Cinema Paradiso
| Cinema Paradiso | |
|---|---|
| Ficha técnica | |
| Título orixinal | Nuovo Cinema Paradiso |
| Director | Giuseppe Tornatore |
| Produtor | Franco Cristaldi Giovanna Romagnoli |
| Guión | Giuseppe Tornatore |
| Intérpretes | |
| Música | Ennio Morricone Andrea Morricone |
| Fotografía | Blasco Giurato |
| Montaxe | Mario Morra |
| Estudio | Les Films Ariane |
| Distribuidora | Miramax Films (USA) Umbrella Entertainment |
| Estrea |  29 de setembro de 1988 27 de xaneiro de 2007 (TVG) |
| Duración | 155 min (Italia), 124 min (versión internacional), 173 min (versión estendida) |
| Orixe | Italia |
| Xénero | Drama |
| Orzamento | US$5 000 000[1] |
| Recadación | $12 397 210 (só en USA)[2] |
| Na rede | |
| http://www.miramax.com/movie/cinema-paradiso | |
            | |
Cinema Paradiso (en italiano: Nuovo Cinema Paradiso) é un filme italiano de 1988 dirixido e escrito por Giuseppe Tornatore. Está protagonizado por Jacques Perrin, Philippe Noiret, Leopoldo Trieste, Marco Leonardi, Agnese Nano e Salvatore Cascio, e foi producido por Franco Cristaldi e Giovanna Romagnoli. A banda sonora é obra de Ennio Morricone, xunto co seu fillo Andrea. Recibiu o Óscar ó mellor filme en lingua non inglesa na 62ª edición dos premios.[3]
Foi emitido na TVG o 27 de xaneiro de 2007.[4]
Trama
[editar | editar a fonte]É unha historia de amor en torno ao cine como arte e toda a sociedade e mitos que se desenvolven ao ser redor. O filme narra a historia dun neno dun pobo de Sicilia cuxo pasatempo é desfrutar das películas do Cinema Paradiso, pouco a pouco vaise facendo amigo do operador do Cine, Alfredo, a cambio de axuda para superar os exames do ensino para adultos. Tras unha xuventude con accidentes e desamores decide comezar unha nova vida fora do pequeno pobo de Giancaldo. Trinta anos despois e xa cunha carreira de éxito no mundo do cine volve a casa para o enterro de Alfredo.
Actores e personaxes
[editar | editar a fonte]- Philippe Noiret como Alfredo
- Salvatore Cascio como Salvatore Di Vita (neno)
- Marco Leonardi como Salvatore Di Vita (adolescente)
- Jacques Perrin como Salvatore Di Vita (adulto)
- Agnese Nano as Elena Mendola (adolescente)
- Antonella Attili como Maria (nena)
- Enzo Cannavale como Spaccafico
- Isa Danieli como Anna
- Pupella Maggio como Maria (old)
- Leopoldo Trieste como Padre Adelfio
- Nino Terzo como pai de Peppino
- Giovanni Giancono como alcalde
- Brigitte Fossey (versión estendida) como Elena Mendola (adulta)
Galardóns
[editar | editar a fonte]- 1988: 5 nomeamentos ao Premios David di Donatello: Gañadora á Mellor música.
- 1989: Premios Oscar: Mellor película en lingua non inglesa.
- 1989: Globo de Ouro: Mellor película en lingua non inglesa.
- 1989: Festival de Cannes: Premio Especial do Xurado
- 1990: 11 nomeamentos aos Premios BAFTA, incluíndo mellor película de fala non inglesa. Gañadora de 5 premios BAFTA.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Vancheri, Barabara (26 de marzo de 1990). Pittsburgh Post-Gazette, ed. "Foreign-movie nominees discuss money, muses". p. 10. Consultado o 7 de xullo de 2012.
- ↑ "Cinema Paradiso (1990) - Box Office Mojo".
- ↑ oscars.org (ed.). "The 62nd Academy Awards (1990) Nominees and Winners". Consultado o 6 de setembro de 2015.
- ↑ La Voz de Galicia, 27 de xaneiro de 2007. Páx. 63
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Cinema Paradiso  |
Outros artigos
[editar | editar a fonte]- Filmes de Italia propostos ó Óscar ó mellor filme internacional
- Filmes propostos ó mellor filme internacional na 62ª edición dos Óscar
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Cinema Paradiso na IMDb (en inglés).
- Ficha en RottenTomatoes (en inglés)
- Ficha en AllMovie (en inglés)
| Control de autoridades |
|
|---|
