Anthropology

This article utilizes Greg Richard and Crispin Raymond’s (2000; 2010) creative tourism concept as a framework for understanding problems and obstacles of creative tourism practice in Thailand. This article reports the results of a survey of perception towards creative tourism by Thai tourists including problems and obstacles in the potential tourist areas that have been developed to be a model of creative tourism in Thailand by a government agency, that is, Designated Areas for Sustainable Tourism Administration (Public Organization) or DASTA. A survey of the policies which have initiated and driven creative tourism in Thailand was conducted, followed by a quantitative survey which was carried out by distributing questionnaires to 300 Thai tourists in the target areas (each 150) along with in-depth interviews. The two target areas were chosen, namely, the ceramic manufacturing areas in Muang and Si Samrong District, Sukhothai Province and the cotton quilt fabricating sites in Chiang...

ชาวโรฮิงยาเป็นที่รับรู้โดยทั่วไปว่าเป็นคนไร้รัฐภายในประเทศเมียนมา พวกเขาอพยพหลบหนีจากประเทศเมียนมาเข้ามาในประเทศไทยอย่างไม่ถูกต้องตามกฎหมาย โดยใช้เส้นทางทางบกต่อเนื่องมาจนประมาณปี พ.ศ.2549 ที่เริ่มต้นการอพยพหลบเข้ามาตามชายฝั่งทะเลอันดามันผ่านประเทศไทยเพื่อข้ามชายแดนเข้าไปในประเทศมาเลเซีย

งานศึกษา โรฮิงยา:ชีวิตคนไร้รัฐในรัฐต่างแดน ชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างคนไร้รัฐชาวโรฮิงยากับรัฐสมัยใหม่ภายนอกบ้านเกิด และความสามารถของพวกเขาในแสวงหาที่หนีภัยความรุนแรง โดยศึกษาคนไร้รัฐชาวโรฮิงยาในประเทศไทยที่อยู่ในพื้นที่จังหวัดระนอง พังงาและสงขลา ระหว่างปี พ.ศ.2556-2558 โดยมีข้อสันนิษฐานว่าการเป็นคนไร้รัฐและไม่ได้มีสถานะเป็นพลเมืองของคนไร้รัฐชาวโรฮิงยาในประเทศบ้านเกิดได้ผลักดันให้ต้องอพยพหลบหนีเข้ามาในประเทศไทยและยังต้องเผชิญกับความรุนแรงโดยไม่ได้รับปกป้องคุ้มครองต่อเนื่อง แต่การศึกษาชิ้นนี้พบว่าคนไร้รัฐชาวโรฮิงยาในประเทศไทยเผชิญกับอำนาจที่หลากหลายนอกเหนือไปจากอำนาจรัฐสมัยใหมที่ยังคงผูกขาดอำนาจการให้สถานะความเป็นพลเมืองของรัฐ ทั้งอำนาจของหน่วยงานและกฎหมายที่แตกต่างกันภายในรัฐของไทย อำนาจของกลุ่มองค์กรนอกกฎหมาย องค์กรระหว่างประเทศ องค์กรพัฒนาเอกชน องค์กรศาสนาภายนอกรัฐที่ต่างพยายามให้การปกป้องคุ้มครองคนไร้รัฐชาวโรฮิงยาในสถานะใหม่ที่แตกต่างออกไป ท่ามกลางความหลากหลายของอำนาจเหล่านี้คนไร้รัฐชาวโรฮิงยาก็แสดงให้เห็นถึงความสามารถของตนในการเลือกที่จะใช้ต่อรองกับอำนาจ หรือสร้างปฎิบัติการขึ้นมาด้วยตนเองภายในประเทศไทย ฉะนั้นการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างอำนาจของรัฐสมัยใหม่กับชีวิตไม่สามารถแยกออกจากความสัมพันธ์กับอำนาจอื่นๆ ภายในสังคมการเมืองสมัยใหม่ในปัจจุบันได้ รัฐสมัยใหม่จึงต้องแข่งขัน ต่อรอง ร่วมมือกับอำนาจอื่นๆ ที่หลากหลายภายในกระบวนการการสร้างสถานะการเป็นคนไร้รัฐเหนือชีวิตของผู้คนอย่างต่อเนื่องและยังไม่สิ้นสุด

ผู้ลี้ภัยในเมืองเป็นปรากฎการณ์ที่เพิ่งเห็นได้อย่างชัดเจนในประเทศไทยเมื่อ ปี ค.ศ.2013 เมื่อมีผู้มาขอลี้ภัยในประเทศไทยเพิ่มจำนวนขึ้นมาก จากประมาณ 1,000 คน ในช่วงก่อนปี ค.ศ.2012 เป็นมากกว่า 3,000 คน ในปี ค.ศ.2013 และเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง  โดยจำนวนดังกล่าวเป็นผู้ลี้ภัยที่ไม่ได้มาจากประเทศเพื่อนบ้าน เช่น ผู้ลี้ภัยจากเมียนมาที่รัฐบาลได้จัดให้อยู่ในค่ายพักพิงชั่วคราวตามแนวพื้นที่ชายแดน แม้ว่าจำนวนที่เพิ่มขึ้นไม่ได้มีนัยยะสำคัญเมื่อเทียบกับจำนวนผู้ลี้ภัยทั้งหมดภายในประเทศไทย แต่ก็แสดงให้เห็นว่าไทยได้กลายเป็นประเทศเป้าหมายหนึ่งของผู้ที่ต้องการขอลี้ภัยจากต่างประเทศ แม้ว่าไทยจะไม่ได้มีกฎหมาย และแนวทางนโยบายที่ชัดเจนต่อกลุ่มผู้ขอลี้ภัยกลุ่มนี้ ผู้ลี้ภัยในเมืองกลุ่มนี้จึงต้องเผชิญการจัดการที่หลากหลายของเจ้าหน้าที่พร้อมกับการพยายามปรับตัวเพื่อให้มีชีวิตอยู่ได้จากความท้าทายใหม่ตลอดเวลา การสำรวจกรอบกฎหมาย และแนวทางนโยบายการจัดการผู้ลี้ภัยในเมืองในประเทศไทย จะแบ่งเป็นเนื้อหาออกเป็นสามส่วนสำคัญ โดยส่วนแรกจะเป็นสถานการณ์ผู้ลี้ภัยและผู้ขอลี้ภัยในประเทศไทย ส่วนที่สองเป็นกฎหมายและแนวทางนโยบายภายใน และส่วนที่สามจะเป็นการจัดการผู้ลี้ภัยของไทย

เมื่อประมาณต้นเดือนมกราคม ๒๕๕๔ ถึงวันที่  ๑ พฤษภาคม  ๒๕๕๘ ต่อเนื่องกันมีขบวนการองค์กรอาชญากรรมข้ามชาติ ที่เป็นจำเลยในคดีนี้ และยังจับกุมไม่ได้อีกหลายคนร่วมกันกระทำความผิดหลายกรรมทังในราชอาณาจักรและนอกราชอาณาจักร  โดยชักชวนหลอกลวงขู่บังคับชาวบังกลาเทศและชาวโรฮีนจา ผู้เสียหาย  ๘๐  คนจากประเทศบังกลาเทศ และประเทศเมียนมา พาเข้ามายังประเทศไทยและส่งไปประเทศมาเลเซีย  โดยตกลงแบ่งหน้าที่กันทำ ......

Community forestry is one of the most important natural resources. The concept of community participation has gained popularity as one way of ensuring sustainable forest managements. Especially in Thailand, people have been struggling for their rights to access to forests over predominant ideology of state-centralized forestry control. This paper argues that conflicts in the community forestry in Thailand are a clear case of the politics of environmental policy. Two main theses are proposed: First, state agencies have played a major role in constructing legitimacy to communities. This is problematic when the state has significant control over the ownership of the forestry. Second, Thailand has switched back and forth between parliamentary democracy to military junta for decades, which slows down the process of public participation in policy decision. Finally, this study argues that environmental resources will be successfully implemented by decentralized natural resource governance, and allow local dwellers to share the rights, access and ownership to the community forestry.

ในขณะที่งานวิจัยที่ศึกษาการชุมนุมทางการเมืองในฐานะปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้องกับศาสนาแห่งรัฐก่อนหน้านี้ มุ่งความสนใจไปที่ "เนื้อหา" และ "ประกาศก" ของทวิศาสนาแห่งรัฐในสังคมไทย งานวิจัยนี้ศึกษาการชุมนุม พ.ศ. 2556-2557 ในฐานะปรากฏการณ์ "ทางศาสนา" ที่ผู้นำ แกนนำ และผู้ชุมนุมต่างใช้สัญลักษณ์ ความคิด ความเชื่อ ที่มีอยู่ในสังคมไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ศาสนาแห่งรัฐ" เพื่อก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองตามเป้าหมายที่ผู้นำ/แกนนำประกาศ โดยให้ความสนใจกับการสร้าง "ชุมชนทางศาสนา" ของการชุมนุม และเสนอว่าการเข้าร่วมชุมชนทางศาสนา ร่วมประกอบ "พิธีกรรม" ลักษณะต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นต่างกรรมต่างวาระ มีบทบาทไม่น้อยต่อตัวตนทางการเมือง (political subjectivity) ของผู้ชุมนุม

สำรวจประเด็นเรื่องผู้นำกับการจัดการทรัพย์สินและการครอบครองวัตถุ ที่แม้จะเป็นสิ่งที่ดูเหมือนเป็นนามธรรม แต่ก็เป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันของทุกคน ไม่ว่าจะเป็นการคอร์รัปชั่น การป้องกันทรัพย์สินจากการถูกแย่งชิง การจัดการทรัพย์สินที่เป็นของสาธารณะ หรือแม้กระทั่งการรับรางวัลต่าง ๆ ผ่านแนวคิดปรัชญา/ศาสนาตะวันออกสี่สำนัก ได้แก่ ขงจื่อ เต๋า สำนักนิตินิยม และพระพุทธศาสนา รวมทั้งนำมุมมองของสำนักคิดทั้งสี่มาเชื่อมโยงกัน สนทนากับสถานการณ์ทางสังคมร่วมสมัย

“Asoka” is one of Thailand’s contemporary Theravada Buddhist movements which has campaigned for its exegesis of dhamma under the leadership of Samana Bodhiraksa. The movement has expanded its practicing communities and networks of patrons over the past four decades. These Asoka communities and networks constitute a social enterprise under a philosophy known as “Boon-niyom”, (as opposed to capitalism, or “Thun-niyom” in Thai). This article discusses Boon-niyom morality from one of Asoka’s key socio-economic activities called “Talad-ariya” (Noble Market). It illustrates how this event form a field of Asoka’s dhamma practices, where its members’ labour and devotion for the benefits of others are considered a virtuous pathway towards salvation and ultimately nirvana. It finally argues that this event exemplifies Asoka’s nuanced moral economy which proclaims to criticize capitalism, but has at the same time adopted its rhetoric as the basis of their movement.

“Asoka" first emerged, as a Buddhist movement in Thailand, in the early 1970s. In 1975, the organization, with Bodhiraksa as its leader and its members calling themselves “Chao Asoka”, declared independency from the Ecclesiastical Council of Thailand or Mahathera-samakhom. Attempting to establish an idealistic Buddhist community, the organization strives its members to adhere strictly to the self-defined “Buddha’s teachings and rules”, “Dhamma-vinaya”. Successful under such attempt during the past few decades is a countrywide expansion of Asoka’s branches and their associated lay-members called “yati-dhamma”. As well working as a productive economic agency, “Asoka” has established the philosophy of “Boon-niyom”, an ideological framework of gaining benefits for others, which is investigated in this thesis. Its development is considered in three successive phases: the formation era (ca 1970-87), the connection of “Asoka” with outside communities (ca 1988-96) and “Asoka” after the Thailand’s Great Economic Depression (ca 1997-present).

The author based his intensive fieldwork at Pathama-asoka, one of the Asoka’s major branches and economic production units in Central Thailand. Routined at the site are various cultural and economic activities of which the social roles and implications were investigated in a wider context of the Asoka’s circle and its connection with the outside world. Philosophically speaking, “Asoka” defines itself a Buddhist community with its final goal, nibbana, made approachable for members via a collective practice of “mind-cleaning”, i.e. hard working and production towards the benefits of others. Fundamentally, the case is comparable with the development, in the Western World, of the Protestant ethics of Christianity during the 16th century; its evangelical creed emphasizing upon God’s gratitude towards hard-working people has been conceived by Max Weber as a spiritual foundation of the Capitalism.

At the beginning, “Asoka” had established itself as a community practicing “dhamma” which was self-reliant and more or less isolated from the outside world. Following was its stage of development towards more “openness”, when “Asoka” chose to communicate with external communities its philosophical message of “Boon-niyom”; this was practically accomplished by various economic activities handled by “Asoka” to sell goods at lower price than their production cost. The major highlight is Talad-ariya or the “Noble Market”. It was after the Thailand’s Economic Crisis in 1977 that a new opportunity was opened for “Asoka” to find its comfortable niche in the Thai society. “Asoka” presents itself, under such circumstance, as an idealistic model of economic production, emphasizing self-reliance and support of others. It welcomes wide outside members who are in turn classified hierarchically according to their levels of adherence to the “Asoka” orthodoxy. The organization can then be conceived as comprising the “core community” of strict “Asoka” practice and a much wider base, in the Thai society, of its supporters.

“Asoka" first emerged, as a Buddhist movement in Thailand, in the early 1970s. In 1975, the organization, with Bodhiraksa as its leader and its members calling themselves “Chao Asoka”, declared independency from the Ecclesiastical Council of Thailand or Mahathera-samakhom. Attempting to establish an idealistic Buddhist community, the organization strives its members to adhere strictly to the self-defined “Buddha’s teachings and rules”, “Dhamma-vinaya”. As well working as a productive economic agency, “Asoka” has established the philosophy of “Boon-niyom”, an ideological framework of gaining benefits for others, which is investigated in this thesis. Its development is considered in three successive phases: the formation era (ca 1970-87), the connection of “Asoka” with outside communities (ca 1988-96) and “Asoka” after the Thailand’s Great Economic Depression (ca 1997-present). This article discusses Boon-niyom Enterprise based intensive fieldwork at Pathama-asoka, one of the Asoka’s major branches and economic production units in Central Thailand. It illustrates after the Thailand’s Economic Crisis in 1977 that a new opportunity was opened for “Asoka” to find its comfortable niche in the Thai society. “Asoka” presents itself, under such circumstance, as an idealistic model of economic production, emphasizing self-reliance and support of others.

Began under the leadership of Samana Bodiraksa, Asoka, a modern reform Buddhist movement in Thailand, declared independence from the Ecclesiastic Council in 1975 and established a number of moral communities and networks of outside members called ‘Yatidharma’ or dharma relatives throughout the country. Asoka communities observe Buddha’s teachings and rules or Dharma-vinaya deined in its own ways.

The purpose of this article is to investigate the construction of Asoka moral communities from homes, temple and Samma Sikka School. A fieldwork was done in Pathama Asoka, a major community in Nakon Pathom province in Central Thailand. Findings show that the three major components enable Asoka members to attain Nirvana through the collective practice of moral virtue in their daily lives. Those components also enable Asoka to identify itself a model of strict dharma practice and food production for self consumption while sharing one’s surplus with the rest of society.