St Ambrose of Milan

Το μεγαλύτερο μέρος των συγγραφών του αγίου Αμβροσίου Μεδιολάνων αποτελείται από επεξεργασμένα κηρύγματα, τα οποία διακρίνονται για τον οικοδομητικό τους χαρακτήρα, τη σαφήνεια και το ρητορικό τους ύφο. Στα κείμενά του κυριαρχεί ο βιβλικός λόγος, ο οποίος, συνήθως, ερμηνεύεται αλληγορικά κάτω από την επίδραση του Φίλωνα Αλεξανδρέα και του Ωριγένη. Επιδράσεις δέχεται και από τους Λατίνους εκκλησιαστικούς συγγραφείς και πατέρες όπως ο Τερτυλλιανός, ο Κυπριανός Καρχηδόνας και ο Ιλάριος Πικτάβων. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα για το συγγραφικό του έργο είναι το γεγονός ότι ο Αμβρόσιος ήταν άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας κάτι που του έδινε την ευχέρεια να προσεγγίζει το πρωτότυπο κείμενο της Καινής Διαθήκης, την ελληνική μετάφραση των παλαιοδιαθηκικών βιβλίων από τους Ο΄, αλλά και τις συγγραφές του Φίλωνα, του Ωριγένη, του Κυρίλλου Ιεροσολύμων, του Διδύμου Αλεξανδρέα, του Μ. Αθανασίου, του Μ. Βασιλείου, του Γρηγορίου Θεολόγου και πιθανόν και του Ιωάννη Χρυσοστόμου, οι οποίοι επιδρούν στη σκέψη του. Επίσης τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για τον Όμηρο, τον Ξενοφώντα, τους τραγικούς ποιητές, τον Αριστοτέλη, τους Επικούρειους, τον Πλάτωνα και τους νεοπλατωνικούς φιλοσόφους, ενώ από τους Λατίνους εντυπωσιάζεται από τον Βιργίλιο, τον Κικέρωνα, τον Σαλλούστιο και τον Σενέκα.

This paper examines the iconographical background of Adam's skull beneath Christ's cross in Byzantine art, its appearance as a motif in Irish texts and its possible occurrence on two Pictish artworks, the Portsoy whetstone and the Dunfallandy cross-slab.