Aha (faraon)
faraon Egiptu | |
Poprzednik | |
---|---|
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec | |
Żona | |
Dzieci |
Dżer, |
Aha – władca starożytnego Egiptu z I dynastii.
Imiona:
- Aha (czyli Wojownik lub Walczący, ewentualnie Walczący Sokół) jako imię horusowe
- Teti (na Liście Królów z Abydos)
- Iti (na Papirusie Turyńskim)
- Athotis (u Manetona)
Lata panowania:
- 3125–3100 p.n.e. (Grimal)
- 3000–2999 p.n.e. (Kwiatkowski)
- 3000–2980 p.n.e. (Schneider)
- 2972–2939 p.n.e. (Malek)
Władca często mylnie utożsamiany z Narmerem. Jego imię horusowe znane jest z licznych zabytków pochodzących z Abydos i Sakkara.
Pochodził z Górnego Egiptu. Poślubił księżniczkę Neithotep[1]. Wprawdzie była ona jego prawowitą małżonką, ale syna i następcę tronu, Dżera, miał z konkubiną Hent. Znane nam są również imiona innych synów króla: Rechit, Het, Saiset, Imaib.
Wydarzenia przypadające na rządy Aha:
- wojny z Etiopami, Libijczykami i Nubijczykami
- budowa dwóch dużych zespołów świątynnych w Nagada i Sakkara
- budowa mastaby (53x26 m) w Nagada
- założenie nowej stolicy, nazwanej Biały Mur (późniejsze Memfis)[2]
Domniemany grób Aha znajduje się w Sakkarze, możliwe jednak, że spoczął w Abydos.
Jego drugą żoną była Berenib.
Tytulatura
[edytuj | edytuj kod]Nomen władcy brzmiał Teti wg zapisu Tablicy z Abydos bądź Iti wg Papirusu z Turynu[3]:
|
|
Jego imię horusowe czyta się jako Aha[3] („Wojownik”[4]):
|
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Grimal N., Dzieje Starożytnego Egiptu, Warszawa 2004, s. 58
- ↑ Bogusław Kwiatkowski Poczet faraonów. Życie, legenda, odkrycia., Iskry, 2002, ss. 46, ISBN 83-207-1677-2.
- ↑ a b Bogusław Kwiatkowski , Poczet faraonów. Życie. Legenda. Odkrycia, wyd. 2, Iskry, 2021, s. 77, ISBN 978-83-244-1042-2 .
- ↑ Egipt Starożytny - I Dynastia [online], www.narmer.pl [dostęp 2023-06-06] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nicolas Grimal , Dzieje Starożytnego Egiptu, Adam Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: Państ. Instytut Wydawniczy, 2004, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518 .
- Jean-Claude Fredouille, Guy Racher: Cywilizacje śródziemnomorskie leksykon. Katowice: Wydawnictwo Książnica, 2007, s. 58. ISBN 978-83-245-7566-4.