Anadolu Klin / Anatol Clin
Orijinal Araştırma / Original Research
Doktorlarda Mesleki Tükenmişlik Sendromu
ve Çalışma Yaşam Kalitesi Arasındaki İlişki
The Relationship between Professional Burnout
Syndrome and Quality of Working Life in Doctors
Öz
Amaç: Tükenmişlik sendromu sağlık çalışanlarında önemli bir sorundur. Bu çalışmada birinci
ve ikinci basamak sağlık kurumlarında çalışan bir grup doktorda çalışma yaşam kalitesi ve
mesleki tükenmişlik arasındaki ilişkiyi tespit etmek amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Çalışma 2019 yılında Bingöl ilinde çalışan 119 doktorla gerçekleştirilmiş
kesitsel tipte bir çalışmadır. Anket üç bölümden oluşmuştur: sosyodemografik bölüm, Maslach
Tükenmişlik Ölçeği, Sağlık Çalışanlarında Yaşam Kalitesi Ölçeği. p<0,05 istatistiksel olarak
anlamlı kabul edilmiştir.
Bulgular: Duygusal tükenme prevalansı %23,5, duyarsızlaşma prevalansı %11,8 idi. Hastanede
çalışanlarda, nöbet tutanlarda, ayda 218 saatten fazla çalışanlarda ve kadın doktorlarda
duygusal tükenmişliğin, il merkezinde çalışanlarda, nöbet tutanlarda ve ayda 218 saatten
fazla çalışanlarda duyarsızlaşmanın daha fazla olduğu saptandı. İş kazası–meslek hastalığı
riski, işyerinde ayrımcılık, işyerinde stres ve zaman baskısı arttıkça duygusal tükenme ve
duyarsızlaşmanın arttığı görüldü. Mesleki tükenmişliği en çok körükleyen işle ilgili faktör
işyerinde stres ve zaman baskısı idi.
Tartışma ve Sonuç: Tükenmişliğe neden olan işle ilgili faktörler işyerinde stres ve zaman
baskısı, çalışma saatlerinin fazla olması ve vardiyalı çalışma olarak saptanmıştır.
Anahtar Sözcükler: doktorlar; duyarsızlaşma; kadın doktorlar; mesleki tükenmişlik
Abstract
Aim: Burnout syndrome is an important problem among health-care workers. In this study,
we aimed to determine the relationship between quality of working life and professional
burnout in a group of doctors working in primary and secondary health-care institutions.
Materials and Methods: This was a cross-sectional study that included 119 doctors working in
the Bingöl province in 2019. The survey used consisted of three parts: the sociodemographic
questionnaire, the Maslach Burnout Inventory, and the Quality of Work Life Scale. p <0.05 was
considered statistically significant.
Results: The emotional exhaustion and depersonalization rates were 23.5% and 11.8%, respectively. Emotional burnout was found to be more common in female doctors, hospital-based
doctors, doctors working in shifts, and those working more than 218 hours per month, while
depersonalization was more common in doctors working in city centers, shift-workers, and
doctors working more than 218 hours per month. Emotional exhaustion and depersonalization were observed to increase with the increase in occupational accident–occupational disease risks, workplace discrimination, and workplace stress and time pressure at work. The
most contributing factor to professional burnout was workplace stress and time pressure at
work.
Discussion and Conclusion: Work-related factors leading to burnout were detemined to be
workplace stress and time pressure at work, excessive working hours, and shift work.
Keywords: depersonalization; doctors; female doctots; professional burnout
94
Anadolu Kliniği Tıp Bilimleri Dergisi, Mayıs 2020; Cilt 25, Sayı 2
Burak Mete1, Mehmet Sait
Değer2, Erkan Pehlivan3
1 Çukurova Üniversitesi, Halk Sağlığı
Anabilim Dalı
2 Bingöl İl Sağlık Müdürlüğü
3 İnönü Üniversitesi, Halk Sağlığı
Anabilim Dalı
Geliş/Received : 28.02.2020
Kabul/Accepted: 25.04.2020
DOI: 10.21673/anadoluklin.695794
Yazışma yazarı/Corresponding author
Burak Mete
Çukurova Üniversitesi, Halk Sağlığı
Anabilim Dalı, Adana, Türkiye
E-posta: burakmete2008@gmail.com
ORCID
Burak Mete: 0000-0002-0780-6176
Mehmet Sait Değer: 0000-0001-8862-1343
Erkan Pehlivan: 0000-0002-4361-3355
Mete ve ark.
Doktorlarda Mesleki Tükenmişlik
GİRİŞ
İlk kez sağlık çalışanları için tanımlanmış bir durum
olan “tükenmişlik,” uzun dönemde iş ile ilgili gelişen
stresin ardından, zihinsel ve fiziksel enerjinin tükenmesi
ile karakterizedir (1). Tükenmişlik; depresyon, iş stresi,
bitkinlik ile aynı anlama gelmemektedir. Tükenmişliğe,
orantısız bir efor ve yetersiz kazanım ile birlikte stresli
çalışma koşullarının neden olduğu bilinmektedir (2).
“Tükenmişlik sendromu” sağlık çalışanlarında önemli
bir sorundur ve doktorların tükenmişliğe genel popülasyondan daha yatkın olduğu görülmektedir. Doktorlarda tükenmişlik sıklığı %4–61 arasında değişmektedir
(3). Doktorlar genel popülasyona kıyasla önemli ölçüde
daha fazla çalışırlar ve genellikle kişisel ve iş yaşamlarını
entegre etmekte zorlanırlar (4). Ayrıca doktorlar sürekli
acı, korku ve ölümlerle karşılaşmakta ve hastalar ve aileleri ile zor etkileşimlerde bulunmaktadırlar. Son yıllarda
doktorların mesleki memnuniyet düzeyinin de azaldığı
görülmektedir (5). ABD’de bütün meslekler içinde intihar hızlarının en yüksek olduğu mesleğin doktorluk
olduğu, yüksek intihar hızlarının ana sebebinin tükenmişlik olduğu düşünülmektedir. Doktorların profesyonel tükenmişliği, tıbbi bakımın kalitesini düşüren
ve sağlık hizmetlerinde insan kaynakları politikasının
etkinliğini azaltan yaygın bir dünya sorunudur. Çözüm
için ise ilk adım bu fenomene yol açan temel faktörleri
belirlemektir. Bilimsel literatür çalışma ortamının genel
özelliklerinin tükenmişlik riski üzerinde bireysel özelliklerden daha belirleyici olduğuna işaret etmektedir. İş
yükünün fazla olması, çalışma saatlerinin uzun olması, kronik hastalarla uğraşmak, işyerinde ilişki ve görev paylaşımı sorunlarının yaşanması “tükenme”de rol
oynamaktadır. Kronik iş stresi, özellikle fazla çalışma,
tükenmişliğin ana nedenidir (6). Bütün bunlar doktorların mesleki özelliklerinin ve çalışma yaşam kalitesinin
tükenmişlikte önemli olduğunu düşündürmektedir. Bu
araştırmada birinci ve ikinci basamakta çalışan bir grup
doktorda çalışma yaşam kalitesi (ÇYK) ve tükenmişlik
arasındaki ilişkiyi tespit etmek amaçlanmıştır.
GEREÇ VE YÖNTEMLER
Bu çalışma 2019 yılında Bingöl ilinde gerçekleştirilmiş
kesitsel tipte bir çalışmadır. Çalışmanın evrenini Bingöl ilinde çalışan birinci ve ikinci basamak doktorları
oluşturmuştur (aile hekimi, acil servis doktorları, uz-
man doktorlar; N=150). Yüzde 95 güven aralığı, %80
güç referans alınarak yapılan örneklem büyüklüğü
analizinde ulaşılması gereken minimum örneklem
büyüklüğü 98 olarak bulunmuş olup 119 doktora ulaşılmıştır (referans değerler, Grup 1: 16,36±6,33; Grup
2: 12,83±6,12) (7). Örnekleme, Google dokümanlardan hazırlanan form ile hem birinci hem de ikinci
basamakta çalışan doktorların bulunduğu WhatsApp
gruplarından ulaşılmıştır. Anketi gönüllü kişiler doldurmuştur. Mükerrer doldurmalar olmaması için dolduran kişilerin yeniden doldurması engellenmiştir.
Çalışma Helsinki Bildirgesi prensiplerine uygun biçimde yapılmıştır. Çalışma için Bingöl İl Sağlık Müdürlüğü Etik Kurulu’ndan 11 Aralık 2019 tarihinde
onay (no. 23234772-929) alınmıştır.
Anket üç bölümden oluşmuştur: (i) mesleki soruları da içeren sosyodemografik form, (ii) Maslach Tükenmişlik Ölçeği, ve (iii) Sağlık Çalışanlarında Yaşam
Kalitesi Ölçeği.
Maslach Tükenmişlik Ölçeği
1981 yılında Maslach C. tarafından geliştirilmiş (8),
1992’de Ergin C. tarafından Türkçeye uyarlanmıştır
(9). Toplamda 5’li Likert tipte 22 maddeden oluşan
3 alt ölçeği vardır. Bunlar “duyarsızlaşma,” “duygusal
tükenme,” ve “kişisel başarıda düşme”dir. Tükenmiş
bireylerin duygusal tükenmişlik ve duyarsızlaşma puanlarının yüksek olması beklenirken kişisel başarıda
düşme puanlarının düşük olması beklenir. Skorlar
duygusal tükenme alt ölçeğinde 0–36, başarıda düşme alt ölçeğinde 0–32, duyarsızlaşma alt ölçeğinde
ise 0–20 aralığında değişir (9). Ölçeğin geliştiricileri
tarafından tükenmişlik durumunun belirlenebilmesi
için alt ölçeklerin de değerlendirmeye dahil edilmesi
önerilmektedir.
Duygusal tükenme: Bu alt ölçek dokuz maddeden
oluşmaktadır. Ölçeği oluşturan maddeler 1, 2, 3, 6, 8,
13, 14, 16 ve 20 numaralı sorulardır (cut-off=27).
Duyarsızlaşma: Beş maddeden oluşmaktadır. Ölçeği
oluşturan maddeler 5, 10, 11, 15 ve 22 numaralı sorulardır (cut-off=13).
Kişisel başarı: Sekiz maddeden oluşmakta olup bunlar
4, 7 ,9, 12, 17, 18, 19 ve 21 numaralı sorulardır (cut-
off=39) (9).
Anatolian Clinic Journal of Medical Sciences, May 2020; Volume 25, Issue 2
95
Anadolu Klin / Anatol Clin
Tablo 1. Sosyodemografik özellikler ve çalışma koşulları
Değişkenler
Cinsiyet, n (%)
Erkek
Kadın
Yaş, ortalama±SS (min.–maks.)
90 (75,6)
29 (24,4)
31,3±4,7 (24–53)
Medeni durum, n (%)
Evli
64 (53,8)
Bekar
55 (46,2)
Unvan, n (%)
Uzman Dr.
24 (20,2)
Pratisyen Dr.
95 (79,8)
Çalışma yeri, n (%)
İl
77 (64,7)
İlçe
31 (26,1
Belde/köy
11 (9,2)
Çalışma birimi, n (%)
Aile sağlığı merkezi
63 (52,9)
Hastane
35 (29,4)
Diğer
21 (17,6)
Günlük baktığı hasta sayısı,
n (%)
1–30 hasta
26 (23,6
31–50 hasta
41 (37,3)
51–75 hasta
20 (18,2)
≥76 hasta
23 (20,9)
Nöbet tutma, n (%)
Evet
30 (25,4)
Hayır
89 (74,6)
Aylık çalışma süresi, n (%)
160–184 saat
97 (81,5)
185–217 saat
12 (10,1)
≥218 saat
10 (8,4)
maks.: maksimum; min.: minimum; SS: standart sapma
Sağlık Çalışanlarında Yaşam Kalitesi Ölçeği
Bu ölçek 2011 yılında Aydın ve ark. tarafından geliştirilmiştir. Ölçeğin tümüne ilişkin Cronbach alfa
güvenilirlik katsayısı 0,882’dir. Ölçek sağlık personelinin genel çalışma yaşam kalitesini ölçmekte, 27
soru ve 6 alt faktörden oluşmaktadır. Birinci faktör “iş kazası–meslek hastalığı riski ve işyerindeki
fiziksel çalışma koşulları,” ikinci faktör “işyerinde
ayrımcılık,” üçüncü faktör “sürekli gelişme ve iyileştirme fırsatları,” dördüncü faktör “organizasyona
sosyal entegrasyon,” beşinci faktör “iş stresi ve za96
man baskısı,” altıncı faktör ise “organizasyondaki
yasalar” olarak adlandırılmıştır. Ölçek 5’li Likert
tiptedir. Ölçekten alınan puanlar arttıkça çalışma
yaşam kalitesi düşmektedir (10).
Anadolu Kliniği Tıp Bilimleri Dergisi, Mayıs 2020; Cilt 25, Sayı 2
İstatistiksel analiz
İstatistiksel analiz SPSS (v. 22) programı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Normal dağılım testi olarak
Kolmogorov–Smirnov testi kullanılmıştır. Normal
dağılıma uyan verilerin analizinde parametrik testler, uymayan verilerin analizinde nonparametrik
testler kullanılmıştır. Verilerin analizinde Mann–
Whitney U testi, bağımsız t-testi, tek yönlü varyans
analizi, Kruskal–Wallis testi, Pearson ve Spearman
korelasyon testleri ve çoklu lineer regresyon analizi
(stepwise yöntemi) kullanılmıştır. p<0,05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir.
BULGULAR
Doktorların yaş ortalaması 31,3±4,7 yıl olup %52’si
aile hekimi, %7,6’sı idareci, %20,2’si uzman doktordu. Tüm katılımcıların sosyodemografik özellikleri
ve çalışma koşulları Tablo 1’de özetlenmiştir.
Doktorlarda duygusal tükenme prevalansı
%23,5, duyarsızlaşma prevalansı ise %11,8 olarak
tespit edilmiştir. Doktorların sosyodemografik özelliklerine ve çalışma koşullarına göre tükenmişlik alt
boyutları karşılaştırıldığında (Tablo 2), kadın doktorlarda, hastanede çalışanlarda, nöbet tutanlarda ve
ayda 218 saatten fazla çalışan doktorlarda duygusal
tükenmişliğinin anlamlı biçimde daha fazla olduğu
görülmüştür. Duyarsızlaşmanın ise il merkezinde
çalışanlarda, nöbet tutanlarda ve ayda 218 saatten
fazla çalışanlarda anlamlı biçimde daha fazla olduğu
görülmüştür. Yaş ile tükenmişlik alt boyutları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır (p>0,05). Çalışma yaşam kalitesinin alt boyutları ve tükenmişlik
arasındaki korelasyon değerleri Tablo 3’te verilmiştir.
Ölçeklerin alt boyutları arasındaki korelasyon
durumu incelendiğinde, iş kazası–meslek hastalığı
riski, işyerinde ayrımcılık, işyerinde stres ve zaman
baskısı arttıkça duygusal tükenmenin ve duyarsızlaşmanın arttığı, sürekli gelişme ve iyileştirme fırsatları ve sosyal entegrasyon arttıkça duygusal tükenme-
Mete ve ark.
Doktorlarda Mesleki Tükenmişlik
Tablo 2. Çalışma şartlarına göre tükenmişlik karşılaştırması
Özellik
Cinsiyet
Erkek
Kadın
p
Unvan
Uzman
Pratisyen
p
Çalışma yeri
İl
İlçe
Belde/köy
p
Çalışma birimi
Hastane
Aile sağlığı merkezi
Diğer
p
Nöbet tutma
Evet
Hayır
p
Aylık çalışma süresi
160–184 saat
185–217saat
≥218 saat
p
* Farkı yaratan gruplar
ort.: ortalama; SS: standart sapma
Duygusal tükenme
(ort.±SS / medyan)
Duyarsızlaşma
(ort.±SS / medyan)
Kişisel başarı
(ort.±SS / medyan)
21,0±7,5 / 20,5
24,2±7,5 / 26,0
0,044
7,2±4,4 / 6,0
7,5±4,7 / 8,0
0,703
22,0±5,0 / 22,0
20,4±4,2/ 20,0
0,136
22,7±7,7 / 23,0
21,5±7,6 / 22,0
0,594
8,6±4,9 / 9,0
6,9±4,3 / 6,0
0,089
21,0±4,7 / 20,5
21,8±4,8 / 22,0
0,463
22,2±7,9 / 23,0
21,4±7,1 / 22,0
19,7±6,7 / 18,0
0,581
7,8±4,6 / 8,0*
7,0±4,0 / 6,0
3,8±2,8 / 3,0*
21,4±4,9 / 21,0
21,8±5,1 / 23,0
22,5±2,9 / 24,0
0,268
0,019
9,2±4,5 / 9,0*
24,7±7,0 / 26,0*
20,5±7,8 / 19,0*
6,5±4,2 / 6,0*
20,7±6,8 / 22,0
0,023
6,2±4,4 / 6,0
0,006
20,5±4,2 / 20,0
21,7±4,8 / 22,0
23,0±5,7 / 23,0
0,165
25,8±6,2 / 26,0
20,4±7,6 / 19,5
0,001
9,4±4,9 / 10,0
6,5±4,1 / 6,0
0,004
20,9±3,8 / 20,5
21,8±5,1 / 22,0
0,236
20,8±7,6 / 21,0*
24,5±6,9 / 25,0
27,9±5,0 / 28,0*
6,9±4,1 / 7,0*
6,7±4,5 / 5,0
10,8±6,3 / 10,5*
0,008
0,034
21,6±5,0 / 22,0
22,0±4,8 / 21,5
21,6±3,2 / 21,0
0,951
nin ve duyarsızlaşmanın azaldığı, kişisel başarının
arttığı tespit edilmiştir.
Çalışma yaşam kalitesi ölçeğinin alt faktörleri dahil edilerek tükenmişliği tahmin etmek için
oluşturulan modelin anlamlı olduğu görülmüştür
(p<0,001). Tükenmişlikteki değişimin (R square:
0,396) %39,6’sı çalışma yaşam kalitesi alt boyutları
ile açıklanmaktadır. Dahil edilen alt faktörlerden “iş
kazası–meslek hastalığı riski, fiziksel çalışma koşulları” ve “iş stresi ve zaman baskısı” faktörlerinin modele katkısının anlamlı olduğu görülmüştür. Tükenmişlik değişkenindeki değişimin %35,4’ü “iş stresi
ve zaman baskısı” faktörü, %4’ü “iş kazası–meslek
hastalığı riski, fiziksel çalışma koşulları” faktörü ile
açıklanmaktadır. Tükenmişliği en çok körükleyen
faktörün işyerinde stres ve zaman baskısı olduğu
görülmüştür.
TARTIŞMA VE SONUÇ
Tükenmişlik sendromu uzun süre iş nedenli stres
sonucunda oluşan, işle ilgili bir sendromdur. Hedefler ve beklentiler çok yüksek olduğunda veya gerçekçilik çok düşük olduğunda ortaya çıkma olasılığı daha yüksektir. Tükenmişlik duygusal tükenme,
duyarsızlaşmanın artması ve kişisel başarı hissinin
azalması ile karakterizedir. Hastalara ve meslektaşlarına insandan ziyade nesne olarak davranmak ve
duygusal olarak tükenmiş hissetmek tükenmişliğin
çok yaygın iki belirtisidir (11). Güncel literatür sağlık profesyonellerinde tükenmişlik gelişme riskinin
genel nüfusa göre daha yüksek olduğuna işaret etmektedir (12). Bu çalışmada Türkiye’nin doğusunda
bir il olan Bingöl’de birinci ve ikinci basamak sağlık
kurumlarında çalışan bir grup doktorda tükenmiş-
Anatolian Clinic Journal of Medical Sciences, May 2020; Volume 25, Issue 2
97
Anadolu Klin / Anatol Clin
Tablo 3. Çalışma yaşam kalitesi ve tükenmişlik arasındaki korelasyon
Faktör 1: İş kazası–meslek hastalığı riski ve işyerindeki fiziksel
çalışma koşulları
Faktör 2: İşyerinde ayrımcılık
Faktör 3: Sürekli gelişme, iyileştirme fırsatları
Faktör 4: Organizasyona sosyal entegrasyon
Faktör 5: İş stresi ve zaman baskısı
Faktör 6: Organizasyondaki yasalar
lik sendromunun çalışma yaşam kalitesi ile ilişkisi
araştırılmıştır. Kadın doktorlarda duygusal tükenmenin, il merkezinde çalışan doktorlarda duyarsızlaşmanın, hastanede çalışanlarda, nöbet tutanlarda
ve ayda 218 saatten fazla çalışanlarda hem duygusal
tükenmenin hem de duyarsızlaşmanın daha fazla
olduğu görülmüştür. Çalışma yaşam kalitesi faktörlerinden iş kazası–meslek hastalığı riskinin, işyerinde ayrımcılığın, iş stresi ve zaman baskısının
artmasının tükenmişliği artırdığı, işyerinde gelişme,
iyileştirme fırsatlarının ve sosyal entegrasyonun artmasının ise tükenmişliği azalttığı saptanmıştır. Tükenmişliği en çok körükleyen işle ilgili faktörün ise
“işyerinde iş stresi ve zaman baskısı” faktörü olduğu
görülmüştür.
Stanetić ve ark. birinci basamaktaki doktorların
tükenmişlik durumunu araştırdıkları çalışmalarında kadın doktorlarda ve yaşı büyük olan doktorlarda
tükenmişliğin daha fazla olduğunu saptamıştır (13).
Doktorlarda tükenmişlik sendromunun incelendiği
bir derlemede; 10–20 yıl çalışma süresi, işyeri sayısının/iş yükünün fazlalığı, kadın olmak, negatif duygulanım, tatmin etmeyen iş şartları, ödül eksikliği,
son 12 ayda kaynak kaybı hissi, uzmanlık, düşük iş
tatmini, daha fazla nitelik kazanamamak, daha kısa
mesleki deneyim, cerrahi dışı uzmanlık, haftada 60
saatten fazla çalışmak, hastaların negatif tavrı, ve
aylık çok sayıda görevin olması tükenmişliği artırıcı
faktörler olarak belirtilmiştir (14). Bir metaanalizde kadın doktorlarda duygusal tükenmenin daha
fazla olduğu, duyarsızlaşmanın ise daha az olduğu
bildirilmiştir (15). Medscape Ulusal Doktor Tüken-
98
Anadolu Kliniği Tıp Bilimleri Dergisi, Mayıs 2020; Cilt 25, Sayı 2
Duygusal tükenme
Duyarsızlaşma
Kişisel başarı
r:0,393
p<0,001
r:0,258
p=0,005
r:-0,251
p=0,006
r:-0,282
p=0,002
r:0,648
p<0,001
r:-0,029
p=0,758
r:0,202
p=0,028
r:0,231
p=0,012
r:-0,250
p=0,006
r:-0,190
p=0,039
r:0,457
p<0,001
r:-0,011
p=0,906
r:0,007
p=0,940
r:-0,062
p=0,501
r:0,345
p<0,001
r:0,292
p=0,001
r:-0,228
p=0,013
r:0,127
p=0,169
mişlik, Depresyon ve İntihar Raporu’nda tükenmişlik sendromu sıklığı kadınlarda %50, erkeklerde ise
%39 olarak belirtilmiştir (16). Bilimsel literatürde
iki cinsiyet arasında bir fark bildirmeyen çalışmalar da vardır (17,18). Farklı popülasyonlarda elde
edilen bu farklı sonuçlar, incelenen grubun tıbbi
uzmanlığından veya kültürel geçmişinden kaynaklanmakta olabilir.
Medscape Ulusal Doktor Tükenmişlik, Depresyon ve İntihar Raporu’nda tükenmişliğin en fazla
(sırasıyla) üroloji, nöroloji, fizik tedavi ve rehabilitasyon, dahiliye, acil tıp uzmanlarında, en az ise patoloji, nefroloji ve halk sağlığı uzmanlarında görüldüğü
bildirilmiştir. Tükenmişliği en çok körükleyen ilk üç
faktör çok fazla bürokratik görev (%59), işte çok fazla zaman harcama (%34), ve artmış bilgisayarlaşma
olarak belirtilmiştir. Çalışma süresi uzunluğu ile tükenmişlik arasında yüksek korelasyon bulunmuştur
(16). Bizim çalışmamızda ise uzmanlığın tükenmişlik üzerinde etkili bir faktör olmadığı, çalışma yaşam
kalitesinin ve çalışma şartlarının daha önemli olduğu görülmüştür. Acil servis doktorlarında tükenmişliğin araştırıldığı bir çalışmada %25–77,8 aralığında
bir prevalans saptanmıştır. Bu geniş aralığın sebebi
tükenmişliği tanımlamak için farklı araçlar kullanılması olabilir. Tükenmişlik risk faktörleri; işle ilgili
parametreler (ağır iş yükü, düşük iş memnuniyeti,
iş arkadaşlarıyla sorunlu bir ilişki ve de kişisel ve
profesyonel yaşamını dengelemede zorluk), kişilik
özellikleri ve stresle baş etme yöntemleri, yaşam
tarzı parametreleri ve zihinsel bozukluklar (stres ve
uyku bozuklukları gibi) olarak belirtilmiştir (19).
Mete ve ark.
Doktorlarda Mesleki Tükenmişlik
Tablo 4. Tükenmişlik sendromu çoklu regresyon sonuçları
Model 1
İş stresi ve zaman baskısı
Model 2
B
p
B
p
2,380
<0,001
2,041
<0,001
0,463
0,006
İş kazası–meslek hastalığı riski
25,848
19,308
0,354
0,394
Düzeltilmiş R
0,348
0,384
Δ R2
0,354
0,040
Varyans
64,109
Sabit
R
2
2
<0,001
Bizim çalışmamızda doktorlarda duygusal tükenme prevalansı %23,5, duyarsızlaşma prevalansı ise
%11,8 olarak tespit edilmiştir. Bir başka çalışmada
yüksek vardiya sayısı, işe katılım eksikliği, kariyerden memnuniyetsizlik, düşük verimlilik ve etkililik
özdeğerlendirmesi, uzmanlık hizmetlerinden memnuniyetsizlik ve 10 yıl içinde uygulamadan ayrılma
niyeti, tükenmişliğin bağımsız öngördürücüleri olarak belirtilmiştir (20). Bir sistematik derlemede ise
doktorlarda tükenmişlik prevalansının %25,4–71,4
aralığında olduğu, acil servis doktorlarında tükenmişliği tetikleyici faktörlerin (yaş, cinsiyet, çocuk
sahibi olma, eğitim seviyesi vb.) değişkenlik gösterdiği bildirilmiştir (21). Kırsal bölge sağlık çalışanlarıyla yapılan bir araştırmada, tükenmişlik prevalansı tüm sağlık çalışanları için %31, doktorlar için
%45 olarak tespit edilmiştir. Tükenmişlik sebepleri
iş yükü üzerinde kontrol eksikliği, işverenin az değer vermesi, verimli ekip çalışması eksikliği ve evde
aşırı dokümantasyon süresi olarak bildirilmiştir
(22). Sahraaltı Afrika’da yapılan bir çalışmada sağlık
çalışanlarında tükenmişliğin yaygın olduğu (%31–
81) görülmüş, iş yükünün fazlalığı, mesleki statü,
işyerinde kişiler arasında çatışma, destek eksikliği,
rol çatışması ve rol belirsizliği tükenmişliği körükleyen faktörler olarak bulunmuştur (23). Suriye’de
yapılan bir araştırmada da doktorlarda tükenmişlik
indeksinin üç alt faktöründen en az birinin görülme sıklığı %93 olarak bulunmuştur. Kadınlarda ve
acil servis doktorlarında tükenmişliğin fazla olduğu görülmüştür (24). Bizim çalışmamızda da acil
serviste çalışan, nöbet tutan doktorlarda ve kadın
37,774
<0,001
doktorlarda tükenmişliğin fazla olduğu gözlenmiştir. Bir başka çalışmada ise sözel ve fiziksel şiddete
maruz kalan doktorlarda duygusal tükenme ve duyarsızlaşma puanlarının istatistiksel olarak anlamlı
biçimde yüksek olduğu görülmüş, psikolojik şiddete maruz kalanlarda ise hem duygusal tükenme
ve duyarsızlaşma puanlarındaki artış hem de kişisel
başarı puanlarındaki azalma anlamlı bulunmuştur
(25). Hindistan’da yoğun bakım ünitelerinde çalışan
doktorlar ve diğer sağlık çalışanlarında tükenmişlik
prevalansı %80 olarak bulunmuş ve tükenmişlik ile
mesleki tatmin ve stres seviyesi arasında güçlü korelasyon tespit edilmiştir (26). Ortopedistler üzerinde
yapılan bir araştırmada da işle ilgili stresin engellenmesinin tükenmişliği önlemede en önemli faktör olduğu belirtilmiştir (27). Türkiye’de yapılan bir
çalışmada yıllık izinlerini kullanamayan ve çalışma
süresi uzun olan doktorlarda duygusal tükenme ile
duyarsızlaşmanın yaygın olduğu gözlenmiştir (28).
Tükenmişliği körükleyen faktörler bölgelere, çalışma koşullarına, cinsiyete, kişisel özelliklere göre
değişmektedir. Uzun çalışma saatleri, nöbet usulü
çalışma, hastanede çalışma, işyerinde iş stresi ve
zaman baskısı körükleyici faktörlerdendir. Bizim
çalışmamızda çalışma yaşam kalitesinin tükenmişlik gelişiminde etkili olduğu, işyerindeki stresin ve
zaman baskısının en önemli faktör olduğu bulunmuştur. Fakat tek bir bölgede küçük bir örneklemle
yürütülmüş olması çalışmamızın önemli bir limitasyonudur. Sonuç olarak, doktorlarda tükenmişlik sendromu gelişimini engellemek veya azaltmak
için, çalışma saatlerinin düzenlenmesi, işyerinde
Anatolian Clinic Journal of Medical Sciences, May 2020; Volume 25, Issue 2
99
Anadolu Klin / Anatol Clin
stres yaratan faktörlerin azaltılması, nöbet sayılarının düşürülmesi ve sosyal entegrasyonun artırılması
önerilebilir.
Çıkar Çatışması ve Finansman Bildirimi
Yazarlar bildirecek bir çıkar çatışmaları olmadığını
beyan eder. Yazarlar bu çalışma için hiçbir finansal
destek almadıklarını da beyan eder.
KAYNAKLAR
1. 1. Bauer J, Häfner S, Kächele H, Wirsching M, Dahlbender RW. The burn-out syndrome and restoring mental
health at the working place. Psychother Psych Med.
2003;53(5):213–22.
2. 2. Kobiakova OS, Deev OA, Kulikov ES, Khomiakov KV,
Tiufilin DS, Zagromova TA, ve ark. The factors associated with development of professional burning-out in
physicians. Probl Sotsialnoi Gig Zdravookhranenniiai
Istor Med. 2019;27(6):967–71.
3. 3. Rotenstein LS, Torre M, Ramos MA, Rosales RC, Guille C, Sen S, ve ark. Prevalence of burnout among physicians: a systematic review. JAMA. 2018;320(11):1131–50.
4. 4. Shanafelt TD, Hasan O, Dyrbye LN, Sinsky C, Satele
D, Sloan J, ve ark. Changes in burnout and satisfaction
with work-life balance in physicians and the general US
working population between 2011 and 2014. Mayo Clin
Proc. 2015;90(12):1600–13.
5. 5. Dyrbye LN, West CP, Satele D, Boone S, Tan L, Sloan J,
ve ark. Burnout among U.S. medical students, residents,
and early career physicians relative to the general U.S.
population. Acad Med. 2014;89(3):443–51.
6. 6. Unger JP. Physicians’ burnout (and that of psychologists, nurses, magistrates, researchers, and professors) for
a control program. Int J Health Serv. 2020;50(1):73–81.
7. 7. Süloğlu A. Diyaliz Merkezlerinde Çalışan Doktor ve
Hemşirelerde Tükenmişlik Sendromu [aile hekimliği uzmanlık tezi]. İstanbul: Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim
ve Araştırma Hastanesi; 2009.
8. 8. Maslach C, Jackson SE, Leiter MP, Schaufeli WB,
Schwab RL. Maslach Burnout Inventory. Palo Alto, CA/
ABD: Consulting Psychologists Press; 1986.
9. 9. Ergin C. Doktor ve hemşirelerde tükenmişlik ve Maslach tükenmişlik ölçeğinin uyarlanması. In: VII. Ulusal
Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalışmaları. 1992;22:25.
10. 10. Aydın İ, Çelik Y, Uğurluoğlu Ö. Sağlık Personeli Çalışma Yaşam Kalitesi Ölçeği: geliştirilmesi, geçerliliği ve
güvenilirliği. Toplum ve Sosyal Hizmet. 2011;22(2):79–
100
Anadolu Kliniği Tıp Bilimleri Dergisi, Mayıs 2020; Cilt 25, Sayı 2
100.
11. 11. Embriaco N, Papazian L, Kentish-Barnes N, Pochard
F, Azoulay E. Burnout syndrome among critical care healthcare workers. Curr Opin Crit Care. 2007;13(5):482–
8.
12. 12. Brindley PG. Psychological burnout and the intensive care practitioner: a practical and candid review for
those who care. J Intensive Care Soc. 2017;18(4):270–5.
13. 13. Stanetić K, Petrović V, Marković B, Stanetić B. The
presence of stress, burnout syndrome and the most
important causes of working stress among physicians
in primary health care--an observational study from
Banja Luka, Bosnia and Herzegovina. Acta Med Acad.
2019;48(2):159–66.
14. 14. Zgliczyńska M, Zgliczyński S, Ciebiera M, KosińskaKaczyńska K. Occupational burnout syndrome in Polish
physicians: a systematic review. Int J Environ Res Public
Health. 2019;16(24). DOI: 10.3390/ijerph16245026.
15. 15. Purvanova RK, Muros JP. Gender differences in burnout: a meta-analysis. J Vocat Behav. 2010;77(2):168–85.
16. 16. Medscape National Physician Burnout, Depression and Suicide Report (2019). Erişim: www.
medscape.com/slideshow/2019-lifestyle-burnoutdepression-6011056#20 (erişildi: 13.1.2020).
17. 17. LaFaver K, Miyasaki JM, Keran CM, Rheaume C,
Gulya L, Levin KH, ve ark. Age and sex differences in
burnout, career satisfaction, and well-being in US neurologists. Neurology. 2018;91(20):1928–41.
18. 18. Marchalik D, Brems J, Rodriguez A, Lynch JH, Padmore J, Stamatakis L, ve ark. The impact of institutional
factors on physician burnout: a national study of urology
trainees. Urology. 2019;131:27–35.
19. 19. Boutou A, Pitsiou G, Sourla E, Kioumis I. Burnout
syndrome among emergency medicine physicians: an
update on its prevalence and risk factors. Eur Rev Med
Pharmacol Sci. 2019;23(20):9058–65.
20. 20. Goldberg R, Boss RW, Chan L, Goldberg J, Mallon
WK, Moradzadeh D, ve ark. Burnout and its correlates
in emergency physicians: four years’ experience with a
wellness booth. Acad Emerg Med. 1996;3(12):1156–64.
21. 21. Verougstraete D, Hachimi Idrissi S. The impact of
burn-out on emergency physicians and emergency medicine residents: a systematic review. Acta Clin Belg.
2019;13:1–23.
22. 22. Bethea A, Samanta D, Kali M, Lucente FC, Richmond BK. The impact of burnout syndrome on practitioners working within rural healthcare systems. Am J
Emerg Med. DOI: 10.1016/j.ajem.2019.07.009
23. 23. Dubale BW, Friedman LE, Chemali Z, Denninger JW,
Mete ve ark.
Doktorlarda Mesleki Tükenmişlik
Mehta DH, Alem A, ve ark. Systematic review of burnout among healthcare providers in sub-Saharan Africa.
BMC Public Health. 2019;19(1):1247.
24. 24. Alhaffar BA, Abbas G, Alhaffar AA. The prevalence of burnout syndrome among resident physicians in
Syria. J Occup Med Toxicol. 2019;14:31.
25. 25. Hacer TY, Ali A. Burnout in physicians who are
exposed to workplace violence. J Forensic Leg Med.
2019;69:101874.
26. 26. Saravanabavan L, Sivakumar MN, Hisham M. Stress
and burnout among intensive care unit healthcare professionals in an Indian tertiary care hospital. Indian J
Crit Care Med. 2019;23(10):462–6.
27. 27. Travers V. Burnout in orthopedic surgeons. Orthop
Traumatol Surg Res. 2020;106(1S):S7–S12.
28. 28. Orbay E, Tamer İ, Sargın M, Özçınar M, Dabak R.
Asistan doktorlarda tükenme (burnout) sendromu. Türkiye Aile Hekimliği Derg. 2007;11(2):67–71.
Anatolian Clinic Journal of Medical Sciences, May 2020; Volume 25, Issue 2
101