Nervii

Deze tekst is een samenvatting van enkele hoofdstukken uit Deel II: Caesar tegen de Oude Belgen dat grotendeels gewijd is aan de strijd van CAESAR tegen de Aduatuci en de Eburones. We gaan ondermeer op zoek naar het Oppidum Aduatucorum, het grote oppidum der Aduatuci. Dat werd belegerd en veroverd door CAESAR in-57. Later, tijdens de volgende oorlogsjaren-54 en-53 schrijft hij over een versterkte vesting Aduatuca waarbij de naamsgelijkheid opvalt. We analyseren de betreffende alinea's van De Bello Gallico. Door het verschijnen van de schitterende studie over de goudschatten der Belgae krijgen we een nauwkeurig beeld over de respectievelijke woongebieden der Nervii en Eburones. Tongeren.) Merkwaardig is dat de medeauteur en archeoloog NICO ROYMANS in een latere persconferentie het oppidum der Aduatuci in Thuin plaatst. In het daar gelegen oppidum, met de naam Bois-du-Grand-Bon-Dieu, meent hij de versterking der Aduatuci gevonden te hebben. Nochtans zou een gewone rekenmachine de archeoloog kunnen verhinderen deze merkwaardige aannames te maken. Het Bois-du-Grand-Bon-Dieu is ongeveer dertien (13) hectare groot. CAESAR schrijft dat er in dit oppidum 57.000 Aduatuci verzameld zijn. Dertien hectare is gelijk aan 130.000 vierkante meter. Per individu dat zich in dit oppidum bevindt, geeft dit 2,26 vierkante meter levensruim. CAESAR schrijft ook dat de Aduatuci zich daar verzamelen met " sua omnia " , dit is met have en goederen, koeien, schapen, karren, potten, slaapgerief. Het merkwaardige aan heel deze zaak is dat ik al met verscheidene vakmensen over deze merkwaardige wiskunde discussieerde maar altijd ongelijk krijg. De pure wiskundige uitslag van een elektronische rekenmachine weegt niet op tegen een loze academische bewering. Ik maakte hetzelfde mee toen een andere academicus beweerde dat de 'Sabis' een beek de 'Samme' was die bij La Louvière stroomt. Mijn grondig gedocumenteerde tegenwerpingen hielpen niet. Tien jaar later kan men die gekheid nog altijd lezen op sommige wetenschappelijke pagina's. Men leze mijn tekst dus met veel kritische zin en controleer mijn stellingen. Zie ook op

The paper describes one of the episodes of Julius Cesar’s Belgian campaign. The battle at the river Sabis in which Romans clashed with Nervii tribe and its allies could end with disastrous defeat due to mistakes of Roman commander. Only discipline and courage of legionaries saved the day for the Romans. Victory at the river Sabis enabled Cesar to continue with the campaign to subdue Gaulish tribes.

International audienceFanum Martis, present day Famars, a small Roman town unmentioned on the Peutinger map, nor in the Antonine itinerary, seems to have been an important economic actor within the Nervian territory and for its neighboring regions. The first major evidence of a Roman settlement goes back to the Tiberian or Claudian period, although some older vestiges exist. The presence of considerable amounts of raw material (clay deposits, sandstone and iron ore) has enabled its development from the end of the 1st c. AD onwards, and this to the detriment of Bavay, the territory’s Capital town. The unrest at the end of the 3rd c. has brought about an extensive campagne of reinforcement of the town walls all over the North of Gaul, amplified during the 4th c. and is concerning Famars. Its strategic position, controlling the river Scheldt and the Roman roads Bavay-Cambrai and Bavay-Tournai, may explain why Famars received during the 5th c. a praefectus laetorum Nerviorum Fanomantis ...