Kell Brook
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1986 |
|---|---|
| Obywatelstwo |
brytyjskie |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
43 |
| Zwycięstwa |
40 |
| Przez nokauty |
28 |
| Porażki |
3 |
| |
| Strona internetowa | |
Ezekiel "Kell" Brook (ur. 3 maja 1986 roku w Sheffield) – brytyjski bokser, były mistrz świata organizacji IBF w wadze półśredniej.
Początki
[edytuj | edytuj kod]Pierwszą zawodową walkę stoczył 17 września 2004 roku w rodzinnym Sheffield. Zwyciężył wówczas na punkty Petera Buckleya.
7 kwietnia 2007 roku na Millenium Stadium w Cardiff zmierzył się z mającym polskie korzenie Karlem Davidem. W pierwszej rundzie był liczony, ale ostatecznie wygrał walkę przez TKO w 3 rundzie.
12 marca 2010 roku stoczył walkę z Polakiem Krzysztofem Bieniasem. Stawką pojedynku był tytuł WBO Inter-Continental w wadze półśredniej, a bój odbył się w Liverpoolu. Brook zdominował walkę i wygrał przez TKO w szóstej rundzie.
18 września 2010 roku spotkał się z Michaelem Jenningsem, a stawką walki oprócz tytułu WBO Inter-Continental był pas mistrza Wielkiej Brytanii. Zwyciężył przez TKO w 5 rundzie.
25 czerwca 2011 roku zmierzył się z byłym mistrzem świata Lovemore Ndou. Wygrał tę walkę wysoko na punkty.
8 października 2011 roku zawalczył z kolejnym Polakiem, Rafałem Jackiewiczem. Tym razem stawką był pas WBA Inter-Continental. Walkę wygrał przez TKO w szóstej rundzie.[1]
Walka o mistrzostwo świata IBF
[edytuj | edytuj kod]16 sierpnia 2014 roku w StubHub Centre w Kalifornii stanął z pozycji obowiązkowego pretendenta do walki o tytuł mistrza świata federacji IBF z broniącym pasa Shawnem Porterem. Walka miała bardzo wyrównany przebieg, ale po dwunastu rundach sędziowie wskazali jako zwycięzcę Brooka (116-112, 117-111, 114-114)[1].
28 marca 2015 roku stanął do pierwszej obrony tytułu z Rumunem Jo Jo Danem. Wygrał przez RTD w czwartej rundzie.
W drugiej obronie mistrzowskiego tytułu zmierzył się z rodakiem Frankie Gavinem, wygrywając przez TKO w szóstej rundzie.
26 marca 2016 roku w Sheffield zwyciężył przez TKO w drugiej rundzie z Kevinem Bizierem.
Walka z Gołowkinem i utrata tytułu
[edytuj | edytuj kod]10 września 2016 roku zmierzył się w Londynie z Giennadijem Gołowkinem (35-0, 32 KO), a stawką walki były mistrzowskie pasy federacji WBC, IBF i IBO w wadze średniej. Przez pierwsze cztery rundy dzielnie stawiał opór faworyzowanemu rywalowi, ale po piątej rundzie został poddany przez swój narożnik ze względu na pogłębiającą się kontuzję oka[2].
27 maja 2017 roku zawalczył na stadionie Bramall Lane w Sheffield z obowiązkowym pretendentem do tytułu mistrza świata federacji IBF, Errolem Spence Jr (21-0, 18 KO). Był liczony zarówno w dziesiątej, jak i jedenastej rundzie, ostatecznie przegrywając przez TKO w 11 rundzie. Do momentu przerwania sędziowie punktowali walkę 92-97, 94-94, 93-96 na korzyść jego rywala[3].
14 listopada 2020 w Las Vegas w walce o tytuł mistrza świata, przegrał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie z Terence m Crawfordem (37-0, 28 KO).
19 lutego 2022 w Manchesterze zwyciężył przez TKO w 6. rundzie z Amirem Khanem (34-6, 21 KO)[4].
Problemy zdrowotne
[edytuj | edytuj kod]We wrześniu 2014 roku podczas wakacji na Teneryfie został zaatakowany nożem w udo. Po operacji powrócił do pełnej sprawności[5].
W wyniku walki z Gennadijem Gołowkinem doznał urazu prawego oczodołu, który groził mu utratą wzroku[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Redakcja, BROOK NIEZNACZNIE LEPSZY OD PORTERA [online], www.bokser.org [dostęp 2017-08-24].
- ↑ Gołowkin rozbił kolejnego rywala! Brook miał swoje momenty (WIDEO), „Polsat Sport” [dostęp 2017-08-24] (pol.).
- ↑ INTERIA.PL, Errol Spence Jr zrzucił Kella Brooka z tronu IBF [online] [dostęp 2017-08-24] (pol.).
- ↑ SĘDZIA PRZERYWA MĘCZARNIE KHANA W SZÓSTEJ RUNDZIE [online], Bokser.org [dostęp 2022-02-20].
- ↑ Redakcja, KELL BROOK JUŻ NIE WRÓCI W TYM ROKU PO ATAKU NOŻEM [online], www.bokser.org [dostęp 2017-08-24].
- ↑ BROOK: PAMIĘTAŁEM O SŁOWACH CHIRURGA, ŻE MOGŁEM OŚLEPNĄĆ [online], www.bokser.org [dostęp 2017-08-24].