Modern Greek literature

Per informazioni, prenotazioni (entro il 23 gennaio 2022) e per partecipare con un video o un collegamento in diretta degli studenti: greco@anticoemoderno.org ⸱ 3476557895 Le giornate sono valide come aggiornamento per i docenti e come PCTO per gli studenti (5 ore ogni mezza giornata, totale 20 ore) in diretta sul canale youtube aicc antico e moderno: https://www.youtube.com/c/AICCAnticoeModerno

The purpose of the following work is to examine the role of the citation in Constantine Christomanos’s Tagebuchblätter. In the first place, it is generally presented how the narrator depicts Empress Elisabeth of Austria. Although he meticulously describes her physical appearance and her melancholic beauty, he mostly insists on portraying her personality and revealing her way of thinking. Moreover, our research examines the function of citations which serve as a means for the narrator so as to offer a more precise image of Elisabeth’s character unveiling not only her thoughts and fears but also her disillusionment and chagrin about her life. This work is mainly focused on Heinrich Heine’s and Henrik Ibsen’s citations as they are the most extended and they divulge some crucial aspects of Elisabeth’s character which otherwise would have stayed obscure.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι να εξεταστεί η προσωπικότητα της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ όπως αυτή παρουσιάζεται από τον συγγραφέα-αφηγητή καθώς και ο τρόπος με τον οποίο η περιγραφή του χαρακτήρα και των σκέψεών της συμπληρώνονται από τα ποιητικά παραθέματα. Αφού γίνει αναφορά τόσο σε αποσπάσματα από ποιητές όπως, μεταξύ άλλων, του  μήρου και του Dante Gabriel Rossetti όσο και σε έμμετρα θεατρικά έργα όπως του William Shakespeare, θα εξεταστούν ενδελεχώς τα ποιητικά αποσπάσματα των Heine και Ibsen, τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη σκιαγράφηση του χαρακτήρα της Αυτοκράτειρας.
Αρχικά, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο συγγραφέας-αφηγητής σε αρκετά σημεία του έργου του αναφέρεται στον Heine, χωρίς όμως να παραθέτει αποσπάσματα από τα ποιήματά του. Τρία είναι τα ποιητικά παραθέματα του Heine στο έργο του  ωνσταντίνου Χρηστομάνου. Στην πρώτη περίπτωση, η Αυτοκράτειρα χρησιμοποιεί ένα ποίημα του Heine για να σχολιάσει τον κόσμο και τον τρόπο, που αυτός δημιουργήθηκε και λειτουργεί. Στη δεύτερη περίπτωση, η Αυτοκράτειρα απάντα σε κάποιο σχόλιο του συγγραφέα-αφηγητή σχετικό με το τοπίο που έχουν μπροστά τους. Σε αυτό το σημείο έχουμε μια τελείως διαφορετική χρήση του ποιητικού παραθέματος, εφόσον χρησιμοποιείται με εμφανή πρόθεση αν όχι ειρωνείας, τουλάχιστον πικρού χιούμορ. Στην τρίτη περίπτωση, ο  ωνσταντίνος Χρηστομάνος και η Αυτοκράτειρα βρίσκονται στη θάλασσα σχολιάζοντας την εικόνα της.  συγγραφέας-αφηγητής είναι εδώ αυτός που επιλέγει να χρησιμοποιήσει κάποια αποσπάσματα από ένα ποίημα του Heine, το οποίο αναφέρεται στη μανιασμένη θάλασσα, και κατόπιν στη χλωμή γυναίκα που την αγναντεύει, η οποία ταυτίζεται με την Αυτοκράτειρα.
Επίσης, γίνεται συχνή αναφορά στο θεατρικό έργο Peer Gynt του Ibsen.  ιο συγκεκριμένα, ο συγγραφέας-αφηγητής παραθέτει ένα εκτενές απόσπασμα από το εν λόγω έργο, το οποίο θα εξεταστεί στην παρούσα εργασία. Η περίπτωση αυτού του παραθέματος είναι ιδιαίτερη, γιατί το ποιητικό κείμενο στο οποίο αναφέρεται, είναι μελοποιημένο, παραπέμποντάς μας έτσι όχι μόνο σε ποιητικό λόγο, αλλά και σε μουσική.
Τα συγκεκριμένα, λοιπόν, ποιητικά παραθέματα έχουν δεσπόζουσα σημασία, καθώς συμπληρώνουν το κείμενο και προσδίδουν εγκυρότητα σε όσα έχει να πει ο συγγραφέας-αφηγητής.

This paper offers a close reading of ‘Orestes’, the earliest (1962–1966) of the monologues eventually included (after being published as separate volumes) in Yiannis Ritsos’ Fourth Dimension. Its principal aim is to explore Ritsos’ extensive reworking of the myth of the Atreids, especially as retold by the three great tragedians, in the light of existentialist philosophy and drama.

Επιχειρείται μια φαινομενολογική προσέγγιση της νύχτας στην ελληνική δραματουργία, από τη μεταπολίτευση και μετά. Η νύχτα είναι και λειτουργεί ενδοκειμενικά ως μία αναπαράσταση, δηλαδή ως μία ελλιπής ή και παραπειστική επανάληψη μιας ελικοειδούς και δυσπρόσιτης πραγματικότητας, ως μία επανάληψη που ενεργοποιεί κατά το μάλλον ή ήττον τις μεταφορικές δυνάμεις της γλώσσας, παράγοντας, ως εκ τούτου, νοητικά σχήματα ασταθή, αμφίβολα και αμφίσημα. Το μελέτημα δεν εστιάζει στις τυπικές χρονικές σημάνσεις της νύχτας, εκεί δηλαδή όπου μια σκηνική οδηγία μας πληροφορεί ότι απλώς είναι νύχτα, αλλά στα «γεγονότα» που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια αυτής της νύχτας και, σε αρκετές περιπτώσεις, στα γεγονότα γενικότερα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «νυχτερινά». Άρα, το ζήτημα μετακυλύεται από τη χρονική σήμανση στο περιεχόμενο της νύχτας, σε αυτό που θα μπορούσε να είναι νυχτερινό χωρίς απαραίτητα να λαμβάνει χώρα τη νύχτα, σε αυτό που είναι «σκοτεινό», ανοίκειο ή παραβατικό. Η νύχτα είναι το σύνορο του οριοθετημένου και του απεριόριστου, της λογικής και της φαντασίας, του φυσιολογικού και του τερατώδους, είναι η οριακή εκείνη περιοχή όπου ο άνθρωπος μπορεί να σταθεί έχοντας στη μία πλευρά του το οικείο περιβάλλον της «κατοικίας» του, (που αποτελείται λ.χ. από υιοθετημένες στάσεις και συμπεριφορές, από αυτονόητες προϋποθέσεις και κοινόχρηστες έννοιες), και στην άλλη, όλους εκείνους τους ακατοίκητους τόπους που αγνοεί, παραβλέπει ή απωθεί.
Οι αναλύσεις των έργων κινούνται σε δύο κατευθύνσεις: στην κατεύθυνση του ανοίκειου και σε εκείνη του οικείου. Μεταξύ των εξεταζόμενων κειμένων στην κατεύθυνση του ανοίκειου είναι ο Γάμος  και η Γυναίκα του Λωτ του Μάριου Ποντίκα, η Κατσαρίδα του Βασίλη Μαυρογεωργίου, το Playmobil του Παναγιώτη Μέντη, ο Αόρατος θίασος και οι Δύκολες νύχτες του κυρίου Θωμά του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ο Φιλοκτήτης και Τα επτά κουτιά της Πανδώρας του Βασίλη Ζιώγα, ο Περιποιητής φυτών και Προς Ελευσίνα του Παύλου Μάτεσι, το Μαγικό δωμάτιο του Γιάννη Χρυσούλη, το Μόνο την αλήθεια  των Βασίλη Μαυρογεωργίου και Μαρία Φιλίνη. Στην κατεύθυνση του οικείου εξετάζονται τα έργα: Σε φιλώ στη μούρη του Γιώργου Διαλεγμένου, το Γάλα του Βασίλη Κατσικονούρη, Στην Εθνική με τα μεγάλα του Μιχάλη Βιρβιδάκη, οι Φιλοξενούμενοι του Μάρκαρη και οι Ξένοι του Μέντη, οι Εφτά λογικές απαντήσεις του Λεωνίδα Προυσαλίδη κ.ά, ενώ στις διασταυρώσεις των δύο κατευθύνσεων εξετάζονται το Σε σας που με ακούτε της Λούλας Αναγνωστάκη, Ο Κήπος με τα χελιδόνια του Μπάμπη Τσικληρόπουλου, το 314 του Παναγιώτη Παναγόπουλου, το Ατύχημα του Χρυσούλη ή ο Ορθός λόγος του Μάριου Ποντίκα.
Τα θέματα, οι εικόνες, οι ιστορίες και οι προσωπικές περιπέτειες που συναντούμε εδώ μπορούν να αποτελέσουν μέρος μιας μεγαλύτερης αφήγησης παραβάσεων και υπερβάσεων, αποκλίσεων και συμβολικών μορφών, η οποία θα μπορούσε να διευρύνει τις οπτικές γωνίες επόπτευσης των κειμένων. Μια παρόμοια προσέγγιση μας προτρέπει να ξαναδιαβάσουμε διεστιακά πολλά κείμενα της νεοελληνικής δραματουργίας με διαφορετικούς τρόπους και να διερευνήσουμε πώς οι ταυτότητες και οι διαφορές εμπλέκονται στη σύνθεση των κειμένων αυτών, διαμορφώνοντας μια διαλογική σχέση του εγώ και του άλλου.

Τὸν Ὀκτώβρη τοῦ 1790 μία ὀθωμανικὴ ἔκτακτη πρεσβεία ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη κατευθυνόμενη πρὸς τὸ Βερολίνο προκειμένου νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ συμμετοχὴ τῆς Πρωσίας στὸ πλευρὸ τῆς Πύλης στὸν Αὐστρο-Ρωσο-Ὀθωμανικὸ πόλεμο τοῦ 1787-1792. Ἡ ὀθωμανικὴ ἀντιπροσωπεία ἔφτασε στὴν πρωσικὴ πρωτεύουσα τὶς τελευταῖες μέρες τοῦ Ἰανουαρίου τοῦ 1791 καὶ ἀναχώρησε ἀπὸ ἐκεῖ στὰ τέλη Δεκεμβρίου τῆς ἴδιας χρονιᾶς. Κατὰ τὴν ἑνδεκάμηνη παραμονὴ τῆς πρεσβείας στὸ Βερολῖνο ὁ δραγομάνος τῆς πρεσβείας, ὁ Κωνσταντῖνος Καρατζᾶς (c. 1735-1815) εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ παρακολουθήσει πολλὲς φορὲς παραστάσεις τῆς ὄπερας.  Στὶς Ἐφημερίδες, ὅπως ἔλεγαν τότε τὰ ἡμερολόγια, ποὺ κρατοῦσε κατὰ τὸ ταξίδι στὸ Βερολῖνο σημείωνε τὰ σχόλιά του γιὰ τὶς παραστάσεις, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν κατὰ μίαν ἔννοια κάποια ἀπὸ τὰ πρωιμότερα δείγματα θεατρικῆς κριτικῆς στὰ ἑλληνικά.

Resumen: El escritor cretense Nikos Kazantzakis mantuvo a lo largo de su vida un continuo interés en la figura de Cristo, lo que también tuvo su plasmación en su carrera literaria. Una de sus obras principales, la novela La última tentación, abordaba de una manera moderna y heterodoxa los hechos de la vida de Jesús de Nazaret, generando gran polémica en múltiples sectores de diversas religiones. Tiempo después el director de cine estadounidense Martin Scorsese debió afrontar numerosos problemas y retrasos para adaptar la novela a la gran pantalla. Y, cuando finalmente consiguió estrenar La última tentación de Cristo, la polémica también lo alcanzó a él y a su película, aunque el paso del tiempo ha ido relajando unas reacciones más fanáticas que reflexionadas. Palabras clave: adaptación cinematográfica, Martin Scorsese, Nikos Kazantzakis, Cristo, religión, polémica.
Abstract: The Cretan writer Nikos Kazantzakis had a continuous lifelong interest in the figure of Christ, which also had an influence on his literary career. One of his principal works, the novel The Last Temptation, was a modern and heterodox approach to the facts surrounding the life of Jesus of Nazareth's, generating massive controversy in many sections of the world's religions. Later, the American film director Martin Scorsese faced many problems and schedule delays while trying to adapt the novel for the big screen. And when he finally completed The Last Temptation of Christ, the controversy extended to him and his movie, though the passing of time has eased reactions that were more fanatical than considered.

This bibliography comprises 1895 titles of books (poetry, prose, drama and anthologies) translated in more than 30 languages. These translations represent over 800 Greek writers from late Byzantine times to 1985. It was prompted by the exhibition titled “Greek Authors in translation” held in January 1986 as one of the events celebrating “Athens the cultural Capital of Europe”. Although several analogous bibliographies followed this book, it is the first (and remains the only) attempt to include all languages. Its aim is to function as a basic source of information in the study of Modern Greek Literature abroad.

Ο «Μικρός Πολίτης» (Αργοστόλι, 1876) του Κεφαλονίτη λόγιου και εκπαιδευτικού Παναγιώτη Βεργωτή (1841-1916) είναι ένα ενθουσιώδες δοκίμιο που αποτυπώνει τις απόψεις του συγγραφέα για τις ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματος του καιρού του και περαιτέρω προτάσεις θεσμικής αναδιαμόρφωσής του, με έμφαση στον κοινωνικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Οι μικροί μαθητές είναι οι μελλοντικοί κοινωνικοί ρόλοι – από την ποιότητα της εκπαίδευσης και τη διάδοσή της σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας εξαρτάται η επίτευξη μιας δικαιότερης κοινωνίας. Ο Βεργωτής δίνει έμφαση στην ευρύτερη δυνατή διάδοση της δημοτικής εκπαίδευσης, στην δημιουργία διδασκαλοσχολών, στη χρήση της καθομιλουμένης γλώσσας στην εκπαιδευτική πράξη και στα σχολικά βιβλία, στην ολόπλευρη (σωματική και ψυχική) ανάπτυξη του παιδιού, στην εφαρμογή της ερβαρτιανής συνδιδακτικής μεθόδου αντί της αλληλοδιδακτικής και στην απονομή βραβείων και επαίνων στους μαθητές. Προτείνει οι ευεργέτες να χρηματοδοτήσουν την δημοτική εκπαίδευση, επενδύοντας στην βελτίωση της κοινωνίας. Το έργο του Βεργωτή, ο οποίος δεν έφυγε ποτέ από τα στενά όρια της Κεφαλονιάς, θεωρητικό στη βάση του αλλά με πρακτικό προσανατολισμό, εμφορείται από τις παιδαγωγικές αξίες του Διαφωτισμού, αλλά φαίνεται και να διαλέγεται με τις σύγχρονές του παιδαγωγικές θεωρίες (Schleiermacher, Herbart).

The attempt to compare two poets from the 20th and 21st centuries, such as Efstathia Tsiganou and Tomas Gösta Tranströmer, who are differ- ent in so many ways (i.e. age, location, gender affinity, popularity, literary
208 FOTINY CHRISTAKOUDY-KONSTANTINIDOU
status), may seem random, but it is not at all inappropriate. On the contrary, it proves to have been a very successful undertaking (through the prism of the morphology of ideas).
We choose to describe the creative potential of the Balkan and the Scan- dinavian peninsula with the term ‘the spirit of peninsulas’. The way we saw this spirit manifested in the work of the two contemporary poets from Sweden and Greece, it can be concluded that despite the stereotypes for “the North” and “the South” we can discover more similarity than differ- ences in their poetry. It is up to us to believe whether or not the provided examples of intellectual and spiritual proximity can serve as a proper an- swer to the challenges of today’s crisis of humanism.


6th European Congress of Modern Greek Studies,
Lund, 4-7 October 2018
Proceedings
Ο ελληνικός κόσμος σε περιόδους κρίσης και ανάκαμψης, 1204-2018/The Greek World in Periods of Crisis and Recovery, 1204-2018, τ. 1 (Βασίλειος Σαμπατακάκης/Vassilios Sabatakakis). Аthens, Ευρωπαϊκή Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών/European Society of Modern Greek Studies, 2020, p. 335-349.

My talk, “A Literature of their Own? Women’s Writing: Myths and Realities,” with a special focus on Greek literature in Cyprus, takes the risk of dealing with the highly controversial question of “woman” and “women’s writing”. Offering an aporetical approach to both of these terms, inevitably caught up in debates between essentialist and constructivist positions—as well as “myths” and stereotypes, I shall try to show that they remain a theoretical problem, as well as theoretically significant for us today. Involving a split—whether endorsed or rejected—between Woman and Man or Woman and the Generic, “women’s writing,” this paper argues, may further entail a forcible choice, for a woman, between her Gender and her Humanity. Can we embrace, taking Toril Moi’s lead in returning to Simone de Beauvoir, our bodily—resolutely sexed—being as “lived experience,” a “situation” and a “becoming,” devoid of any metaphysical luggage? Can we think of men and women as embodied beings, material and historical, who act, write, and make choices, without having to eliminate their gendered subjectivity?

Published in ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ (KEPHALLENIAKA CHRONIKA), vol. 16 (2015), pp. 383-397. (published in Cephalonia, Greece, by the Society of Cephalonian Historical Studies).
Το 1883 δημοσιεύεται στην Κεφαλονιά η κωμωδία "Ο στρατιώτης γαμβρός" του Ληξουριώτη Κοσμά Μοντεσάντου-Καναλέτη. Ο αναλφάβητος Καναλέτης παρουσιάζει στο κοινό μια  κωμωδία, όχι "τοπικού" ενδιαφέροντος, προορισμένη να παιχτεί κατ' αρχήν από τους φιλόμουσους Ληξουριώτες. Η έκδοσή της ωστόσο υποδηλώνει τη διάθεση του συγγραφέα να ξεπεράσει το έργο του τα όρια του νησιού.
This paper is about a theatrical comedy called "The soldier groom" written and published in Cephalonia, Greece, in 1883. The author Cosmas Montesantos-Kanalettis is a comedy that remonds us of the soldier heroes in commedia dell' arte.

Nella vicenda del colonnello Liapkine, esule russo che ha trovato scampo in Grecia dopo la rivoluzione d’Ottobre, i temi prediletti di M. Karagatsis, appaiono già pienamente maturi: il realismo orgiastico, il desiderio erotico, la forza primigenia del paesaggio fisico su cui si rispecchia il mondo psicologico dei personaggi, la mescolanza tra finzione del racconto e autenticità della storia, e l’incontro/scontro tra culture e identità diverse, talora radicalmente inconciliabili. Su tutto splende inesorabile Febo, il dio del sole che acceca le menti e a cui si riferisce la “Acclimatazione sotto Febo”, titolo della trilogia romanzesca di cui Il colonnello Liapkine costituisce la prima parte. L’ascesa e la caduta del protagonista, incapace di costruire un’identità nuova in un ambiente a lui completamente estraneo, trasporta il lettore in un mondo dominato dalla potenza spietata della storia, che come un’imperturbabile mulino di pietra macina i corpi, le anime e le coscienze dei mortali.

L'autore:
M. Karagatsis (pseudonimo di Dimitris Rodopoulos) nacque ad Atene nel 1908 e quivi morì nel 1960. Fu romanziere, autore teatrale, saggista, sceneggiatore, giornalista e critico teatrale. Scrittore prolificissimo, dal suo esordio, avvenuto nel 1927, e fino alla morte ha pubblicato undici romanzi, sei raccolte di racconti, quattro novelle, un romanzo biografico e un saggio sulla storia dei greci. Postumi sono stati pubblicati due romanzi, due romanzi storici, due diari di viaggio, tre raccolte di racconti e due volumi di scritti critici sul teatro. M. Karagatsis è considerato uno dei maggiori narratori greci del Novecento, il primo che abbia introdotto come elemento narrativo la teoria freudiana della libido. Il gusto per il pastiche, gli sconfinamenti in generi narrativi come la letteratura poliziesca e fantastica, l’uso spregiudicato della psicanalisi e della sociologia, e la rigogliosa vena narrativa fanno di quest’autore un antesignano della temperie postmoderna in Grecia e un autore diacronico che ancora oggi conosce uno straordinario successo di pubblico. “Il colonnello Liapkine” (1933) è il primo libro di M. Karagatsis a essere pubblicato in italiano.

http://www.greeceinprint.com/index.php/en/literature/historical-novel/life-in-the-tomb-detail

Description
Introduction by Speros Vryonis, Jr.Foreword by Vangelis Calotychos

"Life in the Tomb" a war novel written in journal form by a sergeant in the trenches, has been the single most successful and widely read serious work of fiction in Greece since its publication in serial form in 1923-1924, having sold more than 80,000 copies in book form despite its inclusion on the list of censored novels under both the Metaxas regime and the German occupation. Published in nearly a dozen translations, it is the first volume of a trilogy containing "The Mermaid Madonna" and "The Schoolmistress with the Golden Eyes, both of which have been available in a variety of languages. "Life in the Tomb" has moments of great literary beauty and of more than one kind of literary power. In 1917, Myrivilis was twenty-five. "Before I entered the trenches I had not the slightest inkling of life's true worth. From now on, however, I shall savour its moments one by one..." This... truthful fiction... [makes] one see... It is antiheroic and completely convincing. - Peter Levi [Peter Bien] has turned a Greek masterpiece into something not much less than an English one. - C.M. Woodhouse, "Times Literary supplement"

Details
Category: Historical NovelCode: 10028ISBN: 9781932455052 Binding: Paperback Pages: 353 Publication Date: 2004 Publisher: Cosmos Publishing Published In: Greece Language: English

Περίληψη: Η εν λόγω μελέτη ασχολείται με τα Ποιημάτια του Γεωργίου Σακελλαρίου και με την παρουσία του ομηρικού υλικού σε αυτά. Διερευνώνται οι τρόποι με τους οποίους προσλαμβάνεται στο κείμενο το ομηρικό έπος, πώς καθορίζει την ιδεολογία των ποιημάτων και, εν τέλει, πώς συναρτάται η αρχαία κληρονομιά με την σύγχρονη σκέψη του 18ου και 19ου αιώνος στον ελλαδικό χώρο. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες διαμορφώνεται το λογοτεχνικό σκηνικό, προετοιμάζοντας το έδαφος για την έλευση του ρομαντικού κινήματος. Abstract: This study deals with the poems of Georgios Sakellarios and the presence of the homeric material in them. In this article Is examined the reception of the homeric epic in the modern text, how it determines the ideology of the poems and, finally, how the ancient heritage is related to the contemporary thinking of the 18th and 19th centuries in Greece. Through these processes the literary scene is shaped, paving the way for the advent of the romantic movement.

PERFACE in a book

Μαθιουδάκης, Ν. (2014). Η οδοιπορική γραμμή που ενώνει Ιταλία - Αίγυπτο - Σινά - Ιερουσαλήμ - Κύπρο - Μοριά. Στο Ν. Καζαντζάκης, ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ Ιταλία-Αίγυπτος-Σινά-Ιερουσαλήμ-Κύπρος-Μοριάς, (επιμέλεια: Ν. Μαθιουδάκης), σσ. 5-22, Αθήνα: Εκδόσεις ΕΘΝΟΣ Α.Ε.

Παρά την οργανική σχέση της νεοελληνικής λογοτεχνίας με τη διασκευή, μίμηση ή μετάφραση, οι μελετητές της δεν έχουμε εμβαθύνει όσο χρειάζεται σε αυτή τη σχέση. Στην ιστορία των νεοελληνικών μεταφρασμάτων συχνότατα το μεταφραστικό έργο δεν εντάσσεται (στην ολότητά του) σε συγκεντρωτικούς τόμους ποιητών μεταφραστών, συχνά τα λογοτεχνικά μεταφράσματα μένουν να θησαυρίζονται από σπάνια περιοδικά, ενώ, όλοι το γνωρίζουμε, η μετάφραση της λογοτεχνίας δεν αποτελεί πάρεργο για τους λογοτέχνες, αλλά πρωτότυπο έργο. Το βιβλίο του Δημήτρη Καργιώτη «διορθώνει» αυτό το λάθος, αφού επιλεκτικά μεν σε βάθος δε αναπτύσσει σημαντικό κριτικό λόγο για τη μετάφραση και τη θέση των μεταφρασμάτων στη νεοελληνική λογοτεχνία.

Da un canto il fascino delle leggende popolari, dall’altro la durezza della vita di mare: questo il duplice asse intorno a cui ruotano i racconti di Parole della prora. Due temi legati in un intreccio inscindibile, ove l’elemento fantastico e il mondo reale rappresentano un fluido unicum, senza soluzione di continuità. La raccolta, veicolo e portavoce della cultura di un popolo che riceve e mantiene l’antica eredità del rapporto col mare, si configura come una novella Odissea, poema epico della grecità moderna che ne tramanda e ne eterna il patrimonio tradizionale. Così, se Odisseo si imbatteva nel suo viaggio per mare nelle Sirene, in Scilla e Cariddi, in Calipso, i moderni eroi di Parole della prora, non più valorosi guerrieri di ritorno da una decennale guerra vittoriosa, ma personaggi ordinari e comuni, marinai che hanno nel mare la loro fonte di sopravvivenza, narrano con la propria voce il loro universo culturale, popolato da Gorgone, da spiriti maligni e mostruosi che animano gli elementi naturali contro cui tragicamente lottano – emblemi dell’impotenza umana dinanzi al destino. Sapiente amalgama di reale e fantastico, di fiabesco ed epico, di lirico e drammatico, i racconti si pongono nel periodo di maturità del percorso letterario dello scrittore e rappresentano uno dei punti più alti della sua produzione.

Έκδοση κειμένου - εκδοτική επιμέλεια. Επίμετρο: Βίκτωρ Καμχής, "Χρονολόγιο σε α΄ και γ΄ πρόσωπο", σ. 187-227 (στην αναθεωρημένη έκδοση, Μάρτιος 2013).

Κριτικές - Παρουσιάσεις
        Χριστίνα Μαυρίδου, Σοφία Βούλγαρη, Συνομιλώντας με τον Κάφκα: Μια σύγκριση Καχτίτση - Αλεξάνδρου, Περιοδικό "Πόρφυρας", τχ. 154, Ιανουάριος-Μάρτιος 2015

        Ελευθερία Κούκουρα, Ζητήματα παρακειμενικής φύσεως στο έργο του Νίκου Καχτίτση, Περιοδικό "Πόρφυρας", τχ. 154, Ιανουάριος-Μάρτιος 2015

        Νικόλαος Παπαδημητρίου, Νίκος Καχτίτσης, ο καλλιγράφος των απανταχού πολιορκουμένων, Περιοδικό "Πόρφυρας", τχ. 154, Ιανουάριος-Μάρτιος 2015

        Ανδρέας Λούνης, Χώροι του φανταστικού στην πεζογραφία του Νίκου Καχτίτση, Περιοδικό "Πόρφυρας", τχ. 154, Ιανουάριος-Μάρτιος 2015

        Γιάννης Αντωνιάδης, Ο εξώστης, http://www.culturenow.gr, 19.5.2014

        Αλέξης Ζήρας, Νίκος Καχτίτσης: Το ανθρώπινα ανοίκειο στον "Εξώστη", "Η Αυγή", 21.7.2013

        Κατερίνα Σχοινά, Νίκος Καχτίτσης: μαθήματα λογοτεχνίας δι’ αλληλογραφίας, "Η Αυγή", 21.7.2013

        Βασίλης Λαδάς, Με τον Στοππάκιο Παπένγκους στα Λουτρά, "Εφημερίδα των Συντακτών", 6.7.2013

        Χρίστος Παπαγεωργίου, Ο εξώστης, diastixo.gr, 12.3.2013

        Γιώργος Συμπάρδης, Ένας κοσμοπολίτης της ελληνικής επαρχίας, "6Μέρες", 2.2.2013

        Γιάννης Παπαγιάννης, Μεταξύ θαυμασμού και αδιαφορίας, "Ελεύθερος Τύπος", 13.1.2013

        Νίκος Κουρμουλής, "Τα δέκα του 2012", "Η Αυγή", 27.12.2012

        Ελισάβετ Κοτζιά, Η λογοτεχνία άντεξε και το 2012, "Η Καθημερινή"/ "Τέχνες και Γράμματα", 22.12.2012

        Γιώργος Περαντωνάκης, Εννιά + 1 πεζά, www.bookpress.gr, 16.12.2012

        Ρούλα Γεωργακοπούλου, Εμβληματικός δημιουργός, "Τα Νέα"/ "Βιβλιοδρόμιο", 15.12.2012

        Νίκος Δαββέτας, Σημαντικές επανεκδόσεις, "Εφημερίδα των Συντακτών", 15.12.2012

      Κώστας Αγοραστός, Επιλογές από τις κυκλοφορίες του 2012, www.bookpress.gr, 12.12.2012

      Κατερίνα Σχινά, Βιβλία για τα Χριστούγεννα, "The Books' Journal", τχ. 26, Δεκέμβριος 2012

      Ελένη Γιαννουκάκη, Ο εξώστης, www.vakxikon.gr, τχ. 20, Δεκέμβριος 2012

      Μαρία Στασινοπούλου, "Όλα ορώμενα πλαγίως και κάπως όχι κατευθείαν", "Εφημερίδα των Συντακτών", 24.11.2012

      Λάμπρος Σκουζάκης, Ο εξώστης, "Πανδοχείο", 26.10.2012

      Ρωμανός Σκλαβενίτης - Πιστοφίδης, Η μεταμοντέρνα επίγευση του "Εξώστη", "Bookstand", 23.10.2012

      Κωστής Παπαγιώργης, Ο εξώστης, Περιοδικό "Αθηνόραμα", 18.10.2012

      Χρύσα Σπυροπούλου, Ανομολόγητες εικόνες σκότους, "Η Καθημερινή", 13.10.2012

      Κατερίνα Σχινά, Σπουδή στην ενοχή και την αμφιβολία, "Η Καθημερινή"/ "Τέχνες και Γράμματα", 7.10.2012

      Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Πρόδρομος του μοντερνισμού, "The Books' Journal", τχ. 24, Οκτώβριος 2012

      Ηλίας Γιούρης, Νίκος Καχτίτσης: οι ειρωνικοί τρόποι ενός κλασικού συγγραφέα, "The Books' Journal", τχ. 24, Οκτώβριος 2012

      Σοφία Βούλγαρη, Ο ναυαγός και η σανίδα, "The Books' Journal", τχ. 24, Οκτώβριος 2012

      Ελπίδα Πασαμιχάλη, Στιγμές ανατρεπτικότητας στην ελληνική λογοτεχνία, "Book Bar", 26.9.2012

      Κωστής Παπαγιώργης, H επιστροφή ενός ανεπιθύμητου ήρωα, "Lifo", τχ. 308, 20.9.2012

      Πόλυ Κρημνιώτη, Νίκος Καχτίτσης: Υπήρξα καφκικός προτού διαβάσω Κάφκα, "Η Αυγή", 16.9.2012

      Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Καχτίτσης, ξανά!, "Lifo", τχ. 307, 13.9.2012

      Στρατής Αρτεμισιώτης, Η περιπέτεια ενός βιβλίου και του συγγραφέα του, "Δρόμος της Αριστεράς", 1.9.2012

      Γιώργος Αράγης, Ο Εξώστης του Νίκου Καχτίτση, ένα πρόδρομο μεταμοντερνιστικό μυθιστόρημα, Περιοδικό "Μανδραγόρας", τχ. 47, Φθινόπωρο 2012-Χειμώνας 2013

      Γιάννης Ασδραχάς, "Κυνήγι" αυτογνωσίας στην Αφρική με τα… φαντάσματα του παρελθόντος, "Εξπρές", 26.8.2012

      Ξενοφών Μπρουντζάκης, Ο εξώστης, "Το Ποντίκι", 26.7.2012

      Γιάννης Δημητρακάκης, Ο Εξώστης του Νίκου Καχτίτση, "Η Αυγή", 15.7.2012

      Γιάννης Μπασκόζος, Το «άλλο» πρόσωπο της ελληνικής λογοτεχνίας, "Το Βήμα"/ "Βιβλία", 15.7.2012

      Γιώργος Κορδομενίδης, Βιβλία στο κομοδίνο, Περιοδικό "Εντευκτήριο", τχ. 97, Μάιος-Ιούλιος 2012