Brigitte Oertli

Brigitte Oertli

Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1962 Egg
Klub	Skiclub Egg
Wzrost	174 cm
Debiut w PŚ	10.12 1979, Piancavallo (DNF2 – slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	18.12 1981, Piancavallo (12. miejsce – kombinacja)
Pierwsze podium w PŚ	22.01 1984, Verbier (3. miejsce – kombinacja)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Szwajcaria Igrzyska olimpijskie srebro Calgary 1988 narciarstwo alpejskie (zjazd) srebro Calgary 1988 narciarstwo alpejskie (kombinacja) Mistrzostwa świata brąz Vail 1989 kombinacja Puchar Świata 2. miejsce 1984/1985 2. miejsce 1987/1988 3. miejsce 1986/1987 Puchar Świata (Zjazd) 2. miejsce 1987/1988 3. miejsce 1984/1985 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 1984/1985 Mała Kryształowa Kula 1986/1987 Mała Kryształowa Kula 1987/1988 Mała Kryształowa Kula 1988/1989 3. miejsce 1989/1990

Brigitte Oertli (ur. 10 czerwca 1962 w Egg) – szwajcarska narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska, brązowa medalistka mistrzostw świata oraz czterokrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli klasyfikacji Pucharu Świata w kombinacji.

Kariera

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 10 grudnia 1979 roku w Piancavallo, gdzie nie ukończyła drugiego przejazdu w slalomie. Pierwsze punkty wywalczyła 18 grudnia 1981 roku w tej samej miejscowości, gdzie zajęła dwunaste miejsce w kombinacji. W sezonie 1981/1982 punktowała jeszcze trzykrotnie, jednak nie poprawiła wyniku z Piancavallo; w klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie 59. miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1982 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Schladming, gdzie jej najlepszym wynikiem było 20. miejsce w zjeździe. W kolejnym sezonie trzykrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, jednak nie stanęła na podium. Najlepszy wynik osiągnęła 21 stycznia 1983 roku w Schruns, gdzie była czwarta w kombinacji. Tym razem w klasyfikacji generalnej zajęła 35. miejsce.

Pierwsze pucharowe podium wywalczyła 22 stycznia 1984 roku w Verbier, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. Wyprzedziły ją tylko jej rodaczka Erika Hess oraz Olga Charvátová z Czechosłowacji. W pozostałych startach wielokrotnie punktowała, lecz na podium już nie stanęła. Wyniki te dały jej szesnaste miejsce w klasyfikacji generalnej oraz klasyfikacjach zjazdu i slalomu, a w kombinacji była trzynasta. W lutym 1984 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie w zjeździe była dwunasta, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Bez medalu wróciła także z mistrzostw świata w Bormio w 1985 roku. Najbliżej medalu była w kombinacji, którą ukończyła na czwartej pozycji, przegrywając walkę o podium z Tamarą McKinney z USA. W zawodach pucharowych siedmiokrotnie plasowała się w najlepszej trójce, w tym 9 grudnia 1984 roku w Davos odniosła swoje pierwsze zwycięstwo, wygrywając kombinację. W tej samej konkurencji zwycięstwo odniosła także 11 stycznia 1985 roku w Bad Kleinkirchheim. Sezon 1984/1985 ukończyła na drugim miejscu, ustępując tylko innej Szwajcarce, Micheli Figini. Była równocześnie trzecia w zjeździe, za Figini i Marią Walliser, a w klasyfikacji kombinacji wywalczyła Małą Kryształową Kulę.

W sezonie 1985/1986 osiągała nieco słabsze wyniki. Siedem razy stawała na podium, jednak nie odniosła zwycięstwa. Czterokrotnie była druga, a trzy razy stawała na najniższym stopniu podium, co dało jej piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Przez trzy kolejne sezony zwyciężała w klasyfikacji kombinacji. W tym czasie wielokrotnie stawała na podium, odnosząc sześć zwycięstw: 11 stycznia 1987 roku w Mellau, 13 grudnia 1987 roku w Leukerbad, 24 stycznia 1988 roku w Bad Gastein i 15 stycznia 1989 roku w Grindelwald wygrywała kombinację, 18 stycznia 1988 roku w Saas Fee zwyciężyła w slalomie, a 5 marca 1988 roku w Aspen była najlepsza w zjeździe. Sezon 1986/1987 ukończyła na trzeciej pozycji, za Walliser i Vreni Schneider, a rok później uległa tylko Figini. W sezonie 1987/1988 drugie miejsce, ponownie za Figini, zajęła także w klasyfikacji biegu zjazdowego. Natomiast w sezonie 1988/1989 w klasyfikacji generalnej zajęła dziewiętnaste miejsce, przy czym na podium stawała tylko trzy razy.

Podczas rozgrywanych w 1987 roku mistrzostw świata w Crans-Montana jej najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce wywalczone w supergigancie. Pierwszy medal na arenie międzynarodowej zdobyła podczas igrzysk olimpijskich w Calgary w 1988 roku, gdzie w biegu zjazdowym zajęła drugie miejsce. W zawodach tych rozdzieliła na podium Marinę Kiehl z RFN oraz Kanadyjkę Karen Percy. Wynik ten powtórzyła w rozgrywanej dwa dni później kombinacji. Po zjeździe do kombinacji Oertli zajmowała jedenaste miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Carole Merle 1,91 sekundy. W slalomie do kombinacji uzyskała jednak najlepszy czas (pokonując pozostałe zawodniczki o ponad 2 sekundy) i awansowała na podium. Ostatecznie straciła 0,23 punktu do Austriaczki Anity Wachter, a o 21,40 punktu wyprzedziła Marię Walliser. Ostatni sukces osiągnęła na mistrzostwach świata w Vail w 1989 roku, gdzie zdobyła brązowy medal w kombinacji. W zjeździe uzyskała drugi czas, a w slalomie ósmy, co dało jej trzeci łączny wynik. Ostatecznie wyprzedziły ją tylko Tamara McKinney i Vreni Schneider.

Startowała także w sezonie 1989/1990, jednak na podium stanęła tylko raz: 10 grudnia 1989 roku w Steamboat Springs odniosła kolejne zwycięstwo w kombinacji. Było to równocześnie jej ostatnie podium w zawodach tej rangi. W klasyfikacji generalnej zajęła 40. miejsce i w marcu 1990 roku zakończyła karierę. Dwukrotnie zdobywała mistrzostwo Szwajcarii, w latach 1982 i 1984 zwyciężając w kombinacji.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF1	13 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:36,47	-	Paoletta Magoni
12.	16 lutego	1984	Sarajewo	Zjazd	1:13,36	+1,57	Michela Figini
2.	19 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:25,86	+0,75	Marina Kiehl
2.	21 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	29,25 pkt	+0,24 pkt	Anita Wachter
17.	22 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:19,03	+2,53	Sigrid Wolf
DNF2	26 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:36,69	-	Vreni Schneider

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF	31 stycznia	1982	Schladming	Kombinacja	8,99 pkt	-	Erika Hess
20.	4 lutego	1982	Schladming	Zjazd	1:37,47	+2,17	Gerry Sorensen
22.	6 lutego	1982	Schladming	Slalom	1:41,60	+8,32	Erika Hess
8.	3 lutego	1985	Bormio	Zjazd	1:26,96	+2,20	Michela Figini
4.	4 lutego	1985	Bormio	Kombinacja	18,72 pkt	+31,64 pkt	Erika Hess
5.	9 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:29,58	+0,63	Perrine Pelen
14.	30 stycznia	1987	Crans-Montana	Kombinacja	15,32 pkt	+81,42 pkt	Erika Hess
9.	3 lutego	1987	Crans-Montana	Supergigant	1:19,17	+2,55	Maria Walliser
11.	5 lutego	1987	Crans-Montana	Gigant	2:21,22	+3,45	Vreni Schneider
DNF1	7 lutego	1987	Crans-Montana	Slalom	1:33,30	-	Erika Hess
3.	2 lutego	1989	Vail	Kombinacja	5,65 pkt	+27,23 pkt	Tamara McKinney
DNF1	7 lutego	1989	Vail	Slalom	1:30,88	-	Mateja Svet

Puchar Świata

Miejsca w końcowej klasyfikacji

• sezon 1981/1982: 59.
• sezon 1982/1983: 35.
• sezon 1983/1984: 16.
• sezon 1984/1985: 2.
• sezon 1985/1986: 5.
• sezon 1986/1987: 3.
• sezon 1987/1988: 2.
• sezon 1988/1989: 19.
• sezon 1989/1990: 40.

Zwycięstwa w zawodach

1. Davos – 9 grudnia 1984 (kombinacja)
2. Bad Kleinkirchheim – 11 stycznia 1985 (kombinacja)
3. Mellau – 11 stycznia 1987 (kombinacja)
4. Leukerbad – 13 grudnia 1987 (kombinacja)
5. Saas-Fee – 18 stycznia 1988 (slalom)
6. Bad Gastein – 24 stycznia 1988 (kombinacja)
7. Aspen – 5 marca 1988 (zjazd)
8. Grindelwald – 15 stycznia 1989 (kombinacja)
9. Steamboat Springs – 10 grudnia 1989 (kombinacja)

• 9 zwycięstw (7 kombinacji, 1 slalom i 1 zjazd)

Pozostałe miejsca na podium

1. Verbier – 22 stycznia 1984 (kombinacja) – 3. miejsce
2. Bad Kleinkirchheim – 9 stycznia 1985 (zjazd) – 2. miejsce
3. Bad Kleinkirchheim – 10 stycznia 1985 (zjazd) – 2. miejsce
4. Pfronten – 14 stycznia 1985 (slalom) – 2. miejsce
5. Vail – 2 marca 1985 (zjazd) – 2. miejsce
6. Banff – 10 marca 1985 (supergigant) – 3. miejsce
7. Sestriere – 8 grudnia 1985 (slalom) – 3. miejsce
8. Sestriere – 12 grudnia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
9. Bad Gastein – 12 stycznia 1986 (kombinacja) – 3. miejsce
10. Puy-Saint-Vincent – 16 stycznia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
11. Crans-Montana – 1 lutego 1986 (zjazd) – 2. miejsce
12. Piancavallo – 4 lutego 1986 (slalom) – 3. miejsce
13. Furano – 1 marca 1986 (zjazd) – 2. miejsce
14. Waterville Valley – 5 grudnia 1986 (slalom) – 2. miejsce
15. Courmayeur – 17 grudnia 1986 (slalom) – 3. miejsce
16. Valzoldana – 21 grudnia 1986 (slalom) – 2. miejsce
17. Saalbach – 6 stycznia 1987 (supergigant) – 2. miejsce
18. Bischofswiesen – 18 stycznia 1987 (gigant) – 3. miejsce
19. Leukerbad – 11 grudnia 1987 (zjazd) – 3. miejsce
20. Zinal – 16 stycznia 1988 (zjazd) – 3. miejsce
21. Bad Gastein – 23 stycznia 1988 (zjazd) – 2. miejsce
22. Rossland – 12 marca 1988 (zjazd) – 2. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (ang.)
• Profil na Ski Alpine Database (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-26)]. (ang.).