Η ποίηση του Κ. Π. Καβάφη

Η μορφή του Οδυσσέα στην ιταλική λογοτεχνία και, ειδικότερα, στην ποίηση. Εξετάζεται η παρουσία του Οδυσσέα στην δαντική Κόλαση, στην ποίηση του Ugo Foscolo και του Umberto Saba, για να καταλήξουμε σε ένα από τα γνωστότερα ποιήματα της ελληνικής ποίησης, την Ιθάκη του Κωνσταντίνου Καβάφη.

«Πόσες φορές μες στην δουλειά μου μ’ έρχεται μια ωραία ιδέα, μια σπάνια εικόνα, σαν ετοιμοκαμωμένοι αιφνίδιοι στίχοι, και αναγκάζομαι να τα παραμελώ, διότι η υπηρεσία δεν αναβάλλεται. Έπειτα σαν γυρίσω σπίτι μου, σαν συνέλθω κομμάτι, γυρεύω να τ’ ανακαλέσω αλλά πάνε πια. Και δικαίως. Μοιάζει σαν η Τέχνη να με λέγει «Δεν είμαι μια δούλα εγώ• για να με διώχνεις σαν έρχομαι, και να ’ρχομαι σαν θες. Είμαι η μεγαλύτερη Kερά του κόσμου. Και αν με αρνήθηκες, προδότη και ταπεινέ, για το ελεεινό σου καλό σπίτι, για τα ελεεινά σου καλά ρούχα, για την ελεεινή καλή κοινωνική σου θέση, αρκέσου μ’ αυτά λοιπόν, (αλλά πού μπορείς ν’ αρκεσθείς) και με τες λίγες στιγμές που όταν έρχομαι συμπίπτει να είσαι έτοιμος να με δεχθείς, βγαλμένος στην πόρτα να με περιμένεις, όπως έπρεπε να είσαι κάθε μέρα». Κωνσταντίνος Καβάφης

Eκπαιδευτική δράση για ενήλικες, μέσα από την οποία το κοινό είχε τη δυνατότητα να γνωρίσει μορφές του ελληνικού παρελθόντος που αδιαφόρησαν για τις εφήμερες απολαύσεις και τις χαρές της ζωής και αγωνίστηκαν για αξίες και ιδανικά, εμπνέοντας ποιητές και συνθέτες που με την τέχνη τους τους μετέτρεψαν σε σύμβολα και πρότυπα αγωνιστικού πνεύματος για τις επερχόμενες γενεές.

Σχεδιασμός: Δρ. Νικόλαος Β. Παππάς, Αρχαιολόγος
Επεξεργασία εικόνων-σχεδιασμός αφίσας: Τερψιχόρη Ξανθοπούλου, Εικαστικός
_______________________________________________________________________________________

Educational program for adults, through which the public had the opportunity to get to know forms of the Greek past who were indifferent to the ephemeral pleasures and joys of life and fought for values and ideals, inspiring poets and composers who with their art turned them into symbols and patterns of fighting spirit for future generations.

Design: Dr. Nikolaos V. Pappas, Archaeologist
Images editing-poster design: Terpsichore Xanthopoulou, Visual artist

Το παρόν δοκίμιο περιλαμβάνει δύο ενότητες.  Στην πρώτη σχολιάζονται οι ηθογραφικές και λαογραφικές αναζητήσεις της Γενιάς του 1880 στο διήγημα του Γ. Μ. Βιζυηνού «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» και στο ποίημα του Γ. Δροσίνη «Τα μάγια της αγάπης», ενώ στη δεύτερη γίνεται συγκριτικός σχολιασμός της εξέλιξης της καβαφικής ποιητικής στα ποιήματα «Τείχη» (1896, 1897) και «Ας φρόντιζαν» (1930).

Antologia de les primeres traduccions catalanes i castellanes de la poesia de K. P. Kavafis i selecció de versions posteriors / Antología de las primeras traducciones catalanas y castellanas de la poesía de C. P. Cavafis y selección de versiones posteriores

"Χίμαιρα", κείμενα λογοτεχνικής κριτικής, πρώτο τεύχος. Εκτενές αφιέρωμα και πρώτες προσεγγίσεις στο έργο τού Κωνσταντίνου Καβάφη, ανέκδοτη ποίηση, μελέτες. Με τήν επιμέλεια τού Μάνου Τασάκου. (update: ορισμένοι σύνδεσμοι μέσα στο αρχείο δεν λειτουργούν σωστά για κάποιο περίεργο λόγο, μπορείτε όμως να επικοινωνείτε στο email tasakos@gmx.com ή να επισκεφθείτε τήν ιστοσελίδα tasakos.com για περισσότερες πληροφορίες).

Με αφορμή μία απόπειρα ερμηνείας του ατελούς καβαφικού ποιήματος «Ο αυτοκράτωρ Κόνων», ο συγγραφέας της μελέτης κάνει μία ευρεία ανασκόπηση της σχέσης μεταξύ Κ. Π. Καβάφη και Κωστή Παλαμά και επιχειρεί να συνδέσει το συγκεκριμένο ποίημα, που γράφτηκε τον Μάρτιο του 1926, με γεγονότα που συνέβησαν την ίδια περίοδο στην Αλεξάνδρεια. [Ανάτυπο από το τεύχος 182 του περ. περ. «Οδός Πανός», εκδ. Οδός Πανός, Αθήνα, Απρίλιος-Ιούνιος 2019.]

Ο 21ος αιώνας επαναπροσδιορίζει πολλά. Μαζί, και τη θέση της ψυχανάλυσης στο στερέωμα των εννοιολογικών συστημάτων παράστασης και κατανόησης του ανθρώπινου φαινομένου. Η κύρια πτυχή του εν λόγω επαναπροσδιορισμού συνίσταται στη μετάβαση από την προχτεσινή ηγεμονική αυτάρκεια και τη σημερινή στοχοποίηση της εγκυρότητάς της από τις τώρα ηγεμονικές νευροεπιστήμες, στην επανενσωμάτωση της ψυχανάλυσης σ’ ένα ευρύτερο επιστημολογικό στερέωμα και, όλως ιδιαιτέρως, στη συνέργειά της με τα συναφή, όπως οι θεωρίες των επικοινωνιών και των συστημάτων, οι θεωρίες της τυπικότητας [των φορμαλιστικών συστημάτων], οι θεωρίες ανάλυσης κειμένου, οι ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές εννοιολογίες, οι θεωρίες και η ιστορία της τέχνης κτό, καθώς και οι νευροεπιστήμες – σύμφωνα άλλωστε με την πρώιμη φροϋδική υπόδειξη και την πρακτική των διακεκριμένων ψυχαναλυτών, που πάντοτε ασχολούνται με το ανθρώπινο φαινόμενο στην ευρύτητά του.  Σε αυτή την επιστημολογία βασίστηκε και η διδακτορική μου διατριβή, που κυκλοφορεί και σε βιβλίο με τίτλο «Η εσωτερική διγλωσσία – Μορφή και λειτουργία στο φροϋδικό ασυνείδητο» από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ομοίως και μελέτες μου που κυκλοφορούν σε βιβλία με τίτλους «Αρχιτεκτονική και Ψυχανάλυση : Φαντασίωση και κατασκευή», «Ο ερωτισμός στην τέχνη – Εικαστικές φαντασιώσεις», «Ο Φρόυντ κρυπτο-κόκκινος; Ιστορία – θεωρία – φαντασίωση» κ.α. Καθώς και η παρούσα ανάλυση σχετικά με το παράδοξο και τη γοητεία του καβαφικού λόγου. Πυρήνας της αναλυτικής σκευής είναι η θέση ότι το Έργο είναι η φαντασίωση του Δημιουργού αναδιατυπωμένη στη γλώσσα της συγκεκριμένης τέχνης  – όπου ως γλώσσα εδώ νοείται το σύνολο των ψυχοδιανοητικών, πολιτισμικών και πρακτικών εργαλείων που καθιστούν εφικτή την παραγωγή του Έργου.

Ένα παράδειγμα της διαστρέβλωσης που βιώνει ο ποιητής εξαιτίας της ανεπάρκειας που κατατρέχει τους ειδικούς.

Εισαγωγικό κείμενο για την «ολική επανεξέταση του έργου του Κ.Π. Καβάφη». Στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας κίνησης του Ρομαντικού Πανεπιστημίου Αθηνών.  http://academia-romantica.edu.gr/2019/10/05/cavafys-restart-now