Anna Malewska-Szałygin
Memes – a new form of common sense knowledge about politics
When we look a... more Anna Malewska-Szałygin Memes – a new form of common sense knowledge about politics When we look at memes from the perspective of new folklore studies that research e-folklore (netlore, cyber-folklore), we can argue that they are a digital form of expressing common sense. Thus, focusing on political memes and comparing them to face-to-face conversations about politics can reveal a number of similarities, but also many differences. Among the similarities, there is the tendency for expressing short expressions and condensing complicated issues into a very concise form (although there are, of course, lengthy complaints in conversations, and on the internet – abundant cases of hate speak, particularly plentiful on news portals). What is more, both in face-to-face conversations and in memes, it is common to use sarcasm and irony, however in memes the irony is an essential rhetorical strategy. It resembles the apparent obviousness and naturalness of common sense and its illusory assumption of the presence of mutual perspectives. However, memes are an ‘obvious’ and a ‘natural’ commentary for political events only within the framework of a shared political identity. We like ‘our’ memes ¬– they make us laugh; but the ones that represent a different political option irritate us and make us angry, as they are based on emotions. These emotions, created by the media through the activation of the affective capacity (described within the framework of affect theory) – that is formed within the framework of a set ideological identity– constitute a kind of a barrier that protects adopted ideas from criticisms and opposing arguments. In this way memes, by engaging both the rationality and emotionality of their recipients, play a vital role in entrenching the political identities and polarising groups that represent dissenting views.
Celem przedstawionego w niniejszym raporcie projektu badawczego było sprawdzenie, jak polskie med... more Celem przedstawionego w niniejszym raporcie projektu badawczego było sprawdzenie, jak polskie media drukowane pisały o wydarzeniach na Krymie zarówno w czasie ich trwania (2014 r.), jak i po upływie roku (2015 r.)1. Równie ważne było sprawdzenie, na ile polski publicystyczny dyskurs prasowy – w tym wypadku tzw. dyskurs krymski – jest eksplikacyjny, to znaczy, na ile skutecznie wyjaśnia czytelnikom sytuację i na ile jest przewidujący (do jakiego stopnia publicyści potrafią trafnie prognozować rozwój wydarzeń).
W agregowaniu tekstów korzystano z archiwum gazet eKiosk/eGazety. Przeszukaniu pod kątem założonych kryteriów (o których poniżej) podlegało ponad 50 tytułów prasowych, w tym wszystkie istotne dzienniki i magazyny polskiego rynku prasowego (legitymujące się najwyższym nakładem oraz poziomem czytelnictwa). Badanie prowadzone było metodą analizy zawartości, analizy narracji oraz analizy dyskursu. Do selekcji materiału badawczego zastosowano celowy dobór próby. Mianowicie:W pierwszym etapie wyznaczono cezury czasowe, w ramach których mieścił się operat danych. Zdecydowano, że najbardziej interesującym badaczy okresem był czas od 22 lutego 2014 r. (dzień ucieczki Wiktora Janukowycza z Ukrainy) do 23 marca 2014 r. (pierwszy dzień powszednipo podpisaniu przez prezydenta Władimira Putina aktów ratyfikacyjnych traktatu o przyjęciu Republiki Krymu do Federacji Rosyjskiej). Następnie do badania kwalifikowano teksty, w których pojawiła się fraza kluczowa „Krym” i które jednocześnie były tekstami publicystycznymi (nie faktograficznymi, informacyjnymi; wyróżniono pięć typów tekstów publicystycznych: felieton, analiza-rozprawka, komentarz, wywiad, reportaż). Rok później zdecydowano, że należy przeprowadzić badanie lustrzane, tzn. obejmujące analogiczne ramy czasowe (22 lutego – 23 marca), które pozwoli porównawczo przeanalizować zainteresowanie publicystów tematyką Krymu rok po aneksji. Biorąc zatem pod uwagę kolejno kryterium czasowe, kryterium tematyczne oraz kryterium gatunkowe, do badania zakwalifikowano 311 artykułów w 2014 roku i 119 artykułów w roku 2015. Wyselekcjonowane materiały poddawane były kodowaniu, tj. wieloaspektowemu opisowi wedle kilkudziesięciu założonych kategorii badawczych (klucz kodowy i jego kategorie badawcze zostały zoperacjonalizowane na podstawie badania pilotażowego). Kategorie te związane były kolejno z: • opisem podstawowych parametrów tekstu (data i miejsce publikacji tekstu, autor, dział, strona, typ tekstu, profesja i narodowość pierwszego nadawcy oraz – ewentualnie – profesja nadawcy drugiego i trzeciego); • ogólną tematyzacją tekstu (perspektywa, temat, wątek wiodący, wątek poboczny); • opisem możliwych sankcji wobec Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone) oraz sankcji ze strony Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone); • odwołaniami do kontekstów historycznych (czy i jakie pojawiały się w tekście); • aktorami wymienionymi w artykule (wyliczenie, kwalifikacja w alternatywie czynni-bierni, opis aktorów i weryfikacja, czy występuje któryś z założonych możliwych aktorów: społeczeństwo ukraińskie, rosyjskie, polskie, inne narody, grupy społeczne na Ukrainie, gremia międzynarodowe); • narracją zawartą w artykule (definicja sytuacji, przyczyny sytuacji, scenariusze rozwoju sytuacji, najbardziej prawdopodobny scenariusz, przedmiot i oś sporu); • językiem użytym do opisu sprawy (zwłaszcza forma śródtytułów, leadów, a także zawarte w tekście figury: porównania, metafory, określenia nacechowane).
Zagregowane dane podlegały rekodowaniu i przekrojowemu zestawianiu – przede wszystkim wedle kluczowych, sklastrowanych kategorii. Pogłębiona analiza jakościowa tekstów pozwoliła natomiast odnotować różnice narracyjne pomiędzy poszczególnymi segmentami i tytułami prasy.
Niniejsza publikacja to zbiór rozważań o współczesnym zastosowaniu retoryki w praktyce medialnej ... more Niniejsza publikacja to zbiór rozważań o współczesnym zastosowaniu retoryki w praktyce medialnej podjętym przez jedenastu młodych badaczy.
W artykule Anity Kwiatkowskiej (UW) opisano zjawisko internetowego vlogu i dokonano analizy retorycznej vlogosfery platformy youtube.com. W kolejnym tekście, autorstwa dr Agnieszki Szurek (UW), pojawia się retoryczne spojrzenie na wirtualne spacery. Mgr Adriana Brenda-Mańkowska (UW) zwróciła uwagę na kulinarne recenzje użytkowników portalu Facebook, a Radosław Prachnio (UW) przyjrzał się retoryce restauratorki Magdy Gessler z "Kuchennych rewolucji". Warto także przeczytać o debacie i komunikacji medialnej w nurcie retoryki politycznej mgr Katarzyny Lutki (UMCS) oraz o chwytach erystycznych stosowanych przez gości programów publicystycznych Marleny Sztyber (UW). W dalszej części publikacji znalazł się tekst mgr Marty Wiśniewskiej (UWM) o Arystotelowskim rozumieniu retoryki przez twórców telewizyjnych programów informacyjnych, a także artykuł Katarzyny Pióreckiej (UW), która porównała mowy dwóch pierwszych dam Ameryki: Eleanor Roosevelt i Michelle Obamy. Mgr Amanda Siwek (UW) przeanalizowała zabiegi retoryczne w mowach oskarowych laureatów, mgr Karolina Główka (UG) pisała o współczesnych strategiach komunikacji marketingowej w kontekście retoryki starożytnej, a mgr Paulina Jędraszczak (UW) skupiła się na patosie i metaforze w komentarzu sportowym Włodzimierza Szaranowicza.
Anna Malewska-Szałygin
Memes – a new form of common sense knowledge about politics
When we look a... more Anna Malewska-Szałygin Memes – a new form of common sense knowledge about politics When we look at memes from the perspective of new folklore studies that research e-folklore (netlore, cyber-folklore), we can argue that they are a digital form of expressing common sense. Thus, focusing on political memes and comparing them to face-to-face conversations about politics can reveal a number of similarities, but also many differences. Among the similarities, there is the tendency for expressing short expressions and condensing complicated issues into a very concise form (although there are, of course, lengthy complaints in conversations, and on the internet – abundant cases of hate speak, particularly plentiful on news portals). What is more, both in face-to-face conversations and in memes, it is common to use sarcasm and irony, however in memes the irony is an essential rhetorical strategy. It resembles the apparent obviousness and naturalness of common sense and its illusory assumption of the presence of mutual perspectives. However, memes are an ‘obvious’ and a ‘natural’ commentary for political events only within the framework of a shared political identity. We like ‘our’ memes ¬– they make us laugh; but the ones that represent a different political option irritate us and make us angry, as they are based on emotions. These emotions, created by the media through the activation of the affective capacity (described within the framework of affect theory) – that is formed within the framework of a set ideological identity– constitute a kind of a barrier that protects adopted ideas from criticisms and opposing arguments. In this way memes, by engaging both the rationality and emotionality of their recipients, play a vital role in entrenching the political identities and polarising groups that represent dissenting views.
Celem przedstawionego w niniejszym raporcie projektu badawczego było sprawdzenie, jak polskie med... more Celem przedstawionego w niniejszym raporcie projektu badawczego było sprawdzenie, jak polskie media drukowane pisały o wydarzeniach na Krymie zarówno w czasie ich trwania (2014 r.), jak i po upływie roku (2015 r.)1. Równie ważne było sprawdzenie, na ile polski publicystyczny dyskurs prasowy – w tym wypadku tzw. dyskurs krymski – jest eksplikacyjny, to znaczy, na ile skutecznie wyjaśnia czytelnikom sytuację i na ile jest przewidujący (do jakiego stopnia publicyści potrafią trafnie prognozować rozwój wydarzeń).
W agregowaniu tekstów korzystano z archiwum gazet eKiosk/eGazety. Przeszukaniu pod kątem założonych kryteriów (o których poniżej) podlegało ponad 50 tytułów prasowych, w tym wszystkie istotne dzienniki i magazyny polskiego rynku prasowego (legitymujące się najwyższym nakładem oraz poziomem czytelnictwa). Badanie prowadzone było metodą analizy zawartości, analizy narracji oraz analizy dyskursu. Do selekcji materiału badawczego zastosowano celowy dobór próby. Mianowicie:W pierwszym etapie wyznaczono cezury czasowe, w ramach których mieścił się operat danych. Zdecydowano, że najbardziej interesującym badaczy okresem był czas od 22 lutego 2014 r. (dzień ucieczki Wiktora Janukowycza z Ukrainy) do 23 marca 2014 r. (pierwszy dzień powszednipo podpisaniu przez prezydenta Władimira Putina aktów ratyfikacyjnych traktatu o przyjęciu Republiki Krymu do Federacji Rosyjskiej). Następnie do badania kwalifikowano teksty, w których pojawiła się fraza kluczowa „Krym” i które jednocześnie były tekstami publicystycznymi (nie faktograficznymi, informacyjnymi; wyróżniono pięć typów tekstów publicystycznych: felieton, analiza-rozprawka, komentarz, wywiad, reportaż). Rok później zdecydowano, że należy przeprowadzić badanie lustrzane, tzn. obejmujące analogiczne ramy czasowe (22 lutego – 23 marca), które pozwoli porównawczo przeanalizować zainteresowanie publicystów tematyką Krymu rok po aneksji. Biorąc zatem pod uwagę kolejno kryterium czasowe, kryterium tematyczne oraz kryterium gatunkowe, do badania zakwalifikowano 311 artykułów w 2014 roku i 119 artykułów w roku 2015. Wyselekcjonowane materiały poddawane były kodowaniu, tj. wieloaspektowemu opisowi wedle kilkudziesięciu założonych kategorii badawczych (klucz kodowy i jego kategorie badawcze zostały zoperacjonalizowane na podstawie badania pilotażowego). Kategorie te związane były kolejno z: • opisem podstawowych parametrów tekstu (data i miejsce publikacji tekstu, autor, dział, strona, typ tekstu, profesja i narodowość pierwszego nadawcy oraz – ewentualnie – profesja nadawcy drugiego i trzeciego); • ogólną tematyzacją tekstu (perspektywa, temat, wątek wiodący, wątek poboczny); • opisem możliwych sankcji wobec Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone) oraz sankcji ze strony Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone); • odwołaniami do kontekstów historycznych (czy i jakie pojawiały się w tekście); • aktorami wymienionymi w artykule (wyliczenie, kwalifikacja w alternatywie czynni-bierni, opis aktorów i weryfikacja, czy występuje któryś z założonych możliwych aktorów: społeczeństwo ukraińskie, rosyjskie, polskie, inne narody, grupy społeczne na Ukrainie, gremia międzynarodowe); • narracją zawartą w artykule (definicja sytuacji, przyczyny sytuacji, scenariusze rozwoju sytuacji, najbardziej prawdopodobny scenariusz, przedmiot i oś sporu); • językiem użytym do opisu sprawy (zwłaszcza forma śródtytułów, leadów, a także zawarte w tekście figury: porównania, metafory, określenia nacechowane).
Zagregowane dane podlegały rekodowaniu i przekrojowemu zestawianiu – przede wszystkim wedle kluczowych, sklastrowanych kategorii. Pogłębiona analiza jakościowa tekstów pozwoliła natomiast odnotować różnice narracyjne pomiędzy poszczególnymi segmentami i tytułami prasy.
Niniejsza publikacja to zbiór rozważań o współczesnym zastosowaniu retoryki w praktyce medialnej ... more Niniejsza publikacja to zbiór rozważań o współczesnym zastosowaniu retoryki w praktyce medialnej podjętym przez jedenastu młodych badaczy.
W artykule Anity Kwiatkowskiej (UW) opisano zjawisko internetowego vlogu i dokonano analizy retorycznej vlogosfery platformy youtube.com. W kolejnym tekście, autorstwa dr Agnieszki Szurek (UW), pojawia się retoryczne spojrzenie na wirtualne spacery. Mgr Adriana Brenda-Mańkowska (UW) zwróciła uwagę na kulinarne recenzje użytkowników portalu Facebook, a Radosław Prachnio (UW) przyjrzał się retoryce restauratorki Magdy Gessler z "Kuchennych rewolucji". Warto także przeczytać o debacie i komunikacji medialnej w nurcie retoryki politycznej mgr Katarzyny Lutki (UMCS) oraz o chwytach erystycznych stosowanych przez gości programów publicystycznych Marleny Sztyber (UW). W dalszej części publikacji znalazł się tekst mgr Marty Wiśniewskiej (UWM) o Arystotelowskim rozumieniu retoryki przez twórców telewizyjnych programów informacyjnych, a także artykuł Katarzyny Pióreckiej (UW), która porównała mowy dwóch pierwszych dam Ameryki: Eleanor Roosevelt i Michelle Obamy. Mgr Amanda Siwek (UW) przeanalizowała zabiegi retoryczne w mowach oskarowych laureatów, mgr Karolina Główka (UG) pisała o współczesnych strategiach komunikacji marketingowej w kontekście retoryki starożytnej, a mgr Paulina Jędraszczak (UW) skupiła się na patosie i metaforze w komentarzu sportowym Włodzimierza Szaranowicza.
Uploads
Papers by Marlena Sztyber
Memes – a new form of common sense knowledge about politics
When we look at memes from the perspective of new folklore studies that research e-folklore (netlore, cyber-folklore), we can argue that they are a digital form of expressing common sense. Thus, focusing on political memes and comparing them to face-to-face conversations about politics can reveal a number of similarities, but also many differences. Among the similarities, there is the tendency for expressing short expressions and condensing complicated issues into a very concise form (although there are, of course, lengthy complaints in conversations, and on the internet – abundant cases of hate speak, particularly plentiful on news portals). What is more, both in face-to-face conversations and in memes, it is common to use sarcasm and irony, however in memes the irony is an essential rhetorical strategy. It resembles the apparent obviousness and naturalness of common sense and its illusory assumption of the presence of mutual perspectives. However, memes are an ‘obvious’ and a ‘natural’ commentary for political events only within the framework of a shared political identity. We like ‘our’ memes ¬– they make us laugh; but the ones that represent a different political option irritate us and make us angry, as they are based on emotions. These emotions, created by the media through the activation of the affective capacity (described within the framework of affect theory) – that is formed within the framework of a set ideological identity– constitute a kind of a barrier that protects adopted ideas from criticisms and opposing arguments. In this way memes, by engaging both the rationality and emotionality of their recipients, play a vital role in entrenching the political identities and polarising groups that represent dissenting views.
dyskurs prasowy – w tym wypadku tzw. dyskurs krymski – jest eksplikacyjny, to znaczy, na ile skutecznie wyjaśnia czytelnikom sytuację i na ile jest przewidujący (do jakiego stopnia publicyści potrafią trafnie prognozować rozwój wydarzeń).
W agregowaniu tekstów korzystano z archiwum gazet eKiosk/eGazety. Przeszukaniu pod kątem założonych kryteriów (o których poniżej) podlegało ponad 50 tytułów prasowych, w tym wszystkie istotne dzienniki i magazyny polskiego rynku prasowego (legitymujące się
najwyższym nakładem oraz poziomem czytelnictwa). Badanie prowadzone było metodą analizy zawartości, analizy narracji oraz analizy dyskursu. Do selekcji materiału badawczego zastosowano celowy dobór próby. Mianowicie:W pierwszym etapie wyznaczono cezury czasowe, w ramach których mieścił się operat danych.
Zdecydowano, że najbardziej interesującym badaczy okresem był czas od 22 lutego 2014 r. (dzień ucieczki Wiktora Janukowycza z Ukrainy) do 23 marca 2014 r. (pierwszy dzień powszednipo podpisaniu przez prezydenta Władimira Putina aktów ratyfikacyjnych traktatu o przyjęciu
Republiki Krymu do Federacji Rosyjskiej). Następnie do badania kwalifikowano teksty, w których pojawiła się fraza kluczowa „Krym” i które jednocześnie były tekstami publicystycznymi (nie
faktograficznymi, informacyjnymi; wyróżniono pięć typów tekstów publicystycznych: felieton, analiza-rozprawka, komentarz, wywiad, reportaż). Rok później zdecydowano, że należy przeprowadzić badanie lustrzane, tzn. obejmujące analogiczne ramy czasowe (22 lutego – 23 marca), które pozwoli porównawczo przeanalizować zainteresowanie publicystów tematyką Krymu rok po aneksji. Biorąc zatem pod uwagę kolejno kryterium czasowe, kryterium tematyczne oraz kryterium gatunkowe, do badania zakwalifikowano 311 artykułów w 2014 roku i 119 artykułów w roku 2015. Wyselekcjonowane materiały poddawane były kodowaniu, tj. wieloaspektowemu opisowi wedle kilkudziesięciu założonych kategorii badawczych (klucz kodowy i jego kategorie badawcze zostały zoperacjonalizowane na podstawie badania pilotażowego). Kategorie te związane były kolejno z:
• opisem podstawowych parametrów tekstu (data i miejsce publikacji tekstu, autor, dział, strona, typ tekstu, profesja i narodowość pierwszego nadawcy oraz – ewentualnie – profesja nadawcy drugiego i trzeciego);
• ogólną tematyzacją tekstu (perspektywa, temat, wątek wiodący, wątek poboczny);
• opisem możliwych sankcji wobec Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone) oraz sankcji ze strony Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone);
• odwołaniami do kontekstów historycznych (czy i jakie pojawiały się w tekście);
• aktorami wymienionymi w artykule (wyliczenie, kwalifikacja w alternatywie czynni-bierni, opis aktorów i weryfikacja, czy występuje któryś z założonych możliwych aktorów: społeczeństwo ukraińskie, rosyjskie, polskie, inne narody, grupy społeczne na Ukrainie,
gremia międzynarodowe);
• narracją zawartą w artykule (definicja sytuacji, przyczyny sytuacji, scenariusze rozwoju sytuacji, najbardziej prawdopodobny scenariusz, przedmiot i oś sporu);
• językiem użytym do opisu sprawy (zwłaszcza forma śródtytułów, leadów, a także zawarte w tekście figury: porównania, metafory, określenia nacechowane).
Zagregowane dane podlegały rekodowaniu i przekrojowemu zestawianiu – przede wszystkim wedle kluczowych, sklastrowanych kategorii. Pogłębiona analiza jakościowa tekstów pozwoliła natomiast odnotować różnice narracyjne pomiędzy poszczególnymi segmentami
i tytułami prasy.
Books by Marlena Sztyber
W artykule Anity Kwiatkowskiej (UW) opisano zjawisko internetowego vlogu i dokonano analizy retorycznej vlogosfery platformy youtube.com. W kolejnym tekście, autorstwa dr Agnieszki Szurek (UW), pojawia się retoryczne spojrzenie na wirtualne spacery. Mgr Adriana Brenda-Mańkowska (UW) zwróciła uwagę na kulinarne recenzje użytkowników portalu Facebook, a Radosław Prachnio (UW) przyjrzał się retoryce restauratorki Magdy Gessler z "Kuchennych rewolucji". Warto także przeczytać o debacie i komunikacji medialnej w nurcie retoryki politycznej mgr Katarzyny Lutki (UMCS) oraz o chwytach erystycznych stosowanych przez gości programów publicystycznych Marleny Sztyber (UW). W dalszej części publikacji znalazł się tekst mgr Marty Wiśniewskiej (UWM) o Arystotelowskim rozumieniu retoryki przez twórców telewizyjnych programów informacyjnych, a także artykuł Katarzyny Pióreckiej (UW), która porównała mowy dwóch pierwszych dam Ameryki: Eleanor Roosevelt i Michelle Obamy. Mgr Amanda Siwek (UW) przeanalizowała zabiegi retoryczne w mowach oskarowych laureatów, mgr Karolina Główka (UG) pisała o współczesnych strategiach komunikacji marketingowej w kontekście retoryki starożytnej, a mgr Paulina Jędraszczak (UW) skupiła się na patosie i metaforze w komentarzu sportowym Włodzimierza Szaranowicza.
Memes – a new form of common sense knowledge about politics
When we look at memes from the perspective of new folklore studies that research e-folklore (netlore, cyber-folklore), we can argue that they are a digital form of expressing common sense. Thus, focusing on political memes and comparing them to face-to-face conversations about politics can reveal a number of similarities, but also many differences. Among the similarities, there is the tendency for expressing short expressions and condensing complicated issues into a very concise form (although there are, of course, lengthy complaints in conversations, and on the internet – abundant cases of hate speak, particularly plentiful on news portals). What is more, both in face-to-face conversations and in memes, it is common to use sarcasm and irony, however in memes the irony is an essential rhetorical strategy. It resembles the apparent obviousness and naturalness of common sense and its illusory assumption of the presence of mutual perspectives. However, memes are an ‘obvious’ and a ‘natural’ commentary for political events only within the framework of a shared political identity. We like ‘our’ memes ¬– they make us laugh; but the ones that represent a different political option irritate us and make us angry, as they are based on emotions. These emotions, created by the media through the activation of the affective capacity (described within the framework of affect theory) – that is formed within the framework of a set ideological identity– constitute a kind of a barrier that protects adopted ideas from criticisms and opposing arguments. In this way memes, by engaging both the rationality and emotionality of their recipients, play a vital role in entrenching the political identities and polarising groups that represent dissenting views.
dyskurs prasowy – w tym wypadku tzw. dyskurs krymski – jest eksplikacyjny, to znaczy, na ile skutecznie wyjaśnia czytelnikom sytuację i na ile jest przewidujący (do jakiego stopnia publicyści potrafią trafnie prognozować rozwój wydarzeń).
W agregowaniu tekstów korzystano z archiwum gazet eKiosk/eGazety. Przeszukaniu pod kątem założonych kryteriów (o których poniżej) podlegało ponad 50 tytułów prasowych, w tym wszystkie istotne dzienniki i magazyny polskiego rynku prasowego (legitymujące się
najwyższym nakładem oraz poziomem czytelnictwa). Badanie prowadzone było metodą analizy zawartości, analizy narracji oraz analizy dyskursu. Do selekcji materiału badawczego zastosowano celowy dobór próby. Mianowicie:W pierwszym etapie wyznaczono cezury czasowe, w ramach których mieścił się operat danych.
Zdecydowano, że najbardziej interesującym badaczy okresem był czas od 22 lutego 2014 r. (dzień ucieczki Wiktora Janukowycza z Ukrainy) do 23 marca 2014 r. (pierwszy dzień powszednipo podpisaniu przez prezydenta Władimira Putina aktów ratyfikacyjnych traktatu o przyjęciu
Republiki Krymu do Federacji Rosyjskiej). Następnie do badania kwalifikowano teksty, w których pojawiła się fraza kluczowa „Krym” i które jednocześnie były tekstami publicystycznymi (nie
faktograficznymi, informacyjnymi; wyróżniono pięć typów tekstów publicystycznych: felieton, analiza-rozprawka, komentarz, wywiad, reportaż). Rok później zdecydowano, że należy przeprowadzić badanie lustrzane, tzn. obejmujące analogiczne ramy czasowe (22 lutego – 23 marca), które pozwoli porównawczo przeanalizować zainteresowanie publicystów tematyką Krymu rok po aneksji. Biorąc zatem pod uwagę kolejno kryterium czasowe, kryterium tematyczne oraz kryterium gatunkowe, do badania zakwalifikowano 311 artykułów w 2014 roku i 119 artykułów w roku 2015. Wyselekcjonowane materiały poddawane były kodowaniu, tj. wieloaspektowemu opisowi wedle kilkudziesięciu założonych kategorii badawczych (klucz kodowy i jego kategorie badawcze zostały zoperacjonalizowane na podstawie badania pilotażowego). Kategorie te związane były kolejno z:
• opisem podstawowych parametrów tekstu (data i miejsce publikacji tekstu, autor, dział, strona, typ tekstu, profesja i narodowość pierwszego nadawcy oraz – ewentualnie – profesja nadawcy drugiego i trzeciego);
• ogólną tematyzacją tekstu (perspektywa, temat, wątek wiodący, wątek poboczny);
• opisem możliwych sankcji wobec Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone) oraz sankcji ze strony Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone);
• odwołaniami do kontekstów historycznych (czy i jakie pojawiały się w tekście);
• aktorami wymienionymi w artykule (wyliczenie, kwalifikacja w alternatywie czynni-bierni, opis aktorów i weryfikacja, czy występuje któryś z założonych możliwych aktorów: społeczeństwo ukraińskie, rosyjskie, polskie, inne narody, grupy społeczne na Ukrainie,
gremia międzynarodowe);
• narracją zawartą w artykule (definicja sytuacji, przyczyny sytuacji, scenariusze rozwoju sytuacji, najbardziej prawdopodobny scenariusz, przedmiot i oś sporu);
• językiem użytym do opisu sprawy (zwłaszcza forma śródtytułów, leadów, a także zawarte w tekście figury: porównania, metafory, określenia nacechowane).
Zagregowane dane podlegały rekodowaniu i przekrojowemu zestawianiu – przede wszystkim wedle kluczowych, sklastrowanych kategorii. Pogłębiona analiza jakościowa tekstów pozwoliła natomiast odnotować różnice narracyjne pomiędzy poszczególnymi segmentami
i tytułami prasy.
W artykule Anity Kwiatkowskiej (UW) opisano zjawisko internetowego vlogu i dokonano analizy retorycznej vlogosfery platformy youtube.com. W kolejnym tekście, autorstwa dr Agnieszki Szurek (UW), pojawia się retoryczne spojrzenie na wirtualne spacery. Mgr Adriana Brenda-Mańkowska (UW) zwróciła uwagę na kulinarne recenzje użytkowników portalu Facebook, a Radosław Prachnio (UW) przyjrzał się retoryce restauratorki Magdy Gessler z "Kuchennych rewolucji". Warto także przeczytać o debacie i komunikacji medialnej w nurcie retoryki politycznej mgr Katarzyny Lutki (UMCS) oraz o chwytach erystycznych stosowanych przez gości programów publicystycznych Marleny Sztyber (UW). W dalszej części publikacji znalazł się tekst mgr Marty Wiśniewskiej (UWM) o Arystotelowskim rozumieniu retoryki przez twórców telewizyjnych programów informacyjnych, a także artykuł Katarzyny Pióreckiej (UW), która porównała mowy dwóch pierwszych dam Ameryki: Eleanor Roosevelt i Michelle Obamy. Mgr Amanda Siwek (UW) przeanalizowała zabiegi retoryczne w mowach oskarowych laureatów, mgr Karolina Główka (UG) pisała o współczesnych strategiach komunikacji marketingowej w kontekście retoryki starożytnej, a mgr Paulina Jędraszczak (UW) skupiła się na patosie i metaforze w komentarzu sportowym Włodzimierza Szaranowicza.