Jimmy Connors
 Jimmy Connors (Miami, 2007) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 września 1952 |
| Wzrost |
178 cm |
| Gra |
leworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1972 |
| Zakończenie kariery |
1996 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
109 |
| Najwyżej w rankingu |
1 (29 lipca 1974) |
| Australian Open |
W (1974) |
| Roland Garros |
SF (1979, 1980, 1984–1985) |
| Wimbledon |
W (1974, 1982) |
| US Open |
W (1974, 1976, 1978, 1982, 1983) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
15 |
| Najwyżej w rankingu |
370 (15 marca 1993) |
| Australian Open |
3R (1974) |
| Roland Garros |
F (1973) |
| Wimbledon |
W (1973) |
| US Open |
W (1975) |
Jimmy Connors, właśc. James Scott Connors (ur. 2 września 1952 w Belleville) – amerykański tenisista i trener tenisa, lider rankingu światowego, zwycięzca 8 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej i 2 w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Zawodnik leworęczny, znany z ambicji i waleczności; awansował na pozycję lidera rankingu ATP World Tour w lipcu 1974 i pozostawał na czołowym miejscu przez kolejne 160 tygodni. Powracał na pozycję lidera jeszcze kilkakrotnie, spędzając łącznie na nim 268 tygodni (5 wynik w historii). W latach 1974–1983 nieprzerwanie figurował w czołowej trójce najlepszych tenisistów na świecie.
Do legendy przeszły jego pojedynki z Björnem Borgiem, Johnem McEnroe, Ivanem Lendlem, Johnem Newcombem[1]. Z turniejów wielkoszlemowych nie udało mu się triumfować jedynie we French Open. Jest rekordzistą pod względem wygranych turniejów – wygrał ich 109 – oraz pod względem występów w finałach turniejów, osiągając 164. Zwyciężył także w największej liczbie meczów w karierze (1274)[2]. Connors wygrał też najwięcej meczów w US Open (98).
Pod koniec kariery, w wieku 39 lat doszedł do półfinału US Open 1991, pokonując kilku znacznie młodszych rywali; przegrał dopiero z przyszłym liderem tenisa męskiego Courierem[3]. W turnieju tym startował jeszcze rok później (zdołał przejść do 2 rundy). W cyklu ATP World Tour w czerwcu 1995, otrzymawszy od organizatorów turnieju w Halle dziką kartę, awansował do ćwierćfinału, po zwycięstwach nad dwoma rywalami z czołowej setki rankingu; uległ późniejszemu zwycięzcy turnieju Markowi Rossetowi, młodszemu o 19 lat.
Reprezentował barwy narodowe w Pucharze Davisa zdobywając to trofeum w 1981 roku. W 1984 roku Amerykanie w składzie z Connorsem przegrali w finale. Łącznie Connors zagrał w tych rozgrywkach 13 meczów singlowych, odnosząc 10 zwycięstw.
W 1998 roku został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[4].
Zwycięstwa w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]Zwycięstwa turniejowe (109):
- twarda – 50
- dywanowa – 39
- ceglana – 11
- trawiasta – 9
| Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik w finale | Wynik |
| 1. | 1972 | Jacksonville | twarda |  Clark Graebner
|
7:5, 6:4 |
| 2. | 1972 | Roanoke | twarda |  Vladimír Zedník
|
6:4, 7:6 |
| 3. | 1972 | Londyn | trawiasta |  John Paish
|
6:2, 6:3 |
| 4. | 1972 | Columbus | twarda |  Andrew Pattison
|
7:5, 6:3, 7:5 |
| 5. | 1972 | Cincinnati | ceglana |  Guillermo Vilas
|
6:3, 6:3 |
| 6. | 1972 | Albany | dywanowa | Roscoe Tanner
|
6:2, 7:6 |
| 7. | 1973 | Baltimore | twarda | Sandy Mayer
|
6:4, 7:5 |
| 8. | 1973 | Roanoke | twarda |  Ian Fletcher
|
6:2, 6:3 |
| 9. | 1973 | Salt Lake City | twarda | Paul Gerken
|
6:1, 6:2 |
| 10. | 1973 | Salisbury | twarda |  Karl Meiler
|
7:6, 7:6, 6:3 |
| 11. | 1973 | Hampton | twarda |  Ilie Năstase
|
4:6, 6:3, 7:5, 6:3 |
| 12. | 1973 | Paramus | twarda | Clark Graebner
|
6:1, 6:2 |
| 13. | 1973 | Boston | twarda | Arthur Ashe
|
6:3, 4:6, 6:4, 3:6, 6:2 |
| 14. | 1973 | Columbus | twarda | Charlie Pasarell
|
3:6, 6:3, 6:3 |
| 15. | 1973 | Los Angeles | twarda |  Tom Okker
|
7:5, 7:6 |
| 16. | 1973 | Quebec | dywanowa | Marty Riessen
|
6:1, 6:4, 6:7, 6:0 |
| 17. | 1973 | Johannesburg | twarda | Arthur Ashe
|
6:4, 7:6, 6:3 |
| 18. | 1974 | Australian Open | trawiasta | Phil Dent
|
7:6(7), 6:4, 4:6, 6:3 |
| 19. | 1974 | Roanoke | twarda | Karl Meiler
|
6:4, 6:3 |
| 20. | 1974 | Little Rock | dywanowa | Karl Meiler
|
6:2, 6:1 |
| 21. | 1974 | Birmingham | dywanowa | Sandy Mayer
|
7:5, 6:3 |
| 22. | 1974 | Salisbury | dywanowa |  Frew McMillan
|
6:4, 7:5, 6:3 |
| 23. | 1974 | Hampton | dywanowa | Ilie Năstase
|
6:4, 6:4 |
| 24. | 1974 | Salt Lake City | dywanowa | Vitas Gerulaitis
|
4:6, 7:6, 6:3 |
| 25. | 1974 | Tempe | twarda |  Vijay Amritraj
|
6:2, 6:3 |
| 26. | 1974 | Manchester | trawiasta | Mike Collins
|
13:11, 6:2 |
| 27. | 1974 | Wimbledon | trawiasta | Ken Rosewall
|
6:1, 6:1, 6:4 |
| 28. | 1974 | Indianapolis | ceglana |  Björn Borg
|
5:7, 6:3, 6:4 |
| 29. | 1974 | US Open | trawiasta | Ken Rosewall
|
6:1, 6:0, 6:1 |
| 30. | 1974 | Los Angeles | twarda | Harold Solomon
|
6:3, 6:1 |
| 31. | 1974 | Londyn | dywanowa | Brian Gottfried
|
6:2, 7:6 |
| 32. | 1974 | Johannesburg | twarda | Arthur Ashe
|
7:6, 6:3, 6:1 |
| 33. | 1975 | Nassau | twarda | Karl Meiler
|
6:0, 6:2 |
| 34. | 1975 | Birmingham | dywanowa | Billy Martin
|
6:4, 6:3 |
| 35. | 1975 | Salisbury | dywanowa | Vitas Gerulaitis
|
5:7, 7:5, 6:1, 3:6, 6:0 |
| 36. | 1975 | Boca Raton | twarda | Jürgen Fassbender
|
6:4, 6:2 |
| 37. | 1975 | Hampton | dywanowa | Jan Kodeš
|
3:6, 6:3, 6:0 |
| 38. | 1975 | Denver | dywanowa | Brian Gottfried
|
6:3, 6:4 |
| 39. | 1975 | North Conway | ceglana | Ken Rosewall
|
6:2, 6:2 |
| 40. | 1975 | Hamilton | ceglana | Vitas Gerulaitis
|
6:1, 6:4 |
| 41. | 1975 | Maui | twarda | Sandy Mayer
|
6:1, 6:0 |
| 42. | 1976 | Birmingham | dywanowa | Roscoe Tanner
|
6:4, 3:6, 6:1 |
| 43. | 1976 | Filadelfia | dywanowa | Björn Borg
|
7:6(5), 6:4, 6:0 |
| 44. | 1976 | Hampton | dywanowa | Ilie Năstase
|
6:2, 6:2, 6:2 |
| 45. | 1976 | Palm Springs | twarda | Roscoe Tanner
|
6:4, 6:4 |
| 46. | 1976 | Denver | dywanowa | Ross Case
|
7:6(1), 6:2 |
| 47. | 1976 | Las Vegas | twarda | Ken Rosewall
|
6:1, 6:3 |
| 48. | 1976 | Waszyngton | ceglana |  Raúl Ramírez
|
6:2, 6:4 |
| 49. | 1976 | North Conway | ceglana | Raúl Ramírez
|
7:6, 4:6, 6:3 |
| 50. | 1976 | Indianapolis | ceglana |  Wojtek Fibak
|
6:2, 6:4 |
| 51. | 1976 | US Open | ceglana | Björn Borg
|
6:4, 3:6, 7:6(9), 6:4 |
| 52. | 1976 | Kolonia | dywanowa | Frew McMillan
|
6:2, 6:3 |
| 53. | 1976 | Wembley | dywanowa | Roscoe Tanner
|
3:6, 7:6, 6:4 |
| 54. | 1977 | Birmingham | dywanowa | Bill Scanlon
|
6:3, 6:3 |
| 55. | 1977 | St. Louis | dywanowa | John Alexander
|
7:6, 6:2 |
| 56. | 1977 | Las Vegas | twarda | Raúl Ramírez
|
6:4, 5:7, 6:2 |
| 57. | 1977 | Dallas | dywanowa | Dick Stockton
|
6:7, 6:1, 6:4, 6:3 |
| 58. | 1977 | Maui | twarda | Brian Gottfried
|
6:2, 6:0 |
| 59. | 1977 | Sydney | twarda | Ken Rosewall
|
7:5, 6:4, 6:2 |
| 60. | 1977 | Las Vegas | dywanowa | Roscoe Tanner
|
6:2, 5:7, 3:6, 6:2, 7:5 |
| 61. | 1977 | Colgate Masters | dywanowa | Björn Borg
|
6:4, 1:6, 6:4 |
| 62. | 1978 | Filadelfia | dywanowa | Roscoe Tanner
|
6:2, 6:4, 6:3 |
| 63. | 1978 | Denver | dywanowa | Stan Smith
|
6:2, 7:6 |
| 64. | 1978 | Memphis | dywanowa | Tim Gullikson
|
7:6, 6:3 |
| 65. | 1978 | Rotterdam | dywanowa | Raúl Ramírez
|
7:5, 7:5 |
| 66. | 1978 | Birmingham | trawiasta | Raúl Ramírez
|
6:3, 6:1, 6:2 |
| 67. | 1978 | Waszyngton | ceglana | Eddie Dibbs
|
7:5, 7:5 |
| 68. | 1978 | Indianapolis | ceglana |  José Higueras
|
7:5, 6:1 |
| 69. | 1978 | Stowe | twarda | Tim Gullikson
|
6:2, 6:3 |
| 70. | 1978 | US Open | twarda | Björn Borg
|
6:4, 6:2, 6:2 |
| 71. | 1978 | Sydney | twarda | Geoff Masters
|
6:0, 6:0, 6:4 |
| 72. | 1979 | Birmingham | dywanowa | Eddie Dibbs
|
6:2, 3:6, 7:5 |
| 73. | 1979 | Filadelfia | dywanowa | Arthur Ashe
|
6:3, 6:4, 6:1 |
| 74. | 1979 | Dorado Beach | twarda | Vitas Gerulaitis
|
7:5, 6:0, 6:4 |
| 75. | 1979 | Memphis | dywanowa | Arthur Ashe
|
6:4, 5:7, 6:3 |
| 76. | 1979 | Tulsa | twarda | Eddie Dibbs
|
6:7, 7:5, 6:1 |
| 77. | 1979 | Indianapolis | ceglana | Guillermo Vilas
|
6:1, 2:6, 6:4 |
| 78. | 1979 | Stowe | twarda | Mike Cahill
|
6:0, 6:1 |
| 79. | 1979 | Hongkong | twarda | Pat Du Pré
|
7:5, 6:3, 6:1 |
| 80. | 1980 | Birmingham | dywanowa | Eliot Teltscher
|
6:3, 6:2 |
| 81. | 1980 | Filadelfia | dywanowa | John McEnroe
|
6:3, 2:6, 6:3, 3:6, 6:4 |
| 82. | 1980 | Dallas | dywanowa | John McEnroe
|
2:6, 7:6, 6:1, 6:2 |
| 83. | 1980 | North Conway | ceglana | Eddie Dibbs
|
6:3, 5:7, 6:1 |
| 84. | 1980 | Kanton | dywanowa | Eliot Teltscher
|
6:2, 6:4 |
| 85. | 1980 | Tokio | dywanowa | Tom Gullikson
|
6:1, 6:2 |
| 86. | 1981 | La Quinta | twarda | Ivan Lendl
|
6:3, 7:6 |
| 87. | 1981 | Bruksela | dywanowa | Brian Gottfried
|
6:2, 6:4, 6:3 |
| 88. | 1981 | Rotterdam | dywanowa | Gene Mayer
|
6:1, 2:6, 6:2 |
| 89. | 1981 | Wembley | dywanowa | John McEnroe
|
3:6, 2:6, 6:3, 6:4, 6:2 |
| 90. | 1982 | Monterrey | dywanowa | Johan Kriek
|
6:2, 3:6, 6:3 |
| 91. | 1982 | Los Angeles | twarda | Mel Purcell
|
6:2, 6:1 |
| 92. | 1982 | Las Vegas | twarda | Gene Mayer
|
5:2, ret. |
| 93. | 1982 | Londyn | trawiasta | John McEnroe
|
7:5, 6:3 |
| 94. | 1982 | Wimbledon | trawiasta | John McEnroe
|
3:6, 6:3, 6:7(2), 7:6(5), 6:4 |
| 95. | 1982 | Columbus | twarda | Brian Gottfried
|
7:5, 6:0 |
| 96. | 1982 | US Open | twarda | Ivan Lendl
|
6:3, 6:2, 4:6, 6:4 |
| 97. | 1983 | Memphis | dywanowa | Gene Mayer
|
7:5, 6:0 |
| 98. | 1983 | Las Vegas | twarda | Mark Edmondson
|
7:6, 6:1 |
| 99. | 1983 | Londyn | trawiasta | John McEnroe
|
6:3, 6:3 |
| 100. | 1983 | US Open | twarda | Ivan Lendl
|
6:3, 6:7(2), 7:5, 6:0 |
| 101. | 1984 | Memphis | dywanowa |  Henri Leconte
|
6:3, 4:6, 7:5 |
| 102. | 1984 | La Quinta | twarda | Yannick Noah
|
6:2, 6:7(7), 6:3 |
| 103. | 1984 | Boca West | twarda | Johan Kriek
|
7:5, 6:4 |
| 104. | 1984 | Los Angeles | twarda | Eliot Teltscher
|
6:4, 4:6, 6:4 |
| 105. | 1984 | Tokio | dywanowa | Ivan Lendl
|
6:4, 3:6, 6:0 |
| 106. | 1988 | Waszyngton | twarda |  Andrés Gómez
|
6:1, 6:4 |
| 107. | 1988 | Tuluza | dywanowa |  Andrei Chesnokov
|
6:2, 6:0 |
| 108. | 1989 | Tuluza | dywanowa | John McEnroe
|
6:3, 6:3 |
| 109. | 1989 | Tel Awiw-Jafa | twarda |  Gilad Blum
|
2:6, 6:2, 6:1 |
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy jako trener zaczął pracować w 2006 roku, z Andym Roddickiem[5]. Ich współpraca zakończyła się w 2008 roku. W 2013 roku był szkoleniowcem Marii Szarapowej[6]. W 2015 pracował wspólnie z Eugenie Bouchard[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Greatest rivalries from the Open era of professional tennis. msn.com, 28 sierpnia 2016. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
- ↑ Marcin Motyka: ATP Madryt: Roger Federer obronił meczbole i pokonał Gaela Monfilsa. 1200. zwycięstwo Szwajcara w karierze. sportowefakty.wp.pl, 9 maja 2019. [dostęp 2019-05-09]. (pol.).
- ↑ Fred W. Kiger: Jimbo turned back the clock at the '91 Open. espn.go.com, 19 listopada 2003. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
- ↑ FRANK LITSKY: TENNIS; Connors, Hero of the Open, Swaggers Into the Hall of Fame. nytimes.com, 12 lipca 1998. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
- ↑ Connors agrees to coach Roddick. bbc.co.uk, 2006-07-26. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
- ↑ Connors nowym trenerem Szarapowej [online], Tenisklub [dostęp 2018-03-06] (pol.).
- ↑ Greg Archuleta: Eugenie Bouchard News: Jimmy Connors Out; Ex-Maria Sharapova Coach Thomas Hogstedt In. sportsworldnews.com, 5 października 2015. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie tennisfame.com. tennisfame.com. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
- Profil na stronie tenis.net.pl. tenis.net.pl. [dostęp 2017-01-11]. (pol.).