Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Saltar ao contido

Imanol Idiakez

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaImanol Idiakez

(2016) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(eu) Joseba Imanol Idiakez Barkaiztegi Editar o valor en Wikidata
14 de marzo de 1972 Editar o valor en Wikidata (52 anos)
Donostia, España Editar o valor en Wikidata
Peso77 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónadestrador de fútbol, futbolista Editar o valor en Wikidata
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoCentrocampista Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Deporte base
–1991 Real Sociedad
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1991–1993   Real Sociedad B 36(2)
1993–1997   SD Beasain 108(10)
1997–1999   Real Avilés 44(4)
1999–2000   Burgos CF 26(0)
2001–2003   CF Ciudad de Murcia 84(10)
2004–2004   CD Linares 16(1)
2004–2005   Girona FC 28(0)
2005–2006   CF Reus Deportiu 34(3)
2006–2007   Burgos CF 33(3)
  Adestrador Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
2008–2010   Real Sociedad B
2011–2011   Club Polideportivo Ejido
2011–2012   Club Deportivo Guijuelo
2012–2013   Real Unión
2013–2014   Club Deportivo Toledo
2014–2016   Club Lleida Esportiu
2016–2018   AEK Larnaca
2018–2018   Real Zaragoza
2019–2019   AEK Larnaca
2020–2022   Villarreal Club de Fútbol
2022–2023   Club Deportivo Leganés
2023–2024   Deportivo da Coruña Editar o valor en Wikidata
Familia
IrmánsIñigo Idiakez Editar o valor en Wikidata

Joseba Imanol Idiakez Barkaiztegi, nado en Donostia o 14 de marzo de 1972, é un ex-futbolista e actual adestrador de fútbol español. Formado na canteira da Real Sociedad, desenvolveu case toda a súa carreira como xogador na Segunda División B, categoría na que disputou 364 partidos entre 1991 e 2007, conseguindo un ascenso á Segunda División co Ciudad de Murcia. Como adestrador dirixiu varios clubs da Segunda e a Segunda B e proclamouse campión da Primeira Federación co Deportivo da Coruña en 2024. Adestrou tamén o AEK Larnaca chipriota, co que conquistou a Copa de Chipre en 2018.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Como futbolista

[editar | editar a fonte]

Nado en Donostia, de pequeno xogaba ao fútbol na praia da Concha, e seus pais fixérono socio da Real Sociedad cando só contaba con dous anos de idade.[1] Anos máis tarde ingresou na canteira do propio club txuri-urdin, debutando co filial na Segunda División B na tempada 1991/92, nun partido ante Osasuna B. Na seguinte campaña incorporouse ao equipo o seu irmán Iñigo, coincidindo ambos no campo xa na primeira xornada.[1] A súa carreira viuse truncada polas dúas roturas de tibia que sufriu en 1993, tardando máis dun ano en recuperarse da segunda delas.[1][2] Disputou un total de 26 partidos coa Real Sociedad B, marcando dous goles.

Tras recuperarse da lesión, fichou polo Beasain, co que xogou durante tres tempadas en Segunda B, acumulando 106 partidos e 10 goles.[3] A continuación militou dous anos no Avilés Industrial e un no Burgos, antes de fichar en 2001 polo Ciudad de Murcia. Co equipo murciano conseguiu na súa segunda tempada o ascenso á Segunda División, categoría na que disputou 5 partidos na campaña 2003/04, antes de saír cedido ao Linares en busca de máis minutos.[1]

Máis tarde pasou polo Girona e o Reus, antes de pechar a súa carreira cunha segunda etapa no Burgos, aos 35 anos.

Como adestrador

[editar | editar a fonte]

Comezou a súa carreira como adestrador na Real Sociedad, dirixindo o filial na Segunda División B durante a tempada 2008/09 e perdendo a categoría ao remate da competición. A continuación pasou polos bancos do Poli Ejido, o Guijuelo e o Real Unión. En 2013 colleu as rendas do Toledo, que viña de ascender a Segunda B, e conseguiu meter o equipo na promoción de ascenso a Segunda. Entre 2014 e 2016 adestrou o Lleida Esportiu, co que disputou unha nova promoción de ascenso a Segunda, acadando a final contra o Sevilla Atlético e caendo na quenda de penaltis.

En 2016 marchou a Chipre, onde adestrou durante dous anos o AEK Larnaca. Acabou en ambas ocasións como subcampión da liga chipriota de Primeira División e conquistou a Copa de Chipre en 2018, o primeiro título do club en 14 anos.[4]

No verán de 2018 regresou a España e converteuse no novo técnico do Zaragoza, dirixindo así por primeira vez un equipo da Segunda División. Con todo, foi destituído en outubro, despois de conseguir só 2 vitorias nas primeiras 10 xornadas de liga.[5] En xaneiro de 2019 regresou ao AEK Larnaca, ao que adestrou ata final de tempada.[6]

En xullo de 2020 ingresou no corpo técnico do Villarreal, como axudante do adestrador principal, o tamén vasco Unai Emery.[7] Na súa primeira campaña o conxunto amarelo conquistou a Europa League, despois de derrotar ao Manchester United na final do Stadion Gdańsk.[8] Despois de dous anos en Vila-real aceptou a oferta do Leganés para dirixir o equipo en Segunda na tempada 2022/23. Foi cesado a falta de 8 xornadas para a conclusión da liga, co equipo clasificado na 17ª posición, 5 puntos por riba dos postos de descenso.[9]

Adestrador do Deportivo da Coruña

[editar | editar a fonte]

O 1 de xullo de 2023 foi anunciado como novo técnico do Deportivo da Coruña,[10] tras a destitución de Rubén de la Barrera.[11] O equipo arrincou o campionato con pobres resultados. Na xornada oitava, con só 8 puntos, chegou a estar en postos de descenso. Nas últimas semanas do ano, tras senllos empates na casa contra equipos da zona baixa e co equipo na metade da táboa, rumoreouse de maneira insistente co seu despedimento.[12] Porén, tras unha segunda volta en que o equipo conseguiu 14 vitorias e 3 empates, logrou o ascenso a falta de dúas xornadas para o remate.[13]

Na tempada 2024/25, xa en Segunda, dirixiu o Deportivo ata a súa destitución trala xornada 12, cun balance de dúas vitorias (contra Racing de Ferrol e Albacete), catro empates e seis derrotas, ocupando o equipo postos de descenso.[14]

Palmarés como adestrador

[editar | editar a fonte]
AEK Larnaca
Deportivo da Coruña
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 "Idiakez, el exalumno de Lillo que entrenó con Guardiola, admira a Cruyff y Zidane" (en castelán). 17 de xullo de 2013. Consultado o 29 de outubro de 2023. 
  2. "Imanol Idiakez: «Tenemos que desvivirnos, matarnos, para que el Dépor suba»". La Voz de Galicia (en castelán). 20 de setembro de 2023. Consultado o 29 de outubro de 2023. 
  3. "Lalo elige a Imanol Idiakez para que dirija al Zaragoza". Marca (en castelán). 7 de xuño de 2018. Consultado o 29 de outubro de 2023. 
  4. Manchón, Martín (16 de maio de 2018). "El AEK Larnaca de Imanol Idiakez, campeón de la Copa chipriota". As (en castelán). Consultado o 29 de outubro de 2023. 
  5. Ortiz, Christian (21 de outubro de 2018). "Imanol Idiakez, destituido en el Zaragoza; le sustituirá Alcaraz". Marca (en castelán). Consultado o 29 de outubro de 2023. 
  6. "Imanol Idiakez vuelve a Chipre" (en castelán). 16 de xaneiro de 2019. Consultado o 29 de outubro de 2023. 
  7. Mata, Javier (30 de xullo de 2020). "Imanol Idiakez será el segundo entrenador de Emery" (en castelán). Consultado o 29 de outubro de 2023. 
  8. R. Bravo, Chema (27 de maio de 2021). "La dulce Europa de Imanol Idiakez" (en castelán). Consultado o 29 de outubro de 2023. 
  9. "El Leganés destituye a Idiakez". Marca (en castelán). 4 de abril de 2023. Consultado o 29 de outubro de 2023. 
  10. "Imanol Idiakez, nuevo entrenador del Deportivo". Riazor.org (en castelán). 1 de xullo de 2023. Consultado o 10 de xullo de 2023. 
  11. "El consejo de administración dimite y Rubén de la Barrera ya no es entrenador del Deportivo". La Opinión de A Coruña (en castelán). 14 de xuño de 2023. Consultado o 10 de xullo de 2023. 
  12. "Nuevo cónclave en el Deportivo para decidir el futuro del club". 12/12/2023. Consultado o 15/4/2024. 
  13. "Idiakez, el arquitecto que construyó el ascenso soñado". La Opinión A Coruña (en castelán). 25 de maio de 2024. Consultado o 28 de outubro de 2024. 
  14. Piñeiro, Sergio (28 de outubro de 2024). "El Deportivo destituye a Imanol Idiakez". Riazor.org (en castelán). Consultado o 28 de outubro de 2024. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]