Mark Breland
 Mark Breland i Seryk Konakbajew | ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
11 maja 1963 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||
| Wzrost |
190 cm | |||||||||||||||
| Kategoria wagowa |
półśrednia | |||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||||||||
| Liczba walk |
39 | |||||||||||||||
| Zwycięstwa |
35 | |||||||||||||||
| Przez nokauty |
25 | |||||||||||||||
| Porażki |
3 | |||||||||||||||
| Remisy |
1 | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Mark Anthony Breland (ur. 11 maja 1963 w Brooklynie) – amerykański bokser wagi półśredniej, mistrz olimpijski z Los Angeles (1984), mistrz świata z Monachium (1982), zawodowy mistrz świata organizacji WBA (1987, 1989–1990).
Dwukrotny mistrz Stanów Zjednoczonych w wadze półśredniej. W 1982 zdobył złoty medal, pokonując w finałowej walce Louisa Howarda[1]. Rok później wywalczył tytuł po zwycięstwie w decydującym pojedynku z Jamesem Mitchellem[2].
W pierwszej połowie maja 1982 roku uczestniczył w mistrzostwach świata w Monachium. Najpierw pokonał Szweda Vesę Koskela, następnie Rumuna Mihaiego Ciobotaru i Węgra Jeno Danyiego. W półfinale zwyciężył reprezentanta RFN Manfreda Zielonkę, zaś w walce finałowej wygrał z Serykiem Konakbajewem, zostając mistrzem świata[3].
W 1984 roku wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Los Angeles. Zwyciężył najpierw Kanadyjczyka Waynea Gordona, następnie Carlosa Reyesa, Rudela Obreję i Genaro Léona. W półfinale pokonał Luciano Bruno, zaś w decydującej o złotym medalu walce wygrał z Koreańczykiem An Young-su, zostając mistrzem olimpijskim[4].
W latach 1984–1997 stoczył 39 walk na zawodowym ringu. Wygrał 35 z nich, w tym 25 przez nokaut. 6 lutego 1987 roku pokonał przez TKO Harolda Volbrechta, zostając mistrzem świata organizacji WBA w wadze półśredniej. Tytuł utracił 22 sierpnia, w wyniku porażki z Marlonem Starlingiem. Odzyskał go 4 lutego 1989, dzięki zwycięstwu nad Koreańczykiem Seung-Soon Lee. 8 lipca 1990 stracił mistrzowski pas na rzecz Aarona Davisa, z którym przegrał przez KO[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ United States National Championships – Charlotte – April 1982. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2012-04-15]. (ang.).
- ↑ United States National Championships – Colorado Springs – November 1983. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2012-04-15]. (ang.).
- ↑ 3.World Championships – Munich, FRG – May 4-15 1982. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2012-04-15]. (ang.).
- ↑ 23.Olympic Games – Los Angeles, USA – July 28 – August 12 1984. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2012-04-15]. (ang.).
- ↑ Mark Breland. boxrec.com. [dostęp 2012-04-15]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mark Breland Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-03)]. (ang.).
