obuwie

obuwie (język polski)

obuwie (1.1)

obuwie (1.1)

wymowa:

IPA: [ɔˈbuvʲjɛ], AS: [obuvʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) obuw. wierzchnie okrycie stóp, z podeszwami chroniącymi stopy przed obrażeniami

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	obuwie
dopełniacz	obuwia
celownik	obuwiu
biernik	obuwie
narzędnik	obuwiem
miejscownik	obuwiu
wołacz	obuwie

przykłady:

(1.1) Tam jest sklep z obuwiem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) obuwie kołkowe

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) buty, czółenka, kapcie, klapki, sandały, japonki, kozaki, botki, tenisówki

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. obuwniczy m

przym. obuwniczy, obuwiowy

czas. obuć

rzecz. obuwniczy mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) footwear
• baskijski: (1.1) oinetako
• baszkirski: (1.1) аяҡ кейеме
• białoruski: (1.1) абутак m
• czeski: (1.1) obuv
• duński: (1.1) fodtøj n, sko w, skotøj n, fodbeklædning w
• hiszpański: (1.1) calzado m
• kataloński: (1.1) calçat m
• niemiecki: (1.1) Schuhwerk n, Fußbekleidung ż
• norweski (bokmål): (1.1) fottøy n
• norweski (nynorsk): (1.1) fottøy n
• nowogrecki: (1.1) υπόδημα n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)  ,    
• rosyjski: (1.1) обувь
• szwedzki: (1.1) skodon n, fotbeklädnad w
• ukraiński: (1.1) взуття́ n
• włoski: (1.1) calzature lm ż

źródła: