Aszur-apla-idi
Aszur-dugul, syn nikogo, bez prawa do tronu, panował 6 lat. Za czasów Aszur-dugula, syna nikogo, Aszur-apla-idi, Nasir-Sin, Sin-namir, Ipqi-Isztar, Adad-salulu (i) Adasi, sześciu królów, synów nikogo, panowało na początku jego krótkich rządów[1]
Aszur-apla-idi, też Aszur-aplu-idi (akad. Aššur-apla-idi[1][2] i Aššur-aplu-īdi[3], w transliteracji z pisma klinowego zapisywane maš-šur-DUMU.UŠ-i-di i (m)aš-šur-A-ZU[3], tłum. „Aszur zna następcę”[3]) – wczesny, słabo znany król Asyrii (koniec XVIII w. p.n.e.), samozwaniec, znany jedynie ze wzmianki w Asyryjskiej liście królów[1][3].
Zgodnie z tradycją przekazaną przez Asyryjską listę królów Aszur-apla-idi i pięciu innych samozwańczych pretendentów do tronu, zwanych „synami nikogo”, rządzić miało równocześnie Asyrią na początku rządów (bāb ṭuppišu) Aszur-dugula, innego samozwańczego króla, który przejął władzę po Iszme-Daganie I ((1781-1741? p.n.e.), synu Szamszi-Adada I ((1814-1782 p.n.e.)[1][4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Glassner J.-J., Mesopotamian Chronicles, Society of Biblical Literature, Atlanta 2004.
- Grayson A.K., Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 86-135.
- Jas R., Aššur-aplu-īdi, w: Radner K. (red.), The Prosopography of the Neo-Assyrian Empire, t. 1/I (A), 1998, s. 154-155.
| Okres staroasyryjski |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Okres anarchii |
| ||||||
| Dynastia Adasiego |
| ||||||
| Okres średnioasyryjski |
| ||||||
| Okres nowoasyryjski |
|
