Wiedźma
Wiedźma – wiedźmy to w dawnych wierzeniach istoty półdemoniczne (istoty pośrednie między demonami a ludźmi), pozostające w ścisłym związku z ludźmi lub ich duszami[1][2][3]. Według dawnych wierzeń ludowych i w baśniach wiedźma to kobieta mająca związek ze złymi mocami, czarownica, zła wróżka[4]. W języku potocznym wiedźma to pogardliwe określenie kobiety złej i brzydkiej (także jako wyzwisko)[4].
Współcześnie uważa się, że w przedchrześcijańskich społecznościach słowiańskich była to kobieta posiadająca wiedzę, związaną z ziołolecznictwem, medycyną i przyrodą. Wiedźma posiadająca zdolności lub cechy magiczne nazywana była ciotą.[potrzebny przypis]
Pierwotnie, prawdopodobnie aż do połowy IX wieku na terenach wschodnich słowiańszczyzny, owo określenie nie było pejoratywne[potrzebny przypis]. W wyniku ekspansji chrześcijaństwa i piętnowania rytuałów ludowych i pogańskich zwyczaj gromadzenia i przechowywania wiedzy przez osoby w wybranych rodach uległ zapomnieniu. Wiedźmy oskarżano o czary, dlatego obecnie wiedźma często utożsamiana jest z czarownicą.
Współcześnie wciąż można spotkać kobiety parające się zielarstwem we wschodniej Polsce, jak również wywodzące się z tradycji prawosławnej nazywane szeptunkami, inaczej zamawiaczkami.[potrzebny przypis].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kazimierz Moszyński, Kultura ludowa Słowian, cz. II: Kultura duchowa. Kraków 1934, reprint Warszawa 2010, ISBN 978-83-61889-38-0, s. 604.
- ↑ Andrzej Szyjewski, Religia Słowian, Wyd. WAM, Kraków 2003, ISBN 83-7318-205-5, s. 203, 205.
- ↑ Demonologia ludów słowiańskich. [dostęp 2018-02-16].
- ↑ a b Mały słownik języka polskiego, PWN, Warszawa 1989, ISBN 83-01-08786-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Szymon Wrzesiński, Wspólniczki szatana. Czarownice na ziemiach polskich, Egros, Warszawa 2006.
