Rithm

Music composition with algorithms inspired by nature has led to the creation of systems that compose music with rich characteristics. Nevertheless, the complexity imposed by unsupervised algorithms may arguably be considered as undesired, especially when considering the composition of rhythms. This work examines the composition of rhythms through L and Finite L–systems (FL–systems) and presents an interpretation from grammatical to rhythmic entities that expresses the repetitiveness and diversity of the output of these systems. Furthermore, we utilize a supervised train- ing scheme that uses Genetic Algorithms (GA) to evolve the rules of L and FL–systems, so that they may compose rhythms with certain characteristics. Simple rhythmic in- dicators are introduced that describe the density, pauses, self similarity, symmetry and syncopation of rhythms. With fitness evaluations based on these indicators we assess the performance of L and FL–systems and present results that indicate the superiority of the FL–system in terms of adapt- ability to certain rhythmic tasks.

Аннотация. В статье поднимаются некоторые проблемы исполнения во-кальной музыки раннего Барокко в современной российской театраль-но-концертной практике. Проблемы связаны с использованием средств музыкальной выразительности. Решение данных проблем видится в изучении аутентичных параметров, как в отдельности, так и во взаи-мосвязи друг с другом и с аффектом произведения. Ключевые слова: Италия, раннее Барокко, XVII век, музыка, вокал, ин-терпретация, темп, ритм, динамика, артикуляция. Abstract. The article deals with some problems of early Baroque vocal music performance in contemporary Russian theatrical and concert practice. The problems are connected with using means of musical expression. The way of solving these problems are seen in studying authentic parameters separately and in interconnection with each other and with the affect of a vocal piece.

Sait Faik'in " Lüzumsuz Adam " Hikâyesinde Ritm Modern manâda hikâyeden söz edebilmek için, karakterin kendisiyle ya da kendi dışında kalan diğer hikâye unsurlarıyla (diğer karakter/ler, zaman, mekân vb.) 'çelişki veya uyum eksikliği' demek olan bir ya da daha fazla 'çatışma'nın içine girmesi, ana fikrin de buralarda ortaya çıkması gerekmektedir. Çatışma, müzikte 'tempo' veya 'ritm'in yükselmesine, tiyatroda ise endişe ve merakın üst düzeye çıktığı doruk nokta'ya benzer. Birden fazla çatışmanın olduğu hikâyelerde bütün çatışmalar, ana çatışmayı hazırlamakla görevlidir. Her bir çatışmayla giderek yükselen ritm, asıl doruk nokta'sına ana çatışma'da ulaşır. Bir bakıma, ana çatışmadan önceki bütün çatışmalar " metnin en yüksek hız " ına ulaşmasını sağlar. Hikâyede okurun sıkıcı ve uzun, durağan tasvirlere, yani stabilite diyebileceğimiz 'birdüzen tempo'ya sabretmesinin sebebi, bir süre sonra temponun artacağına, böylece hikâyenin, dolayısıyla kendisinin nabız/tansiyonunun yükseleceğine, çeşitli duyguları aynı anda yaşamanın heyecanını hissedeceğine inanmasıdır. Aristo'nun klâsik tragedyadan söz ederken kullandığı ve duygusal/düşünsel haz anı, arınma noktası olarak tarif ettiği katharsis, bu yönüyle hikâyedeki ritmin tepe noktaya ulaştığı 'asıl çatışma' bölümüyle eşleştirilebilir. Çünkü, asıl çatışma dahil bütün diğer çatışmalar, hikâyede okurun çeşitli sorularına, beklenti ve tahminlerine cevaplar yetiştirdiği gibi, yeni sorular/endişeler/ beklentiler/duygu ve düşünceler üreten bir kuluçka potansiyeline sahiptir. Söylediklerimizi toparlarsak, müzikte olduğu gibi, hikâyede de titizce plânlanmış bir notalama sistemi, pest ve tiz seslerden, bunların kimilerinin yine çeşitli aralıklarla tekrarlanmasından oluşan 'örüntü' söz konusudur. Bu durumu bir de tiyatrodan alacağımız başlıklarla ifade edecek olursak, hikâyede örüntü, olaylar bağlamında ve genel olarak iki temel düzeyde karşımıza çıkar. Bunlardan biri 'yükselen aksiyon' ve onun düzenli veya düzensiz, ama son kertede mutlaka hep yükselen bir ritm düzenidir. Diğeri ise, 'düşen aksiyon' olarak adlandırılabilir. Burada, düzenli veya düzensiz aralıklarla da olsa, ritm hep pesttir, sakindir. Ritm/tempo, olay dizisi ve olay örgüsüyle ilintili olan ve bu anlamda sadece çatışma öncesine ya da çatışma anı ve sonrasına ait (yani başından sonuna dek bütün hikâye) bir kavram değildir elbette. Ritmi ayrıca zaman, mekân ve şahıs kadrosu gibi hikâyenin kurucu unsurlarını işleten anlatma ve gösterme, tasvir, leit motif, iç monolog, iç diyalog, anlatı seviyeleri, çerçeve ve iç anlatı gibi tekniklerin kullanılış sıklığına, hangi aralıklarla kullanıldıklarına bakarak da izlemek mümkündür. Metnin zamansal düzenlenişi de bir ritm içindedir. Mesela, anlatma ve gösterme zamanı, olay zamanı, zamanın iyice yavaşlatılması demek olan tasvir, hızlandıran özetlemeler, geriye dönüş ve ileri atlamalar, eksilti vb. tekniklerin kullanımında böyle bir düzenleme söz konusudur. Nesne (mekân/eşya) ile bakış açısı arasındaki ilişkiler demek olan nesneye uzaktan veya yakından bakmak, ona odaklanmak, ima ve ironi yoluyla ondan söz etmek 'estetik mesafe' başlığı altında şekillenen bir ritme işaret eder. Bütün bu düzenlemeler, hikâyede çatışma/ları hazırladığı gibi, karakterle olay örgüleri arasında tematik ve estetik ilişkinin yönünü de belirler.

Analizo la reconfiguración de ritmos ordinarios del espacio y el tiempo en el contexto del COVID-19 y enfoco la re-producción de abyecciones, procesos de inmunización y sus potenciales efectos en la arquitectura del futuro capitalismo pos-pandémico.