vervoeging

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  vervoeging    (hulp, bestand)
• IPA: / vərˈvuɣɪŋ / (3 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /vər.ˈvu.χɪŋ/
  • (Vlaanderen, Brabant): /vər.ˈvu.ɣɪŋ/
  • (Limburg): /vɛr.ˈvu.ɣɪŋ(g)/

Woordafbreking

• ver·voe·ging

Woordherkomst en -opbouw

• Verbaalsubstantief op -ing uit vervoegen, gevormd als leenvertaling van Latijn coniugātiō ‘verbinding, vereniging, stamverwantschap van woorden’.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	vervoeging	vervoegingen
verkleinwoord	vervoeginkje	vervoeginkjes

Zelfstandig naamwoord

de vervoeging v

1. (taalkunde) de flexie van een werkwoord onder invloed van persoon, getal, tijd, wijs

   • De vervoeging van het werkwoord werd door alle leerlingen fout gedaan. 

Synoniemen

• conjugatie

Hyperoniemen

• flexie

Vertalingen

    1. werkwoordsflexie   

Arabisch: تَصْرِيفُ ٱلْأَفْعَالِ‎ (ar) (taṣrīfu l-ʔafʕāli) m Duits: Konjugation (de) v Engels: conjugation (en) Frans: conjugaison (fr) v Indonesisch: konjugasi (id) Italiaans: coniugazione (it) v Japans: 活用 (ja) (かつよう, katsuyō)

Oekraïens: дієвідміна (uk) (dijevidmina) v Pools: koniugacja (pl) v Portugees: conjugação (pt) v Russisch: спряжение (ru) (sprjazjenije) o Spaans: conjugación (es) v Turks: çekim (tr) Zweeds: konjugation (sv)

Gangbaarheid

• Het woord vervoeging staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "vervoeging" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.