Junkers Ju 390

Junkers Ju 390 V1^[1]
	Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Junkers
Typ	samolot wielozadaniowy
Załoga	8-10
	Historia
Data oblotu	20 października 1943
Lata produkcji	1942–1944
Wycofanie ze służby	1945
Liczba egz.	2?
	Dane techniczne
Napęd	6 x BMW-801E
Moc	6 × 1740 KM
	Wymiary
Rozpiętość	50,30 m
Długość	34,20 m
Wysokość	6,89 m
Powierzchnia nośna	254 m²
	Masa
Własna	39 500 kg
Startowa	75 500 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	505 km/h
Prędkość przelotowa	430 km/h
Pułap praktyczny	6000 m
Zasięg	9700 km (teoretyczna), 8000 km (realna)
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	3 x MG 131 kalibru 13 mm, 5 x MG 151 kalibru 20 mm
	Użytkownicy
	III Rzesza
	Multimedia w Wikimedia Commons

Junkers Ju 390 – samolot transportowy i bombowy dalekiego zasięgu. Wersja rozwojowa samolotu Junkers Ju 290^[1].

Historia

W 1942 w lotnictwie III Rzeszy zaistniała potrzeba posiadania samolotu zdolnego do zbombardowania celów leżących na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz prowadzenia misji rozpoznawczych na całym Atlantyku. W wyniku rozpisanego konkursu zakłady Junkers zdecydowały się na zaadaptowanie już istniejącego płatowca do nowych zadań. Bazując na korpusie samolotu transportowego Ju 90 i Ju 290 A, który przedłużono do 33,6 m przez wstawienie sekcji kadłuba przed i za skrzydłem zbudowano w zakładach Dessau transportowy samolot dalekiego zasięgu Ju 390 V1. Od pierwowzoru był dłuższy o ponad 5 m i miał rozpiętość skrzydeł 50 m. Nowo zbudowana środkowa sekcja skrzydła z dwoma dodatkowymi silnikami wewnętrznymi, w tym dodatkową parę chowanego podwozia głównego, wraz ze zwykłymi skrzydłami Ju 290 i powiększoną jednostką ogonową umożliwiła latanie samolotem po locie inauguracyjnym 20 października 1943. Samolot służył pod kierownictwem pilota-oblatywacza Hansa-Joachima Pancherza do badań nad różnymi konfiguracjami wyposażenia. Wzmocnienia kadłuba i skrzydeł nie zostały jeszcze zainstalowane, masa latająca została ograniczona do 38 ton. Całkowicie niemożliwe jest wykonanie rzekomego lotu do Nowego Jorku i z powrotem tym samolotem, który czasami cytowany jest w literaturze. W pełni sprawny Ju 390 musiałby mieć masę startową 72 ton^[1]^[2].

Niektórzy autorzy informują o pracach prowadzonych jednocześnie z pracami nad prototypem Ju 390 V1 w zakładach w Bernburgu, podczas których zbudowano samolot Ju 390 V2, który oblatano we wrześniu 1944. Miał on stać się pierwowzorem wersji seryjnej samolotu patrolowego. Zastosowano w nim uzbrojenie obronne i radar morski FuG 200 Hohentwiel. Informacje te dementuje pilot-oblatywacz Junkersa Pancherz^[1]^[2].

Planowane wersje Junkersa Ju 390 to:^[1]

Ju 390 A: wersja transportowa
Ju 390 B: samolot morskiego dalekiego rozpoznania
Ju 390 C: bombowiec dalekiego zasięgu
Ju 390 D: wersja cywilna, była planowana na czas po tzw. „ostatecznym zwycięstwie” Hitlera

Służba

Do służby został oddany tylko jeden egzemplarz samolotu. Po przedstawieniu go Hitlerowi w Insterburgu trafił do Pragi, gdzie przeprowadzano wiele testów, między innymi tankowanie w powietrzu. 15 listopada 1944 został przeniesiony do Dessau, gdzie pozostał do końca wojny. Samolot spalono tuż przed wejściem Amerykanów^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Junkers Ju 390 [online], www.luftfahrtmuseum-hannover.de [dostęp 2023-08-08] (niem.).
↑ ^a ^b ^c Junkers Ju 290 und Junkers Ju 390 [online], www.luftarchiv.de [dostęp 2023-08-08] (niem.).

Bibliografia

Marek Murawski. Samoloty Luftwaffe 1933-1945. Tom II. Warszawa 1997. ISBN 83-86776-03-X

[luftfahrtmuseum-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Junkers Ju 390 [online], www.luftfahrtmuseum-hannover.de [dostęp 2023-08-08] (niem.).

[luftarchiv-2] Junkers Ju 290 und Junkers Ju 390 [online], www.luftarchiv.de [dostęp 2023-08-08] (niem.).

[1]

[2]