brykiet

brykiet (język polski)

brykiet (1.1) z węgla drzewnego

brykiet (1.1) z biomasy

wymowa:

IPA: [ˈbrɨcɛt], AS: [bryḱet], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bryła sprasowanego materiału sypkiego z dodatkiem lepiszcza palnego; zob. też brykiet w Wikipedii

(1.2) dowolna substancja lub materiał sprasowane w kostkę

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brykiet	brykiety
dopełniacz	brykietu	brykietów
celownik	brykietowi	brykietom
biernik	brykiet	brykiety
narzędnik	brykietem	brykietami
miejscownik	brykiecie	brykietach
wołacz	brykiecie	brykiety

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brykietownia ż, brykieciarnia ż, brykieciarka ż, brykietowanie n, zbrykietowanie n

zdrobn. brykiecik mrz

czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.

przym. brykietowy, brykietujący

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. briquette → cegiełka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) briquette
• białoruski: (1.1) брыкет m
• bułgarski: (1.1) брикет m, брикета ż
• hiszpański: (1.1) briqueta ż
• nowogrecki: (1.1) μπρικέτα ż
• rosyjski: (1.1) брикет m
• słowacki: (1.1) briketa ż

źródła: