Tony Meola

Tony Meola

Pełne imię i nazwisko	Antonio Michael Meola
Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1969 Belleville
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1990 → Brighton & Hove Albion (wyp.) 2 (0) 1990 → Watford (wyp.) 0 (0) 1991 → Fort Lauderdale Strikers (wyp.) 7 (0) 1994–1995 Buffalo Blizzard (futsal) 12 (0) 1995 Long Island Rough Riders 1996–1998 MetroStars 90 (0) 1999–2004 Kansas City Wizards 125 (0) 2005–2006 New York Red Bulls 35 (0) 2007–2008 New Jersey Ironmen (futsal) 24 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1988–2006 Stany Zjednoczone 100 (0)
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji brąz Arabia Saudyjska 1992

Antonio Michael "Tony" Meola (ur. 1 lutego 1969 w Belleville, w stanie New Jersey) – bramkarz grający w reprezentacji Stanów Zjednoczonych podczas Mistrzostw Świata w piłce nożnej 1990 i w 1994 roku.

Szkoła średnia

Meola grał w piłkę nożną dla Kearny High School w Kearny (New Jersey). Pasję piłkarską wpoił mu jego ojciec Vincent, który przed emigracją do Stanów był zawodnikiem włoskiego U.S. Avellino. Młody gracz w swojej szkolnej karierze zdobył 42 gole.

Tony brylował nie tylko na boisku piłkarskim. Był kapitanem szkolnej drużyny baseballowej i został uznany najlepszym zawodnikiem stanu w 1987 roku. Zwrócili na niego uwagę także wysłannicy New York Yankees.

College

Meola zaczął uczęszczać do University of Virginia dzięki piłkarsko/baseballowemu stypendium. Jego trenerem był wówczas Bruce Arena. Młody bramkarz już wtedy zaczął wyrabiać sobie nazwisko. W październiku 1987 został powołany do reprezentacji USA U-20 na Mistrzostwa Świata juniorów. Został ponadto dwukrotnie wybrany najlepszym bramkarzem amerykańskich college'ów. Dwa lata później otrzymał Trofeum Hermanna i MAC Award. 15 grudnia 1989 poinformował, że opuszcza Uniwersytet, aby kontynuować karierę w piłkarskiej drużynie narodowej

Anglia

Meola podpisał kontrakt z U.S. Soccer Federation przed mundialem we Włoszech. Po jego zakończeniu natomiast udał się na wypożyczenie do angielskiego Brighton & Hove Albion, gdzie rozegrał jedenaście spotkań, z czego jedynie dwa w lidze. 14 września 1990 roku Meola przeniósł się do Watfordu. Nie mógł jednak odnowić pozwolenia na pracę w Wielkiej Brytanii, przez co został zmuszony do powrotu do Stanów.

Powrót do USA

W 1991 roku Meola bronił bramki Fort Lauerdale Strikers na zmianę z Arniem Mausserem. 14 grudnia 1994 podpisał umowę z Buffalo Blizzard, które występowało w lidze halowej. 31 stycznia 1995 ogłosił, że będzie w głównej roli występował w komedii Tony n' Tina's Wedding. Przed dołączeniem do obsady filmu zdążył jeszcze wystąpić w pięciu meczach Blizzard.

Luty 1995 roku przyniósł transfer Meoli do Long Island Rough Riders, z którym triumfował w rozgrywkach United Soccer Leagues.

Major League Soccer

Po utworzeniu Major League Soccer Meola został przydzielony do - znanego dziś jako New York Red Bulls - MetroStars, którego barw bronił od 1996 do 1998 roku. Przed rozpoczęciem swego pierwszego sezonu gry dla MetroStars, Tony przez trzy tygodnie trenował z włoską Parmą. Ustanowił ponadto nowy rekord ligi, zachowując czyste konto w dziewięciu spotkaniach. Nagroda najlepszego golkipera MLS powędrowała jednak do Marka Dodda.

Meola opuścił MetroStars w 1999 na rzecz Kansas City Wizards, ale stracił prawie cały sezon z powodu kontuzji. Sezon 2000 był jednak dla niego wspaniały. Został wybrany bramkarzem roku i najbardziej wartościowym graczem ligi, doprowadzając Kansas do mistrzostwa. Nie puścił przy tym bramki w 16 meczach, co było kolejnym rekordem.

Tony kontynuował grę dla Wizards w sezonie 2004, lecz zmuszony został do leczenia kolejnej kontuzji. Bo Oshoniyi przejął jego pozycję w bramcę, a samemu Meoli w Kansas podziękowano. W czerwcu 2005 wrócił do MetroStars. Został również wybrany do jedenastki wszech czasów MLS. Po sezonie 2006 klub zrezygnował z jego usług. 14 sierpnia 2007 Meola podpisał kontrakt z New Jersey Ironmen, grającym na hali.

W ostatnich latach gry Meoli w MLS, kibice nadali mu pseudonim Fat Tony ("Gruby Tony") m.in. z powodu jego nawyków żywieniowych.

Kariera reprezentacyjna

Meola zadebiutował w reprezentacji 10 czerwca 1988 przeciwko Ekwadorowi. Drugi występ zaliczył rok później, przeciwko Peru w Marlboro Cup, który jego drużyna wygrała. Po imprezie, na której Amerykanie świętowali sukces, Meola wrócił do hotelu, w którym się wcześniej zatrzymali, zostawił puchar w recepcji i odjechał do domu. "Tydzień później Doug Newman zadzwonił do mnie z pytaniem, gdzie jest puchar. Powiedziałem mu, że zostawiłem go dla niego w hotelu... Jestem pewny, że go odzyskali."

Reprezentacja pojechała potem na zgrupowanie do Włoch, gdzie rozegrała serię meczów z drużynami Serie A. Wówczas pierwszym bramkarzem był David Vanole, jednak Meola szybko przejął jego obowiązki po tym, jak Vanole walczył o kontrakt z federacją i nie mógł sobie poradzić z problemami wagowymi. Trener Bob Gansler chciał wystawić Meolę do pierwszego składu na mecz z Romą, ale ten odniósł dziwną kontuzję na treningu, gdy został uderzony piłką w głowę. Na jego pozycji zagrał więc słabo dysponowany tego dnia Vanole, którego Włosi pokonali trzykrotnie. Po tym meczu Gansler zdecydował, że pierwszym bramkarzem reprezentacji w pozostałych meczach kwalifikacji do Mistrzostw Świata we Włoszech będzie właśnie Meola. Podczas samego turnieju we Włoszech zagrał w każdym spotkaniu swego zespołu od początku do końca.

Miejsca w bramce nie oddał aż do mundialu w 1994. Dzięki tym rozgrywkom stał się rozpoznawalną postacią w całych Stanach. Po przegranej w drugiej rundzie z Brazylią i odpadnięciu Amerykanów, Meola poinformował swojego trenera Borę Milutinovicia o kontynuowaniu swojej kariery ... w baseballu jako kopacz. Serbski szkoleniowiec nigdy już nie powołał bramkarza do swojej kadry. O miejsce między słupkami walczyli od tamtej pory Kasey Keller i Brad Friedel. Meola wrócił jednak do zespołu narodowego w styczniu 1999 i był nadal powoływany, aż do 2006 roku, gdy zaliczył setny występ w reprezentacji. Podczas mundialu w 2002 roku był trzecim bramkarzem za wspomnianymi Friedelem i Kellerem.

Ciekawostki

Dziś Meola szkoli drużynę U12 Toms River Soccer Club, gdzie występuje również jego syn.