doomsday clock

ÖNSÖZ & BAŞLANGIÇ

Pi (π) sayısının içinde her şey var olabilir mi? Doğum tarihiniz, hatta ölüm tarihiniz bile, hatta Kıyametin tarihi. Peki, ya bunu birileri çok önceden biliyor olsaydı ve bir yere kodlamış olsalardı?

Ortaçağ'da, Amerika'yı Kolomb'dan önce bir başkası keşfetmiş olabilir miydi? Peki, ya bu gizemli kişi gerçekte yeteneğini saklamak zorunda olan büyük bir Kahinse ve oraya gitme amacı yeni bir kıta keşfetmek değil de; dünyanın en büyük sırlarından birini, bir Maya piramidindeki Kıyamet'in ne zaman geleceğini açıklayan bir Maya Kehanet takviminin sırrını çözmek olursa ne olurdu?

Mayalar, Kıyamet tarihini aslında 13.0.0.0.0 Baktun olarak hesapladılar ve bunu dev bir takvime kodladılar. Peki, gerçekte bu ne demekti? 13 Baktun, aslında Matematikte de usta olan Mayaların Pi (π) sayısı içine Kıyamet'in gerçek tarihini yerleştirdikleri dev bir koddu ve 2012 değil, daha ileri bir tarihi gösteriyordu. Mayalar bu bilgileri kendileri mi bulmuştu, yoksa kendilerinden çok daha ileri, 'Atlantis' denilen kayıp bir uygarlıktan mı almışlardı?

Kahin Bruno, tüm bunların tesadüf olamayacağını 22 yıllık çalışmasının sonunda anlamış ve artık tüm taşlar yerine oturmak üzereydi. "Her şeyin sonu geldi, artık geri dönemeyiz, artık çok geç!" dedi kendi kendine ve tapınağın lahit kapağını kaldırıp iç içe geçmiş üç büyük taş diskin sonuncusunu da yerine yerleştirdi. Artık herşey hazırdı, çözülmesi imkansız olan Maya Takvimi'nde saklı insanlık tarihinin bu en büyük sırrını, Pi sayısı içindeki saklı kodu hesaplayarak gerçekte 13 Baktun'un hangi tarihe denk geldiğini bulmak üzereydi:

  13 Baktun: 13,3333 × 366,6666 (gün) = 4903. kod

  Pi sayısının 4903. Rakamı:

  2222 yılına denk geliyordu.

1500 yılında, Güney İspanya'daki Granada yakınlarındaki bir çiftlik evinde, karanlık bir gecede, bıraktığı notlarda kendisine 'Yabancı' diyen gri renkli 1 metre boyundaki dünya-dışı insanımsı bir yaratık; dünyanın geleceğiyle ilgili bir dizi kehaneti içeren iki mektup ve üzerinde bir yer işaretlenmiş gizemli bir harita ile bazı şifreli karmaşık sayılardan oluşan ve geleceğe ait tarihler yazan, 100 adet rakamdan oluşan dev bir tablo ile kapının önünde duruyor, büyük siyah gözleriyle Bruno'ya doğru bakıyordu. Aslında, dev bir 'Anagram' olan bu sayı tablosu, 3.14 …’le başlayan ve sonsuza doğru uzanıp giden, içinde dünyadaki olayların tarihlerinin kodlandığı dev bir spiralin küçük bir parçasıydı.

                                                                    * * *

Ortaçağ'da İspanya'da, Engizisyon mahkemesinde dramatik ve acı bir ölüm kalım mücadelesiyle başlayan olaylar zinciri, Bruno ve kardeşi Sofia'yı Endülüs'den başlayan ve Mayaların uygarlığının merkezi olan Meksika'daki bir Maya tapınağına uzanan tehlikeli ve uzun bir yolculuğa sürükler ve sonunda idam edilmeleriyle son bulacaktır. Fakat, açıklanan Büyük Kehanet, sadece Kilise veya onlar için bir son değil, bu kez tüm Dünyanın Sonu'nu da getirecekti. Son Kehanet insanlığı, Cennet'ten çıkarılmasıyla başlayan öyküsünün sonuna, Kıyamet'e götürüyordu..

İnsanlık nereden geldi,
Nereye gidiyoruz?
Bu sorunun cevabını Son Kehanet’te bulacaksınız.

Is peace among nations a utopia? Some would say yes, others would say no. In fact, it depends on how one defines peace. Is it the absence of international conflict or war? Is it the absence of violence or fear of violence both at the national and the international levels? Better yet, isn’t violence embedded in our DNA, as a species? Aren’t we doomed to compete for resources, to constantly put our own survival instinct to work? There is a lot of moving parts in the concepts of war and peace, which make both notions ambivalent and, thus, create sort of a dichotomy. The origins of war date back from prehistoric times; and the causes of war are both endogenous and exogenous, meaning war has both biological and international roots. Acknowledging the ambivalence of conflict and peace, scholars – Aquinas being the first – have come up with the concept of Just war, which legitimizes war and armed humanitarian intervention, bringing to bear, in the process, the paradoxical natural of peacekeeping missions. The utopian or the hopeful think that peace among nations is possible because there are numerous elements of hope for world peace such as: the United Nations, the North Atlantic Treaty Organization, globalization, diplomacy, and nuclear deterrence, to name a few. On the other hand, the dystopian or the skeptical think that the barriers to world peace are too serious for world peace to become a reality. They put forth the following: proliferation of nuclear weapons, geoeconomics, terrorism, the global refugee crisis, and the profitability of arms sales and war itself, to name a few. This mix of optimism and pessimism tend to motivate some of us to consider rather the future of armed conflict instead of considering a pipe dream at both ends of the spectrum. This third category of people think that war and conflict will take place in a totally different environment: cyberspace. They think that future wars will not be positional but, instead, will be subnational.

La paix entre les nations est-elle une utopie? Certains diraient oui, d'autres diraient non. En fait, cela dépend de la façon dont on définit la paix. Est-ce l'absence de conflit international ou de guerre? Est-ce l'absence de violence ou la peur de la violence aux niveaux national et international? Mieux encore, la violence n'est-elle pas ancrée dans notre ADN, en tant qu'espèce? Ne sommes-nous pas voués à nous battre pour des ressources, à mettre constamment notre propre instinct de survie au travail? Il y a beaucoup de parties mobiles dans les concepts de guerre et de paix, ce qui rend les deux notions ambivalentes et créent ainsi une sorte de dichotomie. Les origines de la guerre remontent à la préhistoire; et les causes de la guerre sont à la fois endogènes et exogènes, ce qui signifie que la guerre a des racines biologiques et internationales. Reconnaissant l'ambivalence du conflit et de la paix, les universitaires - Thomas d'Aquin en premier - ont proposé le concept de guerre juste, qui légitime la guerre et l'intervention humanitaire armée, mettant au jour, dans le processus, le caractère paradoxal des missions de maintien de la paix. Les utopistes ou les optimistes pensent que la paix entre les nations est possible car il existe de nombreux éléments d'espoir pour la paix mondiale tels que: les Nations Unies, l'Organisation du Traité de l'Atlantique Nord, la mondialisation, la diplomatie et la dissuasion nucléaire, pour n'en nommer que quelques-uns. D'un autre côté, les dystopiques ou les sceptiques pensent que les barrières à la paix mondiale sont trop graves pour que la paix mondiale devienne une réalité. Ils ont avancé les éléments suivants: prolifération des armes nucléaires, géoéconomie, terrorisme, crise mondiale des réfugiés et rentabilité des ventes d'armes et de la guerre elle-même, pour n'en nommer que quelques-uns. Ce mélange d'optimisme et de pessimisme a tendance à motiver certains d'entre nous à considérer plutôt l'avenir des conflits armés au lieu d'envisager une chimère aux deux extrémités du spectre. Cette troisième catégorie de personnes pense que la guerre et les conflits auront lieu dans un environnement totalement différent: le cyberespace. Elles pensent que les guerres futures ne seront pas positionnelles mais, au contraire, seront infranationales.

La paix entre les nations est-elle une utopie? Certains diraient oui, d'autres diraient non. En fait, cela dépend de la façon dont on définit la paix. Est-ce l'absence de conflit international ou de guerre? Est-ce l'absence de violence ou la peur de la violence aux niveaux national et international? Mieux encore, la violence n'est-elle pas ancrée dans notre ADN, en tant qu'espèce? Ne sommes-nous pas voués à nous battre pour des ressources, à mettre constamment notre propre instinct de survie au travail? Il y a beaucoup de parties mobiles dans les concepts de guerre et de paix, ce qui rend les deux notions ambivalentes et créent ainsi une sorte de dichotomie. Les origines de la guerre remontent à la préhistoire; et les causes de la guerre sont à la fois endogènes et exogènes, ce qui signifie que la guerre a des racines biologiques et internationales. Reconnaissant l'ambivalence du conflit et de la paix, les universitaires - Thomas d'Aquin en premier - ont proposé le concept de guerre juste, qui légitime la guerre et l'intervention humanitaire armée, mettant au jour, dans le processus, le caractère paradoxal des missions de maintien de la paix. Les utopistes ou les optimistes pensent que la paix entre les nations est possible car il existe de nombreux éléments d'espoir pour la paix mondiale tels que: les Nations Unies, l'Organisation du Traité de l'Atlantique Nord, la mondialisation, la diplomatie et la dissuasion nucléaire, pour n'en nommer que quelques-uns. D'un autre côté, les dystopiques ou les sceptiques pensent que les barrières à la paix mondiale sont trop graves pour que la paix mondiale devienne une réalité. Ils ont avancé les éléments suivants: prolifération des armes nucléaires, géoéconomie, terrorisme, crise mondiale des réfugiés et rentabilité des ventes d'armes et de la guerre elle-même, pour n'en nommer que quelques-uns. Ce mélange d'optimisme et de pessimisme a tendance à motiver certains d'entre nous à considérer plutôt l'avenir des conflits armés au lieu d'envisager une chimère aux deux extrémités du spectre. Cette troisième catégorie de personnes pense que la guerre et les conflits auront lieu dans un environnement totalement différent: le cyberespace. Elles pensent que les guerres futures ne seront pas positionnelles mais, au contraire, seront infranationales.

Presentation to the webinar, Denuclearisation of the Korean Peninsula 50 years after NPT: Reflections from Africa, hosted by  H.E. Dr. Jong Dae Park, Ambassador of the Republic of Korea to the Republic of South Africa, and the South African Institute for International Affairs (SAIIA)

18 November 2020
via Zoom

Is peace among nations a utopia? Some would say yes, others would say no. In fact, it depends on how one defines peace. Is it the absence of international conflict or war? Is it the absence of violence or fear of violence both at the national and the international levels? Better yet, isn’t violence embedded in our DNA, as a species? Aren’t we doomed to compete for resources, to constantly put our own survival instinct to work? There is a lot of moving parts in the concepts of war and peace, which make both notions ambivalent and, thus, create sort of a dichotomy. The origins of war date back from prehistoric times; and the causes of war are both endogenous and exogenous, meaning war has both biological and international roots. Acknowledging the ambivalence of conflict and peace, scholars – Aquinas being the first – have come up with the concept of Just war, which legitimizes war and armed humanitarian intervention, bringing to bear, in the process, the paradoxical natural of peacekeeping missions. The utopian or the hopeful think that peace among nations is possible because there are numerous elements of hope for world peace such as: the United Nations, the North Atlantic Treaty Organization, globalization, diplomacy, and nuclear deterrence, to name a few. On the other hand, the dystopian or the skeptical think that the barriers to world peace are too serious for world peace to become a reality. They put forth the following: proliferation of nuclear weapons, geoeconomics, terrorism, the global refugee crisis, and the profitability of arms sales and war itself, to name a few. This mix of optimism and pessimism tend to motivate some of us to consider rather the future of armed conflict instead of considering a pipe dream at both ends of the spectrum. This third category of people thinks that war and conflict will take place in a totally different environment: cyberspace. They think that future wars will not be positional but, instead, will be subnational.