dexáronse eleiciones pa los puestos de gobernadores y prefeitos (alcaldes), dando opción solo a candidatos que nun taben tachaos pol "Actu Institucional N° 1", lo cual na práutica torgaba participar a munchos líderes opositores. Sicasí esa torga, en sitios claves como'l Estáu de Guanabara y l'Estáu de Minas Gerais vencieron candidatos de derecha que yeren abiertamente contrarios al golpe de 1964 pero nun taben tachaos pol "Actu Institucional N°1". Esti fechu foi un seriu revés políticu pal réxime y causó que'l 27 d'ochobre de 1965 Castelo Branco promulgara'l "Actu Institucional N° 2" prohibiendo'l pluripartidismo, anque ensin destituyir a los gobernadores opositores yá escoyíos. Otres normes endurecieron la censura de prensa.

Esta decisión torgó un enfrentamientu mayor colos sectores más derechiegos del exércitu, y dexó que'l xeneral Costa e Silva evitara un golpe d'estáu por aciu una solución de compromisu. El réxime dexó entós, en base al Actu Institucional N° 2 solo les actividaes del partíu ARENA, venceyáu a les fuercies armaes, y del MDB como únicu grupu dexáu d'opositores (tratando d'evitar ante la opinión pública mundial la imaxe de dictadura que daba la presencia d'un solu partíu). Caltúvose la eleición popular direuta pal Senáu y la Cámara de Diputaos, según pa los alcaldes, pero suspendióse por tiempu indefiníu la realización d'eleiciones presidenciales direutes.

Ente los miembros del so gabinete destacáronse Artur da Costa e Silva (Guerra), Ernesto Geisel (Xefe del Gabinete Militar), Arnaldo Lopes Süssekind (Trabayu), Roberto de Oliveira Campos (Planiamientu), Otávio Gouveia de Bulhões (Facienda), Juarez Távora (Agricultura), Eduardo Gomes (Aeronáutica) y Juracy Magalhães (Rellaciones Esteriores).

Constitución de 1967 y cese nel mandu

Al averase'l mes de xunetu de 1966 y vencer el plazu del mandatu presidencial de Goulart, Castelo Branco convocó a que'l Congresu realizara la eleición del nuevu presidente, escoyíu d'un grupu de xefes militares allegaos al réxime. La eleición recayó nel xeneral Artur da Costa e Silva pero alcordóse que Castelo Branco estendiera'l so mandatu pa dar plazu a ellaborar la nueva Constitución de 1967, fuertemente autoritaria y que concentraba la mayor cantidá d'atribuciones gubernatives nel Poder Executivu, amenorgando la influencia del Poder Llexislativu; pa esta constitución intervinieron políticos y xuristes de derecha, según los xefes militares.

Tres l'aprobación d'esta constitución nel parllamentu brasilanu (apoderáu polos derechiegos aliaos a les fuercies armaes), afitóse la entrada en vixencia de la nueva constitución el 15 de marzu de 1967, fecha en que Castelo Branco abandonaría'l poder pa ser asocedíu pol so ministru de Guerra Mariscal Costa e Silva.

Fallecimientu

Castelo Branco morrió meses dempués de dexar el poder, nun accidente aereu asocedíu na ciudá de Fortaleza. Yera fíu del Xeneral Cândido Borges Castelo Branco y de Antonieta Alencar Castelo Branco.

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
↑ ^3,0 ^3,1 URL de la referencia: http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154&list=1.
↑ URL de la referencia: https://www.quirinale.it/onorificenze/insigniti/33597.

Enllaces esternos

Predecesor:
Ranieri Mazzilli

Presidente de Brasil
15 d'abril de 1964 - 15 de marzu de 1967

Socesor:
Artur da Costa e Silva

[c6c98efb10ba7e39871989cc6c3eab6de50191bc-1] 1,0 ^1,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

[0284f2062e42c389f3c8cc52ce6197b21914a71b-2] Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

[3a5d9a5cc80d32224ccb36b7022ad1dbed98168e-3] 3,0 ^3,1 URL de la referencia: http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154&list=1.

[1fec9161ef7b9462ebb8573b5dc82109d0bfd3cb-4] URL de la referencia: https://www.quirinale.it/onorificenze/insigniti/33597.

[1]

[2]

[3]

[4]