شهاب ترشیزی
میرزا عبدالله شهاب ترشیزی پسر میرزا حبیب‌الله؛ معروف به شهاب ترشیزی نام شاعر طنزگوی مشهور ایرانی در سدهٔ دوازدهم قمری در دورهٔ زندیه و اوایل دورهٔ قاجار است که در ترشیز (کاشمر کنونی) متولد شد.[۱][۲] وی بر اثر بد رفتاری‌های حاکم ترشیز یعنی مصطفی‌قلی‌خان از دودمان میش‌مست؛ ترشیز را به قصد شیراز ترک کرد و سپس چندسالی در سلطان‌آباد (اراک کنونی) به سر برد و در سال ۱۱۹۷ اندکی پس از مرگ کریم خان زند از راه اصفهان به خراسان و سپس ترشیز بازمی‌گردد.
نمونه اشعار
[ویرایش]وی برای توصیف زادگاه و خاندانش چنین می‌گوید:[۳]
| حبذا خاکی که چون من گوهری را معدن است | مرحبا بومی که چون من بلبلی را گلشن است | |
همچنین در این باره می‌گوید:
| مرا مسکن اصل ترشیز بود | در آن جایگه عزتی نیز بود | |
| پدر بر پدر جمله از دیرگاه | همه صاحب منصب و عزوجاه |
پانویس
[ویرایش]- ↑ «گزیده طنز «شهاب ترشیزی» با مقدمه ابوالفضل زرویی نصرآباد به چاپ رسید». خبرگزاری فارس. دریافت‌شده در ۸ اوت ۲۰۲۳.
- ↑ «مرور گزیده طنز شهاب ترشیزی در یک کتاب». دنیای اقتصاد. دریافت‌شده در ۸ اوت ۲۰۲۳.
- ↑ «شایسته ونیکوست که در موردشاعر، منجم، نقاش، خطاط ….. شهرستان بردسکن هرچند مختصر بدانیم». پایگاه خبری قاصد. دریافت‌شده در ۸ اوت ۲۰۲۳.
منابع
[ویرایش]- محمدرضا خسروی (۱۳۷۶)، تاریخ کاشمر، مشهد: موسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی، شابک ۹۶۴-۴۳۴-۰۰۷-۸
- ایرج سعادتمند توندری (۱۳۸۴)، ترشیز ۱ - (نگاهی به تاریخ و جغرافیای شهرستان کاشمر)، مشهد: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی ضریح آفتاب
