Bauke Mollema

Bauke Mollema
	Bauke Mollema in 2023
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	26 november 1986
Geboorteplaats	Groningen, Nederland
Lengte	183 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Trek-Segafredo
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klimmer, klassementsrenner
Ploegen
2006; 2007; 2008–2012; 2013–2014; 2015; 2016–	→Team Löwik Meubelen (stag.) Rabobank CT; Rabobank; Belkin-Pro Cycling Team; Trek Factory Racing; Trek-Segafredo
Beste prestaties
Amstel Gold Race	7e (2014, 2024)
Luik-Bastenaken-Luik	6e (2012)
Ronde van Lombardije	1e (2019)
Ronde van Italië	5e (2019)
Ronde van Frankrijk	6e (2013) ; 2 etappezeges
Ronde van Spanje	3e (2011) ; 1 etappezege
WK op de weg	11e (2013)
Overige
	Nevenklassementen:; Puntenklassement Ronde van Spanje 2011
Zeges:
Clásica San Sebastián	2016
Medailleoverzicht
Wereldkampioenschappen
Europese kampioenschappen
Portaal	Wielersport

Bauke Mollema (Groningen, 26 november 1986) is een Nederlands wielrenner. Hij rijdt sinds 2015 voor de Amerikaanse ploeg die sinds 2023 Lidl-Trek heet.

Biografie

Het begin

Bauke Mollema groeide op in Zuidhorn. Zijn wielrentalent werd ontdekt door een lid van een wielerclub dat zag hoe hard hij als middelbare scholier van huis naar school reed (13 km). Hij haalde zijn propedeuse aan de Rijksuniversiteit Groningen als student economie, maar richt zich sindsdien volledig op zijn carrière als profwielrenner. Hij woont samen met zijn vriendin in Monaco^[1] en heeft met haar een dochter en twee zonen.^[2]

Mollema's wielercarrière begon op 1 augustus 2006, toen hij als stagiair aan de slag kon bij Team Löwik Meubelen. Al aan het eind van het jaar verkaste hij naar het Development Team van Rabobank. Mollema won in zijn eerste jaar al direct een etappe in en het eindklassement van het Circuito Montañés, waarmee hij zijn landgenoot Robert Gesink opvolgde als eindwinnaar. Ook was hij de sterkste in de Ronde van de Toekomst, waar hij het eindklassement won.

2008

In 2008 kwam Bauke Mollema onder contract te staan bij Rabobank. Hij werd steeds vaker in één adem met Robert Gesink genoemd.

Mollema maakte zijn ProTour-debuut in de Ronde van Romandië, waar hij na het wegvallen van kopman Thomas Dekker als luxeknecht van Denis Mensjov voor eigen kansen leek te mogen gaan, tot een val, waarbij hij een breuk opliep, roet in het eten gooide. Mollema stond enkele weken aan de kant en kon pas in augustus, tijdens de Ronde van Burgos, weer met de beteren mee. Hij werd vijftiende, maar was op tijd in vorm om een heel sterke Ronde van Duitsland te rijden. Daar reed hij als 21-jarige een knap klassement, waarin hij zevende werd op 03'56" van de winnaar.

2009

In 2009 werd Mollema zestiende tijdens een sterk bezette Ronde van Californië. Het voorseizoen bracht voor Mollema echter niet het gewenste resultaat. In april 2009 bleek Mollema de ziekte van Pfeiffer (klierkoorts) onder de leden te hebben en hij kon hierdoor tot september geen wedstrijden meer rijden.^[3]

2010

In 2010 nam Mollema voor het eerst deel aan een grote ronde, namelijk de Ronde van Italië 2010 en werd door zijn ploeg als kopman aangesteld.^[4] In de eerste week verloor hij wat tijd in de waaieretappes in Nederland, maar in Italië kon hij goed mee met de favorieten tijdens het klimwerk. In het eindklassement behaalde hij een verdienstelijke twaalfde plek. Later in het seizoen wist Mollema de koninginnenrit in de Ronde van Polen 2010 te winnen en de derde plek in het eindklassement te bemachtigen.

2011

In het seizoen 2011 reed Mollema een relatief rustig voorseizoen om zich op deze manier optimaal voor te bereiden op de Ronde van Frankrijk. Hij werd negende in het algemeen klassement van Parijs-Nice, tiende in het algemeen klassement van de Ronde van Catalonië en tweede in het klassement van de Ronde van Castilië en Leon. In de voorjaarsklassiekers kon hij geen potten breken. Vlak voor de Ronde van Frankrijk reed Mollema de Ronde van Zwitserland, waar hij vijfde werd in het algemeen klassement. In de Ronde van Frankrijk lukt het hem niet, mede door ziekte, om een goed klassement te rijden. Wel won hij bijna de zeventiende etappe van de Ronde van Frankrijk, hij werd die etappe tweede achter Edvald Boasson Hagen die solo wegreed in Italië. Na de Ronde van Frankrijk reed hij de Ronde van Spanje. In de Ronde van Spanje was Bauke Mollema zeer goed op dreef. Na een vierde, derde en tweede plaats in een etappe met aankomst bergop lukt het hem om na de negende rit de rode leiderstrui te bemachtigen; voor het eerst sinds Max van Heeswijk in 2004. In de Ronde van Spanje 2015 wordt hij opgevolgd door Tom Dumoulin. Deze leiderstrui verliest hij een dag later weer in een tijdrit. Hij bleef echter goed presteren en stond na de laatste finish bergop, de zeventiende etappe, derde in het algemeen klassement. Daarnaast veroverde hij in de zeventiende etappe de groene trui van het puntenklassement. In de voorlaatste etappe wist hij zich in de sprint goed voorin te plaatsen waardoor hij op gelijke hoogte komt met Rodríguez, die op dat moment het puntenklassement aanvoerde. In de slotetappe naar Madrid behaalde Mollema een negende plaats in de massasprint, waarmee hij het puntenklassement in de Vuelta won en de nationale opvolger werd van Jan Janssen die hetzelfde presteerde in 1968. Bauke Mollema werd geselecteerd door de bondscoach van het Nederlands team om deel te nemen aan de wegwedstrijd van het wereldkampioenschap.

In het najaar werd hij tweede in de Ronde van Emilia. In de Ronde van Lombardije kon hij door materiaalpech niet mee strijden om de prijzen.^[5]

Op 28 november werd Bauke Mollema uitgeroepen tot 'Nederlands wielrenner van het jaar 2011' en hij ontving hiervoor de Gerrit Schulte Trofee.^[6]

2012

In de Ronde van Frankrijk van 2012 was Mollema met Gesink kopman van de Raboploeg. Mollema moest echter in de elfde etappe (net als de Nederlanders Westra en Ruijgh) afstappen na diverse valpartijen aan het einde van de eerste week. In dezelfde maand juli werd Mollema vader van een dochter. In de Ronde van Spanje wist Mollema zijn goede klassering van 2011 geen vervolg te geven: hij eindigde als 28e in het algemeen klassement. In de heuvelklassiekers presteerde Mollema zeer constant: hij behaalde een notering in de top tien van de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik, de Clásica San Sebastián en de Ronde van Lombardije.

2013

In juni 2013 pakte Mollema zijn eerste overwinning sinds 2010: hij won de tweede etappe van de Ronde van Zwitserland naar Crans-Montana. Ook werd hij tweede in de zevende etappe, derde in de slottijdrit en tweede in het eindklassement. Tijdens de Ronde van Frankrijk startte Mollema als kopman van Belkin. Na zestien etappes stond hij tweede in het algemeen klassement. Tijdens de zeventiende etappe, een individuele klimtijdrit, zakte hij naar de vierde plaats. Tijdens de achttiende rit op de Alpe d'Huez verloor hij ook tijd en zakte hij naar plaats zes. Deze positie wist hij uiteindelijk vast te houden. Tijdens de Ronde van Spanje won hij voor het eerst een etappe in een grote ronde door in Burgos tijdens de zeventiende etappe de sprinters voor te blijven.

2014

Mollema begon 2014 met top-10-klasseringen in de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl. Bij de Ronde van Zwitserland werd hij derde. Het hoofddoel van 2014 was de Ronde van Frankrijk. Na in de Alpen wat weg te zakken wist hij in de Pyreneeënritten wat plaatsen te pakken. Door een slechte uitslag in de afsluitende tijdrit verloor hij echter een aantal plaatsen, waardoor hij uiteindelijk tiende werd. Na de Ronde van Frankrijk behaalde Mollema zijn eerste podiumplek in een klassieker, de Clásica San Sebastián. Op 5 augustus werd, na een periode van geruchten, duidelijk dat Mollema de overstap naar Trek Factory Racing zou maken.

2015

In 2015, zijn eerste jaar in dienst van Trek Factory Racing, reed Mollema een sterke Tirreno-Adriatico. Hij eindigde in het eindklassement als tweede, op achttien seconden van winnaar Nairo Quintana. De voorjaarsklassiekers leverden voor Mollema geen aansprekende uitslagen op. In de Ronde van Frankrijk fungeerde Mollema als kopman van Trek. Hij eindigde als zevende in het eindklassement.

In september 2015 won hij de Ronde van Alberta.

2016

In 2016 leek Mollema lange tijd kans te maken op een podiumplek in de Ronde van Frankrijk. Drie dagen voor het einde van de Tour stond hij nog tweede in het algemeen klassement, achter Chris Froome. In de negentiende etappe kwam Mollema echter ten val in de natte afdaling van de Montée de Bisanne. Door deze val en door vermoeidheid verloor hij vier minuten op de concurrentie en zakte hij naar de elfde plaats in het algemeen klassement. Desondanks oogstte Mollema, vooral dankzij zijn aanvallende koersstijl, veel lof in Nederland.

Een week na afloop van de Tour won Mollema solo de Clásica San Sebastián. Vlak na de top van de slotklim reed Mollema weg uit een groep met Tony Gallopin, Alejandro Valverde en Joaquim Rodríguez. In de afdaling bouwde Mollema zijn voorsprong uit naar een handvol seconden, schommelend tussen de vijf en vijftien. Op de meet had hij zeventien seconden voorsprong. Na afloop beschreef Mollema deze overwinning als de mooiste uit mijn loopbaan.

In de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro werd Mollema zeventiende, op ruim drieënhalve minuut van winnaar Greg Van Avermaet.

2017

Het jaar 2017 begon voor Mollema met de eerste plaats in het eindklassement van de Ronde van San Juan in Argentinië. In mei werd hij 7e in het eindklassement van de Ronde van Italië. In de Ronde van Frankrijk was Mollema geen klassementsrenner maar knecht van Alberto Contador, toen duidelijk werd dat Contador geen rol meer van betekenis in het klassement had mocht hij voor eigen succes gaan en won hij na een solo van 30 kilometer de vijftiende etappe van Laissac naar Le Puy-en-Velay.

2020

Mollema moest na een valpartij in de 13e etappe van de Tour de France opgeven met een gebroken pols en spaakbeen. Bij de valpartij waren onder meer ook de Fransman Romain Bardet en de Colombiaan Nairo Quintana betrokken. Op het moment van zijn opgave stond Mollema 13e in het algemeen klassement op een achterstand van 2'31" op de Sloveense gele truidrager Primoz Roglic.

2021

In aanloop naar het nieuwe seizoen liet Mollema meerdere keren weten dat hij er vanaf de start 'meteen wilde staan'. Die opzet slaagde, want hij won half februari de eerste etappe in de Ronde van de Alpes-Maritimes en de Var, door Greg van Avermaet voor te blijven. Ploeggenoot Gianluca Brambilla won de etappekoers uiteindelijk, mede dankzij afstoppend werk van Mollema, die zelf als derde eindigde. Begin maart was Mollema vervolgens de beste in de eendagskoers Trofeo Laigueglia. Egan Bernal werd daar tweede.

Tijdens de Tour de France boekte Bauke een overwinning na een solo van 42,7 kilometer. Dit is zijn tweede overwinning in de tour.

2022

In 2022 maakte Mollema zijn debuut op het Nederlands kampioenschap tijdrijden in Emmen en slaagde erin om de overwinning te pakken voor titelverdediger Tom Dumoulin.

Palmares

Overwinningen

2006: 2e etappe Ronde van León
2007: 6e etappe Circuito Montañés; Eindklassement Circuito Montañés; Eindklassement Ronde van de Toekomst
2010: 6e etappe Ronde van Polen
2011: Combinatieklassement Ronde van Castilië en Leon; Puntenklassement Ronde van Spanje
2013: 2e etappe Ronde van Zwitserland; 17e etappe Ronde van Spanje
2014: 4e etappe Ronde van Noorwegen
2015: 1e etappe Ronde van Alberta (ploegentijdrit); Eindklassement Ronde van Alberta; Japan Cup

2016: Clásica San Sebastián; 4e etappe Ronde van Alberta
2017: Eindklassement Ronde van San Juan; 15e etappe Ronde van Frankrijk
2018: 2e etappe Internationale Wielerweek; Prijs van de strijdlust Ronde van Spanje; Grote Prijs Bruno Beghelli
2019: Europees kampioenschap gemengde ploegenestafette; Wereldkampioen gemengde ploegenestafette; Ronde van Lombardije; Japan Cup
2021: 1e etappe Ronde van de Alpes-Maritimes en de Var; Puntenklassement Ronde van de Alpes-Maritimes en de Var; Trofeo Laigueglia; 14e etappe Ronde van Frankrijk
2022: Nederlands kampioenschap tijdrijden

Belangrijkste ereplaatsen

2006: 3e in Friedens und Freundschaftstour
2007: 2e in 3e etappe Ronde van de Toekomst; 2e in 7e etappe Ronde van de Toekomst; 2e in 9e etappe Ronde van de Toekomst; 3e in Ronde van de Ain
2008: 7e in Ronde van Duitsland
2010: 5e in Ruta del Sol; 3e in jongerenklassement Ronde van Italië; 3e in Ronde van Polen; 3e in 3e etappe Ronde van Zwitserland
2011: 2e in Ronde van Castilië en León; 5e in Ronde van Zwitserland; 2e in 17e etappe Ronde van Frankrijk; 3e in 8e etappe Ronde van Spanje; 2e in 9e etappe Ronde van Spanje; 3e in 17e etappe Ronde van Spanje; Leiderstrui 9e etappe Ronde van Spanje; 2e in Ronde van Emilia
2012: 3e in Ronde van Baskenland
2013: 3e in Ruta del Sol; 2e in Ronde van Murcia; 4e in eindklassement Internationaal Wegcriterium; 2e in 7e etappe Ronde van Zwitserland; 3e in slottijdrit Ronde van Zwitserland; 2e in Ronde van Zwitserland; 3e in 13e etappe Ronde van Frankrijk; 6e in eindklassement Ronde van Frankrijk; 3e in 13e etappe Ronde van Spanje
2014: 3e in eindklassement Ronde van Noorwegen; 3e in 8e etappe Ronde van Zwitserland; 2e in 9e etappe Ronde van Zwitserland; 3e in eindklassement Ronde van Zwitserland; 10e in eindklassement Ronde van Frankrijk; 2e in Clásica San Sebastián
2015: 2e in Ronde van Murcia; 2e in 4e etappe Tirreno-Adriatico; 2e in eindklassement Tirreno-Adriatico; 2e in 4e etappe Ronde van het Baskenland; 7e in eindklassement Ronde van Frankrijk; 2e in 3e en 4e etappe Ronde van Alberta
2016: 2e in 5e etappe Ruta del Sol; 3e in eindklassement Ruta del Sol; 2e in eindklassement Ronde van Alberta
2017: 3e in Clásica San Sebastián
2018: 6e in de Waalse Pijl; 7e in eindklassement Ronde van het Baskenland
2019: 4e in eindklassement Ster van Bessèges; 5e in eindklassement Ronde van Italië
2021: 3e in eindklassement Ronde van de Alpes-Maritimes en de Var; 2e in GP Industria & Artigianato

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2008
2009
2010	12e
2011		69e	3 ↑ ^[7]
2012		opgave	28e
2013		6e	52e (1)
2014		10e
2015		7e
2016		11e
2017	7e	17e (1)
2018		26e	30e
2019	5e	28e
2020		opgave
2021	28e	20e (1)
2022	26e	25e
2023	50e		79e
2024

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Clásica San Sebastián	Strade Bianche	WK op de weg	Wereldranglijsten
2008									67e (UPT)
2009				70e
2010				13e	70e				52e (UWK)
2011			47e	opgave	53e			62e	22e (UWT)
2012		10e	6e	7e	7e	5e		48e	18e (UWT)
2013		10e	77e		9e	9e		11e	17e (UWT)
2014	37e	7e	15e	89e	4e	2 ↑		18e	19e (UWT)
2015		55e	35e	74e	19e	6e		69e	22e (UWT)
2016		14e	9e	19e		1 ↑			24e (UWT)
2017				19e		3 ↑		34e	17e (UWT)
2018		35e	25e	64e	6e	2 ↑		12e	69e (UWT)
2019		12e		1 ↑	6e	5e	76e	opgave	11e (UWR)
2020				4e					102e (UWR)
2021		64e	8e	20e	11e	10e	18e	29e
2022			29e	7e	21e	4e		25e
2023		29e	29e	43e	62e	50e
2024		7e	13e	12e	35e			12e

Resultaten in kleinere rondes

Jaar	Tour Down Under	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Ronde van Catalonië	Ronde van het Baskenland	Ronde van Romandië	Critérium du Dauphiné	Ronde van Zwitserland	Ronde van Polen	Eneco Tour
2008						opgave			opgave
2009					opgave
2010					98e	39e		30e	3 ↑ (1)
2011		9e		9e				5e
2012		opgave			3 ↑	17e		33e
2013			21e					2 ↑ (1)
2014			22e		28e			3 ↑		opgave
2015			2 ↑		opgave		60e
2016			9e		18e	9e	opgave
2017			9e	opgave
2018		30e			7e			12e
2019					21e
2020
2021
2022
2023
2024	15e			75 e	27e			opgave