رشیدی سمرقندی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابومحمد بن محمد رشیدی سمرقندی[۱] شاعر ایرانی پارسی گوی قرن ۶ ه.ق فرارود و از مردم سمرقند بود. القاب وی سیدالشعرا[۲] و تاج الشعرا[۳] می‌باشند. رضاقلی‌خان هدایت نام وی را «ارشدی» آورده و گفته نام وی ابومحمد است.[۴] عوفی دربارهٔ وی گفته که وی چندین تصنیف سروده و چندین کتاب تألیف کرده و زینت نامه یکی از نتایج خاطر اوست. هدایت هم منظومه ای به نام مهر و وفا را از منظومه‌های وی دانسته.
منابع
[ویرایش] | این یک مقالهٔ خرد ادبیات فارسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |