Philippe Houvion
| Data i miejsce urodzenia |
5 października 1957 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
185 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Philippe Houvion (ur. 5 października 1957 w Briey[1]) – francuski lekkoatleta, skoczek o tyczce, były rekordzista świata.
Jest synem Maurice’a Houviona, skoczka o tyczce i olimpijczyka, który go również trenował.
Pierwszą dużą imprezą międzynarodową Houviona były halowe mistrzostwa Europy w 1978 w Mediolanie, na których zajął 8. miejsce[2]. Na mistrzostwach Europy w 1978 na otwartym stadionie w Pradze był szósty[3]. Zajął 7. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu[4].
W sezonie letnim 1979 Houvion zwyciężył w igrzyskach śródziemnomorskich w Splicie[5], zajął drugie miejsce na uniwersjadzie w Meksyku (za Władysławem Kozakiewiczem)[6], a z wynikiem 5,65 m był liderem światowych tabel (wraz ze swym rodakiem Patrickiem Abada)[7].
17 lipca 1980 w Paryżu Houvion ustanowił rekord świata wynikiem 5,77 m[8]. Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie zajął 4. miejsce i utracił rekord świata na rzecz Kozakiewicza, który poprawił go o 1 centymetr[1].
Zajął 6. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble[9]. Na uniwersjadzie rozegranej w tym samym roku w Bukareszcie zdobył brązowy medal[6].
Później Houvion nie odnosił już znaczących międzynarodowych sukcesów. Trzykrotnie jeszcze wystąpił na halowych mistrzostwach Europy. W Göteborgu w 1984 zajął 8. miejsce, w Pireusie w 1985 12. miejsce, a w Madrycie w 1986 6. miejsce[10].
W latach 1979–1980 sześć razy poprawiał rekord Francji w skoku o tyczce, doprowadzając go do wyniku 5,77[11].
Był mistrzem Francji w 1978 i 1979 oraz brązowym medalistą w 1981 i 1985, a w hali był wicemistrzem w latach 1978–1981, 1984 i 1986 oraz brązowym medalistą w 1985[12][13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Philippe Houvion [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-18] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 453 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Zürich 2014 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 430 [dostęp 2015-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 457 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2015-02-15] (ang.).
- ↑ a b World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2015-02-15] (ang.).
- ↑ IAAF Moscow 2013 Statistics Handbook [online], IAAF, s. 657 [dostęp 2015-02-15] (ang.).
- ↑ IAAF Moscow 2013 Statistics Handbook [online], IAAF, s. 633 [dostęp 2015-02-15] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 465 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 479, 484, 489 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 104. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 22 października 2021, s. 145, 160, 163, 178, 181 [dostęp 2021-10-28] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 24 października 2021, 2, 22, 72, 95. 116, 119 [dostęp 2021-10-28] (fr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Philippe Houvion w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2015-02-15].
