Halkevi

Türkiye Cumhuriyetinin ilk yıllarında öne çıkan eğitim politikaları ve devletin eğitimden beklentileri düşünüldüğünde halkevlerini faaliyette bulundukları 1932 -1951 yılları arasında gerçekleştirilen en kapsamlı halk eğitimi çalışması olarak ifade etmek mümkündür. Yurt genelinde oldukça geniş bir alanda etkili olan halkevlerinin genel çalışma prensipleri ve faaliyetleri, cumhuriyetin eğitim hedeflerinin gerçekleştirilmesi ve halkın her kesimine hitap etmesi açısından önemlidir. İlgili literatür incelendiğinde halkevlerinin özellikle yerel anlamda ayrı ayrı çalışmalara konu edildiği görülmektedir. Bu çalışmalarda halkevlerinin faaliyetlerinin ve siyasi kimliğinin öne çıktığı görülmektedir. Ancak dönemin özellikleri incelendiğinde başta eğitimle ilgili yenilikler ve bu yeniliklerin halka aktarılması ve geniş çevrelerde etkili olması konusunda halkevlerinin faaliyetlerinin siyasi kimliklerinin üstünde olduğunu düşündürmüştür. Bu bağlamda Çankırı Halkevi örneği üzerinden halkevlerinin Türk Eğitim Tarihi'ndeki yeri bu çalışmada ortaya konulmuştur.

Bu araştırmanın konusu, Erken Cumhuriyet Dönemi Halkevi yapı tipine ait kamusal niteliklerin, projeleri yarışma yoluyla elde edilen örnekler üzerinden, mekânsal olarak incelenmesidir. Literatür incelendiğinde; kamusal alan ve kamusal mekân kavramlarının çoğunlukla kentsel bağlamda tartışıldığı, Halkevi yapı tipinin ise geçmiş çalışmalarda doğrudan kamusallık bağlamında incelenmediği gözlemlenmektedir.

Projeleri yarışma yoluyla elde edilen Halkevi örnekleri üzerinden mekânsal okumalar yapılması çalışmanın temel yöntemidir. Çalışma sırasında, incelenen Halkevlerinin başta kat planları olmak üzere orijinal çizimleri, cephe fotoğrafları ve mimarlarına ait izahat notlarından yararlanılmıştır. Bu yöntem ile Halkevi yapılarının kamusal mekânlar olarak ele alınmasını sağlayan mekânsal niteliklerin irdelenmesi amaçlanmaktadır.

Çalışmanın ilk iki bölümünde; araştırmanın konusu, amacı ve yöntemi açıklanmıştır. Üçüncü bölüm, kamusal alan ve kamusal mekân kavramlarının tanımlanması ve aralarındaki farkların irdelenmesinden oluşmaktadır. Dördüncü Bölümde, kamusal mekân kavramının Erken Cumhuriyet Dönemi içerisindeki gelişimi incelenmiş ve Halkevleri kavramsal olarak tartışılmıştır. Beşinci Bölüm, projeleri yarışma yoluyla elde edilen Halkevi örneklerine ait plan okumaları ve analizlerden oluşmaktadır. Altıncı Bölümde ise, bu okumalar incelenerek söz konusu örneklere dair genel bir program ve kamusallık yorumlaması yapılmıştır.

Sonuç olarak ise, Halkevi yapılarının kamusal mekânlar olarak tanımlanması; bu yapılara ait mekânların nitelikleri, bu mekânların kamu kullanımına açıklığı ve bu açıklığın plan düzleminde kurgulanış biçimi ile açıklanmaktadır. Bu çalışmanın, Halkevi yapı tipinin mekânsal kurgusunun incelenmesi ve bu bağlamda bir kamusallık tartışması yürütmesi bakımından literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

ÖZET 19 Şubat 1932 tarihinde yetişkinleri eğitmek amacıyla bir kültür kurumu olarak kurulan halkevleri, ilk açılış tarihinde 14 yerde açılmış, aynı yıl içinde bu sayı 34'e çıkmıştır. Halkın eğitilmesi noktasından özel bir önem verilen halkevleri, faaliyetlerini başlangıçta üçer aylık, daha sonraki yıllarda altışar aylık dönemler halinde CHP Genel Sekreterliği'ne göndermek zorundadır. İlk defa teftişi yapılan 20 halkevinin teftişi " Harici hiçbir tesirin tazyiki altında olmaksızın, mahza kendi vicdanlarının emriyle, halkevlerimizde çalışmağı tekabül etmiş olan arkadaşlarımızın, bu işte hiçbir menfaatları ve binaenaleyh yalan söylemeğe de mecburiyetleri olamayacağı " düşünüldüğünden halkevlerinin çalışanlarıyla toplu olarak görüşülmesi şeklinde yapılmış, ayrıca vatandaşların da düşünceleri sorulmuştur. Teftişlerde en fazla iki konu üzerinde durulmuştur. Bunlardan birincisi, eğitim teşkilatının yetişemediği her yaştan gençleri eğitmek, ikincisi de " vatandaşları, kuvvetli manevî bağlarla birbirine kenetleyerek, bütün Türkleri, bir düşünür, bir duyar bir kütle haline " getirmektir. Bu çalışmada konu arşiv ağırlıklı olarak incelenmiş, teftişi yapılan halkevlerinin bina ve para durumu, üye sayıları, teşkilatı, toplantıları, idare heyetinin çalışmaları, şubelerin çalışmaları hakkında bilgi verilmiştir. Ayrıca halkevlerinden beklentiler ile bu beklentilerin ne kadarının karşılandığı üzerinde durulmuştur. ABSTRACK In 1932, February the 19th, Publichouses were established as a cultural association. Initially they were established in 14 places and their number rised to 34 in the same year. Publichouses that given special importance in educating people must inform their activities as six month reports to CHP General Center. In the check period, maximum two matters have been researched. The first one is; educating young people who were not be able to educated by the general education system and the second one is combining Turks in tight relation as a body. Up to now in the process of researching Publichouses, we hardly encounter archive materials. In this study the mater is completely based on archive materials and also economical state of checked Publichouses, working componenets, organizations and management activities have been mentioned. In addition, expectations from Publichouses and their satisfying rate is mentioned.

Cumhuriyet ile beraber ülkede gerçekleşen inkılapların topluma indirgenmesi, aktarımın sağlanması maksadı ve misyonuyla, kapatılan Türk Ocakları'nın yerine Halkevleri açılmıştır. Reşit Galip'in çalışmaları sonunda 19 Şubat 1932'de ilk olarak Ankara olmak üzere dokuz Halkevi açılırken kuruluş tarihinin ikinci yıl dönümünde Tekirdağ Halkevi de faaliyete girmiştir. Halkevleri dil-edebiyat, güzel sanatlar, tiyatro, spor, sosyal yardım, halk dershaneleri-kurslar, kütüphane-yayın, köycülük, tarih-müze olmak üzere dokuz çalışma kolundan oluşuyordu. Kısa bir sürede yurt çapında da yaygınlaşarak, eğitim ve kültür faaliyetlerinin temel yapısı haline gelmiştir.

Öz Cumhuriyetin temellerini sağlamlaştırma amaçlı kültür kuruamları arasında en etkili hizmet verenlerden biri olan halkevleri ve halkodaları ile ilgili çalışmalar yanında, taşradaki halkevleri ile ilgili incelemeler de, her geçen gün artmaktadır. Yapılan araştırmalar bir araya getirilip incelendiğinde genel merkez halkevlerinden ne istedi? Bu beklentiler taşrada nasıl algılandı ve uygulandı? sorularının cevapları sağlıklı bir şekilde ortaya konulabilecektir. Bu araştırmada, 1923 nüfus mübadelesi ile nüfusu neredeyse tamamen değişen ve demografik olarak bir anlamda yeniden kurulan Ayvalık ilçesinde halkevi çalışmaları çerçevesinde Ayvalık'ın 1923-1950 arası yıllarına da ışık tutulmaya çalışılacaktır. Abstract Besides the comprehensive studies on public houses which were of the insitutions that were serving the most effectively in the single-party period, the number of scientific studies on public houses in rural areas is increasing every day. The questions " what did the headquarters ask from the public houses " , " how were the expectations of the headquarters was understood in rural areas and how they were applied " will be revealed clearly once the investigations made are put together and investigated. In this study, within the context of public houses in Ayvalık; which was, in a sense, re-founded by the change of almost whole population in 1923 with the population exchange, it will also be offered an insight to the years of Ayvalık in years between 1923-1950.

Osmanlı’da Tanzimat’la birlikte Batılılaşma anlamında önemli gelişmeler yaşandı. Bu gelişmelerin
basın yayın faaliyetleriyle doğrudan ilişkisi vardır. Devlet bu dönemde çağdaş uygarlıkların halkıyla
ilişkisine bakarak kendisi de benzer bir düzen kurmanın yoluna gitmeye karar verdi. Devletin halka
yaklaşması çok yönlü ve ülkede alışılmadık bir uygulama olduğundan bu konuda inişli çıkışlı bir seyir
görülmektedir. Tanzimat’tan sonra görülen süreli yayınlar, bundan sonra hem kültür hem de siyasetin
önemli araçlarından biri haline gelmiştir. O günden beri Türkiye’deki hemen tüm gelişmeler, basın
eksenli seyir göstermiştir. Tanzimat aydınlarının Sultan II. Abdülhamit’e karşı gösterdikleri mücadele, 33
yıl sonra da olsa karşılığını bulmuştur. Bu, ülkede aynı zamanda basının da gücünü ortaya koydu.
Cumhuriyetin milli devlet politikasıyla ortaya çıkmasının ardından yüzyıllardır devam eden padişahlık
sisteminin yerini doldurmak için basın, olabildiğince etkin bir şekilde kullanılmaya başlandı. Zira yeni
yönetim biçiminin değerlerinin halka anlatılması ve benimsetilmesi bir zorunluluktu. Ülkede
Cumhuriyet’in kurumsal bir yapıya kavuşması ihtiyacı vardı. Tanzimat ya da II. Meşrûtiyet de demokrasi
açısından önemli hamleler olmakla birlikte gerek bir kurum aracılığıyla gerekse sistemli bir söylem
kullanılarak halka yeterince anlatılıp yayılmadığından yüzeysel kalmıştı. Bu bağlamda 1931’de hazırlıkları
başlayan Halkevlerinin 19 Şubat 1932’de açılmasının ardından kısa sürede beklenen ilgi sağlandı. Yurdun
hemen her tarafında yeni ideolojiyi halka benimsetecek bu kurumlar açılmış oldu. Dokuz şubesi bulunan
halkevleri, bulundukları yerde halkı eğitecek, her türlü toplumsal değerleri araştırma, derleme ve
incelemelerle bulup gündeme taşıyacak, halkın aydınlık seviyesini üst düzeye çıkartacaktı. Halkevlerinin
kapsamlı çalışmalarını basının gücünü göz ardı ederek değerlendirmek olanaksızdır. Nihayet pek çok
halkevi, faaliyetlerini geniş kitlelere duyurmak için, çoğunlukla yöresinin tarihi, kültürel mitolojik bir
değerinin ismiyle dergi çıkarma yoluna gitmiştir. Ankara’da Ülkü, Giresun’da Aksu, Antalya’da Türk
Akdeniz, Zonguldak’ta Kara Elmas, Manisa’da Gediz, Bursa’da Uludağ vb. gibi isimlerle çıkan bu dergiler,
ayrıca devlet eliyle bir yazı, edebiyat ve bilim okulu olmuştur. Halkevi dergilerine bu gün bakıldığında
cumhuriyetin ilk yıllarında şehirlerin Atatürk ilke ve inkılaplarına bakışını da görmek mümkündür.
İnkılaplara daha fazla ilgi gösteren şehirlerin heyecanları dergilerine de yansımıştır.
Birinci sayısı 19 Şubat 1944’te basılan Ordu dergisi, “Ordu Vilâyeti Halkevi Dergisi”dir. Dergi, 24
Şubat 1946’daki 8. sayıyla aralıklarla da olsa birinci dönemini tamamlamıştır. Dergi, ikinci döneminde
“Yeşil Ordu Dergisi” adıyla 30 Ağustos 1947’de yayınlanır. Mayıs 1950’de ise 13. ve son sayısı çıkar.
Böylece iki dönemde toplam 21 sayı çıkan “Ordu” ve “Yeşil Ordu” dergisi, yayın hayatı boyunca hem
Ordu Halkevi’nin faaliyetlerini söz konusu etmiş, hem de diğer halkevleri dergileri gibi yörede devlet
eliyle bir basın yayın çalışması olmuştur. Dergi, içerisinde Ordu’nun kültür, sanat, edebiyat ve sporuna
dair pek çok unsuru barındırmaktadır. Aylık çıkan derginin periyodunda aksaklıklar olduğu görülür. Dergi,
içerik ve yazar kadrosu olarak da, en yakın vilayet Giresun’la karşılaştırıldığında, zengin bir görüntü
vermez.
Bu çalışmada Ordu Halkevi ve çalışmaları üzerinde durulacaktır. Halkevi yayın organı olan “Ordu”
ve “Yeşil Ordu” dergisi etrafında yeni ideolojinin halka benimsetilmesi ve bunun sonuçları üzerindeki
durulacaktır. Bu anlamda dergideki yazı, şiir ve görseller incelemeye tabi tutulacak bunların şiir, öykü,
folklor araştırmaları, bilimsel araştırmalar vb. gibi konulara göre istatistiki bilgileri verilecektir. Bu bağlamda Ordu’nun ilgili tarihlerdeki yaşayışı ve düşünüşü hakkındaki veriler elde edilecektir. Bu veriler
değişik alanlarda bilim ve kültürün hizmetine sunulacaktır.
In the Ottoman Empire, important developments in terms of westernization were experienced
during the Tanzimat period. The periodical publications after the Tanzimat period have since become
one of the important tools of culture and politics. The largest shift thus had been witnessed within the
realm of media. Following the emergence of the Turkish Republic, the press began to be used as
efficiently as possible in order to replace the centuries-old system of the sultanate through the
implementation of national state policy. The reason being of course was to spread the values of the new
administration to the public at large. Turkey during this period also needed to bring together a
corporate structure. Shortly thereafter, community centres or “halkevleri” were established across the
country, with the first once opening on February 19, 1932, and which attracted tremendous interest. It
is impossible to evaluate the comprehensive work of the community centres without also considering
power of the press. Finally, in order to publicize its activities to the masses, many a community had
extended their reach by publishing magazines that catered to the historical, cultural, and mythological
values of the regions within which they were found. One such examples of this is the “Ordu Vilayeti
Halkevi Magazine”, published in the province of Ordu magazine on February 1944. The magazine had
published a total of 8 issues—the final one being released on February 24, 1946. An additional
magazine, “Yeşil Ordu Dergisi”, was first publisehd on August 30, 1947, and ran a course of 13 issues
until May 1950. This magazine contains interesting content about the culture, art, literature, and sports
in Ordu.
This paper will focus the Ordu Halkevi and on two of its magazines “Ordu” and “Yeşil Ordu”
through the lens of the new ideology of the period. In this sense, articles, poems, and visual materials,
alongside stories, folkloric research, and scientific research contained within each magazine will be
subject to examination. Moreover, statistical information will be given according to such themes of the
content. In this context, information about the life and intellectual production in Ordu relevant to the
period will be obtained. This data will be presented to various scientific and cultural services.

Cinema, is one of the dominat imagines of urban culture and modernity, gains acceptance in the Turkish social sphere as entertainment, mass communication and socialization since the advent of cinema in Turkey and warmly communicates with audiance(Liman, 2014, pg. 98). "The improvement of cities and cinemas together, fictionalizing each other and determining each other's rhythm" (Çiçe-koğlu, 2007, pg. 29) make it possible for cinema to be characterized as a product of the great transformation of modernity(Ulusay,2008 pg. 26) and a cultural ins-titution(Liman, 2014 pg.98). In this context, as well as being a social space that brings people together, cinema has a mission of culturing society, too. Halkevleri-Community Centers-, which is established in 1932 as the cultural branch of the Republican People's Party for the socialization of the new regime and the locali-zation of new cultural norms in the early years of the Republic(Boran,2015, pg 274), and the Halkevi-Community Centers-cinemas, which open afterwards, make cinema widespread across the country and become one of the important entertainment tools that cultivate the Anatolian people at the same time. In this study, the effects of the Mardin Halkevi-Community Centers-Cinema, which is

ÖZ Cumhuriyet Tarihimizin tozlu sayfalarında yerini almış önemli kurumlarından biri olan Halkevleri, bir yasa ile kurulmamasının sıkıntılarını her şeyden önce mali konularda yaşamıştır. Yasal olarak bir geliri olmadığı gibi standartlaştırılamayan bir bütçeye sahip olmuştur. Her ne kadar tek parti döneminin avantajlarını kullanarak kendisine bir bütçe oluşturabilmişse de çok partili düzene geçilmesiyle birlikte tartışılan bir konuma gelmiştir. Halkevlerinin bütçesini oluşturan gelir-gider tablosuna ait kalemler düzenli bir liste halinde arşivlerde henüz bulunamamıştır. Bu kalemlerin neler olduğu dağınık belgelerden tespit edilmeye çalışılmıştır. Halkevlerine genel bütçeden yapılan tahsisler için en önemli belgeler TBMM'de görüşülen Bütçe ve Kesin Hesap Kanunları ile 1950 yılında Demokrat Parti tarafından görevlendirilen Maliye Müfettişlerinin raporudur. Bu rapor eksiktir ve ayrıntılı açıklamaların bulunduğu ekleri bulunmamaktadır. Ayrıca Taşra yönetimlerinin tahsisatları da her belediyenin kendi hesap cetvelinde bir kalem olarak kaydedilmiştir. Bu kayıtlar da oldukça dağınık ve eksiktir. Bu makalede bütçe kalemlerinin para olarak tespitinden ziyade hangi kalemlerden oluştuğunu tespit etmek amaçlanmıştır.

Öz: Bu çalışma Halkevleri'ni kapatarak Cumhuriyet Halk Partisi mallarının müsaderesine izin veren kanun ile ilgili tartışmaları inceleyerek, Demokrat Parti'nin ana amacının kamu mallarının kamuya iade edilmesi değil ana muhalefet partisinin zayıflatılması olduğu tezini savunmaktadır. Abstract: This study examines the law that shut down the People's Houses and allowed the confiscation of Republican People's Party's properties and argues that the main goal of the ruling Democrat Party was not the return of public properties to the state but to weaken the Republican People's Party. Giriş 14 Mayıs 1950 yılında gerçekleşen genel seçimlerin ardından iktidara gelen Demokrat Parti (DP) ile 27 yıllık iktidarının ardından ana muhalefet görevini üstlenen Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) arasındaki siyasi ilişki, DP iktidarının ilk aylarında gerginlikten uzak bir seyir göstermişti. Her iki parti gelinen bu yeni durum karşısında bir bocalama dönemi yaşarken, Demokrat Parti'de iktidara gelmenin, CHP'de ise muhalefet konumuna düşmenin büyük bir şaşkınlığı bulunuyordu. O günlerde iki partinin başında bulunan liderlerden Adnan Menderes'e göre, muhalefet yapılan iyi şeylerin hakkını vermeli ve kendilerini methetmeliyken; 1 İsmet İnönü'ye göre, muhalefette yer alan bir parti olarak memleketin ihtiyacı olan iktidarı kontrol etme görevini temin etmek ve dört yıl sonra yapılacak olan seçimlere ülkeyi sağlıklı bir şekilde hazırlamaktı. 2 Demokrat Parti iktidarının ilk günlerinde, bürokrasi başta olmak üzere bütün devlet güçleri ve ordu bünyesinde tek parti devrinin izleri bulunuyordu. Biçimsel iktidar, ancak devlet mekanizmasına fiilen egemen olabildiği ölçüde gerçek iktidar haline gelecekti. 3 Bu süreçte Demokrat Parti iktidarı adına en önemli meselelerin başında, ordu ve idarede bulunan Halk Partili memurların durumu geliyordu. İktidar, bu konuda geniş bir ıslahata girişti.1950

Halkevleri Cumhuriyet’in ilk yıllarında halkın bilinçlendirilmesi amacıyla çalışmaya başlamış kurumlar arasındadır. Halkevleri il merkezlerinde kurulmuş olup, genellikle bir dergi çıkarmak vasıtasıyla halkın eğitilmesinde etkili olmuşlardır. Halkevi dergilerinde ilin tarihî,
coğrafî özellikleri, ekonomik durumu, folklor ve sağlık ile ilgili bilgiler gibi konularda bölgede kalemi kuvvetli olan kişilerin yazdığı yazılar sayesinde halkın bilinçlendirilmesi ve ilin tanıtılması gibi amaçlara hizmet edilmiştir. Aynı zamanda bu dergilerin çıkarılması illerin
kültürel ve sosyal faaliyetleri arasında yer almıştır.
Bu çalışmada Burdur Halkevi Dergisi’nin 1. Sayısından 26. Sayısına kadar olan dergiler incelenmiştir. Dergide bulunan makaleler, şiirler ve tanıtım yazıları gibi her türlü yazı incelenip, özellikle halk kültürü ile ilgili olanlar toplanarak bir tablo hâlinde hazırlanmıştır.
Çalışmada tarama modeline dayanan doküman incelemesi, veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. İncelenen makalelerin halk kültürüyle alakalı verdiği mesajlar ve bilgiler tasnif edilmiştir. Sonuç olarak bu çalışmada Burdur Halkevi Dergisi’nin, Cumhuriyet’in ilk yıllarında Burdur’da halkın kültürü ile ilgili faaliyetleri gözler önüne serilmeye çalışılmıştır.

GİRİŞ Halkevleri, halkın eğitiminin yetersizliği, henüz eğitim sisteminin kurulamaması ve devrimlerin halka ulaştırılamaması nedenleriyle halkın eğitimi için ihtiyaç duyulmuş bir örgütlenmedir. Bu maksatla teşkilatlandırılan Halkevleri, halka cumhuriyetin ideallerini anlatma, modern hayata intibakını sağlama, kültür seviyesini artırma ve ihmal edilmiş sosyal hayatın canlandırılmasında etkili olacağı düşünülerek faaliyete geçirilmiştir. Başlangıçta halkın nazarında coşkuyla karşılanarak adeta bir yarış halinde peşpeşe tüm yurt çapında kurulmuştur. Ancak ne kadar başarılı olduğu tartışma konusudur; çünkü çok partili hayata geçilmesiyle birlikte amacından sapmış ve bir parti kurumu haline dönüşmüştür.

İlk olarak 19 Şubat 1932 tarihinde açılan Halkevlerinin kuruluş
amacı 1930'lu yaygın olarak sürdüren kültür inkılabı doğrultusunda
halkın eğitimidir. Bu kurumların kırsal bölgelerde de etkili
olması için 1940 yılından itibaren Halkodaları açılmaya başlamıştır.
Halkevleri, CHP açısından hem halk eğitimi hem de parti
ideolojisinin geniş halk kitlelerine yayılması için bir fırsat olarak
görülmüştür.
Halkevleri aynı zamanda toplumsal dayanışma ve cami
dışında halkın toplanacağı yeni bir kamusal alan yaratma teşebbüsüdür.
Halkevleri yoksul ve muhtaç insanlara sağlık, gıda, giyecek
ve barınak temini konularında da yardımcı olmaya çalışmıştır.
Bazı araştırmacılar Halkevlerinin, Türk Ocaklarının yerine
kurulduğunu bazıları ise Türk Ocaklarından doğacak boşlukların
bir kısmını doldurduğunu savunmuştur. Sonuçta her ne olursa
olsun Halkevleri teşkilatlanırken Türk Ocaklarının teşkilat çalışmalarından
yararlanmıştır.

This study is conducted to analyze the journals of Community Centers. Sample of the study is the first 26 issues of the journal of Burdur Community Center and to examine the educational topics.  The aim of the study is to search the educational topics in the first years of the Republic.  When the issues of the Journal were examined the similarities of educational problems in the 1930s and today’s were determined. There were some suggestions about the problems but we couldn’t reach, read and use them effectively. Consequently it is a fact that history will shed light the future and will be a roadmap for us.

Cumhuriyet dönemi kültür kurumlarından biri olan halkevleri, yurdun her köşesinde yeni Cumhuriyetin temellerini sağlamlaştırmak, halkı kaynaştırmak, ortak bir ülkü etrafından birleştirmek gibi önemli bir görevi üstlenmiştir. Diğer taraftan Misak- ı Millî sınırları içerisindeki topluluğu ortak bir ulus bilincinde bir araya getirmek için halkın kültürüne yönelmiştir. Avrupa’da ortaya çıkan, halkın bozulmamış öz kültürü köylerdedir yaklaşımıyla/fikriyle yani 19. yüzyıl romantik milliyetçi bakış
açısıyla halka gidilmiş ve halkın yüzyıllar boyu üretmiş olduğu kültürel ürünleri halkevlerinin dil ve edebiyat şubesinin şehir merkezinde ve özellikle köylerde yaptığı çalışmalarla derlenmiştir. Diğer yandan halkevleri, kuruldukları ilin imkânları dâhilinde çıkarmış oldukları dergilerde de hem halkın eğitimine dair (halk sağlığı, hayvan yetiştiriciliği vb. konularda) makaleler yayımlamış hem de derlediği kültürel malzemelere bu dergilerde yer vermiştir. Bu dergilerden bir tanesi de Çorum Halkevi tarafından 1938-1946 yılları arasında çıkartılan “Çorumlu” dergisidir. Bu çalışmada Çorumlu dergisinde yer alan müzikle ilişkili yazılar konu, bağlam ve içerik yönünden değerlendirmeye alınmış, bilhassa Çorum türküleri başlığıyla derlenen eserlerin yöreye özgülüğü tartışmaya açılmıştır.