| dbo:abstract
|
- ملقرت بمعنى ملك المدينة (ملك القرية) من الحضارة الفينيقية، هو وصي الرب إلى صور وصيدا المحمية حيث يطلق عليه سيد صور وتوجد هذه التسمية في لغات أخرى كالعبرية واليونانية بمعنى قريب. تجمع كل الدلائل على ان ملقرت هو ابرز اله مدينة صور ويعني اسمه ملك المدينة أو سيد المدينة وباعتماد الأسماء نميل إلى الاعتقاد انه كان الأكثر شعبية في قرطاج .كانت عبادة ملقرت في العاصمة البونية قرطاج تتم داخل معبد مخصص لهذا الغرض إذ تذكر نقيشتان معبد هذا الاله فيما قدم أحد الناذرين نفسه على انه خادم الالهين صيد - ملقرت . ولقد احصى الباحثون ما لا يقل 1500 اسما من هذا الصنف في تركيبة الأسماء القرطاجية . وهذه الأسماء تعكس ثقة القرطاجيين في هذا الاله . ومن بين أشهر الأسماء بد ملقرت وعبد ملقرت . ويمكن تفسير شعبية هذا الاله بالصورة الايجابية التي كان القرطاجيون يحملونها عنه وهو كان يمثل الاله المحسن والحامي وهو ما جعل القرطاجيين شديد التعلق به . (ar)
- Melcart o Melqart ("rei de la ciutat", Baal de Tir) era el déu principal de la ciutat fenícia de Tir. També fou un déu de gran importància a la colònia de Tir, Cartago. És el déu de la colonització i de la protecció dels viatges amb vaixell i se li atribueixen la civilització de les tribus salvatges de costes llunyanes, la fundació de colònies fenícies i la introducció de la llei i l'ordre entre els humans. En diverses restes arqueològiques, entre les quals destaquen les monedes, sovint se'l representa cavalcant un hipocamp. En l'era tardana de la civilització fenícia, també se'l considerava el déu del sol que es troba en unió amb les forces benigna i maligna del cel (Baal i Moloc), que alleuja l'hostilitat entre ambdós signes zodiacals i que, per tant, redueix l'efecte del fulgor solar i dels freds hivernals. És per això que en el seu altar havia de cremar permanentment un foc. Cada dia, l'esquiva Astarte el segueix fins que ell la troba en un punt remot d'occident i es casen, matrimoni que duu la perdició de la dea i la transformà en la dolça Aixera. El seu temple, descrit i admirat per Heròdot, es trobava en un illot davant de la costa de Tir. Els grecs l'anomenaven Melikertes i el comparaven amb Hèrcules. Un altre temple important del culte a Melcart es trobava a Cadis, més concretament a l', en què, segons la llegenda, Aníbal feu el famós jurament d'odi etern als romans abans de marxar cap a Sagunt i iniciar la Segona Guerra Púnica, tot i que també hi ha qui creu que aquest jurament el va fer de petit a Cartago. Els almoràvits van destruir-lo l'any 1146, buscant-ne el tresor, i damunt hi van construir el . (ca)
- Melkart byl hlavní bůh foinického města Týru, který byl ctěn ve foinických koloniích v celém Středomoří. Jeho jméno se vysvětluje od slov malk (král) a qart (město). Jako ochránce mořeplavby byl zobrazován jak jede na mořském koníčku. Původně však byl vegetačním božstvem jarní obrody. Byly mu obětovány zápalné oběti jako dalšímu kanaánskému bohu Baalovi. Později byl ztotožněn s řeckým Héraklem. Podle Eudoxa z Knidu jej v Libyi zabila nestvůra Týfón, ale byl oživen (Héraklovým) synovcem a společníkem Ioláem vůní pečených křepelek. (cs)
- Melkart oder Melqart, eigentlich Milk-Qart („Stadtkönig“, Baal von Tyros), war der Hauptgott der phönizischen Stadt Tyros. Oft wird er in Inschriften als Ba‘l Ṣūr (Herr von Tyros) bezeichnet. Er wurde auch in deren Tochterstadt Karthago verehrt. Er gilt als Schutzgott der Schifffahrt und der Kolonisation, dem die Bezähmung der wilden Stämme an fernen Küsten, die Gründung der phönizischen Tochterstädte, die Einführung von Ordnung und Gesetz unter den Menschen zugeschrieben wird. Auf einer Münze wird er abgebildet, wie er auf einem Seepferd reitet. Später galt er auch als Sonnengott, in welchem die wohltätige und die verderbliche Macht des Himmels (Ba'al und Moloch) vereinigt erscheinen, der die feindseligen Zeichen des Tierkreises überwindet und das Gestirn von der Sommerglut und der Winterkälte immer wieder zur wohltuenden Wirkung zurückführt. Auf seinem Altar brannte ein ewiges Feuer. In Interpretatio Graeca wird er mit Herakles gleichgesetzt und oft als „Tyrischer Herakles“ bezeichnet. (de)
- Melkart era una divinidad fenicia de la ciudad de Tiro, a la que estuvo consagrado en un principio el templo de Heracles en la antigua ciudad de San Fernando. Su culto, centrado en el fuego sagrado de las ciudades, se extendió por todas las colonias de Tiro. Era la forma fenicia del dios Baal. Originariamente era un dios agrícola, del campo, la vegetación, la fecundidad y la primavera, por lo que su ritual comprendía una serie de ritos de muerte y resurrección cíclicos anuales, coincidentes con las estaciones del año. No obstante, también era una deidad marina, pues era una divinidad de carácter sincrético. Pasó luego a ser considerado «rey de la ciudad», que es el significado etimológico de su nombre (melk, rey), y como patrono de la ciudad de Tiro se transformó también en dios de la colonización y de la protección de la navegación. Tradicionalmente, pero pronunciado a propósito como Molek en vez de Melek, utilizando las vocales de la palabra hebrea bosheth (ignominia), se le ha interpretado como Moloch el nombre de un dios, probablemente denominado «el rey». Sin embargo, en otros pasajes del dios de los amonitas, es llamado Milcom, no Moloch (Libro de los Reyes 1 - 11.33, y Sofonías 1,5). La Septuaginta lo llama Milcom en Reyes 1 - 11.7 en vez de Moloch, aunque esto sugiere un posible error en la transcripción del hebreo. Como consecuencia, muchas traducciones inglesas lo denominan Milcom. Los tirios lo consideraban el guía de sus viajes marítimos y exploraciones, de modo que le consagraron el templo fundado al mismo tiempo que la ciudad de Cádiz en el otro extremo de la isla mayor, donde hoy se encuentra el islote de Sancti Petri y en el que, según la leyenda, Aníbal hizo el juramento de odio eterno a los romanos antes de marchar hacia Sagunto e iniciar la segunda guerra púnica. Aunque también se decía que lo hizo siendo un niño en Cartago. Fue conocido en la antigüedad como el santuario de Heracles o . Los almorávides lo destruyeron en el año 1146, buscando el tesoro, encima del cual construyeron el Castillo de Sancti Petri. El lugar en donde fue situado el templo inicial en Cádiz, cerca del estrecho de Gibraltar, fomentó la leyenda de la separación de las Columnas de Hércules, en principio llamadas Columnas de Melkart por los fenicios, más tarde Columnas de Heracles por los griegos hasta el actual nombre romano. Se le atribuía la civilización de las tribus salvajes de las costas lejanas, la fundación de las colonias fenicias y la introducción de la ley y el orden entre los hombres. En diversos restos arqueológicos, entre los que destacan las monedas, se lo representa a menudo cabalgando en un hipocampo. En la época tardía de la civilización fenicia, también se lo consideraba el dios del Sol que se encontraba en unión con Baal y Moloch, las fuerzas malignas y benignas del cielo, respectivamente. Alejaba la hostilidad entre ambos y, por tanto, reducía el efecto del fulgor solar y de los fríos invernales. Es por ello que en su altar debía haber un fuego perenne. Cada día seguía a la esquiva Astarté hasta que él la encontraba en un punto remoto de Occidente y se desposaron, matrimonio que trajo la perdición de la diosa y la transformó en la dulce Ashera. Los griegos lo llamaban Melicertes y lo comparaban con Heracles, por los atributos guerreros que lo caracterizaban. Su templo descrito y admirado por Heródoto, se hallaba en un islote delante de la costa tiria: Y con ánimo de obtener sobre el particular información precisa de quienes podían proporcionármela, navegué también hasta Tiro de Fenicia, al enterarme de que allí había un santuario consagrado a Heracles erigido por los fenicios. Lo vi ricamente adornado, y entre muchas otras ofrendas había dos estelas sagradas, una de oro puro y la otra de esmeralda que de noche refulgía extraordinariamente. Pregunté a los sacerdotes cuánto tiempo hacía que había sido erigido el templo y no coincidían con los griegos, ya que sostenían que el santuario fue levantado durante la fundación de la ciudad y que hacía mil trescientos años que la habitaban. Vi también en Tiro un santuario dedicado a Heracles bajo la advocación de Heracles Tasio. Fui a la ciudad de Tasos donde hallé un templo de Heracles héroe alzado por los fenicios que zarparon para raptar a Europa y fundaron esta ciudad. Estos hechos son anteriores, por lo menos en cinco generaciones al nacimiento de Heracles, hijo de Anfitrión, en Grecia. Mis averiguaciones demuestran que Heracles es un dios antiguo, y opino que, han acertado los griegos al erigir templos a dos Heracles; a uno le ofrecen sacrificios como a un inmortal bajo la advocación de Olímpico, mientras que al otro le tributan honores como a un héroe. Heródoto, Historia ii.44 (es)
- Melkart Tiro feniziar hiriko jainko zaindaria izan zen. Baal edo Elen semea, azpiko munduko erregea eta unibertsoaren babeslea izan zen. Cádizen bere su sakratua babesteko tenplu bat eraiki zuten. (eu)
- Melkart ou Melqart ou Melkhart est un dieu d'origine phénicienne. Appelé aussi Ba'al Sor ou Ba'al de Tyr, son nom vient de deux racines issues du phénicien : Melk ou Melek qui signifie « prince », « roi » et Qart ou QRT qui signifie « cité » ce qui donne prince de la cité ou roi de la ville de Tyr. Melqart est issu d'une association entre deux divinités phéniciennes : Baal et Yam. Grâce à cette dualité, le seigneur de Tyr est à la fois dieu de la fertilité qui meurt et renaît chaque année ; et dieu de la mer réputé pour ses conquêtes et ses exploits maritimes. son caractère marin est d'ailleurs représenté dans les monnaies tyriennes où Melqart figure chevauchant un hippocampe ailé. À Carthage, de nombreux noms propres ont été formés avec le nom de Melqart, ce qui atteste de la popularité de ce dieu. Le nom punique Hamilcar provient de celui de cette divinité. Dans le monde gréco-romain, il a été assimilé à Héraclès par l'Interpretatio graeca, notamment à Gadès et à Lixus, où il avait un temple important. (fr)
- Melqart (also Melkarth or Melicarthus) was the tutelary god of the Phoenician city-state of Tyre and a major deity in the Phoenician and Punic pantheons. Often titled the "Lord of Tyre" (Ba‘al Ṣūr), he was also known as the Son of Baal or El (the Ruler of the Universe), King of the Underworld, and Protector of the Universe. He symbolized the annual cycle of vegetation and was associated with the Phoenician maternal goddess Astarte. Melqart was typically depicted as a bearded figure, dressed only in a rounded hat and loincloth. Reflecting his dual role as both protector of the world and ruler of the underworld, he was often shown holding an Egyptian ankh or lotus flower as a symbol of life and a fenestrated axe as a symbol of death. As Tyrian trade and settlement expanded, Melqart became venerated in Phoenician and Punic cultures across the Mediterranean, especially its colonies of Carthage and Cadiz. During the high point of Phoenician civilization between 1000 and 500 BCE, Melqart was associated with other pantheons and often venerated accordingly. Most notably, he was identified with the Greek Herakles (Hercules) since at least the sixth century BCE, and eventually became interchangeable with his Greek counterpart. (en)
- Melqart (oppure meno accuratamente Melkart, Melkarth o Melgart), in accadico Milqartu, era il nume tutelare della città fenicia di Tiro, come Eshmun lo era di Sidone. Il nome deriva da una leggera compressione del fenicio Milk-Qart "Il Re della Città". A Melqart veniva spesso associato il titolo di Ba‘al Ṣur "Signore di Tiro". I Greci si riferivano al Merqart come l'Eracle di Tiro e per i Latini era l'Ercole di Tiro. Nelle loro relazioni di viaggio, infatti, i vari storici e geografi antichi cercavano di riportare entro connotati usuali i vari dèi e semidei dei paesi stranieri. Così l'egizio Horus assomigliava al greco Apollo e il greco Zeus a Roma prese le caratteristiche di Giove. (it)
- Melqart is een godheid die door koning Hiram, de tijdgenoot van koning Salomo, als Baäl (heer, godheid) van de Fenicische stad Tyrus werd geïnstalleerd. Hij werd in verband gebracht met de zee en de onderwereld: de Feniciërs waren een zeevarend volk en beschouwden de zee als de woonplaats van hun voorvaderen. Men identificeerde Melqart met de Griekse held Herakles. De rotsen aan weerszijden van de Straat van Gibraltar werd door de Grieken aangeduid als de Zuilen van Herakles, door de Feniciërs als de Zuilen van Melqart. Ook in de door Feniciërs gestichte stad Carthago werd deze godheid vereerd. (nl)
- Melkart, Baal Melkart (fen. Mlqrt wywodzące się z mlk-qrt „król miasta”; asyr. dMi-il-qar-tu) – bóg-opiekun fenickiego Tyru. Początkowo prawdopodobnie był bóstwem solarnym. Gdy wzrosła potęga Fenicji w basenie Morza Śródziemnego, Baal Melkart stał się panem mórz. Z zachowanych tekstów ugaryckich wynika, że Melkarta szczególnie czczono podczas święta przebudzenia, przypadającego prawdopodobnie na początek wiosny. Przemawia za tym opis obrzędu polewania jęczmienia i sadzenia winorośli. Od XIII wieku p.n.e., wraz z rosnącym w świecie fenickim znaczeniem Tyru, umacniał się również kult Melkarta, który został włączony do triady bogów obok Ela i Asztarte. Podczas fenickiej kolonizacji Afryki kult Melkarta został przeniesiony najpierw do Kartaginy, a następnie do kolonii kartagińskich w Hiszpanii – do Kadyksu i Kartageny. Melkart (Melikertes) znany był w mitologii greckiej. Pochodzący z drugiego tysiąclecia p.n.e. beocki mit o poszukiwaniach Europy przez tyryjskiego Kadmosa, założeniu Teb i zasianiu zębów węża wskazuje na wędrówkę i osiedleniu się w Beocji plemienia semickiego oraz zdobyciu władzy nad zwaśnionymi Pelazgami. Później bóstwo fenickie utożsamione zostało z Heraklesem. W pierwszej połowie IX wieku p.n.e. kult Melkarta poszerzał się o tereny północnego królestwa Izraela. Panujący wówczas król Achab, dążąc do integracji izraelsko-kananejskiej, pozwolił na rozwój synkretyzmu rodzimego kultu Jahwe i Melkarta, któremu patronowała pochodząca z Tyru królewska małżonka Izebel. Pomimo tego, że Achab wzniósł Baalowi świątynię i stworzył przy niej administrację świątynną, składającą się z kapłanów fenickich, nowy kult nie przyjął się z powodu silnego oporu zwolenników proroków Eliasza i Elizeusza oraz opozycji nazyrejczyków. (pl)
- Melcarte (também conhecido pelas transliterações Melqart, Melkart, Melkarth ou Melgart, do fenício Milk-Qart, "Rei da Cidade"; em acádio: Milqartu) era o deus tutelar da cidade fenícia de Tiro, assim como Eshmun protegia Sídon. O nome resulta da compressão da expressão fenícia melk qart 'rei da cidade'. Melqart era frequentemente designado de Ba‘al, Senhor de Tiro. (pt)
- Мелька́рт, Мелике́рт (от др.-греч. Μελικέρτης, эллинизированое финик. 𐤌𐤋𐤒𐤓𐤕, milk-qart — «царь города») — в финикийской религии и мифологии — бог-покровитель мореплавания и города Тира, отождествлявшийся греками как с Гераклом, так и с Гелиосом. Согласно Филону Библскому считался сыном Демарунта (Зевса) и Астарты. Иногда Мелькарт изображался восседающим на гиппокампе. (ru)
- Мелька́рт (фінік. , «володар міста»), Геракл Тірський — фінікійський бог відродження. Спочатку був богом природи, яка відроджується. За свідченням свято Мелькарта відзначали у лютому-березні. Перекази називали Мелькарта сином і Астарти, якого вигодувала казкова лань з мідними ногами. Від самого народження вів непримеренну боротьбу з богом смерті Мотом. Переміг жахливого змія з сімома головами, здолав надісланих Мотом левів і грифонів (останніх — за допомогою свого супутника Ешмуна), переміг самого Мота, який перетворювався на вепра і бика, згодом таки був вбитий Мотом, але відродився (завдяки Ешмуну, що дав йому відчути запах перепілки), спустився до царства мертвих і виніс з нього душу соратника — за допомогою богині сонця. Згодом Мелькарт і сам перетворився на бога сонця і покровителя вогню. Відповідно зазнала змін і легенда про відродження Мелькарта, що відтепер спалював себе у священному вогні і набував нової молодості. У Гадесі, де нібито існувала могила Мелькарта під час свята на його честь з міста виганяли усіх іноземців і спалювали зображення Мелькарта, що сидів на гіпокампі. Гіпокамп перетворився на супутника Мелькарта з розвитком фінікійського мореплавства і перетворенням Мелькарта на морського бога. Тоді ж з'явилася нова версія загибелі і відродження бога — нібито Астарта з новонародженим Мелькартом, переслідувана Мотом, кинулася у море, і Мелькарт виплив, перетворившись на дельфіна. Ця легенда була запозичена греками (міф про Мелікерта). Мелькарт був також богом міста Тір (власне, його ім'я часто інтерпретують як «володар Тіра», подібно до біблської чі сідонського ). Легенда про заснування Тіра стверджувала, що Мелькарт наказав мешканцям узбережжя побудувати корабель (за зразком риби ), переплисти на Амброзійські скелі, що блукали у морі, принести жертви і, коли скелі зупиняться, збудувати на них місто. Інша легенда приписувала Мелькарту (точніше його собаці) відкриття пурпуру. Вже як захисника Тіра Мелькарта вшановували і як покровителя (усі фінікійські колонії були засновані тірянами). Пізніше з'явилися і перекази про плавання цього бога на захід Середземного моря — до Гібралтара), який самі фінікійці називали «стовпами Мелькарта» (хоча можливо ця назва стосувалася не стільки Гібралтара, скільки острова Котінуса, де був розташований храм Мелькарта, колони якого були виготовлені з бронзи). За класичної доби греки ототожнювали Мелькарта з Гераклом. (uk)
- 美刻尔（腓尼基语： MLKQRT；拉丁語：Melqart）是古代腓尼基人的神祇之一。 美刻尔在腓尼基语中意思是“城邦之王”，是古代腓尼基城邦泰尔的守护神。泰尔国王常常自称是美刻尔的后裔。在古希腊历史学家希罗多德的著作里也有记载，被比作“泰尔的赫拉克勒斯”。 随着腓尼基的殖民扩张，叙利亚地区都开始信仰美刻尔。根据《塔纳赫》的记载，美刻尔信仰被亚哈带到以色列，在耶户在位期间被根除。 在迦太基势力达到全盛的时候，美刻尔的信仰被传播到西班牙以及广阔地中海沿岸地区。 193年，塞普蒂米乌斯·塞维鲁成为罗马帝国皇帝。由于塞维鲁出生在原腓尼基在北非的殖民城市大莱普提斯，尊奉美刻尔，故而他在罗马城为其建立了一座神殿。不过，这座神殿并非以美刻尔的名义建立的，而是以“和赫拉克勒斯”的名义建立的。此后，美刻尔被等同于罗马神话里的丰收之神利柏尔。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Melkart byl hlavní bůh foinického města Týru, který byl ctěn ve foinických koloniích v celém Středomoří. Jeho jméno se vysvětluje od slov malk (král) a qart (město). Jako ochránce mořeplavby byl zobrazován jak jede na mořském koníčku. Původně však byl vegetačním božstvem jarní obrody. Byly mu obětovány zápalné oběti jako dalšímu kanaánskému bohu Baalovi. Později byl ztotožněn s řeckým Héraklem. Podle Eudoxa z Knidu jej v Libyi zabila nestvůra Týfón, ale byl oživen (Héraklovým) synovcem a společníkem Ioláem vůní pečených křepelek. (cs)
- Melkart Tiro feniziar hiriko jainko zaindaria izan zen. Baal edo Elen semea, azpiko munduko erregea eta unibertsoaren babeslea izan zen. Cádizen bere su sakratua babesteko tenplu bat eraiki zuten. (eu)
- Melqart (oppure meno accuratamente Melkart, Melkarth o Melgart), in accadico Milqartu, era il nume tutelare della città fenicia di Tiro, come Eshmun lo era di Sidone. Il nome deriva da una leggera compressione del fenicio Milk-Qart "Il Re della Città". A Melqart veniva spesso associato il titolo di Ba‘al Ṣur "Signore di Tiro". I Greci si riferivano al Merqart come l'Eracle di Tiro e per i Latini era l'Ercole di Tiro. Nelle loro relazioni di viaggio, infatti, i vari storici e geografi antichi cercavano di riportare entro connotati usuali i vari dèi e semidei dei paesi stranieri. Così l'egizio Horus assomigliava al greco Apollo e il greco Zeus a Roma prese le caratteristiche di Giove. (it)
- Melqart is een godheid die door koning Hiram, de tijdgenoot van koning Salomo, als Baäl (heer, godheid) van de Fenicische stad Tyrus werd geïnstalleerd. Hij werd in verband gebracht met de zee en de onderwereld: de Feniciërs waren een zeevarend volk en beschouwden de zee als de woonplaats van hun voorvaderen. Men identificeerde Melqart met de Griekse held Herakles. De rotsen aan weerszijden van de Straat van Gibraltar werd door de Grieken aangeduid als de Zuilen van Herakles, door de Feniciërs als de Zuilen van Melqart. Ook in de door Feniciërs gestichte stad Carthago werd deze godheid vereerd. (nl)
- Melcarte (também conhecido pelas transliterações Melqart, Melkart, Melkarth ou Melgart, do fenício Milk-Qart, "Rei da Cidade"; em acádio: Milqartu) era o deus tutelar da cidade fenícia de Tiro, assim como Eshmun protegia Sídon. O nome resulta da compressão da expressão fenícia melk qart 'rei da cidade'. Melqart era frequentemente designado de Ba‘al, Senhor de Tiro. (pt)
- Мелька́рт, Мелике́рт (от др.-греч. Μελικέρτης, эллинизированое финик. 𐤌𐤋𐤒𐤓𐤕, milk-qart — «царь города») — в финикийской религии и мифологии — бог-покровитель мореплавания и города Тира, отождествлявшийся греками как с Гераклом, так и с Гелиосом. Согласно Филону Библскому считался сыном Демарунта (Зевса) и Астарты. Иногда Мелькарт изображался восседающим на гиппокампе. (ru)
- 美刻尔（腓尼基语： MLKQRT；拉丁語：Melqart）是古代腓尼基人的神祇之一。 美刻尔在腓尼基语中意思是“城邦之王”，是古代腓尼基城邦泰尔的守护神。泰尔国王常常自称是美刻尔的后裔。在古希腊历史学家希罗多德的著作里也有记载，被比作“泰尔的赫拉克勒斯”。 随着腓尼基的殖民扩张，叙利亚地区都开始信仰美刻尔。根据《塔纳赫》的记载，美刻尔信仰被亚哈带到以色列，在耶户在位期间被根除。 在迦太基势力达到全盛的时候，美刻尔的信仰被传播到西班牙以及广阔地中海沿岸地区。 193年，塞普蒂米乌斯·塞维鲁成为罗马帝国皇帝。由于塞维鲁出生在原腓尼基在北非的殖民城市大莱普提斯，尊奉美刻尔，故而他在罗马城为其建立了一座神殿。不过，这座神殿并非以美刻尔的名义建立的，而是以“和赫拉克勒斯”的名义建立的。此后，美刻尔被等同于罗马神话里的丰收之神利柏尔。 (zh)
- ملقرت بمعنى ملك المدينة (ملك القرية) من الحضارة الفينيقية، هو وصي الرب إلى صور وصيدا المحمية حيث يطلق عليه سيد صور وتوجد هذه التسمية في لغات أخرى كالعبرية واليونانية بمعنى قريب. تجمع كل الدلائل على ان ملقرت هو ابرز اله مدينة صور ويعني اسمه ملك المدينة أو سيد المدينة وباعتماد الأسماء نميل إلى الاعتقاد انه كان الأكثر شعبية في قرطاج .كانت عبادة ملقرت في العاصمة البونية قرطاج تتم داخل معبد مخصص لهذا الغرض إذ تذكر نقيشتان معبد هذا الاله فيما قدم أحد الناذرين نفسه على انه خادم الالهين صيد - ملقرت . ولقد احصى الباحثون ما لا يقل 1500 اسما من هذا الصنف في تركيبة الأسماء القرطاجية . وهذه الأسماء تعكس ثقة القرطاجيين في هذا الاله . ومن بين أشهر الأسماء بد ملقرت وعبد ملقرت . ويمكن تفسير شعبية هذا الاله بالصورة الايجابية التي كان القرطاجيون يحملونها عنه وهو كان يمثل الاله المحسن والحامي وهو ما جعل القرط (ar)
- Melcart o Melqart ("rei de la ciutat", Baal de Tir) era el déu principal de la ciutat fenícia de Tir. També fou un déu de gran importància a la colònia de Tir, Cartago. És el déu de la colonització i de la protecció dels viatges amb vaixell i se li atribueixen la civilització de les tribus salvatges de costes llunyanes, la fundació de colònies fenícies i la introducció de la llei i l'ordre entre els humans. En diverses restes arqueològiques, entre les quals destaquen les monedes, sovint se'l representa cavalcant un hipocamp. En l'era tardana de la civilització fenícia, també se'l considerava el déu del sol que es troba en unió amb les forces benigna i maligna del cel (Baal i Moloc), que alleuja l'hostilitat entre ambdós signes zodiacals i que, per tant, redueix l'efecte del fulgor solar i (ca)
- Melkart oder Melqart, eigentlich Milk-Qart („Stadtkönig“, Baal von Tyros), war der Hauptgott der phönizischen Stadt Tyros. Oft wird er in Inschriften als Ba‘l Ṣūr (Herr von Tyros) bezeichnet. Er wurde auch in deren Tochterstadt Karthago verehrt. Er gilt als Schutzgott der Schifffahrt und der Kolonisation, dem die Bezähmung der wilden Stämme an fernen Küsten, die Gründung der phönizischen Tochterstädte, die Einführung von Ordnung und Gesetz unter den Menschen zugeschrieben wird. Auf einer Münze wird er abgebildet, wie er auf einem Seepferd reitet. Später galt er auch als Sonnengott, in welchem die wohltätige und die verderbliche Macht des Himmels (Ba'al und Moloch) vereinigt erscheinen, der die feindseligen Zeichen des Tierkreises überwindet und das Gestirn von der Sommerglut und der Winter (de)
- Melkart era una divinidad fenicia de la ciudad de Tiro, a la que estuvo consagrado en un principio el templo de Heracles en la antigua ciudad de San Fernando. Su culto, centrado en el fuego sagrado de las ciudades, se extendió por todas las colonias de Tiro. El lugar en donde fue situado el templo inicial en Cádiz, cerca del estrecho de Gibraltar, fomentó la leyenda de la separación de las Columnas de Hércules, en principio llamadas Columnas de Melkart por los fenicios, más tarde Columnas de Heracles por los griegos hasta el actual nombre romano. (es)
- Melqart (also Melkarth or Melicarthus) was the tutelary god of the Phoenician city-state of Tyre and a major deity in the Phoenician and Punic pantheons. Often titled the "Lord of Tyre" (Ba‘al Ṣūr), he was also known as the Son of Baal or El (the Ruler of the Universe), King of the Underworld, and Protector of the Universe. He symbolized the annual cycle of vegetation and was associated with the Phoenician maternal goddess Astarte. (en)
- Melkart ou Melqart ou Melkhart est un dieu d'origine phénicienne. Appelé aussi Ba'al Sor ou Ba'al de Tyr, son nom vient de deux racines issues du phénicien : Melk ou Melek qui signifie « prince », « roi » et Qart ou QRT qui signifie « cité » ce qui donne prince de la cité ou roi de la ville de Tyr. À Carthage, de nombreux noms propres ont été formés avec le nom de Melqart, ce qui atteste de la popularité de ce dieu. Le nom punique Hamilcar provient de celui de cette divinité. (fr)
- Melkart, Baal Melkart (fen. Mlqrt wywodzące się z mlk-qrt „król miasta”; asyr. dMi-il-qar-tu) – bóg-opiekun fenickiego Tyru. Początkowo prawdopodobnie był bóstwem solarnym. Gdy wzrosła potęga Fenicji w basenie Morza Śródziemnego, Baal Melkart stał się panem mórz. Z zachowanych tekstów ugaryckich wynika, że Melkarta szczególnie czczono podczas święta przebudzenia, przypadającego prawdopodobnie na początek wiosny. Przemawia za tym opis obrzędu polewania jęczmienia i sadzenia winorośli. (pl)
- Мелька́рт (фінік. , «володар міста»), Геракл Тірський — фінікійський бог відродження. Спочатку був богом природи, яка відроджується. За свідченням свято Мелькарта відзначали у лютому-березні. Перекази називали Мелькарта сином і Астарти, якого вигодувала казкова лань з мідними ногами. Від самого народження вів непримеренну боротьбу з богом смерті Мотом. Переміг жахливого змія з сімома головами, здолав надісланих Мотом левів і грифонів (останніх — за допомогою свого супутника Ешмуна), переміг самого Мота, який перетворювався на вепра і бика, згодом таки був вбитий Мотом, але відродився (завдяки Ешмуну, що дав йому відчути запах перепілки), спустився до царства мертвих і виніс з нього душу соратника — за допомогою богині сонця. (uk)
|
