Eskiçağ Bilimlerine Bakış

Urartu halkının tapındığı en önemli tanrılardan olan Haldi, Teiseba, Şivini, Hutuini ve İnuannau hakkında kısa bir bilgilendirme sunumudur. Fazla ayrıntıya girmemek adına olabildiğince kısa tutulmuş ve öğrencinin Urartu dini ile ilgili en azından genel hatları bilmesi için hazırlanmıştır.

PDF formatına çevrildiği için videolar yüklenmemiştir.

Hittites thought that mountains were sacred places just as other societies in the ancient history. This was due to the idea that a mountain was viewed as a God and as an ermitage. Therefore, Hittites made some of their rituals on the mountains. Hittites thought some mountains, near their cities, were sacred mountains to be used in their religious lives. They consubstantiated these mountains with cities. The most notable ones are Boğazkale – Yazılıkaya, Ortaköy – Ağılönü, Alacahöyük - Kalehisar Tepesi, Kuşaklı – Karatonus/Kulmaç Dağı, Oymaağaç – Adatepe, Çadır höyük – Çaltepe, Hatıp höyük – Hatıp kayalığı, Maltepe Höyük – Arısama Dağı. There is no explanatory information in the Hittites cuneiform texts related with how open – air sacred spaces were chosen. We think that sacred mountains near the Hittite settlements were located within a few hours walking distance. In this paper, we will suggest that when Hitttie administrators or clergymen determined the sacred mountains of cities, they prefered to limit the distance within 5 km.

Yeni kentlerin yaratılması, Yakındoğu kültürlerinin siyasi anlatılarında ve mitlerinde ideolojik bir proje ya da ilahi bir müdahale olarak düşünülür ve kent mekânının toplumsal üretimi genellikle maskelenir. Ömür Harmanşah, bu kitapta, kent mekânlarının toplumsal bellek ve kimliği şekillendirdiğini, bu mekân kurma pratiğinin siyasi edim ve devlet gösterisi alanları olduğunu iddia ediyor. Geç demir çağında (MÖ 1200-850 c.) Asur ve Suriye-Hitit hükümdarlarının; kentlerin inşası, sulama kanalları yapımı, anıt dikme ve halk festivalleri düzenleme pratikleri etrafında gelişen resmi söylemini inceliyor.
Erken demir çağında Asur İmparatorluğu ve Suriye-Hitit devletleri arasında kent kurmak; ortak bir inşa pratiği, resmi söylem ve kültürel kimlik kaynağıdır. Eski Yakındoğu’da Kent, Bellek, Anıt, bu çok yönlü tarihi olgunun karşılaştırmalı bir perspektifle yapılan ayrıntılı ve kapsamlı ilk analizi. Kitap, eskiçağ metinlerini, arkeolojik kazı ve yüzey araştırmaları ile çevre ve mekân analizlerini inceleyerek kent kurma pratiğinin kültürel bir tarihini sunuyor.