Mark Webber

Mark Webber

Mark Webber podczas testów w Barcelonie 2012
Imię i nazwisko	Mark Alan Webber
Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1976 Queanbeyan
Sezon 2015
Seria	FIA World Endurance Championship
Zespół	Porsche Team
Partnerzy	Brendon Hartley Neel Jani Marc Lieb Romain Dumas Timo Bernhard
Sukcesy
1998: FIA GT 2000: Formuła 3000 2001: Formuła 3000 2010: Formuła 1 2011: Formuła 1 2013: Formuła 1 2015: 24h Le Mans
Strona internetowa

Mark Alan Webber (ur. 27 sierpnia 1976 w Queanbeyan) – australijski kierowca wyścigowy. W latach 2002–2013 startował w Formule 1, gdzie trzykrotnie kończył sezon na trzeciej pozycji (2010, 2011, 2013).

Życiorys

Początki kariery

Webber wcześnie rozpoczął karierę sportową. Swoje dzieciństwo spędził jako chłopiec od piłek w pierwszoligowym zespole rugby, Canberra Raiders. Karierę w sportach samochodowych rozpoczął od kartingu. Sukcesy w ojczystym kraju pomogły mu awansować do Formuły Ford, gdzie odniósł kilka zwycięstw, wliczając wygraną w Adelaide w 1995 i trzecie miejsce na festiwalu Duckhams Formula Ford Festival w Brands Hatch, podczas jego międzynarodowego debiutu.

Jego potencjał został zauważony przez lidera Formuły Ford, Van Diemena i został on zatrudniony na sezon 1996. Ale stało się to dopiero po jego wygranej w inauguracyjnym Grand Prix Melbourne w Formule Holden.

Jego pierwszy sezon w europejskich wyścigach ukończył na drugim miejscu w Brytyjskiej Formule Ford, wygrywając czterokrotnie. Zwyciężył także w prestiżowym Duckhams Formula Ford Festival, dołączając do grona jego zwycięzców: Johnny'ego Herberta, Eddiego Irvine'a, Jana Magnussena i Jensona Buttona.

Dzień po sukcesie na festiwalu Webber przeszedł pomyślnie testy dla zespołu Alan Docking Racing, startującego w Formule 3. W zespole tym spędził cały sezon 1997. Wygrał swój czwarty w karierze wyścig w F3 na torze Brands Hatch i w klasyfikacji zajął czwartą pozycję. Zajął także trzecią pozycję w Marlboro Masters i czwartą w Grand Prix Makau.

Jego sukcesy w Formule 3 doprowadziły do podpisania kontraktu z AMG i występach w FIA GT Championship w 1998 roku. Webber był partnerem obrońcy tytułu Bernda Schneidera, pomagając mu w odniesieniu pięciu wygranych, nie zdobyli jednak tytułu przegrywając o osiem sekund na torze Laguna Seca w Kalifornii.

Kontynuując współpracę z AMG, Webber rozpoczął sezon 1999 jako główny kierowca swojego zespołu i z własnym samochodem. Program wyścigów zespołu w tym sezonie został zredukowany i obejmował wyścig 24 Godziny Le Mans i wybrane eliminacje serii American Le Mans Series. Program został przerwany po spektakularnym locie i obrotach w powietrzu samochodu Webbera podczas czwartkowych treningów do wyścigu w Le Mans. Bolid został odbudowany do wyścigu, lecz Webber podczas sesji rozgrzewkowej rozbił się w taki sam sposób. Z obydwu wypadków udało mu się ujść bez większych obrażeń. Pięć godzin po tym zdarzeniu, podczas wyścigu, jego partner z zespołu, Peter Dumbreck doświadczył identycznego zdarzenia. Cały program Mercedesa został zawieszony, a samochody już nigdy nie wystartowały.

Webber wrócił do wyścigów bolidów o otwartym nadwoziu. Został przedstawiony swojemu rodakowi, Paulowi Stoddartowi przez Eddiego Jordana i rozpoczął pracę dla zespołu European Arrows Formula Racing w Mistrzostwach Formuły 3000. Pomimo braku doświadczenia szybko objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej, a ostatecznie zajął trzecią pozycję. Został tym samym najwyżej sklasyfikowanym debiutantem sezonu 2000.

Formuła 1

Mark Webber w bolidzie Minardi PS02 podczas Grand Prix Francji w 2002 roku

Mark Webber w bolidzie Jaguar R5 podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych w 2004 roku

Mark Webber w bolidzie Red Bull RB6 podczas Grand Prix Malezji w 2010 roku

Po odrzuceniu kontraktu z zespołem Arrows w lipcu 2000, Webber wziął udział w trzydniowych testach zespołu Benetton na torze Estoril. Okazał się lepszy od Giancarlo Fisichelli i Ralfa Schumachera. Jego osiągi zapewniły mu posadę oficjalnego kierowcy testowego w zespole w sezonie 2001. W tym samym roku został wicemistrzem w Międzynarodowej Formule 3000 w zespole Super Nova Racing.

W sezonie 2002 rozpoczął pracę dla zespołu Paula Stoddarta, Minardi. Pomimo bardzo słabego bolidu został najlepszym debiutantem sezonu. W jego debiutanckim Grand Prix, w rodzinnej Australii, zajął piątą pozycję, zdobywając dla Minardi pierwsze punkty od sezonu 1999. Stał się tym samym jednym z czterech australijskich kierowców, którzy zdobyli punkty w Formule 1. W każdym wyścigu podczas kwalifikacji okazywał się lepszy od swoich partnerów z zespołu, Alexa Yoonga i Anthony'ego Davidsona.

W sezonie 2003 został głównym kierowcą zespołu Jaguar Racing. Zdobył dla zespołu 17 z 18 zgromadzonych przez nią punktów i zajął dziewiątą pozycję w klasyfikacji generalnej kierowców. Do pierwszych wyścigów sezonu 2004 zakwalifikował się na szóstej i drugiej pozycji, nie zdołał ich jednak ukończyć. Ostatecznie uplasował się na trzynastej pozycji w klasyfikacji z siedmioma zdobytymi punktami.

W sezonie 2005 został kierowcą zespołu Williams F1, jego partnerem został Nick Heidfeld. Jego debiut w zespołu, który przypadł na Grand Prix Australii był udany, zajął 5 pozycję. W dalszej części sezonu Webbera w Grand Prix Monako zajął trzecie miejsce, co było jego pierwszym podium w karierze. Ostatecznie zajął jednak dziesiąte miejsce w klasyfikacji końcowej będąc przed swoim zespołowym partnerem Nickiem Heidfeldem, który doznał kontuzji. W kolejnym roku ponownie reprezentował barwy zespołu Williams. Tym razem jego partnerem był debiutant Nico Rosberg. Australijczykowi udało się zdobyć siedem punktów. Głównym tego powodem były zawodne silniki Coswortha. Sezon ukończył na czternastej pozycji w klasyfikacji generalnej.

Od sezonu 2007 reprezentuje barwy zespołu Red Bull Racing. Debiutancki rok w austriackim zespole osiągnął trzecie miejsce podczas Grand Prix Europy oraz dodatkowe cztery punkty dały mu dwunaste miejsce na koniec sezonu, został jednak pokonany przez zespołowego partnera, Davida Coultharda. W drugim roku startów w Red Bull Racing był lepszy od Brytyjczyka, który wdawał się w różne kolizje. Red Bull w tym sezonie w klasyfikacji generalnej został wyprzedzony przez siostrzaną ekipę Scuderia Toro Rosso. Ostatecznie 21 punktów dało mu jedenastą pozycję w klasyfikacji generalnej. 3 lipca 2008 ogłoszono, iż Mark Webber będzie kierowcą tego zespołu również w sezonie 2009 mając za partnera Sebastiana Vettela, który zastąpił odchodzącego na sportową emeryturę Davida Coultharda. Podczas Grand Prix Niemiec 2009 zdobył swoje pierwsze Pole Position w Formule 1 i odniósł pierwsze zwycięstwo. Wygrał także przedostatni wyścig sezonu, Grand Prix Brazylii.

W sezonie 2010 kontynuował starty w Red Bull Racing z Sebastianem Vettelem. Na torze Sepang startował z pole position, ale wyścig ukończył na drugiej pozycji po tym, jak został wyprzedzony przez Vettela na starcie. W Hiszpanii zdobył pole position i wygrał wyścig. Odniósł także zwycięstwo w prestiżowym Grand Prix Monako. Na torze Istanbul Park w Turcji wywalczył kolejne pole position, i prowadził w wyścigu, Vettel zaczął go doganiać. Spróbował ataku za zakrętem 11. Wcisnął się po wewnętrznej, po czym próbował zejść na zewnętrzną stronę toru. Bolidy zderzyły się, Vettel nie ukończył wyścigu, a Webber po wymianie skrzydła dojechał na trzeciej pozycji obejmując prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Na wyścig na Silverstone Red Bull Racing przygotował dwa nowe skrzydła do swoich bolidów. Podczas treningu mocowanie przedniego skrzydła w bolidzie Vettela uległo uszkodzeniu, i skrzydło zostało zniszczone. Zespół zdecydował zamontować w bolidzie młodego Niemca skrzydło z bolidu Webbera, który dostał starą wersję skrzydła. W kwalifikacjach był drugi, za Vettelem, na starcie wyprzedził Niemca i odniósł zwycięstwo po kontrowersjach związanych z przednim skrzydłem. Na Hungaroringu startował z drugiej pozycji, którą utrzymał na starcie, wygrał wyścig.

Pod koniec 2010 roku dzięki dyskwalifikacji Andy'ego Priaulxa, Mark Webber otrzymał prestiżową nagrodę BRDC Gold Star 2010.

27 czerwca 2013 roku ogłosił zakończenie kariery w Formule 1 oraz dołączenie do zespołu Porsche w serii World Endurance Championship.

Wyniki

Stan: 24 listopada 2013

Formuła 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Sezon	Zespół	Samochód	Pozycje startowe / w wyścigach
		Silnik	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
2002
	Minardi	Minardi PS02	18	21	20	19	20	21	19	21	20	20	18	21	19	19	19	18	19
		Asiatech AT02 3.0 V10	05	989NU	11	11	992NW	12	11	11	15	989NU	08	989NU	16	989NU	989NU	989NU	10
2003
	Jaguar Racing	Jaguar R4	14	16	03	05	12	17	09	06	11	09	11	11	03	11	14	06
		Cosworth CR-5 3.0 V10	989NU	990NS	9†	989NU	07	07	989NU	07	06	06	14	11†	06	07	989NU	11
2004
	Jaguar Racing	Jaguar R5	06	02	14	08	09	12	14	14	10	12	10	12	11	07	12	12	03	12
		Cosworth CR-6 3.0 V10	989NU	989NU	08	13	12	989NU	07	989NU	989NU	09	08	06	10	989NU	09	10	989NU	989NU
2005
	Williams F1	Williams FW27	03	04	05	04	02	03	03	14	09	13	06	16	07	14	10	14	07	10	07
		BMW P84/5 3.0 V10	05	989NU	06	07	06	03	989NU	05	992NW	12	11	990NS	07	989NU	14	04	989NU	04	07
2006
	Williams F1	Williams FW28	07	05	07	10	10	11	02	17	17	12	11	11	06	09	19	15	14	11
		Cosworth CA2006	06	989NU	989NU	06	989NU	09	989NU	989NU	12	989NU	989NU	989NU	989NU	10	10	08	989NU	989NU
2007
	Red Bull Racing	Red Bull RB3	07	10	08	19	06	06	09	14	11	06	09	12	11	08	08	07	05
		Renault RS27-2007	13	10	989NU	989NU	989NU	09	07	12	989NU	03	09	989NU	09	07	989NU	10	989NU
2008
	Red Bull Racing	Red Bull RB4	15	08	11	07	06	09	10	08	02	08	08	14	07	03	13	13	06	12
		Renault RS27-2008	989NU	07	07	05	07	04	12	06	10	989NU	09	12	08	08	989NU	08	14	09
2009
	Red Bull Racing	Red Bull RB5	08	05	03	18	05	08	04	03	01	03	09	09	10	04	19	02	03
		Renault RS27-2009	12	06	02	11	03	05	02	02	01	03	09	09	989NU	989NU	17	01	02
2010
	Red Bull Racing	Red Bull RB6	06	02	01	02	01	01	01	02	02	02	04	02	01	04	05	02	02	03	05
		Renault RS27-2010	08	09	02	08	01	01	03	05	989NU	01	06	01	02	06	03	02	989NU	02	08
2011
	Red Bull Racing	Red Bull RB7	03	03	18	02	01	03	04	02	01	01	06	03	05	02	06	04	03	04	02
		Renault RS27-2011	05	04	03	02	04	04	03	03	03	03	05	02	989NU	03	04	03	04	04	01
2012
	Red Bull Racing	Red Bull RB8	05	04	06	03	11	01	04	19	02	08	11	12	11	07	02	01	02	02	03	03
		Renault RS27-2012	04	04	04	04	11	01	07	04	01	08	08	06	20†	11	09	02	03	989NU	989NU	04
2013
	Red Bull Racing	Red Bull RB9	02	05	14	07	08	04	05	04	03	10	03	02	04	13	01	04	01	02	04
		Renault RS27-2013	06	02	989NU	07	05	03	04	02	07	04	05	03	15†	989NU	02	989NU	02	03	02

24h Le Mans

Rok	Zespół	Partnerzy	Samochód	Klasa	Okr.	Poz.	Klasa Pos.
1998	AMG-Mercedes	Klaus Ludwig Bernd Schneider	Mercedes-Benz CLK-LM	GT1	19	NU	NU
1999	AMG-Mercedes	Jean-Marc Gounon Marcel Tiemann	Mercedes-Benz CLR	LMGTP	0	NW	NW
2014	Porsche Team	Brendon Hartley Timo Bernhard	Porsche 919 Hybrid	LMP1-H	346	NS	NS
2015	Porsche Team	Brendon Hartley Timo Bernhard	Porsche 919 Hybrid	LMP1	394	2	2
2016	Porsche Team	Brendon Hartley Timo Bernhard	Porsche 919 Hybrid	LMP1	346	13	5

Rekordy

Rekord	Liczba
Rekord okrążenia Silverstone Circuit	1:33.401 (2013)

Życie prywatne

Mark Webber mieszka ze swoją dziewczyną w Aylesbury w Buckinghamshire.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona kierowcy. markwebber.com. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
• Oficjalna strona Mark Webber Supporters Club (wersja archiwalna). webber-racing.co.uk. [dostęp 2012-10-16]. (ang.).
• Strona kierowcy na oficjalnej stronie Porsche. porsche.com. [dostęp 2015-11-22]. (ang.).