Wiktor

Wiktor (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvʲiktɔr], AS: [vʹiktor], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Wiktor w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Wiktor	Wiktorowie
dopełniacz	Wiktora	Wiktorów
celownik	Wiktorowi	Wiktorom
biernik	Wiktora	Wiktorów
narzędnik	Wiktorem	Wiktorami
miejscownik	Wiktorze	Wiktorach
wołacz	Wiktorze	Wiktorowie
depr. M. i W. lm: (te) Wiktory

przykłady:

(1.1) Wiktor po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do szkoły wyższej.

(1.1) Trzygodzinny spektakl osnuty jest na motywach „Człowieka śmiechu”, romantycznej powieści Wiktora Hugo.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Wiktor • brat / kuzyn / wujek / dziadek Wiktor • mężczyzna imieniem (o imieniu) Wiktor • święty / błogosławiony Wiktor • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Wiktor • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Wiktor • otrzymać / dostać / przybrać imię Wiktor • dzień imienin / imieniny Wiktora • na Wiktora (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiktor m, wiktoria ż, Wiktorowa ż

forma żeńska Wiktoria ż

zdrobn. Wiktorek m

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Victor < łac. victor

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

(1.1) Imię synonimiczne z imieniem Wincenty.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Victor
• arabski: (1.1) فيكتور m
• baskijski: (1.1) Viktor
• białoruski: (1.1) Віктар m
• bułgarski: (1.1) Виктор m
• czeski: (1.1) Viktor m
• esperanto: (1.1) Viktoro
• hiszpański: (1.1) Víctor m
• karpatorusiński: (1.1) Віктор m
• kaszubski: (1.1) Wiktór m
• kataloński: (1.1) Víctor
• litewski: (1.1) Viktoras m
• łaciński: (1.1) Victor m
• nowogrecki: (1.1) Βίκτωρας m
• rosyjski: (1.1) Виктор m
• słowacki: (1.1) Viktor m
• szwedzki: (1.1) Viktor w
• ukraiński: (1.1) Віктор m
• węgierski: (1.1) Viktor
• włoski: (1.1) Vittorio m

źródła: