wieszak
wieszak (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kołek, haczyk lub drążek, służący do wieszania ubrań, ręczników itp.
- (1.2) mebel zaopatrzony w kilka wieszaków (1.1)
- (1.3) kraw. tasiemka lub pętelka przyszyta do ubrania lub ręcznika
- (1.4) przedmiot o łukowatym lub trójkątnym kształcie, z hakiem pośrodku, służący do wieszania ubrań na drążku; zob. też wieszak do ubrań w Wikipedii
- (1.5) archit. pionowy element drewnianej konstrukcji dachu; zob. też wieszak w Wikipedii
- (1.6) pot. żart. wysoka i chuda osoba
- odmiana:
- (1.1-6)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wieszak wieszaki dopełniacz wieszaka wieszaków celownik wieszakowi wieszakom biernik wieszak wieszaki narzędnik wieszakiem wieszakami miejscownik wieszaku wieszakach wołacz wieszaku wieszaki
- przykłady:
- (1.1) Powieś ręcznik na wieszaku.
- (1.2) W kącie pokoju stał wieszak na płaszcze i kapelusze.
- (1.3) Mamo, urwał mi się wieszak od kurtki, mogłabyś go przyszyć?
- (1.4) Wieszaki do ubrań wyrabiane są z drewna, metalu lub plastiku.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) varëse ż
- angielski: (1.2) hallstand, rack; (1.4) clothes hanger, coat hanger
- baskijski: (1.2) esekileku; (1.4) esekigailu, pertxa
- czeski: (1.1) věšák m
- francuski: (1.2) portemanteau m; (1.4) cintre m
- hiszpański: (1.2) perchero m; (1.4) percha ż
- kaszubski: (1.1) wiesznik m
- niemiecki: (1.2) Kleiderständer m, Kleiderhaken m; (1.3) Aufhänger m; (1.4) Kleiderbügel m
- nowogrecki: (1.1) κρεμάστρα ż; (1.3) κρεμαστάρι n; (1.4) κρεμάστρα ż; (1.6) κρεμανταλάς m
- rosyjski: (1.1) вешалка ż; (1.2) вешалка ż; (1.3) вешалка ż; (1.4) вешалка ż
- szwedzki: (1.1) hängare w, klädhängare w; (1.2) hängare w, klädhängare w; (1.4) hängare w, klädhängare w
- turecki: (1.4) askı
- węgierski: (1.3) ruhaakasztó; (1.4) ruhaakasztó
- źródła: