Mashal

The Old Testament term mashal and its New Testament counterpart parabolē refer to a continuum of literary forms including proverbs and parables. We classify their occurrences into six types for mashal and three for parabolē. The semantic feature 'wisdom' and the pragmatic feature 'audience' constitute the conceptual invariant for every mashal and parabolē. The last segment of our analysis compares 33 Greek, Latin, English, French and Serbian/Croat translations of these occurrences. Translations of the types which have no corresponding form оr term in the target language show a significant dispersion.

Старозаветни термин mashal и његов новозаветни пандан parabolē означавају континуум књижевних форми који укључује првенствено пословице и параболе. У раду њихове појавнице класификујемо у шест типова за mashal и три за parabolē. Семантичко обележје 'мудрост' и прагматичко обележје 'публика' сачињавају концептуалну инваријанту за све mashal и parabolē. Последњи сегмент наше анализе пореди 33 грчка, латинска, енглеска, француска и српска/хрватска превода ових појавница. Преводи оних типова mashal и parabolē којима у циљном језику не одговара никаква специфична лексема или термин показују значајну дисперзију преводних еквивалената.

THE PARABLE OF THE LAME AND THE BLIND IN THE RABBINIC TRADITION: EXTERNAL AND INTERNAL CONFRONTATIONS
The parable of the Lame and the Blind is included in various rabbinic sources in a midrash that contains a philosophical discussion between a Roman philosopher and Rabbi about the relation between body and soul. Between the various midrashic contexts in which the mashal is quoted, and even within the context of one specific Midrash, Mekhilta de-Rabbi Shimon bar Yohai, which is the base text to be discussed here, the rabbinic positions vis à vis this topic are not uniform. Also the distinction between the ‘rabbinic’ and the ‘Roman’ view is not as clear-cut as it might be expected.
(This is a slightly corrected (better) version of the text published in NTT)

This is a sample (last proof, not final) of my book "The Meshalim in the Mekhiltot. An Annotated Edition and Translation of the Parables in Mekhilta de Rabbi Yishmael and Mekhilta de Rabbi Shimon bar Yochai"
With the assistance of Esther van Eenennaam. Mohr Siebeck, 2019.  Texts and Studies in Ancient Judaism 176. See https://www.mohrsiebeck.com/en/book/the-meshalim-in-the-mekhiltot-9783161556487

Η παραβολή (εβρ. mašal, στην κυριολεξία «ομοιότητα, παρομοίωση»), αν και έχει τις απώτατες ρίζες της στην πανάρχαια διδακτική γραμματεία της Μεσοποταμίας και αναγνωρίσιμες καταβολές στην πλατειά ελληνιστική μυθογραφία, εξελίχθηκε σε μια από τις πιο εμβληματικές εκφράσεις του πνεύματος του Ισραήλ. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του Ιουδαϊσμού, από τη Βιβλική και τη ρωμαϊκή περίοδο και εν συνεχεία κατά τους μακρούς αιώνες της Διασποράς, οι πνευματικοί διδάσκαλοι του ισραηλιτικού λαού έδειξαν θερμή αγάπη για αυτό το είδος, που η ευσύνοπτη μορφή του παρείχε το ιδεώδες μέσο για να εκφραστεί το ιδιότυπο εβραϊκό χιούμορ και η ειρωνική αντίληψή του για τον κόσμο.

Ένα από τα κύρια θέματα των εβραϊκών παραβολών, διαχρονικά, είναι η εμπειρία του διωγμού στις ποικίλες εκφάνσεις της: η διαβίωση των εβραϊκών πληθυσμών σε εχθρικό περιβάλλον, οι διακρίσεις και οι διώξεις σε βάρος τους, η καταδυνάστευσή τους από μιαν αρνητικά διακείμενη κοσμική εξουσία. Η αποτύπωση αυτής της εμπειρίας, καθώς και ο στοχασμός γύρω από τη δοκιμασία της ιουδαϊκής ταυτότητας και την ενδεδειγμένη στάση του εβραϊκού λαού σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες, διαπνέουν την αφηγηματική παραγωγή των Εβραίων διδασκάλων από το Ταλμούδ έως και τη νεωτερική εποχή. Στην παρούσα ανακοίνωση θα εξεταστούν μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα παραβολών, από διάφορες περιόδους στην ιστορία του εβραϊκού πνεύματος, όπου το θέμα του διωγμού και της δοκιμασίας κυριαρχεί, προσαρμοσμένο κάθε φορά σε διαφορετικές ιστορικές περιστάσεις, οι οποίες επιβάλλουν αντίστοιχους αφηγηματικούς τόνους και θεματικές μεταμορφώσεις. Από αυτήν τη συγκριτική μελέτη αναδεικνύεται η συνέχεια αλλά και η πρωτεϊκή πολυμορφία του θέματος στην εβραϊκή παράδοση.

Ο ραβίνος Ακίβα και άλλοι τανναείμ του Ταλμούδ χρησιμοποιούν τις παραβολές για να τονίσουν τη σημασία της προσήλωσης στην πνευματική και θρησκευτική κληρονομιά του Ισραήλ, σε πείσμα της καταπίεσης και των απαγορεύσεων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η σπουδή του Νόμου και των ιερών Γραφών αποτελεί τον πυρήνα της ταυτότητας του εβραϊκού λαού και πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία, παρ’ όλες τις βίαιες διώξεις του καθεστώτος. Στην εποχή του χασιδισμού, ίσως υπό την επίδραση της δυναμικής και ανανεωτικής φύσης του κινήματος κατά τα πρώτα του στάδια, το θέμα του διωγμού αντιμετωπίζεται με αέρα νέας αισιοδοξίας. Η βαναυσότητα και οι απειλές της κρατικής εξουσίας παραμερίζονται με μαγικό τρόπο από τον προικισμένο ραβίνο, ο οποίος εξασφαλίζει υπερφυσικά τη σωτηρία του λαού του. Ο ένθερμος μυστικισμός και οι λαϊκές βάσεις του χασιδικού κινήματος αντικατοπτρίζονται σε αυτές τις παραμυθένιες ιστορίες. Τέλος ο Κάφκα, ο έσχατος κληρονόμος της παράδοσης του mašal, βυθίζει την πατροπαράδοτη εβραϊκή θυμοσοφία σε μαύρο χιούμορ και προσδίδει στις παραβολές του την αίσθηση του παράδοξου και του εφιαλτικού. Οι ήρωες των διηγήσεών του καταδιώκονται πρωτίστως από υπαρξιακό άγχος και δεν βρίσκουν τη λύτρωση ούτε με τη μελέτη των Γραφών ούτε με τη θαυματουργική σωτηρία. Η ταυτότητα του διώκτη και του θύματος φαίνεται ενίοτε τόσο αόριστη και περιεκτική, ώστε οι παραβολές καταλήγουν να αποκτήσουν πανανθρώπινη αξία και συμπαντικούς συμβολισμούς. Η εμπειρία του διωκόμενου Ισραήλ γίνεται συλλήβδην μια παραβολή για τη μοίρα της χειμαζόμενης ανθρωπότητας μέσα σε έναν εχθρικό κόσμο. Από τον Κάφκα και μετά είμαστε όλοι Εβραίοι.

The story of the Binding of Isaac is notoriously allusive, not to say cryptic. The difficulty that occupies our text, Genesis Rabbah, is why God chooses to (or God must) swear to Abraham that he and his descendants will be blessed. Why does God have to swear anything to anyone?

I found it an interesting challenge to write on a mashal (roughly, a rabbinic parable) for an audience unfamiliar with rabbinic literature.
Feel free to message me and tell me how I succeeded.

this is a prepub version

Full reference: Lieve M. Teugels, “The Contradictory Philosophical Lessons of the Parable of the Lame and the Blind Guards in Various Rabbinic Midrashim”, in D. Nelson and R. Ulmer (eds.), From Creation to Redemption: Progressive Approaches to Midrash. Proceedings of the Midrash Section, Society of Biblical Literature, Volume 7 (2017), 153-171.

This is the pre-publication version. This study appeared inLieve M. Teugels, “The Contradictory Philosophical Lessons of the Parable of the Lame and the Blind Guards in Various Rabbinic Midrashim”, in D. Nelson and R. Ulmer (eds.), From Creation to Redemption: Progressive Approaches to Midrash. Proceedings of the Midrash Section, Society of Biblical Literature, Volume 7 (2017), Gorgias Press, Piscataway, NJ, 153-171.

This is the popular website of the Utrecht NWO-funded Parable Project. My contribution to this project is the making of an annotated edition of tannaitic meshalim. The first volume, about parables in the two Mekhiltot will appear shortly. The website features blogs by the project members. Here are the blogs from my hand: https://parabelproject.nl/tag/lieve-teugels/