Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Curtiss SOC Seagull

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Curtiss SOC Seagull
Ilustracja
Curtiss SOC-1 Seagull należący do US Navy w locie, 2 lipca 1939
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Curtiss-Wright Corporation

Typ

samolot rozpoznawczy

Konstrukcja

mieszana

Załoga

2

Historia
Data oblotu

kwiecień 1934

Lata produkcji

1934–1938

Wycofanie ze służby

1945

Liczba egz.

322

Dane techniczne
Napęd

1 × Pratt & Whitney R-1340 Wasp

Moc

550 KM (410 kW)

Wymiary
Rozpiętość

10,98 m

Długość

9,58 m

Wysokość

4,5 m

Powierzchnia nośna

31,77 m²

Masa
Własna

1716 kg

Osiągi
Prędkość maks.

266 km/h

Prędkość przelotowa

214 km/h

Prędkość minimalna

90 km/h

Prędkość wznoszenia

4,64 m/s

Pułap

4540 m

Zasięg

1086 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Colt-Browning kal. 7,62 mm
295 kg bomb
Użytkownicy
Stany Zjednoczone
Rzuty
Rzuty samolotu

Curtiss SOC Seagull (ang. mewa) – jednosilnikowy, dwupłatowy, wodnosamolot rozpoznawczy (SO – "scout-observation" – zwiadowczo-obserwacyjny) używany przez US Navy w czasie II wojny światowej.

Służył jako samolot pokładowy na pancernikach i krążownikach, w powietrze był wyrzucany z rampy-katapulty. Skrzydła samolotu składały się do tyłu w celu zmniejszenia powierzchni składowania. Napęd stanowił silnik gwiazdowy Pratt & Whitney R-1340, górne skrzydła zostały wyposażone z klapy i sloty, co dało samolotowi znakomitą charakterystykę lotu przy małych prędkościach – było to niezmiernie ważne dla samolotu wyrzucanego z katapulty i lądującego na wodzie.

Samolot został zamówiony w 1933 i oblatany już rok później, do służby wszedł z 1935 zastępując wszystkie poprzednie dwupłatowce. Produkcję zakończono w 1938 i planowano go zastąpić w 1940 nową, jednopłatową konstrukcją, jednak mający go zastąpić Curtiss SO3C okazał się samolotem bardzo nieudanym. Na większości pancerników, gdzie samoloty były zazwyczaj przechowywane na pokładzie, został zastąpiony przez samolot Vought OS2U Kingfisher, ale jako samolot obserwacyjny krążowników służył prawie do końca wojny.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
SOC-3A Seagull podczas lądowania na lotniskowcu USS Long Island w kwietniu 1942 r.
Krążownik USS Tuscaloosa wciąga na pokład samolot SOC Seagull, który wylądował na wodzie koło krążownika po odbyciu patrolu lotniczego podczas eskortowania konwoju do Islandii
Curtiss SOC-3A Seagull na pokładzie startowym lotniskowca USS Long Island, 16 grudnia 1941 r.