Analizując powierzchowne interpretacje pracy Daniela Rycharskiego pokazuję jak łatwo postulowany przez Chantal Mouffe i Ernesta Laclau agonizm przeistacza się w krytykowany przez nich antagonizm. Widzę w tym symptom wyczerpania projektu... more
Analizując powierzchowne interpretacje pracy Daniela Rycharskiego pokazuję jak łatwo postulowany przez Chantal Mouffe i Ernesta Laclau agonizm przeistacza się w krytykowany przez nich antagonizm. Widzę w tym symptom wyczerpania projektu sztuki krytycznej oraz dominującego w polskiej krytyce artystycznej paradygmatu prześmiewczo-konfrontacyjnego.
