Abcfm

Harrison Gray Otis Dwight (1803-1862), one of the pioneer missionaries sent to the Ottoman State by the Protestant missionary organization American Board, was the first to learn the Armenian language among the Board missionaries and was known as the “Father of Armenians.” In 1830, he explored Anatolia and Persia with missionary Eli Smith, gathered information about the Ottoman State, and recommended the station locations that the Board would open in the Ottoman Empire, and made essential observations about Armenians. The subject of this study is the great plague epidemic in Istanbul between 1836 and 1837, as reflected in the letters of missionary Harrison Gray Otis Dwight. The letters examined in the study are from Harrison Gray Otis Dwight’s Memoirs of Mrs. Elizabeth B. Dwight, Including an Account of the Plague of 1837, published in 1840.  The memoir consists of four chapters, namely, “Letters during the Plague,” “Letters to Mr. Dwight,” “Memoir of Mrs. Dwight,” and “Memoir of Mrs. Judith S. Grant.” In the study, the “Letters during the Plague” part, which consists of letters to and from Harrison G. O. Dwight about the plague, is analyzed, and the context of other parts is mentioned briefly. In order to contribute to the understanding of American missionary activities in the Ottoman Empire, this study aims to examine the 1837 Istanbul plague epidemic from the point of view of Board missionaries and to decipher the network of relations between them.

This study is about the American Board missionary Parmelee Olive L. Andrus (1840-1916) and Mardin. The American Board, a Protestant missionary organization, was founded in Boston in 1810 and Olive Parmelee was sent to the Eastern Turkey substation of the Near East Station.
Parmelee was one of the first seven missionaries adopted by the Woman’s Board of Missions. She was a graduate of Mount Holyoke Female Seminary founded in 1836 by Mary Lyon in Southern Hadley, Massachusetts. This school was an important institution where female missionaries, the founders of many schools established in the Ottoman Empire, were raised. Parmelee sailed for Turkey in 1868 to establish the Mardin Girls’ School and served in Mardin for 48 years.
In this study, information about Miss Parmelee and Mardin are obtained primarily through the memoirs of Board missionaries, the ABCFM periodical The Missionary Herald, and Woman’s Board of Missions publication Life and Light for Woman.

27 Haziran 1810 yılında kurulan Amerika Yabancı Misyon Temsilcileri Birliği (American Board of Commissioners for Foreign Mission) kısaca ABCFM veya Amerikan Bord olarak bilinmektedir ve Amerikan Protestan misyonerlik teşkilatıdır. ABD'deki en büyük Protestan misyoner örgütü olan bu teşkilat, kuruluşundan itibaren dünyanın dört bir yanına misyonerler göndermiştir. Amerikan Bord Osmanlı Devleti’ne misyoner göndermeye karar verdiğinde, Osmanlı Devleti dünyanın en büyük güçleri arasındadır. Bord Müslümanları Protestanlaştırılamayacağını anlayınca kendisine hedef kitle olarak gayri-müslimleri seçmiş ve çoğunlukla Ermeniler üzerinde çalışmıştır.
Amerikan Bord’un Anadolu’daki misyonerlik faaliyetleri, 1860 yılında Harput’ta yapılan yıllık toplantıda, “Batı Türkiye”, “Merkezi Türkiye” ve “Doğu Türkiye” olmak üzere üç çalışma misyonuna bölünmüştür. Yönetimde kolaylık sağlaması için misyonlar da istasyonlara ayrılmış ve yapılanmanın alt basamaklarında ise uç/dış-istasyonlar yer almıştır.
Aintab (Antep), Bord’un “Merkezi Türkiye Misyonu”nun (eski adıyla Güney Ermenistan) merkezidir ve Bord için büyük öneme sahiptir. Bord misyonerlerinin Antep’teki faaliyetlerinin artmasının bir sonucu olarak Ermenilerin ayaklanmaları ve bağımsızlık istekleri artmıştır. Amerikalı misyonerlerin açtıkları okullarda eğitim konusu üzerinden Osmanlı Devleti aleyhine düşüncelere sahip Ermeniler yetiştirme politikası, faaliyet gösterdikleri diğer tüm bölgelerde olduğu gibi Antep’te de etkisini göstermiştir.
Bu çalışma ABCFM’nin kadın misyonerlerinden olan ve 1859-1885 yılları arasında Antep’te faaliyet göstermiş olan Myra Allen Proctor (1834-1914) hakkındadır. Bu çalışmanın amacı, 19. yüzyılın ikinci yarısında Antep’te Ermeni nüfusun ayaklanmasını sağlamak için faaliyet gösteren Myra A. Proctor’un rolünü göstermektir. Proctor’un eserlerinin analizi ile o dönemdeki Türkler ve Ermeniler arasındaki ilişkilerin Amerikan bakış açısı ile nasıl sunulduğu incelenecektir.
Bu çalışmada Bord arşivlerindeki yıllık faaliyet raporlarında yer alan Myra A. Proctor’un yazışmaları (v.3, 68.    Reel: 640-675) ve kaleme almış olduğu 1900 yılında basılan Held by His Hand: The Story of Sister Varteni of Aintab, Turkey  (Onun [Tanrının] Eliyle Kurtulan: Antep, Türkiye’den Rahibe Varteni’nin Hikâyesi) isimli eseri kullanılacaktır. Bu kitap 101 yaşında ölen Antepli Protestan Ermeni rahibe Varteni’nin Amerikan misyonerlerinin arasında geçen hayatı ve başarılarını anlatan Kongre Kütüphanesi’nde (Library of Congress) kaydı olmayan çok nadir bir kitaptır. Bir başka kadın misyoner olan ve 1858’den 1868’e kadar şahsen rahibe Varteni ile ilişkili olan Bayan B. Elizia E. Schneider, kitabın yazarı Myra Proctor’a Varteni için “Mary Lyon Amerikalı kadınlar için nasıl bir esin kaynağı ise, rahibe Varteni’de ‘Merkezi Türkiye Misyonu’ kadınları için öyledir” demiştir (Life and Light for Woman, 1900:517). Bu metinlerin analizi ile 1895 Ermeni isyanında ve sonrasında yaşananlarda rolü olan Proctor’un maksadı ortaya koyulacaktır.

Several theses and dissertations have been written about the religious, political and cultural effects of the American missionary enterprise in the Middle East. This study lists the theses and dissertations which examine the missionary activities of the several American denominations and organizations including Congregationalists, Presbyterians, Pentecostals, Mormons, Quakers and Methodists in the Middle East throughout the nineteenth and early twentieth centuries.

Protestanlık, ABD’nin hem kendi kıtası içinde gelişip büyümesinde
hem de XIX. yüzyılda dünyada meydana gelen emperyalist paylaşımdan
payını almasında büyük rol oynamıştır. Amerika’da din alanında meydana
gelen dört büyük uyanış (Awakenings) sonrasında kurulan misyoner örgütler
Protestanlığı ve Amerikan hegemonyasını bütün kıtaya yaymış ve
Amerika’nın izolasyon politikası olan Monroe Doktrini’ni zedelemeden
Amerika’nın dışa açılımını sağlayarak dönemin emperyalist güçlerinin
yanında yer almasını sağlamıştır.
1810 yılında kurulan Amerikan Board misyoner örgütü (American
Board of Commisioners for Foreign Missions) Protestanlığı tüm dünyaya
yayma fikriyle yola çıkarak Osmanlı topraklarını Osmanlı topraklarını faaliyet
alanı içine almıştır. Asıl amacı, bu kutsal topraklarda Hıristiyanlığı yaymak ve
Osmanlı Devletinin paylaşımında diğer emperyalist devletler gibi ABD’nin de
söz sahibi olmasını sağlamaktır. Amerikan Board, 1819 yılında gönderdiği
misyonerleri ile Osmanlı topraklarını araştırmış ve kendileri için uygun bir
giriş kapısı aramışlardır. 1830 yılından itibaren gerçek misyonerlik
faaliyetlerine Ermeni azınlığı hedef alarak başlamışlardır. Protestanlığın,
İmparatorluğun her tarafına dağılmış olan bu azınlıklar arasında yayılması,
zamanla ABD’nin elini güçlendirmiş ve Osmanlı Devleti’nin iç işlerine
müdahaleler başlamıştır.İlk dönemde, dini telkinlerin, amaca ulaşmada yetersiz kalması
nedeniyle Amerikan Board misyonerleri eğitim, sağlık ve basım yayın alanına
daha fazla önem vermişlerdir. Böylelikle Anadolu, Amerikan Board tarafından
misyon bölgelerine, istasyonlara ve hatta uç istasyonlara ayrılarak daha çok
Ermenilerin sıklıkla yaşadığı yerlerde sistemli bir misyonerlik çalışması
başlatıldı. Amacında, Ermenileri Osmanlı Devleti’nden kopartmak ve bu
zengin topraklarda Ermenileri kullanarak Amerikan hegemonyasını kurmak
olan Amerikan Board misyonerleri, Ermeni toplumunun Amerikan yaşam
tarzını benimsemesini ve milliyetçilik duygularıyla beslenmesine neden
olmuştur.
Amerikan müesseslerinin Anadolu’nun her yerine yayılması,
beraberinde Amerikan konsolosluklarının da bu müesseslerinin korunması
amacıyla aynı bölgelerde açılmasına fırsat vermiştir. Konsolosluklar
vasıtasıyla ABD’nin etkisi daha fazla hissedilmiş ve Ermenilerin ABD’ye göçü
önemli ölçüde hızlanmıştır. Bu göç, Ermeni Meselesinin ABD’ye taşınmasına
neden olarak Ermenilerin ABD’de örgütlenmelerine ve Osmanlı aleyhine
kampanyalar düzenlenip Amerikan kamuoyunun Osmanlı Devleti hakkındaki
düşüncesini kötü yönde etkilemiştir.
Amerikan Board, Ermeniler için yapılan bu faaliyetlerin tam anlamıyla
sonuca ulaşması için Ermenilerin isyan etmesi gerektiğini belirterek Yunan ve
Bulgar isyanları sonucu kurulan bağımsız devletleri örnek göstermiştir. Berlin
Antlaşmasının Ermeniler için hazırlanan maddesinin uygulanmadığının
protesto eden Ermeniler, Anadolu’nun birçok yerinde isyan ederek,
kendilerine Amerikan misyonerleri tarafından ezberletilen planı uygulamaya
koymuşlardır. Çalışmamızda bu planın hazırlanış safhasını inceleyeceğiz

Mission hospitals founded by American Board missionaries in the late Ottoman
period set an unusual example within the broader framework of Ottoman provincial
healthcare services. These hospitals provided free health services to many poor and needy
patients irrespective of their ethnic and religious origins: most importantly, they had
access to Muslims, unlike typical Catholic and Protestant missionary institutions which
were only able to operate among the non-Muslim population of the empire. By these
means, mission hospitals managed to gain the sympathy of both the local population and
Ottoman local officials. This study will focus on the historiography of mission hospitals and
the fundamental debates surrounding these institutions under the rubric of two main
headings. First, the study will set out a short historiography of mission hospitals, their
typical modus operandi and the audiences they reached out to in technical terms. Then,
from a theoretical perspective, the study will shed light on the underlying motivations of
these mission hospitals along with Ottoman governmental attitudes toward these
institutions.

Amerikan Board misyonerleri, Osmanlı topraklarında Rum ve Ermeni nüfusun yoğun olduğu yerlere ayrı bir ilgi göstermişlerdi. Zamanla Ermenilerin asıl hedef kitle haline gelmesiyle birlikte Ermeni nüfusun bulunduğu çeşitli yerleşim yerlerinde dış istasyonlar teşkil edilmiştir. Bu istasyonlardan biri de önemli bir Ermeni nüfusunu barındıran Adapazarı olmuştur. 
Misyonerler, geleceğin potansiyel Protestan anneleri olarak gördükleri kız çocuklarının eğitimine çok önem vermişlerdir. Amaçları kızların eğitimini artırarak, bayan öğretmenlerin yetişmesine katkıda bulunmak ve misyoner yardımcılarına ve yerli öğretmenlere okumuş eşler yetiştirmekti.
Adapazarı, İzmit sancağı içerisinde Ermenilerin yaşadığı bölgelerden biriydi. Bölgedeki Ermenileri etkileyebileceklerini anlayan Board misyonerleri özellikle 1840 yılından sonra buradaki faaliyetlerini hızlandırmışlardır. Adapazarı’nda açtıkları kilise ve okullar ile misyonerlik çalışmalarını sürdürmüşlerdir. 1885 yılında açtıkları Ermeni Kız Okulu ise Board’un kız okulları içerisinde adından söz ettirir hale gelmişti. Zamanla
Amerikan misyonerlerinin de etkisiyle zararlı fikirlere bürünen Adapazarı Ermenileri yüzyıllardır kardeşçe yaşadıkları topluma karşı gelmişler ve ayrılıkçı faaliyetlerde bulunmuşlardır.

Amerika Yabancı Misyon Temsilcileri Birliği (ABCFM), (kısaca Amerikan Board Heyeti olarak adlandırılmaktadır) 1810 yılında kurulmuş ve 1812 yılında Massachusetts eyaleti tarafından yurtdışına misyoner gönderme imtiyazına sahip olmuş bir Protestan misyonerlik teşkilatıdır. 1844 yılında Amerikan Board misyonerlerinin Anadolu’daki çalışmaları genel olarak Ermeni misyonu olarak ifade edilmiş, ve bu misyon 1856’da Kuzey ve Güney Ermeni Misyonu olarak ikiye ayrılmıştır. Board misyonerleri özellikle 19. yüzyılın ikici yarısında Ermeni Meselesi’nin ortaya çıkmasında Ermeniler arasındaki eğitim faaliyetleri ile büyük rol oynamış ve Osmanlı Devleti’nin bütünlüğüne tehdit oluşturmuşlardır. Kendi inandıkları din ve mezhebin taraftarı bir topluluk yaratmak amacıyla, çocukluktan başlayarak, açmış oldukları okullarda ileri seviyede araç gereç ve eğitim yöntemleri kullanmışlardır. Özellikle açtıkları anaokullarına daha ileri düzeydeki okullarının “ana besleyicisi”  olarak bakmışlardır. Anaokulunda eğitim alan kimi öğrenciler mezun olduktan sonra yine Amerikan Board misyonerlerinin idaresinde olan kız veya erkek okullarına kaydolmuşlardır. 1895 yılına gelindiğinde Osmanlı’da 27 anaokulu bulunmaktadır ve okullar dolaylı veya dolaysız olarak İzmir’deki Huntington Anaokulu ve Öğretmen Okulu’nun bir sonucudur. Bu okulun kurucusu Amerikan Board Misyonerleri rahip Lyman Bartlett ve Cornelia C. Barrows Bartlett’in kızları Cornelia (Nellie) Storrs Bartlett’tir.
Cornelia (Nellie) S. Bartlett, 1860 yılında Columbus New York’ta doğmuş, çocukluk ve gençlik yıllarının bir bölümünü Türkiye’de anne ve babasının görevli olduğu Kayseri istasyonunda geçirmiştir. 1875’te yükseköğrenim için Amerika Birleşik Devletleri’ne geri dönmüş, Mount Holyoke Kız İlahiyat Okulu’nda ardından da Wellesley Koleji’nde eğitim görmüştür. Sonrasında Minnesota eyaletinin Minneapolis şehrinde anaokulu öğretmenliği üzerine eğitim aldıktan sonra 1884 yılında bu okuldan mezun olmuştur. Aynı yıl, 1878’den beri İzmir’de görevli olan anne ve babasının yanına gelmiş ve bir yıl sonra 1885’te İzmir’in Basmane semtinde anaokulunu, açmıştır. Nellie Bartlett’in anaokulu Amerikan Board misyonerlerinin kayıtlarında Türkiye’de açılan ilk anaokulu ve anaokulu öğretmeni yetiştiren okul olarak geçmektedir.
Bayan Nellie, kısa bir dönem Board misyoneri olarak görev yapmış olsa da Board’ın önemli kadın misyonerlerinden birisidir çünkü İzmir’de altmış beş yıl boyunca pekte başarılı olmayan Board’ın misyonerlik faaliyetlerinin gidişatını açtığı anaokulu ile değiştirmiştir. Huntington Anaokulu sistemi başta Ermenilerin, ardından ise Rumların ilgisini çekmiş ve misyonerler bu sistem sayesinde bu toplumların güvenini elde ederek, şehirdeki birçok eve girebilme imkânına kavuşmuşlardır. Ayrıca Bayan Nellie’nin anaokulu çalışması bir başarı hikâyesi olarak bölgedeki Board misyonerlerine motivasyon sağlamıştır.
Huntington Anaokulu, sadece İzmir’de değil tüm Osmanlı Devleti’nde beklenmedik bir etki yaratmış olması bakımından son derece önemlidir. Yetiştirdiği anaokul öğretmenleri ile okul, diğer büyük şehirlerde de çok sayıda anaokulunun temelinin atılmasının öncülüğünü yapmış, Osmanlı’da erken çocukluk dönemi eğitiminin oluşturulmasında rol model olmuştur. Bu anaokul sistemi ile İzmir’deki ailelerin çocukları üç yaşından itibaren Amerikan okulları bünyesine dâhil edilmiş, aileleri ile yakın temasa geçilmiş ve kurulmuş olan Amerikan eğitim sistemi içerisinde öğrenciler on altı veya on sekiz yaşına kadar verilen eğitim ve öğretim ile Amerikalıların her açıdan etkileyip nüfuz edebildikleri bireylere dönüştürülmüşlerdir. Modern eğitim alma fırsatı bulan bu öğrenciler ilerleyen yıllarda bunu avantaja çevirmiş, önemli konumlara gelmişlerdir.
Amerikan Board Heyeti ilk başta her ne kadar dini faaliyetlere önem vermiş olsa da zamanla bu durum değişmiştir. İş eğitimi dindarlaşmanın bir aracı olarak kullanılmaya başlanmış, atölye çalışmaları ile öğrencilerin para kazanmalarının önü açılmış, okullarda iktisadi faaliyetler sürdürülmüştür.  Bu amaçla bu çalışmada, Amerikan Board misyoner örgütünün arşiv belgeleri esas alınarak, Board misyonerleri Cornelia S. Bartlett’in İzmir istasyonunda açmış olduğu, Huntington Anaokulu ve Öğretmen Okulu ve bu okulun İzmir istasyonuna iktisadi etkileri incelenmektedir.

Albert Louis Faurot (福路, 1914-90) was an Oberlin graduate who came to China in 1936 to teach music at Foochow College; he later taught at Foochow Christian University, the National Fujian Academy of Music, and Hwa Nan College. During the Sino-Japanese War period Faurot established himself not only as a teacher, but as a choral conductor, opera producer, and piano recitalist. Fluent in Mandarin, and noted as a translator of Tang poetry, Faurot was part of an era of inter-and multi-cultural détente, and numbered among his acquaintances the composers Huang Tzu (黄自, 1904-39) and Zhao Yuanren (趙元任, 1892-1982). He arranged nationalistic 'school songs', and many Chinese folksongs, integrating them in his programs with Western standards and new compositions by both Western and Chinese composers. With his students, he was evacuated to Shaowu and Yingtai during the Japanese occupation of Fuzhou during the Second World War, and for six years carried on teaching and concertizing in an abandoned temple, with a piano and 1,500 78rpm records as his teaching materials.

Like all foreign teachers in China, his career was upended in 1950 with the outbreak of the Korean War, and he joined a diaspora of displaced academics and artists seeking to re-establish themselves elsewhere in the Asia-Pacific region. Eventually settling in the Philippines (at Silliman University in Dumaguete in 1952), Faurot returned to China in the improving political climate of the late 1970s and 1980s. There, he gave lectures on and recitals of contemporary music, including what were probably the first performances in China of George Crumb’s Makrokosmos I (1972) for amplified piano. This paper looks at the earlier years of this missionary-musician, whose life was dedicated to transcultural dialog.

Türkiye’mizde 15 Temmuz darbe teşebbüsünü müteakip cemaat yapılanmaları üzerine pek çok şey söylendi, yazıldı ve çizildi. Okyanus ötesinden ülkemize yapılan bu müdahale ilk değildi. Osmanlılar zamanında da okyanus ötesinden pek çok müdahaleler yapılmıştı.
Bu makalemizde ülkemize okyanus ötesinden yapılan belki de ilk müdahale olan misyonerlik faaliyetleri merkezinde; Zimmi Hukuku, gayrimüslim cemaatler, Amerikan misyonerleri, Amerikan Board teşkilatı, Robert Kolej’in kurulması ve kurucusu Cyrus Hamlin’in hayatı, kolejin kuruluş gayesi ve eğitim sistemi, Robert kolejlilerin Bulgar isyanlarında vazifeler alması ve Bulgarlar için yaptıkları sair faaliyetler hakkında araştırmalar yaptık.

Cornelius Van Alan Van Dyck (1818-1895) was one of the most prominent American missionaries sent by the American Board of Commissioners for Foreign Missions (ABCFM) to their mission in Ottoman Syria in the nineteenth century. In studies on Syria’s cultural awakening in the second half of the nineteenth century, the nahḍa, Van Dyck, or al-ḥakīm (the wise) as he was often called, is well remembered as a polymath, who contributed modern textbooks on different subjects to Syria’s new educational institutions. Above all he is known for completing the translation of the Bible into Arabic with its first edition published in 1865. Van Dyck’s remarkable achievements often overshadow the fact that he actually began as a missionary doctor in Syria, preaching the Gospel while curing the people’s diseases. This article will focus on his first thirty years in Syria, which can be marked as a period of transformation and change in his life. Van Dyck slowly distanced himself from the Syria Mission by embracing more liberal views and discovering his love for science and the Arabic language. ...

Özet Toplumsal kimliğin şekillenmesinde etkili olan pek çok unsur vardır. Dil, tarih, din ve mezhepler, örf, adet ve gelenekler bu unsurlar arasında sayılabilir. Ermeni toplumunun kimlik oluşumunda ise bu unsurlardan dinin ve dolayısıyla da Ermeni Kilisesi'nin rolü daha fazladır. Bu çalışmada Ermeni Kilisesi'nin Ermeniler açısından öneminin vurgulanması amacıyla öncelikle Ermenilerin Hıristiyanlık dinini kabul etmeleri ve Hıristiyanlık inancı içerisinde Ermeni Kilisesi'nin yeri üzerinde durulmaktadır. Bu çerçevede Ermenilerin kimliklerini koruma ve yaşatmaları açısından mühim payı olan İstanbul Ermeni Patrikhanesi'nin kuruluşu ve Osmanlı hâkimiyetinde Türk-Ermeni ilişkileri ile ilgili gelişmelere değinilmektedir. XIX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Büyük Devletlerin, Osmanlı Devleti'nin iç işlerine müdahale etmek ve bu suretle nüfuz kazanmak amacıyla takip ettikleri politikalar ve Osmanlı topraklarına gönderilen çok sayıda misyonerin faaliyetleri hakkında bilgi verilmektedir.

The Orient, which was published in İstanbul by the Christian missionary organization American Board, was one of the few local periodicals in Anatolia published in English at the beginning of the 20th century. The Orient was first published in the spring of 1910 and it was published weekly from 1910 to September 29, 1915. Thus, the newspaper witnessed the last period of the Ottoman Empire and the first years of the First World War and tried to present the political, economic and social structure of Turkey and the Middle East in the first quarter of the 20th century through its unique American perspective.
    This paper is a compilation of the news that was published in The Orient about the naval and land battles of the Dardanelles Campaign. The primary sources of this daily news about the Dardanelles Campaign consist of briefing messages, reports and various posts sent by the military authorities of the Ottoman Empire. The primary objective of the paper is to approach the Dardanelles Campaign from a different perspective through The Orient. Another objective was to shed a light on how the Dardanelles Campaign was reflected to readers, mainly American missionaries and American people and to find out what kind of a perception was formed in the eyes of the public. Within this context, the most important references of our study were 52 copies of The Orient, which was a weekly published newspaper.

ÖZET
    Hristiyan bir misyoner teşkilatı olan Amerikan Board’un imtiyaz sahipliğinde, İstanbul merkezli yayın yapan The Orient gazetesi, 20. yüzyılın başlarında Anadolu’da İngilizce olarak yayınlanan yerel birkaç süreli yayından birisi idi. 1910 ilkbaharında yayın hayatına başlayan The Orient, 1910’dan 29 Aralık 1915 tarihine kadar haftada bir kez kesintisiz olarak yayınlanmıştır. Dolayısıyla gazete, Osmanlı Devleti’nin son dönemlerine ve Birinci Dünya Savaşı’nın ilk yıllarına tanıklık etmiş, 20. yüzyılın ilk çeyreğinde Türkiye ve Ortadoğu’nun siyasi, ekonomik ve sosyal yapısını kendine özgü Amerikan bakış açısıyla sunmaya çalışmıştır.
    Bu bildiri, Çanakkale savaşlarının deniz ve kara muharebeleri hakkında The Orient gazetesinde yer alan haberlerin derlemesi niteliğindedir. Çanakkale savaşları ile ilgili gün gün cephenden yansıtılan bu haberlerin temel kaynağını ise Osmanlı Devleti’nin askeri makamlarınca servis edilen bilgilendirme tezkireleri, raporlar ve çeşitli gönderiler oluşturmaktadır. Bildirinin temel amacı, The Orient gazetesi aracılığıyla Çanakkale savaşlarına farklı bir bakış açısı ile yaklaşmaktır. Öte yandan The Orient sayesinde Çanakkale savaşlarının, başta Amerikalı misyonerler ve Amerikan vatandaşları olmak üzere, okuyucularına nasıl yansıtıldığı ve kamuoyunda nasıl bir algı oluşturduğu aydınlatılmak üzere amaç edinilmiştir. Bu bağlamda çalışmamızın en önemli referanslarını da haftalık olarak yayınlanan The Orient gazetesinin, 1915 yılındaki toplam 52 nüshası oluşturmuştur.

Leonard Wheeler and the Ojibwa
Paper Abstract
In the 19th and 20th centuries the U.S. government attempted to assimilate Native American children by placing them in boarding schools.  Much has been written on these schools, starting with Carlisle Indian School in the 1870s.  However, the government had been providing funds towards the ‘civilizing’ of native peoples for decades before the advent of schools like Carlisle, through its funding of mission schools such as that for the Ojibwa at La Pointe, Wisconsin, which began schooling native children around 1830. Though the U.S. government provided financial support for the schools at the Ojibwa mission, the missionaries who ran these schools did not always share the same views and goals as the Secretary of War, whose office provided the funds. While the government tended to stress assimilation into white society, missionaries tended to stress conversion to Christianity.
This paper examines one of those missionaries,  Rev. Leonard Wheeler, who  arrived at La Pointe in 1841, to join an established ABCFM mission where a school had existedfor more than ten years to teach native children to read and write in their own language. Wheeler had his own ideas of what was best for the native peoples and did not always conform to official government policy. Michael C. Coleman has recently argued that while many missionaries acknowledged the vices of white society and disapproved of government treatment of native peoples, most stopped short of naming the agencies and persons responsible. Wheeler, however, wrote scathing letters to the Office of Indian Affairs naming corrupt agents, doctors, Senators, and even the Commissioner himself. In order to keep funding for his Indian Boarding School, Wheeler had to play the middle man in balancing the demands of the ABCFM and the US Government. I argue in this paper that Leonard Wheeler attempted to adopt these strategies of assimilation and conversion, but ultimately chose to do what he thought was best for the Native population and acted as an intermediary between the Ojibwa and these outside forces.

Amerika Yabancı Misyon Temsilcileri Birliği, (ABCFM) ya da Amerikan Board olarak bilinen kuruluş, 19. yüzyılın başında ABD'de kurulmuş olan Amerikan Protestan misyoner örgütüdür. Bu çalışma Amerikan Board’un “Merkezi Türkiye Misyonu”nun Antep istasyonuna bağlı bir dış istasyon olan Urfa’da görev yapan ve bu süreçte buranın tek Amerikalı kadın misyoneri olan Corinna Shattuck (1848-1910) hakkındadır. Çalışmada, 1895 Ermeni isyanında ve sonrasında yaşananlarda rolü olan Corinna Shattuck’un Osmanlı Devleti’ndeki faaliyetleri üzerinde durulmakta ve bazı yazılarının analizi ve genel bir değerlendirilmesi yapılmaktadır.

ABD’nin Massachusetts eyaletinin South Hadley kasabasında bulunan Mount Holyoke Kız İlahiyat Okulu (Mount Holyoke Female Seminary) kimyacı ve eğitimci Mary Lyon (1797-1849) tarafından 1837 tarihinde kurulmuştur. Bu okul ABD’de kızlar için açılmış ilk bağımsız yüksekokuldur ve 1893 yılında kurumun adı Mount Holyoke Üniversitesine (Mount Holyoke College) değiştirilmiştir. Bu çalışmada okulun kurucusu, okulun eğitim felsefesi ve Osmanlı Devleti’nde ABCFM misyoneri olarak görev yapan okulun kimi mezunları ele alınmaktadır. Çalışmada, Osmanlı’da Mount Holyoke Kız İlahiyat Okulu benzeri okullar açan bu misyoner kadınların Anadolu’da eğitim misyonerliği üzerinden faaliyetlerde bulunup Amerikan Board’un Osmanlı Devleti’nde yürüttüğü politikalarına destek verdikleri gösterilmeye çalışılmaktadır.

-

Mount Holyoke Female Seminary was founded by chemist and educator Mary Lyon (1797-1849) in South Hadley, Massachusetts, USA, in 1837. This school is the first independent college for female students in the United States, and in 1893 the institution’s name was changed to Mount Holyoke College. In this study, the founder of the school, the educational philosophy of the school, and the effects of some of its graduates that worked in the Ottoman State as ABCFM missionaries are examined. This study tries to show that these missionary women founded schools similar to Mount Holyoke Female Seminary in the Ottoman State and indulge in educational missionary activities in Anatolia and supported the policies of the American Board in the Ottoman State.

Greene, 51 yıl boyunca " American Board " misyoneri olarak Osmanlı Devleti'nde görev yaptı. Zamanının çoğunu başkent İstanbul'da geçirdi. Bütün bu süre boyunca meydana gelen olayları dikkatli bir şekilde izledi ve Boğazın iki yakasında neler olduğuna dair yargı ve fikirlerini yavaş yavaş şekillendirdi. Osmanlı tarihi içinde önemli bir yere sahip bulunan Balkan Savaşına ve savaş ile ilgili gelişmelere tanıklık etmiş bulunan Greene görüş ve değerlendirmelerini " Turkey and the Balkan War " isimli bir kitapçık halinde 1913 yılında yayınladı. Greene bu kitapçıkta bir Amerikalı Protestan misyoner gözüyle Türkler, Türk ordularının gücünün sırrı, Osmanlı'daki gerilemenin nedenleri, 1908 Jön Türk devrimi üzerinde durduktan sonra Balkanlardaki uluslar, Balkan Savaşının sebepleri ve sonuçlarını analiz etmektedir. Bu makalede Joseph K. Greene'nin gözünden Osmanlı Devleti ve Balkan Savaşı incelenecektir.

As an " American Board " missionary, Joseph Kingsbury Greene served in the Ottoman Empire for 51 years. He spent most of his time in Istanbul. During his long stay he followed carefully all the events. Meanwhile he formed slowly his judiciary and ideas of what was going on two sides of the Bosporus. Green who witnessed the war and developments of the Balkan wars that has an important place in the Ottoman Empire published his opinion and evaluations in 1913 in a pamphlet entitled " Turkey and the Balkan War ". In this pamphlet, with an American protestant missionary point of view, Greene discussed Turks, the secret of the power of the Turkish armies, the causes of the decline in the Ottomans and the Young Turk revolution of 1908 and analyzed the causes and consequences of the Balkan Wars. In this article, the Ottoman Empire and the Balkan War will be discussed through the eyes of Joseph K. Greene.