Франсуа Марыяк

Франсуа Марыяк
фр.: François Mauriac
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	фр.: Charles François Mauriac
Псеўданімы	Forez і François Sturel
Дата нараджэння	11 кастрычніка 1885(1885-10-11)[…]
Месца нараджэння	Бардо, arrondissement of Bordeaux[d], дэпартамент Жыронда, рэгіён Аквітанія, Метраполія Францыі, Францыя
Дата смерці	1 верасня 1970(1970-09-01)[…] (84 гады)
Месца смерці	XVI акруга Парыжа, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Пахаванне	Cimetière de Vémars[d]
Грамадзянства	Францыя
Жонка	Jeanne Mauriac[d]
Дзеці	Claude Mauriac[d], Luce Mauriac[d], Claire Mauriac[d] і Jean Mauriac[d]
Альма-матар	Нацыянальная школа хартый[d] Sainte-Marie Grand Lebrun[d] Універсітэт Бардо
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, журналіст, паэт, раманіст, драматург, сцэнарыст, літаратурны крытык, біёграф
Гады творчасці	1906 — 1970
Жанр	мемуары і эсэ
Мова твораў	французская
Грамадская дзейнасць
Член у	Французская акадэмія (1 верасня 1970)
Прэміі	Нобелеўская прэмія па літаратуры (1952) Гран-пры за раман Французскай акадэміі[d] (1926) Prix Émile Augier[d] (1938) Q3114795?
Узнагароды
Подпіс
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

Франсуа Марыяк (фр.: François Mauriac; 11 кастрычніка 1885, Бардо — 1 верасня 1970, Парыж) — французскі пісьменнік. Адзін з самых буйных каталіцкіх пісьменнікаў XX стагоддзя.

Біяграфічныя звесткі

Скончыў універсітэт у Бардо (1905). Член Французскай акадэміі (з 1933).

Творчасць

Дэбютаваў як паэт зборнікамі «Рукі, складзеныя для малітвы» (1909) і «Развітанне з юнацтвам» (1911). Першы раман «Дзіця пад цяжарам ланцугоў» (1913). У лепшых раманах «Пацалунак, дараваны пракажонаму» (1922), «Маці» (1923), «Пустыня кахання» (1925), «Тэрэза Дэскейру» (1927), «Клубок гадзюк» (1932), «Дарога ў нікуды» (1939) узняты маральна-рэлігійныя праблемы. Аўтар раманаў «Ягня» (1954), «Падлетак мінулага часу» (1969), аповесці «Мартышка» (1951), зборніка публіцыстычных артыкулаў «Чорны сшытак» (1943), нарысаў «Блакноты» (1952—70), п’ес, эстэтычных прац і інш. Яго проза адметная тлыбокім псіхалагізмам, экспрэсіўнасцю, вастрынёй і драматызмам сюжэтаў.

На беларускую мову асобныя вершы Ф. Марыяка пераклала Ніна Мацяш, асобныя раманы — Леанід Казыра.

Прэміі і ўзнагароды

Лаўрэат Нобелеўскай прэміі ў галіне літаратуры (1952). Узнагароджаны Вялікім крыжам ордэна Ганаровага легіёна (1958).

Беларускія пераклады

• Тэрэза Дэскейру. Клубок гадзюк. Мн., 1985

Літаратура

• Лявонава Е. Марыяк // БЭ ў 18 тамах. Т.10. Мн., 2000, С. 160.