Adad-salulu

Aszur-dugul, syn nikogo, bez prawa do tronu, panował 6 lat. Za czasów Aszur-dugula, syna nikogo, Aszur-apla-idi, Nasir-Sin, Sin-namir, Ipqi-Isztar, Adad-salulu (i) Adasi, sześciu królów, synów nikogo, panowało na początku jego krótkich rządów^[1]

fragment Asyryjskiej listy królów

Adad-salulu (akad. Adad-ṣalūlu, w transliteracji z pisma klinowego zapisywane ^mdIM-ṣa-lu-lu, tłum. „Adad jest ochroną”)^[2] – wczesny, słabo znany król Asyrii (koniec XVIII w. p.n.e.), samozwaniec, znany jedynie ze wzmianki w Asyryjskiej liście królów.

Zgodnie z tradycją przekazaną przez Asyryjską listę królów Adad-salulu i pięciu innych samozwańczych pretendentów do tronu, zwanych „synami nikogo”, rządzić miało równocześnie Asyrią na początku rządów (bāb ṭuppišu) Aszur-dugula, innego samozwańczego króla, który przejął władzę po Iszme-Daganie I ((1781-1741? p.n.e.), synu Szamszi-Adada I ((1814-1782 p.n.e.)^[2].

Przypisy

↑ Glassner J.-J., Mesopotamian ... , s. 139.
↑ ^a ^b Cole S., Adad-ṣalūlu, w: Radner K. (red.), The Prosopography ... , s. 36.

Bibliografia

Glassner J.-J., Mesopotamian Chronicles, Society of Biblical Literature, Atlanta 2004.
Cole S., Adad-ṣalūlu, w: Radner K. (red.), The Prosopography of the Neo-Assyrian Empire, t. 1/I (A), 1998, s. 36.

[Glassner-1] Glassner J.-J., Mesopotamian ... , s. 139.

[Cole-2] Cole S., Adad-ṣalūlu, w: Radner K. (red.), The Prosopography ... , s. 36.

[1]

[2]