Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Maria Walliser

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Walliser
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1963
Mosnang

Klub

SC Libingen

Wzrost

168 cm

Debiut w PŚ

Sezon 1979/1980

Pierwsze punkty w PŚ

3.12 1980, Val d’Isère (9. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

8.02 1981, Zwiesel
(2. miejsce – kombinacja)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
srebro Sarajewo 1984 narciarstwo alpejskie
(zjazd)
brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(slalom gigant)
brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie
(kombinacja)
Mistrzostwa świata
złoto Crans-Montana 1987 zjazd
złoto Crans-Montana 1987 supergigant
złoto Vail 1989 zjazd
brąz Crans-Montana 1987 slalom gigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1985/1986
Kryształowa Kula
1986/1987
2. miejsce
1988/1989
3. miejsce
1984/1985
Puchar Świata (zjazd)
Mała Kryształowa Kula
1983/1984
Mała Kryształowa Kula
1985/1986
2. miejsce
1982/1983
2. miejsce
1984/1985
2. miejsce
1986/1987
2. miejsce
1988/1989
3. miejsce
1987/1988
Puchar Świata (gigant)
Mała Kryształowa Kula
1986/1987
3. miejsce
1988/1989
Puchar Świata (supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1986/1987
Puchar Świata (kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1985/1986
3. miejsce
1984/1985

Maria Walliser (ur. 27 maja 1963 w Mosnang) – szwajcarska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała w sezonie 1979/1980, jednak pierwsze punkty wywalczyła 3 grudnia 1980 roku w Val d’Isère, zajmując dziewiąte miejsce w zjeździe. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w pierwszej dziesiątce, w tym 8 lutego 1981 roku w Zwiesel po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w kombinacji. W zawodach tych wyprzedziła ją tylko Hanni Wenzel z Liechtensteinu, a trzecie miejsce zajęła Christin Cooper z USA. W sezonie 1980/1981 na podium stanęła także 24 marca 1981 roku w Wangs, gdzie była trzecia w slalomie. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie dwunaste miejsce. Podobne wyniki osiągnęła w sezonie 1981/1982, który ukończyła na siedemnastej pozycji. Na podium stawała dwukrotnie: 13 lutego 1982 roku w Arosa była trzecia w zjeździe, a dzień później w tej samej konkurencji zajęła drugie miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1982 roku brała udział w mistrzostwach świata w Schladming, gdzie jej najlepszym wynikiem było jedenaste miejsce w kombinacji. W zawodach tych wygrała zjazd do kombinacji, jednak w slalomie uzyskała dopiero dziewiętnasty wynik i ostatecznie uplasowała się tuż poza czołową dziesiątką.

Sezon 1982/1983 zajęła od zajęcia trzeciego miejsca w zjeździe 7 grudnia 1982 roku w Val d’Isère. Następnie 21 stycznia w Megève odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając bieg zjazdowy. Ponadto w tej konkurencji wygrała także 5 lutego w Sarajewie, 5 marca Mont-Tremblant była druga, a 18 marca 1983 roku w Furano zajęła trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była piąta, a w klasyfikacji zjazdu zajęła drugie miejsce, przegrywając tylko ze swą rodaczką, Doris de Agostini. Pięciokrotnie na podium stawała także w sezonie 1983/1984, który ukończyła na ósmym miejscu. W najlepszej trójce plasowała się: 8 grudnia w Val d’Isère wygrywając zjazd, 21 grudnia w Haus, 7 stycznia w Puy-Saint-Vincent i 13 stycznia w Bad Gastein zajmowała trzecie miejsce, a 21 stycznia 1984 roku w Verbier ponownie wygrała zjazd. Wyniki te dały jej Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu. Podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie wywalczyła swój pierwszy medal na arenie międzynarodowej. W biegu zjazdowym zajęła drugie miejsce, rozdzielając na podium swą rodaczkę Michelę Figini oraz Olgę Charvatovą z Czechosłowacji. Na tej samej imprezie wystąpiła także w gigancie, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu.

Z rozgrywanych w 1985 roku mistrzostw świata w Bormio wróciła bez medalu. W zjeździe zajęła tam szóste miejsce, a w gigancie uplasowała się dwie pozycje niżej. Wygrała zjazd do kombinacji, jednak w slalomie uzyskała 22. wynik i ostatecznie zajęła 21. miejsce. W zawodach pucharowych jedenaście razy stawała na podium, odnosząc przy tym zwycięstwo 8 marca 1985 roku w Banff, gdzie była najlepsza w zjeździe. Sezon 1984/1985 ukończyła na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko dwóm innym Szwajcarkom: Micheli Figini i Brigitte Oertli. Była także druga w klasyfikacji zjazdu oraz trzecia w kombinacji.

Przez dwa kolejne sezony Walliser zdobywała Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie łącznie 29. razy stawała na podium tego cyklu, w tym trzynaście razy zwyciężając. Najlepsza była 11 i 12 stycznia 1986 roku w Bad Gastein (zjazd i kombinacja), 5 lutego Valzoldana (gigant), 1 marca w Furano (zjazd), 8 i 9 maca 1986 roku w Sunshine (zjazd i kombinacja), 14 grudnia 1986 roku w Val d’Isère (supergigant), 20 grudnia 1986 roku w Valzoldana (gigant), 6 stycznia 1987 roku w Saalbach (supergigant), 18 stycznia w Bischofswiesen i 27 lutego Zwiesel (gigant), 15 marca w Vail (supergigant) oraz 22 marca 1987 roku w Sarajewie (gigant). Dzięki temu w sezonie 1985/1986 była najlepsza w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji, a rok później zwyciężyła w klasyfikacjach giganta i supergiganta, a w zjeździe była druga. W lutym 1987 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie w czterech startach zdobyła trzy medale. Szwajcarka zwyciężyła tam w zjeździe i supergigancie, a w gigancie zajęła trzecie miejsce, plasując się za rodaczką Vreni Schneider i Mateją Svet z Jugosławii.

Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Starty rozpoczęła od zajęcia czwartego miejsca w biegu zjazdowym, w którym walkę o podium przegrała o 0,27 sekundy z Kanadyjką Karen Percy. Następnie wywalczyła brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe do kombinacji zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Carole Merle 0,52 sekundy. W slalomie uzyskała jedenasty wynik, co dało jej jednak trzeci łączny czas, za Austriaczką Anitą Wachter i Brigitte Oertli. Dzień później była szósta w supergigancie, a w swoim ostatnim olimpijskim starcie zajęła trzecie miejsce w gigancie. W konkurencji tej uzyskiwała kolejno szósty i czwarty wynik przejazdów; wyprzedziły ją tylko Vreni Schneider oraz Christa Kinshofer z RFN. W zawodach pucharowych sezonu 1987/1988 na podium stanęła tylko trzy razy: 4 grudnia w Val d’Isère i 16 stycznia w Zinal wygrywała zjazd, a 6 stycznia 1988 roku w Tignes zajęła drugie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była tym razem siódma, a w zjeździe zajęła trzecie miejsce.

Ostatni medal zdobyła na mistrzostwach świata w Vail w 1989 roku, zwyciężając w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziła Karen Percy o 1,50 sekundy i Karin Dedler z RFN o 1,51 sekundy. Na tych samych mistrzostwach zajmowała także czwarte miejsce w gigancie i supergigancie. Najpierw walkę o podium przegrała z Mateją Svet o 0,13 sekundy, a następnie z Michaelą Gerg z RFN o 0,19 sekundy. W zawodach PŚ na podium znalazła się dziesięć razy, przy czym zwyciężała w zjeździe 15 grudnia w Altenmarkt i 19 stycznia w Tignes oraz w gigancie 4 marca 1989 roku w Furano. W klasyfikacji generalnej była druga za Vreni Schneider, drugie miejsce zajęła także w klasyfikacji zjazdu, a w gigancie była trzecia. Startowała także w sezonie 1989/1990, który ukończyła na czwartej pozycji. Na podium plasowała się pięć razy, w tym 9 grudnia w Steamboat Springs i 13 stycznia 1990 roku w Haus i wygrywała zjazd. Triumf w Haus był jej ostatnim zwycięstwem na arenie międzynarodowej. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych znalazła się niecały miesiąc później, 11 lutego 1990 roku w Meribel, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W sezonie tym zajęła ponadto piąte miejsce w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta, szóste w gigancie i siódme w kombinacji. W marcu 1990 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwajcarii, w tym sześć złotych: w gigancie w 1985 roku, zjeździe w 1987 roku, supergigancie w 1990 roku oraz kombinacji w latach 1985, 1986 i 1987. W 1986 roku otrzymała nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich[1]. W latach 1986–1987 była wybierana sportsmenką roku w Szwajcarii.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF 13 lutego 1984 Sarajewo Gigant 2:20,98 - Stany Zjednoczone Debbie Armstrong
3. 16 lutego 1984 Sarajewo Zjazd 1:13,36 +0,05 Szwajcaria Michela Figini
4. 19 lutego 1988 Kanada Calgary Zjazd 1:25,86 +1,03 Marina Kiehl
3. 21 lutego 1988 Kanada Calgary Kombinacja 29,25 pkt +22,03 pkt Austria Anita Wachter
6. 22 lutego 1988 Kanada Calgary Supergigant 1:19,03 +1,45 Austria Sigrid Wolf
3. 24 lutego 1988 Kanada Calgary Gigant 2:06,49 +1,23 Szwajcaria Vreni Schneider
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
11. 31 stycznia 1982 Austria Schladming Kombinacja 8,99 pkt +66,75 pkt Szwajcaria Erika Hess
12. 4 lutego 1982 Austria Schladming Zjazd 1:37,47 +1,47 Kanada Gerry Sorensen
6. 3 lutego 1985 Włochy Bormio Zjazd 1:26,96 +1,80 Szwajcaria Michela Figini
21.[2] 4 lutego 1985 Włochy Bormio Kombinacja 18,72 pkt +126,51 pkt Szwajcaria Erika Hess
8. 6 lutego 1985 Włochy Bormio Gigant 2:18,53 +1,58 Stany Zjednoczone Diann Roffe
DSQ[3] 30 stycznia 1987 Szwajcaria Crans-Montana Kombinacja 15,32 pkt - Szwajcaria Erika Hess
1. 1 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Zjazd 1:43,80 - -
1. 3 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Supergigant 1:19,17 - -
3. 5 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Gigant 2:21,22 +2,29 Szwajcaria Vreni Schneider
1. 5 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 1:46,50 - -
4. 8 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:19,46 +0,23 Austria Ulrike Maier
4. 11 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:29,37 +2,68 Szwajcaria Vreni Schneider

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Francja Megève21 stycznia 1983 (zjazd)
  2. Sarajewo5 lutego 1983 (zjazd)
  3. Francja Val d’Isère8 grudnia 1983 (zjazd)
  4. Szwajcaria Verbier21 stycznia 1984 (zjazd)
  5. Kanada Banff8 marca 1985 (zjazd)
  6. Austria Bad Gastein11 stycznia 1986 (zjazd)
  7. Austria Bad Gastein12 stycznia 1986 (kombinacja)
  8. Włochy Valzoldana5 lutego 1986 (gigant)
  9. Japonia Furano1 marca 1986 (zjazd)
  10. Kanada Sunshine8 marca 1986 (zjazd)
  11. Kanada Sunshine9 marca 1986 (kombinacja)
  12. Francja Val d’Isère14 grudnia 1986 (supergigant)
  13. Włochy Valzoldana20 grudnia 1986 (gigant)
  14. Austria Saalbach6 stycznia 1987 (supergigant)
  15. Bischofswiesen18 stycznia 1987 (gigant)
  16. Zwiesel27 lutego 1987 (gigant)
  17. Stany Zjednoczone Vail15 marca 1987 (supergigant)
  18. Sarajewo22 marca 1987 (gigant)
  19. Francja Val d’Isère4 grudnia 1987 (zjazd)
  20. Szwajcaria Zinal16 stycznia 1988 (zjazd)
  21. Austria Altenmarkt15 grudnia 1988 (zjazd)
  22. Francja Tignes19 stycznia 1989 (zjazd)
  23. Japonia Furano4 marca 1989 (gigant)
  24. Stany Zjednoczone Steamboat Springs9 grudnia 1989 (zjazd)
  25. Austria Haus13 stycznia 1990 (zjazd)
  • 25 zwycięstw pucharowych (14 zjazdów, 6 gigantów, 3 supergiganty i 2 kombinacje).

Pozostałe miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pfronten8 lutego 1981 (kombinacja) – 2. miejsce
  2. Szwajcaria Wangs24 marca 1981 (slalom) – 3. miejsce
  3. Szwajcaria Arosa13 lutego 1982 (zjazd) – 3. miejsce
  4. Szwajcaria Arosa14 lutego 1982 (zjazd) – 2. miejsce
  5. Francja Val d’Isère7 grudnia 1982 (zjazd) – 3. miejsce
  6. Kanada Mont-Tremblant5 marca 1983 (zjazd) – 2. miejsce
  7. Japonia Furano18 marca 1983 (gigant) – 3. miejsce
  8. Austria Haus21 grudnia 1983 (zjazd) – 3. miejsce
  9. Francja Puy-Saint-Vincent7 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
  10. Austria Bad Gastein13 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
  11. Szwajcaria Davos8 grudnia 1984 (supergigant) – 2. miejsce
  12. Włochy Madonna di Campiglio15 grudnia 1984 (gigant) – 2. miejsce
  13. Włochy Santa Caterina9 stycznia 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  14. Austria Bad Kleinkirchheim10 stycznia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  15. Austria Bad Kleinkirchheim11 stycznia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
  16. Pfronten13 stycznia 1985 (supergigant) – 3. miejsce
  17. Stany Zjednoczone Vail2 marca 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  18. Stany Zjednoczone Vail3 marca 1985 (gigant) – 3. miejsce
  19. Szwajcaria Arosa8 marca 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  20. Kanada Banff9 marca 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  21. Włochy Sestriere12 grudnia 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  22. Francja Val d’Isère12 grudnia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
  23. Francja Val d’Isère13 grudnia 1985 (zjazd) – 2. miejsce
  24. Maribor6 stycznia 1986 (kombinacja) – 2. miejsce
  25. Francja Puy-Saint-Vincent17 stycznia 1986 (supergigant) – 2. miejsce
  26. Szwajcaria Crans-Montana2 lutego 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  27. Kanada Sunshine9 marca 1986 (gigant) – 2. miejsce
  28. Stany Zjednoczone Vail15 marca 1986 (zjazd) – 3. miejsce
  29. Stany Zjednoczone Waterville Valley6 grudnia 1986 (gigant) – 2. miejsce
  30. Francja Val d’Isère12 grudnia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  31. Francja Val d’Isère13 grudnia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  32. Austria Saalbach5 stycznia 1987 (gigant) – 3. miejsce
  33. Austria Mellau10 stycznia 1987 (zjazd) – 2. miejsce
  34. Pfronten16 stycznia 1987 (zjazd) – 3. miejsce
  35. Francja Megève13 lutego 1987 (gigant) – 3. miejsce
  36. Stany Zjednoczone Vail14 marca 1987 (zjazd) – 3. miejsce
  37. Francja Tignes6 stycznia 1988 (gigant) – 2. miejsce
  38. Austria Schwarzenberg6 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
  39. Szwajcaria Grindelwald13 stycznia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
  40. Szwajcaria Grindelwald14 stycznia 1989 (supergigant) – 3. miejsce
  41. Francja Tignes21 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
  42. Kanada Lake Louise18 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  43. Kanada Lake Louise19 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  44. Stany Zjednoczone Steamboat Springs24 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  45. Maribor20 stycznia 1990 (gigant) – 3. miejsce
  46. Francja Méribel10 lutego 1990 (supergigant) – 2. miejsce
  47. Francja Méribel11 lutego 1990 (supergigant) – 3. miejsce

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]