świta

świta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɕfʲita], AS: [śfʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) otoczenie asystujące przywódcy

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) lp 3 os. ter. zob. świtać

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	świta	świty
dopełniacz	świty	świt
celownik	świcie	świtom
biernik	świtę	świty
narzędnik	świtą	świtami
miejscownik	świcie	świtach
wołacz	świto	świty

przykłady:

(1.1) Hr. Oppersdorff był starostą krajowym i on podejmował króla Jana i jego świtę na zamku raciborskim.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Suite z franc. suite

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) entourage
• francuski: (1.1) cour ż
• niemiecki: (1.1) Gefolge n
• rosyjski: (1.1) свита ż
• szwedzki: (1.1) uppvaktning w
• włoski: (1.1) corteo m, seguito m

źródła: