Didem Altun
Dokuz Eylül University, Architecture, Faculty Member
- She graduated as an architecture from Dokuz Eylul University (2000), received her M.Sc degree (2003) and Phd degree (... moreShe graduated as an architecture from Dokuz Eylul University (2000), received her M.Sc degree (2003) and Phd degree (2010) in same department. She became associate professor in 2013 and professor in 2020. She is still professor at Dokuz Eylul University, Department of Architecture. One of the main axes of her work is on the Biodesign (the intersection of biology and architecture or adapting of bioengineering in architecture, biomimetics, nature-inspired architecture). She is a one of the founding member of "Turkey Biodesign Team" (TBT). The other research area proceeds through Modern Architecture and Architectural Practice of Izmir. Accordingly, she has national-international publications, scientific projects and various academic studies, also works as reviewer and as an editor in different international academic journals. She have many prize in architectural competitions.edit
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Özet Mimarlığın ve tasarım disiplinlerinin doğa ile kurduğu ilişki, en temelinde doğadan esinlenmek başlığı altında şekillenmektedir. Farklı dönemlerde farklı şekillerde ele alınan bu yaklaşım literatürde benzer adlandırmalarla... more
Özet
Mimarlığın ve tasarım disiplinlerinin doğa ile kurduğu ilişki, en temelinde doğadan esinlenmek başlığı altında şekillenmektedir. Farklı dönemlerde farklı şekillerde ele alınan bu yaklaşım literatürde benzer adlandırmalarla biyomimesis / biyomimetik / biyomimikri olarak anılmaktadır. Son on yılda gelişen sentetik biyoloji, genetik ve nanoteknoloji gibi alanlarının mühendislik ve tasarım disiplinleriyle interdisipliner ilişkileri sonucunda biyomimetik yaklaşımın içeriksel olarak dönüşüme uğradığını söylemek mümkündür. Canlıların formlarından, davranışlarından ya da biyolojik süreçlerden esinlenmenin ötesine geçerek; gerçek anlamda doğanın ve canlıların yapı ile iç içe geçtiği hibrid sentezler ortaya çıkmaya başlamıştır. Bu çalışma 21.yüzyılda teknolojinin etkisi ve biyoteknolojik araştırmalar çerçevesinde doğa esinlenmeli yaklaşımların mimarlık ve ilişkili tasarım disiplinleri için evrildiği son noktayı, biyotasarım başlığı altında biyoişbirlikçi tasarım olarak adlandırmakta ve canlıların tasarıma entegre edildiği yenilikçi örnekleri ele almaktadır.
Abstract
The relationship between nature and architecture and design disciplines is basically related with the notion of inspiration from nature. This approach has handled with different in times and named as biomimesis / biomimetic / biomimicry in literature. It is possible to say that biomimetic approach has been contextually transformed as a result of interdisciplinary relations between engineering and design disciplines with synthetic biology, genetics and nanotechnology which have developed in the last decade. Going beyond the inspiration of living forms, behaviors or biological processes; hybrid syntheses in which architecture and living organisms are intertwined have begun to emerge. In this study, with the impact of technology and biotechnological research in the 21st century, the last evolved point of the nature-inspired approaches for architecture and design disciplines is named as bio-collaborative design under biodesign title and innovative examples are introduced that living organisms are integrated into the design.
Mimarlığın ve tasarım disiplinlerinin doğa ile kurduğu ilişki, en temelinde doğadan esinlenmek başlığı altında şekillenmektedir. Farklı dönemlerde farklı şekillerde ele alınan bu yaklaşım literatürde benzer adlandırmalarla biyomimesis / biyomimetik / biyomimikri olarak anılmaktadır. Son on yılda gelişen sentetik biyoloji, genetik ve nanoteknoloji gibi alanlarının mühendislik ve tasarım disiplinleriyle interdisipliner ilişkileri sonucunda biyomimetik yaklaşımın içeriksel olarak dönüşüme uğradığını söylemek mümkündür. Canlıların formlarından, davranışlarından ya da biyolojik süreçlerden esinlenmenin ötesine geçerek; gerçek anlamda doğanın ve canlıların yapı ile iç içe geçtiği hibrid sentezler ortaya çıkmaya başlamıştır. Bu çalışma 21.yüzyılda teknolojinin etkisi ve biyoteknolojik araştırmalar çerçevesinde doğa esinlenmeli yaklaşımların mimarlık ve ilişkili tasarım disiplinleri için evrildiği son noktayı, biyotasarım başlığı altında biyoişbirlikçi tasarım olarak adlandırmakta ve canlıların tasarıma entegre edildiği yenilikçi örnekleri ele almaktadır.
Abstract
The relationship between nature and architecture and design disciplines is basically related with the notion of inspiration from nature. This approach has handled with different in times and named as biomimesis / biomimetic / biomimicry in literature. It is possible to say that biomimetic approach has been contextually transformed as a result of interdisciplinary relations between engineering and design disciplines with synthetic biology, genetics and nanotechnology which have developed in the last decade. Going beyond the inspiration of living forms, behaviors or biological processes; hybrid syntheses in which architecture and living organisms are intertwined have begun to emerge. In this study, with the impact of technology and biotechnological research in the 21st century, the last evolved point of the nature-inspired approaches for architecture and design disciplines is named as bio-collaborative design under biodesign title and innovative examples are introduced that living organisms are integrated into the design.
Research Interests:
Sanayileşme ile birlikte kent merkezlerinde başlayan dönüşümün çok geniş bir çerçevede tartışılan sonuçları içinde, geleneksel kentlerdeki konut yaşam çevrelerinin ve buna paralel olarak mahalle kavramının da değiştiği görülmektedir. Bu... more
Sanayileşme ile birlikte kent merkezlerinde başlayan dönüşümün çok geniş bir çerçevede tartışılan
sonuçları içinde, geleneksel kentlerdeki konut yaşam çevrelerinin ve buna paralel olarak mahalle
kavramının da değiştiği görülmektedir. Bu durum modernleşmeyle zayıflayan sosyal ilişkiler çerçevesinde yalnızlaşan birey üzerinde temellenmektedir. Günümüzde çeşitli üretim biçimleriyle karşımıza çıkan ve yeni bir konut yaşam çevresi olarak değerlendirilebilecek kapalı konut toplulukları,
sosyal ilişkilere ayrı bir önem atfederek geleneksel mahalleyi ve onun sahip olduğu komşuluk ilişkilerini yeniden canlandırma hedefiyle sunulmaktadırlar. Kapalı siteler dünya genelindeki literatürde, neo-liberal politikalar, post modernite ve tüketim kültürünü kapsayan bir kuramsal çerçeve
üzerinden, derin bir sosyolojik arka planla birlikte tartışılmaktadırlar. Bu çalışma ise kapalı konut
sitelerini sosyal ilişkiler ve mahalle kavramı çerçevesinde irdelemeyi hedeflemektedir.
sonuçları içinde, geleneksel kentlerdeki konut yaşam çevrelerinin ve buna paralel olarak mahalle
kavramının da değiştiği görülmektedir. Bu durum modernleşmeyle zayıflayan sosyal ilişkiler çerçevesinde yalnızlaşan birey üzerinde temellenmektedir. Günümüzde çeşitli üretim biçimleriyle karşımıza çıkan ve yeni bir konut yaşam çevresi olarak değerlendirilebilecek kapalı konut toplulukları,
sosyal ilişkilere ayrı bir önem atfederek geleneksel mahalleyi ve onun sahip olduğu komşuluk ilişkilerini yeniden canlandırma hedefiyle sunulmaktadırlar. Kapalı siteler dünya genelindeki literatürde, neo-liberal politikalar, post modernite ve tüketim kültürünü kapsayan bir kuramsal çerçeve
üzerinden, derin bir sosyolojik arka planla birlikte tartışılmaktadırlar. Bu çalışma ise kapalı konut
sitelerini sosyal ilişkiler ve mahalle kavramı çerçevesinde irdelemeyi hedeflemektedir.