służący
służący (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, która komuś służy, zajmuje się czyimś domem za wynagrodzeniem
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: służyć
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik służący służący dopełniacz służącego służących celownik służącemu służącym biernik służącego służących narzędnik służącym służącymi miejscownik służącym służących wołacz służący służący - (2.1) jest to imiesłów przymiotnikowy czynny będący formą czasownika, lecz posiadający odmianę przymiotnikową:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik służący służąca służące służący służące dopełniacz służącego służącej służącego służących celownik służącemu służącej służącemu służącym biernik służącego służący służącą służące służących służące narzędnik służącym służącą służącym służącymi miejscownik służącym służącej służącym służących wołacz służący służąca służące służący służące
- przykłady:
- (1.1) Nareszcie dojechał na miejsce i znowu upłynęło z dziesięć minut, nim służący powrócił z kasy z biletem[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kamerdyner
- antonimy:
- (1.1) pan
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- forma żeńska (1.1) służąca
- rzecz. sługa m, służka ż, służalec m, służba ż, służalstwo n
- czas. służyć ndk.
- przym. służalczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) servant
- arabski: (1.1) فراش
- bułgarski: (1.1) слуга m
- esperanto: (1.1) servisto
- fiński: (1.1) palvelija
- hiszpański: (1.1) sirviente m
- łaciński: (1.1) famulus m
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) служащий m; (2.1) служащий m
- sanskryt: (1.1) सेवक m (sevaka)
- szwedzki: (1.1) betjänt w
- źródła: