Said Aouita

Cadro de medallas
Atletismo masculino
Xogos Olímpicos
Campionato do Mundo de Atletismo

Said Aouita
	;
Nome orixinal	(ar) سعيد عويطة
Biografía
Nacemento	2 de novembro de 1959 (64 anos); Kenitra, Marrocos (pt)
Residencia	Miami
Altura	175 cm
Peso	58 kg
Actividade
Ocupación	fondista, mediofondista, atleta
Nacionalidade deportiva	Marrocos
Deporte	atletismo
Disciplina deportiva	1500 metros
Participou en
1992	Xogos Olímpicos de 1992
1988	Xogos Olímpicos de 1988
1984	Xogos Olímpicos de 1984
Premios
	(1985) Bislett medal (en) ;

Saïd Aouita (árabe: سعيد عويطة), nado en Kenitra (Marrocos) o 2 de novembro de 1959, é un ex-atleta marroquí especialista en probas de media distancia. Gañou a medalla de ouro dos 5.000 m nos Xogos Olímpicos dos Ánxeles, e foi un dos grandes dominadores do medio-fondo a nivel mundial na década dos 80.

Traxectoria

Inicios

A súa primeira gran competición foi o Campionato do Mundo de Helsinqui en 1983, onde participou nos 1500 metros. A carreira transcorreu a un ritmo lento, por ria de 3:40, o cal non lle viña ben a Aouita, xa que non tiña un final excesivamente rápido. Acabou 3º por detrás do inglés Steve Cram e do estadounidense Steve Scott.

Tras esta experiencia, nos Xogos Olímpicos dos Ánxeles decidiu participar nos 5.000 m, unha proba onde o triunfo semellaba máis sinxelo. A carreira desenvolveuse a un ritmo moi veloz imposto dende o principio polo portugués António Leitão. Isto favoreceu a Aouita, que só tivo que agardar detrás do portugués para gañarlle na última volta. Ademais da vitoria, bateu o récord olímpico con 13:05. Este récord aínda continúa vixente. A prata foi para o suízo Markus Ryffel e o bronce para Leitão. Esta sería a única medalla de ouro olímpica na súa carreira deportiva.

1985-1987

Na tempada de 1985 consagraríase como o gran dominador do medio-fondo, batendo os récords do mundo tanto en 1.500 m como en 5.000 m.

O 16 de xullo de 1985 foi derrotado en Niza por Steve Cram nunha carreira épica sobre 1.500 m. Nesa carreira Cram bateu o récord mundial con 3:29,67 mentres que Aouita foi 2º con 3:29,71 tamén por debaixo do anterior récord, que estaba en poder de Steve Ovett dende 1983 con 3:30,77.

Trala derrota, Aouita cobrou o desquite nas seguintes semanas. O 27 de xullo bateu en Oslo o récord mundial dos 5.000 m con 13.00.40, só unha centésima menos co récord anterior do inglés David Moorcroft. E o 23 de agosto en Berlín arrebatoulle a Cram o récord dos 1.500 m con 3:29,46, un rexistro que se mantería vixente durante sete anos, até 1992.

Continuou o seu dominio en 1986 e 1987, gañando tódalas carreiras nas que participou, agás unha derrota nos Xogos do Mediterráneo de Latakia en 1987 nos 3000 m valados, unha proba na que non era especialista e onde foi derrotado polo italiano Alexandro Lambruschini.

En 1987 bateu dous récords mundiais, primeiro o dos 2000 m en París (quitándollo a Steve Cram), con 4:50,81, e só seis días máis tarde, en Roma, converteuse no primeiro home en romper a barreira dos 13 minutos nos 5.000 m, con 12:58,39.

Poucas semanas despois, e sobre o mesmo escenario de Roma, proclamouse campión mundial dos 5.000 m no que sería o seu único título mundial ao ar ceibe. Antes dos mundiais "ameazara" con participar en catro probas (800, 1.500, 5.000 e 10.000 m), aínda que finalmente optou polo máis sinxelo e só participou en 5.000 m, onde derrotou o kenyano John Ngugi, campión mundial de cross-country.

Seúl 1988

En 1988 o seu dominio rematou. Na súa procura de novos retos, abandonou a seguridade dos 5.000 m, onde era considerado imbatíbel (non perdera dende case 10 anos atrás), para intentar o dobrete olímpico nos 800 e nos 1.500 m.

Na final dos 800 m dos Xogos Olímpicos de Seúl sufriu unha das súas derrotas máis duras. A carreira desenvolveuse a un ritmo moi rápido, co kenyano Nixon Kiprotich e o brasileiro José Luís Barbosa tirando moi forte. O primeiro 400 pasouse en 49,54. A falta de 200 m tomou a cabeza o brasileiro Joaquim Cruz, mentres Aouita e Elliot lle pisaban os talóns. Semellaba que entre os tres estaría a vitoria. Así a todo o kenyano Paul Ereng, que entrou na recta de meta en 4ª posición, remontou de forma espectacular nos últimos metros para acabar gañando a medalla de ouro con 1:43,45. A prata foi para o brasileiro Cruz (1:43,90) e o bronce para Aouita (1:44,06).

Por se fora pouco a carreira agravou unha lesión anterior, e aínda que participou nas series dos 1.500 m clasificándose para as semifinais, non se presentou á saída nestas. Deste xeito Aouita foi un dos atletas ilustres que saíron derrotados de Seúl, xunto a outros como Edwin Moses ou Daley Thompson.

Última etapa

1989 sería a súa última tempada na elite mundial. A comezos de ano proclamouse campión mundial dos 3000 m en pista cuberta na Haya, e xa no verao, bateu o seu derradeiro récord mundial, o dos 3000 m, con 7:29,45. O récord anterior tivérao o mítico queniano Henry Rono dende 1978.

Ese ano tamén sufriu a súa primeira derrota nos 5.000 m dende 1979, a mans do queniano Yobes Ondieki, na reunión atlética de Sevilla.

Aouita non competiu na tempada de 1990, e cando regresou ao ano seguinte xa non era nin a sombra do que fora. Participou nos Mundiais de Toquio 1991, rematando 11º nos 1.500 m.

Na tempada de 1992 comezou de forma prometedora, batendo o récord mundial dos 3000 m en pista cuberta, pero a Federación Internacional non o ratificou por razóns de forma. Unha lesión impediulle acudir aos Xogos Olímpicos de Barcelona, e logo retirouse.

Intentou volver competir en 1995, pero non tivo éxito.

Said Aouita é o único home na historia que baixou simultaneamente de 1:44 en 800 m, 3:30 en 1.500 m e 13:00 en 5.000 m.

Entre setembro de 1983 e setembro de 1990 gañou 115 carreiras sobre 119 disputadas.

Véxase tamén

Ligazóns externas

www.sporting-heroes.net