| dbo:abstract
|
- الفيبراتو (إيطالية: vibrato، اسم مفعول "vibrare"، فعل اهتز) هو تأثير موسيقي يتمثل في تغيير متقطع منتظم في الحدة، ويستخدم لإضافة التعبير لمقطع غنائي أو معزوفة موسيقية. يتميز الفيبراتو بعاملين: كمية تغيير الحدة ("مدى الفيبراتو") والسرعة التي تتغير بها الحدة ("معدل الفيبراتو"). يمكن التحكم في الفيبراتو أثناء الغناء عن طريق تغيرات على مستوى الحنجرة، ويمثل الفيبراتو في الآلات الوترية وآلات النفخ تقليدا لهذه التقنية الصوتية. (ar)
- Vibrato je hudební efekt spočívající v malé, pravidelné a rychle pulzující změně výšky buď zpěvu, nebo tónu hudebního nástroje (např. houslí, violoncello). Je tedy charakterizováno rozsahem (max. o půltón) a rychlostí změny výšky (kolem 5 Hz). U strunných nástrojů se obvykle dosahuje kolísáním prstu ruky na hmatníku. Podobné tremolo znamená periodickou změnu síly zvuku. V hudební praxi se sice často vyskytuje obojí současně, je však třeba mezi nimi rozlišovat. Podrobnější informace naleznete v příslušných sekcích článku Housle a Saxofon (cs)
- El vibrato és un efecte musical que prové de l'oscil·lació de l'altura d'un to com a màxim de mig to, però habitualment molt menys. La freqüència de la modulació és d'1 a 7 Hz, obtingut amb la veu, amb instruments de corda i de vent. La veu produeix l'efecte per una sinergia de la laringe quan emet una vocal recolzada diafragmàticament. Com tal, forma un efecte essencial del cant redoblat, típic de les Pitiüses. En els instruments de corda (violí, cello, guitarra…) el músic oscil·la un dels seus dits de la mà esquerra sobre una corda del mànec del seu instrument. En els instruments de vent s'obté mitjançant una lleugera obertura o tancament d'un orifici o una tècnica especial d'insuflació. Als instruments elèctrics o electrònics, i el vibrato s'acciona amb un botó o una mànega. Al piano és impossible a causa que és un instrument de percussió. És a dir, emet una nota base que es va extingint en volum i temps.
* Exemple d'un vibrato per modulació de freqüència de 6 Hz No s'ha de confondre amb el trèmolo.
* Exemple d'un trèmolo per modulació de l'amplitud de 6 Hz És un efecte del qual l'ús o el desús depèn de moviments de moda i de vegades està controvertit. El vibrato orquestral a la música clàssica s'ha fet de moda des dels anys 1920, sota la influència del jazz i la música popular. Molts compositors (Stravinski, Brahms, Beethoven) no l'estimaven i se sol abusar d'aquesta tècnica perquè l'oscil·lació de la nota camufla l'afinació. (ca)
- Vibrado estas en muziko la periode revenanta, eta ŝanĝo de la frekvenco de eltenata tono. Male al ne vibranta tono oni sentas tonon kun adekvata vibrado kiel viva. Pro tio precipe klasika muziko vaste aplikas vibrado. Fischer (1993) difinas por agrabla vibrado periodofrekvencon de proks. 4,5 ĝisis 8 Hz. En la homa voĉo la vibrado ekestas senintence, sen ke ĝi devas esti lernata aŭ instruata. Sur kordo- kaj kelkaj blovinstrumentoj oni generas ĝin per certaj ludoteknikoj. Oni supozas, ke la instrumenta vibrado estas imitado de kantista vibrado. En muzika praktiko oni kombinas plejparte diversajn formojn de la perioda tonŝanĝado (vibradon, tremsonon, skuado, ŝvebado kaj ŝanĝon de sonkoloro). Dislimigo de la vibrado de ĉi tiuj parencaj aperaĵoj do estas malfacila kaj ne estas unuece uzata. Ofte oni uzas do la terminon vibrado, deflankiĝe de la strikta difino, por kombinado de ĉi tiuj aperaĵoj. La aŭdekzemploj montras, ke vibrado, tremsono kaj ŝvebado estas tre simile perceptataj.
* Ekzemplo por vera vibrado (modulado de la frekvenco), periodo-frekvenco 6 Hz
* Ekzemplo por tremsono („vibrado“) per modulado de la amplitudo, periodo-frekvenco 6 Hz
* Ekzemplo por tremsono („vibrado“) per ŝvebado inter du tonoj de 500 Hz 506 Hz (eo)
- Das Vibrato (auch Bebung), abgekürzt vibr. (grafisch auch als angezeigt), ist in der Musik die periodisch wiederkehrende, geringfügige Veränderung der Frequenz eines gehaltenen Tons. Im Gegensatz zu einem nicht vibrierenden Ton wird ein Ton mit angemessenem Vibrato (von italienisch vibrare, „schwingen, vibrieren“) als lebendig und expressiv wahrgenommen. Daher findet das Vibrato unter anderem in der klassischen Musik breite Verwendung; vor allem bei allen Streichinstrumenten (Violine, Viola, Cello, Kontrabass), ebenso bei Holzbläsern, aber weniger bis gar nicht bei Blechbläsern – mit Ausnahme der Trompete – auch wenn Tuba, Posaune etc. theoretisch ein Vibrato erzeugen können. Für diese Instrumente wird das Vibrato meist nur als 'Spezialeffekt' eingesetzt. Man kann bei der Ausführung ein starkes von einem schwachen und ein schnelles von einem langsamen Vibrato unterscheiden. Ebenso typisiert ist starkes Vibrato der menschlichen Stimme für Operngesang, während es in „glatter“ Popmusik und Musical oft eher vermieden wird. In der Stimme kann das Vibrato unwillkürlich entstehen, ohne gelernt oder gelehrt zu werden. Oft wird es jedoch bewusst als Stilmittel eingesetzt. Ähnlich verhält es sich beim menschlichen Pfeifen. Auf Saiten- und einigen Blasinstrumenten wird es durch bestimmte Spieltechniken erzeugt. Es wird angenommen, dass das instrumentale Vibrato eine Imitation des Sängervibratos ist. (de)
- Vibrato (it., significa en castellano "vibrado"; del verbo "vibrare - vibrar") es un término musical que describe la variación periódica de la altura o frecuencia de un sonido. Se trata de un efecto musical que se utiliza para añadir expresión a la música vocal e instrumental. El vibrato suele catalogarse en función de dos factores: la cantidad de variación en la altura («extensión de vibrato») y la velocidad con la cual varía la altura («velocidad de vibrato»). En el canto se produce espontáneamente a través de un movimiento del diafragma o bien de la laringe. El vibrato de los instrumentos de cuerda, de viento o de percusión (VER "vibrafón") sería una imitación de esa función vocal. En el órgano, se produce el vibrato a través de la interferencia de dos notas cercanas. (es)
- Vibrato (Italia, dari past participle dari "vibrare", bergetar) adalah efek musik yang terdiri dari, perubahan getar suara teratur. Hal ini digunakan untuk menambahkan ekspresi musik vokal dan instrumental. Vibrato biasanya ditandai dalam dua faktor: Jumlah variasi getaran ("tingkat vibrato") dan kecepatan dengan getar bervariasi ("tingkat vibrato") Dalam menyanyi, ini dapat terjadi secara spontan melalui variasi dalam laring. Vibrato dari senar string instrumen dan angin instrumen adalah tiruan dari fungsi vokal. (in)
- ビブラート（伊: vibrato）とは、演奏・歌唱において音を伸ばすとき、その音の見かけの音高を保ちながら、その音の特に高さを揺らすことである。バイブレーション（英: vibration）も似た言葉だが音楽においては、ビブラートには含まれないタイプの音の揺れや、感情の揺れ等を示すことが多い。 (ja)
- Le vibrato (repris du même substantif italien, dérivé de l'adjectif vibrato, « vibré ») est une modulation périodique du son d'une note de musique. La nature de cette modulation (purement de hauteur ou non) dépend de la nature de l'instrument et de la technique qu'utilise le musicien. (fr)
- Vibrato (Italian, from past participle of "vibrare", to vibrate) is a musical effect consisting of a regular, pulsating change of pitch. It is used to add expression to vocal and instrumental music. Vibrato is typically characterised in terms of two factors: the amount of pitch variation ("extent of vibrato") and the speed with which the pitch is varied ("rate of vibrato"). In singing it can occur spontaneously through variations in the larynx. The vibrato of a string instrument and wind instrument is an imitation of that vocal function. (en)
- 비브라토(이탈리아어: vibrato)는 음높이의 규칙적인 진동의 변화로 이루어진 음악적 효과이다. 음을 상하로 가늘게 떨어 아름답게 울리게 하는 기법이다. 이것은 노래나 기악에 표현을 첨가할 때 사용된다. 비브라토는 음높이 변화의 양 ("비브라토의 깊이")과 음높이가 변하는 속도 ("비브라토의 속도")로 구분할 수 있다. 주로 바이올린과 첼로에 비브라토가 많이 사용된다. (ko)
- Il vibrato è un effetto musicale che consiste nella variazione periodica dell'altezza di un suono riprodotta (una modulazione di frequenza). Si ottiene facilmente negli strumenti a corde, negli archi e negli ottoni. (it)
- Vibrato (afgeleid van het Italiaanse vibrare: trillen) is een muzikaal effect dat wordt veroorzaakt door het periodiek afwisselen van de hoogte van een toon. De omvang van de variatie in toonhoogte (modulatiediepte) is gewoonlijk ten hoogste een halve toon, maar meestal veel minder. De snelheid waarmee de toon varieert, de , bedraagt doorgaans 1 tot 7 Hz. Als meerdere zangers of instrumentalisten samen spelen of zingen, zorgt een (matig) vibrato voor een beter versmelten van de individuele klanken tot een geheel. Vibrato kan een zangstem en instrumenten warmer doen klinken. Het gebruik van veel of juist geen vibrato is in de loop van de muziekgeschiedenis sterk wisselend. Vibrato wordt toegepast in zang, bij snaarinstrumenten en blazers, alsook in synthesizers. In een instrument als de vibrafoon is het vibrato een essentieel onderdeel van de klank van het instrument. (nl)
- Vibrato (wł. vibrato ‘drżąco’), wibracja – termin muzyczny, określający regularne, pulsujące, niewielkie zmiany wysokości dźwięku (do około pół tonu, choć najczęściej znacznie mniej). Vibrato charakteryzują dwa podstawowe parametry: częstość oraz zakres zmian wysokości dźwięku. Używane jest w celach ekspresyjnych w grze na niektórych instrumentach oraz w śpiewie. Uzyskuje się je np. poprzez chwiejne poruszanie lewą dłonią w grze na instrumentach strunowych z gryfem, zmiany ciśnienia wydmuchiwanego powietrza (np. na flecie), poruszanie suwakiem (na puzonie) albo zmiany siły nacisku warg na ustnik czy stroik w grze na niektórych instrumentach dętych, a także za pomocą zmian naprężenia mięśni, uczestniczących w generowaniu głosu w śpiewie (przepona, struny głosowe). Nie na wszystkich instrumentach możliwe jest uzyskanie vibrato (np. na fortepianie, organach piszczałkowych bez , stosowanego w niektórych instrumentach dopiero od XVI w., czy na instrumentach perkusyjnych - oprócz wibrafonu). Vibrato do pierwszej połowy XX w. używane było w muzyce solowej głównie jako sporadyczny ozdobnik (podobnie jak np. tryl), zwłaszcza na dłuższych nutach czy na końcu frazy. Wobec powszechnego dawniej zwyczaju gry non vibrato, w partyturach zaznaczano dźwięki czy fragmenty utworu, które należało wykonać vibrato, np. słownie czy za pomocą falującej linii. Można jednak z dużą dozą pewności sądzić, że było stosowane częściej, gdyż wykonawca miał wówczas dużą swobodę we wprowadzaniu improwizowanych ozdobników i w interpretacji wykonywanego utworu, choć odbywało się to zgodnie z panującą wówczas konwencją. Nadużywanie vibrato (podobnie jak innych ozdobników) było przez krytyków i teoretyków potępiane. W muzyce zespołowej vibrato raczej nie było stosowane, gdyż uniemożliwia uzyskanie czystego, klarownego dźwięku, zwłaszcza przez śpiewaków czy instrumenty wykonujące unisono jeden głos (różna częstotliwość i amplituda wibracji poszczególnych instrumentów powoduje równoczesne brzmienie dźwięków o różnej, choć zbliżonej wysokości) oraz idealne zestrojenie akordów, co też zmienia wolumen i brzmienie całego zespołu (zamiast wzmacniających wolumen interferencji nakładających się dźwięków i ich składowych harmonicznych oraz powstawania w czysto wykonywanych współbrzmieniach, powstają dudnienia). Aktualnie vibrato w grze na instrumentach smyczkowych i niektórych dętych oraz w śpiewie najczęściej używane jest permanentnie jako podstawowy sposób generowania dźwięku w wykonywaniu muzyki wszystkich epok, nie tylko utworów powstałych w XX wieku. Stąd zastosowanie vibrato jest przedmiotem wielu kontrowersji pomiędzy zwolennikami wykonawstwa muzyki minionych epok, zgodnego z panującą wówczas estetyką i praktykami wykonawczymi, a kontynuatorami tradycji "wibrującego" wykonawstwa XX-wiecznego, których argumentem jest większa w ich rozumieniu ekspresyjność dźwięku. Zwolennicy gry non vibrato, oprócz argumentów historycznych oraz wynikających z akustycznych właściwości dźwięku, prezentują też inne sposoby ekspresyjnego kształtowania pojedynczego dźwięku za pomocą niuansów dynamicznych w jego obrębie, a także różnicowanie ekspresyjne utworów za pomocą licznych, zapomnianych dziś sposobów artykulacji, odkrywanych na nowo na podstawie źródeł historycznych. W muzyce XX- i XXI-wiecznej – wobec powszechnego zwyczaju gry vibrato – non vibrato jest zaznaczane w partyturze (np. w kwartetach smyczkowych Béli Bartóka). Wprowadza się również zróżnicowanie wymiaru czasowego, wysokościowego i amplitudy vibrato, oznaczając na ogół poszczególne rodzaje vibrato za pomocą różnych linii falistych, umieszczanych ponad zapisem nutowym (np. w niektórych kompozycjach Krzysztofa Pendereckiego i Witolda Szalonka). (pl)
- O efeito denominado vibrato (expressão de origem italiana, literalmente traduzida como vibrado) consiste na oscilação em frequência do som da voz humana ou de um instrumento musical, seja este de sopro ou de cordas. Este efeito é amplamente utilizado nos instrumentos de arco (violino, viola, violoncelo, contrabaixo) , mediante a técnica que consiste em movimentar a mão esquerda. Geralmente, o vibrato é acompanhado de oscilações em intensidade e em timbre Quando aplicado em instrumentos de sopro, a técnica de vibrato geralmente envolve variações da pressão de sopro, da vazão do ar soprado ou vibrações dos lábios. (pt)
- Vibrato är en musikterm för att en ton skall spelas (sjungas) med små, snabba, regelbundna förändringar i tonhöjd. I noterna anges vibrato ofta inte alls, då användandet av det beror på konventioner för hur olika musikinstrument (rösten) används i olika musikstilar. I klassisk musik (från sent 1800-tal och framåt) är det till exempel regel att stråkinstrument alltid spelas med vibrato (fingret på greppbrädan är i ständig rörelse). Därför kan man i noter för klassisk musik behöva ange om en violin eller annat stråkinstrument skall spelas vibratofritt: senza vibrato. Konventionen för hur skolade röster skall låta, som när en operasångare skall kunna överrösta en orkester, är ett annat exempel på önskvärt, underförstått användande av vibrato som teknik och uttrycksmedel i musiken. Vibrato skall inte blandas ihop med drillar och andra utsmyckningar av tonen, vilka anges med olika tecken, till exempel en vågig linje över eller under den aktuella noten. Fysikaliskt innebär vibrato en frekvensmodulering av tonen, till skillnad från tremolo som innebär amplitudmodulering. (sv)
- Вібрато — періодичні зміни висоти, гучності або тембру музичного звуку. У струнних інструментах викликається коливаннями пальця, в духових інструментах й у вокалістів — пульсацією повітряного тиску. Як правило, висота, гучність та тембр при виконанні на конкретному інструменті не змінюються одночасно — якась з цих характеристик є переважаючою, а інші — побічним ефектом основної. Вібрато широко поширене в рок-музиці, особливо в гітарних партіях. На електричній гітарі вібрато може бути виконане двома способами: за допомогою тремоло-машинки і за допомогою посмикування притиснутого до струни пальця. Вібрато відноситься до музичних стилістичних прикрас у вокальному мистецтві при сольному співі, але не застосовується в хоровій музиці, де кожний голос повинен відповідати звучанню чистих нот і звучати «як один». Вібрато (італ. vibrato — коливання) — 1. Виконавський прийом на смичкових інструментах, що надає звуку теплоти і виразності. 2. Прийом гри на клавікорді, який створює враження коливання висоти та сили звуку. 3. Прийом гри на деяких духових інструментах, що полягає в незначному відкриванні клапанів, поєднаному зі зміною інтенсивності видиху музиканта. 4. В співі періодичне змінювання частоти і спектра звуку голосу співака, від якого значною мірою залежить характер сприймання його звучання. Оптимальне В. з частотою 5 - 7 пульсацій на секунду надає звучанню голоса життєвості, одухотвореності та милозвучності. Більша частота пульсацій створює відчуття «баранця» та «мекання», менша — «качання», «розхитування» звуку. (uk)
- Вибра́то (итал. vibrato из лат. vibratio — колебание) — периодические изменения высоты, силы (громкости) или тембра музыкального звука или пения. В струнных инструментах вызывается колебаниями пальца, в духовых инструментах и у вокалистов — пульсацией воздушного давления. (ru)
- 振音（vibrato），也可譯顫音，聲樂稱顫吟，為音樂表演技巧，主要運用於弦樂、管樂及人聲。於弦樂器主要是藉由手指在弦上的揉動，達到音高上起伏的效果。和称为「trill」的顫音不同。可在長音加上振音，使效果更加顯著。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الفيبراتو (إيطالية: vibrato، اسم مفعول "vibrare"، فعل اهتز) هو تأثير موسيقي يتمثل في تغيير متقطع منتظم في الحدة، ويستخدم لإضافة التعبير لمقطع غنائي أو معزوفة موسيقية. يتميز الفيبراتو بعاملين: كمية تغيير الحدة ("مدى الفيبراتو") والسرعة التي تتغير بها الحدة ("معدل الفيبراتو"). يمكن التحكم في الفيبراتو أثناء الغناء عن طريق تغيرات على مستوى الحنجرة، ويمثل الفيبراتو في الآلات الوترية وآلات النفخ تقليدا لهذه التقنية الصوتية. (ar)
- Vibrato je hudební efekt spočívající v malé, pravidelné a rychle pulzující změně výšky buď zpěvu, nebo tónu hudebního nástroje (např. houslí, violoncello). Je tedy charakterizováno rozsahem (max. o půltón) a rychlostí změny výšky (kolem 5 Hz). U strunných nástrojů se obvykle dosahuje kolísáním prstu ruky na hmatníku. Podobné tremolo znamená periodickou změnu síly zvuku. V hudební praxi se sice často vyskytuje obojí současně, je však třeba mezi nimi rozlišovat. Podrobnější informace naleznete v příslušných sekcích článku Housle a Saxofon (cs)
- Vibrato (Italia, dari past participle dari "vibrare", bergetar) adalah efek musik yang terdiri dari, perubahan getar suara teratur. Hal ini digunakan untuk menambahkan ekspresi musik vokal dan instrumental. Vibrato biasanya ditandai dalam dua faktor: Jumlah variasi getaran ("tingkat vibrato") dan kecepatan dengan getar bervariasi ("tingkat vibrato") Dalam menyanyi, ini dapat terjadi secara spontan melalui variasi dalam laring. Vibrato dari senar string instrumen dan angin instrumen adalah tiruan dari fungsi vokal. (in)
- ビブラート（伊: vibrato）とは、演奏・歌唱において音を伸ばすとき、その音の見かけの音高を保ちながら、その音の特に高さを揺らすことである。バイブレーション（英: vibration）も似た言葉だが音楽においては、ビブラートには含まれないタイプの音の揺れや、感情の揺れ等を示すことが多い。 (ja)
- Le vibrato (repris du même substantif italien, dérivé de l'adjectif vibrato, « vibré ») est une modulation périodique du son d'une note de musique. La nature de cette modulation (purement de hauteur ou non) dépend de la nature de l'instrument et de la technique qu'utilise le musicien. (fr)
- Vibrato (Italian, from past participle of "vibrare", to vibrate) is a musical effect consisting of a regular, pulsating change of pitch. It is used to add expression to vocal and instrumental music. Vibrato is typically characterised in terms of two factors: the amount of pitch variation ("extent of vibrato") and the speed with which the pitch is varied ("rate of vibrato"). In singing it can occur spontaneously through variations in the larynx. The vibrato of a string instrument and wind instrument is an imitation of that vocal function. (en)
- 비브라토(이탈리아어: vibrato)는 음높이의 규칙적인 진동의 변화로 이루어진 음악적 효과이다. 음을 상하로 가늘게 떨어 아름답게 울리게 하는 기법이다. 이것은 노래나 기악에 표현을 첨가할 때 사용된다. 비브라토는 음높이 변화의 양 ("비브라토의 깊이")과 음높이가 변하는 속도 ("비브라토의 속도")로 구분할 수 있다. 주로 바이올린과 첼로에 비브라토가 많이 사용된다. (ko)
- Il vibrato è un effetto musicale che consiste nella variazione periodica dell'altezza di un suono riprodotta (una modulazione di frequenza). Si ottiene facilmente negli strumenti a corde, negli archi e negli ottoni. (it)
- Вибра́то (итал. vibrato из лат. vibratio — колебание) — периодические изменения высоты, силы (громкости) или тембра музыкального звука или пения. В струнных инструментах вызывается колебаниями пальца, в духовых инструментах и у вокалистов — пульсацией воздушного давления. (ru)
- 振音（vibrato），也可譯顫音，聲樂稱顫吟，為音樂表演技巧，主要運用於弦樂、管樂及人聲。於弦樂器主要是藉由手指在弦上的揉動，達到音高上起伏的效果。和称为「trill」的顫音不同。可在長音加上振音，使效果更加顯著。 (zh)
- El vibrato és un efecte musical que prové de l'oscil·lació de l'altura d'un to com a màxim de mig to, però habitualment molt menys. La freqüència de la modulació és d'1 a 7 Hz, obtingut amb la veu, amb instruments de corda i de vent. La veu produeix l'efecte per una sinergia de la laringe quan emet una vocal recolzada diafragmàticament. Com tal, forma un efecte essencial del cant redoblat, típic de les Pitiüses.
* Exemple d'un vibrato per modulació de freqüència de 6 Hz No s'ha de confondre amb el trèmolo.
* Exemple d'un trèmolo per modulació de l'amplitud de 6 Hz (ca)
- Das Vibrato (auch Bebung), abgekürzt vibr. (grafisch auch als angezeigt), ist in der Musik die periodisch wiederkehrende, geringfügige Veränderung der Frequenz eines gehaltenen Tons. Im Gegensatz zu einem nicht vibrierenden Ton wird ein Ton mit angemessenem Vibrato (von italienisch vibrare, „schwingen, vibrieren“) als lebendig und expressiv wahrgenommen. Daher findet das Vibrato unter anderem in der klassischen Musik breite Verwendung; vor allem bei allen Streichinstrumenten (Violine, Viola, Cello, Kontrabass), ebenso bei Holzbläsern, aber weniger bis gar nicht bei Blechbläsern – mit Ausnahme der Trompete – auch wenn Tuba, Posaune etc. theoretisch ein Vibrato erzeugen können. Für diese Instrumente wird das Vibrato meist nur als 'Spezialeffekt' eingesetzt. Man kann bei der Ausführung ein s (de)
- Vibrado estas en muziko la periode revenanta, eta ŝanĝo de la frekvenco de eltenata tono. Male al ne vibranta tono oni sentas tonon kun adekvata vibrado kiel viva. Pro tio precipe klasika muziko vaste aplikas vibrado. Fischer (1993) difinas por agrabla vibrado periodofrekvencon de proks. 4,5 ĝisis 8 Hz. En la homa voĉo la vibrado ekestas senintence, sen ke ĝi devas esti lernata aŭ instruata. Sur kordo- kaj kelkaj blovinstrumentoj oni generas ĝin per certaj ludoteknikoj. Oni supozas, ke la instrumenta vibrado estas imitado de kantista vibrado. (eo)
- Vibrato (it., significa en castellano "vibrado"; del verbo "vibrare - vibrar") es un término musical que describe la variación periódica de la altura o frecuencia de un sonido. Se trata de un efecto musical que se utiliza para añadir expresión a la música vocal e instrumental. El vibrato suele catalogarse en función de dos factores: la cantidad de variación en la altura («extensión de vibrato») y la velocidad con la cual varía la altura («velocidad de vibrato»). (es)
- Vibrato (wł. vibrato ‘drżąco’), wibracja – termin muzyczny, określający regularne, pulsujące, niewielkie zmiany wysokości dźwięku (do około pół tonu, choć najczęściej znacznie mniej). Vibrato charakteryzują dwa podstawowe parametry: częstość oraz zakres zmian wysokości dźwięku. Używane jest w celach ekspresyjnych w grze na niektórych instrumentach oraz w śpiewie. Uzyskuje się je np. poprzez chwiejne poruszanie lewą dłonią w grze na instrumentach strunowych z gryfem, zmiany ciśnienia wydmuchiwanego powietrza (np. na flecie), poruszanie suwakiem (na puzonie) albo zmiany siły nacisku warg na ustnik czy stroik w grze na niektórych instrumentach dętych, a także za pomocą zmian naprężenia mięśni, uczestniczących w generowaniu głosu w śpiewie (przepona, struny głosowe). Nie na wszystkich instrume (pl)
- Vibrato (afgeleid van het Italiaanse vibrare: trillen) is een muzikaal effect dat wordt veroorzaakt door het periodiek afwisselen van de hoogte van een toon. De omvang van de variatie in toonhoogte (modulatiediepte) is gewoonlijk ten hoogste een halve toon, maar meestal veel minder. De snelheid waarmee de toon varieert, de , bedraagt doorgaans 1 tot 7 Hz. Als meerdere zangers of instrumentalisten samen spelen of zingen, zorgt een (matig) vibrato voor een beter versmelten van de individuele klanken tot een geheel. Vibrato kan een zangstem en instrumenten warmer doen klinken. Het gebruik van veel of juist geen vibrato is in de loop van de muziekgeschiedenis sterk wisselend. (nl)
- O efeito denominado vibrato (expressão de origem italiana, literalmente traduzida como vibrado) consiste na oscilação em frequência do som da voz humana ou de um instrumento musical, seja este de sopro ou de cordas. Este efeito é amplamente utilizado nos instrumentos de arco (violino, viola, violoncelo, contrabaixo) , mediante a técnica que consiste em movimentar a mão esquerda. Geralmente, o vibrato é acompanhado de oscilações em intensidade e em timbre (pt)
- Vibrato är en musikterm för att en ton skall spelas (sjungas) med små, snabba, regelbundna förändringar i tonhöjd. I noterna anges vibrato ofta inte alls, då användandet av det beror på konventioner för hur olika musikinstrument (rösten) används i olika musikstilar. I klassisk musik (från sent 1800-tal och framåt) är det till exempel regel att stråkinstrument alltid spelas med vibrato (fingret på greppbrädan är i ständig rörelse). Därför kan man i noter för klassisk musik behöva ange om en violin eller annat stråkinstrument skall spelas vibratofritt: senza vibrato. (sv)
- Вібрато — періодичні зміни висоти, гучності або тембру музичного звуку. У струнних інструментах викликається коливаннями пальця, в духових інструментах й у вокалістів — пульсацією повітряного тиску. Як правило, висота, гучність та тембр при виконанні на конкретному інструменті не змінюються одночасно — якась з цих характеристик є переважаючою, а інші — побічним ефектом основної. Вібрато широко поширене в рок-музиці, особливо в гітарних партіях. На електричній гітарі вібрато може бути виконане двома способами: за допомогою тремоло-машинки і за допомогою посмикування притиснутого до струни пальця. (uk)
|
