- Athens, Greece
- Greek Metrics, Philosophy, Ancient Greek Literature, Ancient Greek Drama, Attic tragedy, Euripides, and 21 moreGreek Lyric Poetry, Modern and Contemporary Greek poetry, Archaeology, History, Software Engineering, IT Project Management, Theatre, Ancient Greek Philosophy, Greek Epic, Poetry, Photography, Historical Linguistics, Greek mythology, Archaic Greek Lyric, Prosody, Metrics and Prosody, Theatre Studies, ancient Greek poetry, Pschycology, Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, and Greek Tragedyedit
- For any matter related to my work, you may send a message to my Academia Profile or to my e-mail address: christos.a.tsirkas@gmail.com. A software developer by profession, and with a passion for ancient Greek literature, Chris is exploring the intricate realms of ancient lyric poetry, ancient drama, philosophy, historiography and linguistics. Some of h... moreFor any matter related to my work, you may send a message to my Academia Profile or to my e-mail address: christos.a.tsirkas@gmail.com.
A software developer by profession, and with a passion for ancient Greek literature, Chris is exploring the intricate realms of ancient lyric poetry, ancient drama, philosophy, historiography and linguistics. Some of his other influences include the French operatic works of the 17th - 18th century, Shakespeare, Victorian poetry, the French symbolism movement and its influence on modern Greek poetry, Greek poets such as Lorentzos Mavilis, Kostis Palamas, Konstantinos Hatzopoulos & Angelos Sikelianos, and translators of classical works such as Thrasyvoulos Stavrou & Ioannis Gryparis.
He has first published «Βελλεροφόντης» ("Bellerophon"), as an adaptation of the work with the same title by N. J. Spyropoulos. With this lyrical theatre drama, written in Modern Greek verse, Tsirkas attempts to breathe new life into the ancient myth of Bellerophon, with his poetic skills and his understanding of the tragic.
Further adding to his literary repertoire, Tsirkas has tackled the timeless work of Euripides with his edition of «Βάκχες» ("Bacchae"). In this endeavor, he presents the original text with a side-by-side metrical translation and a commentary & analysis in Modern Greek. This contribution reflects his commitment in trying to make classical works accessible and engaging for contemporary readers of a broader audience.
In the tragic domain, Tsirkas has ventured into the realm of «Μέδουσα» ("Medusa"). This attempted reconstruction of a classical Attic tragedy, in classical Attic verse, bears the imprint of his deep appreciation for ancient dramatic traditions. With a translation and commentary in Modern Greek, he invites readers to explore the nuances of his tragic narrative.
Adding to his growing body of work, Chris has now turned his attention to the classical myth of «Ἀντιόπη» ("Antiope"). This new adaptation, written in English verse, seeks to capture the essence of Euripides' fragmented play, weaving together the scattered pieces with precision and poetic sensitivity. Through meticulous research and creative interpretation, Tsirkas breathes new life into the myth of Antiope, offering a fresh perspective on her tragic story. His version of "Antiope" includes a detailed commentary and analysis, providing readers with a deeper understanding of the ancient text and of its timeless, enduring themes. This latest work stands as a testament to his dedication in preserving and revitalizing classical Greek literature for modern audiences.
In addition to his work on classical literature, Chris is experimenting with modern genres such as symphonic metal, exploring how these contemporary styles can interact with and reflect the reception of Attic tragedy. Utilizing artificial intelligence, he creates innovative tracks that blend the dramatic intensity of ancient Greek theatre with the powerful, evocative sounds of symphonic metal and other, modern music genres. This fusion of old and new not only brings a fresh dimension to his creative endeavors but also aims to connect the rich traditions of the past with the dynamic expressions of modern music.edit
Free e-book, available at: • barnesandnoble (incl. Nook), by ISBN search: 9781456652289 • Kindle books, by ASIN search: B0D8LBY644 • Everand, by ISBN search: 9781456652289 without an ISBN (distributed by me): • My Academia Profile,... more
Free e-book, available at:
• barnesandnoble (incl. Nook), by ISBN search: 9781456652289
• Kindle books, by ASIN search: B0D8LBY644
• Everand, by ISBN search: 9781456652289
without an ISBN (distributed by me):
• My Academia Profile, in PDF format.
Soon on Google Play Books & Apple Books.
"Antiope" unfolds a tale set in the ancient city of Thebes, founded by Cadmus, a Phoenician prince guided by an oracle. The city, renowned for its seven-gated walls and rich mythological history, is shadowed by the curse of Cadmus's hybris —his boasting that his marriage to Harmonia, the daughter of Ares and Aphrodite, was more splendid than the banquets of the gods. This hubris brings divine retribution upon Cadmus's descendants and upon the Theban throne, intertwining their fates with misfortune and vengeance.
In the broader region of Boeotia, Antiope, the daughter of Nycteus, a Boeotian hero, flourishes. Nycteus and his brother Lycus, after fleeing to Thebes due to accusations of murder, rise to prominence; Nycteus joins the royal guard, while Lycus later becomes the king-regent of Thebes, after King Pentheus's death. Antiope's troubles begin when she is impregnated by Zeus, forcing her to flee Thebes, in shame. In Sicyon, she marries King Epopeus. Lycus, coveting power and seeing Antiope as a threat, attacks Sicyon, overpowers Epopeus, and takes Antiope captive. This marks the beginning of her suffering and despair.
Antiope's plight worsens as she gives birth to twin sons, Amphion and Zethus, on her way back to Thebes, on Mount Cithaeron —only to have them abandoned by Lycus in the wilderness. Raised by a kindly herdsman, the twins grow unaware of their noble lineage. Meanwhile, Antiope endures relentless torment from Lycus's wife, Dirce. Yet, her spirit remains unbroken, even through years of captivity.
As this tragedy unfolds its events, the titular character escapes from her cruel captivity in Thebes, driven by the divine aid of god Dionysus. As she returns to Mount Cithaeron, where she had given birth to her sons, the play follows her desperate journey to find them. The narrative unfolds as Antiope's sons come to terms with their noble lineage and then plot to overthrow King Lycus and his wife, Dirce, who have wronged their mother. As the twins and Antiope confront their enemies, themes of justice, vengeance and identity weave through the drama, leading to a climactic resolution.
This tragedy intertwines the myths of Thebes with the personal tale of Antiope, aiming to capture the essence of ancient Greek theatre, by exploring the complex interplay between human suffering and divine intervention. The play explores themes of justice, vengeance, identity, and the transformative power of art, inviting audiences to reflect on human suffering and on the quest for redemption —amidst divine intervention and mortal frailty.
By presenting this timeless story in English, my aim is to reach a broader audience fostering a deeper appreciation for ancient Greek drama, while making the play accessible to a more culturally diverse readership. A Greek translation will follow, most probably in the first half of 2025, honoring the original cultural context of this drama.
Most of the verses which have been found on the fragments of Euripides' "Antiope" have been used, in positions close to those academically suggested in various scholarly papers regarding possible reconstructions of the dramaturgy of Euripides. These verses have been seamlessly integrated into this play, to enhance its authenticity. However, a substantial dramaturgical and poetical liberty had to be taken.
• barnesandnoble (incl. Nook), by ISBN search: 9781456652289
• Kindle books, by ASIN search: B0D8LBY644
• Everand, by ISBN search: 9781456652289
without an ISBN (distributed by me):
• My Academia Profile, in PDF format.
Soon on Google Play Books & Apple Books.
"Antiope" unfolds a tale set in the ancient city of Thebes, founded by Cadmus, a Phoenician prince guided by an oracle. The city, renowned for its seven-gated walls and rich mythological history, is shadowed by the curse of Cadmus's hybris —his boasting that his marriage to Harmonia, the daughter of Ares and Aphrodite, was more splendid than the banquets of the gods. This hubris brings divine retribution upon Cadmus's descendants and upon the Theban throne, intertwining their fates with misfortune and vengeance.
In the broader region of Boeotia, Antiope, the daughter of Nycteus, a Boeotian hero, flourishes. Nycteus and his brother Lycus, after fleeing to Thebes due to accusations of murder, rise to prominence; Nycteus joins the royal guard, while Lycus later becomes the king-regent of Thebes, after King Pentheus's death. Antiope's troubles begin when she is impregnated by Zeus, forcing her to flee Thebes, in shame. In Sicyon, she marries King Epopeus. Lycus, coveting power and seeing Antiope as a threat, attacks Sicyon, overpowers Epopeus, and takes Antiope captive. This marks the beginning of her suffering and despair.
Antiope's plight worsens as she gives birth to twin sons, Amphion and Zethus, on her way back to Thebes, on Mount Cithaeron —only to have them abandoned by Lycus in the wilderness. Raised by a kindly herdsman, the twins grow unaware of their noble lineage. Meanwhile, Antiope endures relentless torment from Lycus's wife, Dirce. Yet, her spirit remains unbroken, even through years of captivity.
As this tragedy unfolds its events, the titular character escapes from her cruel captivity in Thebes, driven by the divine aid of god Dionysus. As she returns to Mount Cithaeron, where she had given birth to her sons, the play follows her desperate journey to find them. The narrative unfolds as Antiope's sons come to terms with their noble lineage and then plot to overthrow King Lycus and his wife, Dirce, who have wronged their mother. As the twins and Antiope confront their enemies, themes of justice, vengeance and identity weave through the drama, leading to a climactic resolution.
This tragedy intertwines the myths of Thebes with the personal tale of Antiope, aiming to capture the essence of ancient Greek theatre, by exploring the complex interplay between human suffering and divine intervention. The play explores themes of justice, vengeance, identity, and the transformative power of art, inviting audiences to reflect on human suffering and on the quest for redemption —amidst divine intervention and mortal frailty.
By presenting this timeless story in English, my aim is to reach a broader audience fostering a deeper appreciation for ancient Greek drama, while making the play accessible to a more culturally diverse readership. A Greek translation will follow, most probably in the first half of 2025, honoring the original cultural context of this drama.
Most of the verses which have been found on the fragments of Euripides' "Antiope" have been used, in positions close to those academically suggested in various scholarly papers regarding possible reconstructions of the dramaturgy of Euripides. These verses have been seamlessly integrated into this play, to enhance its authenticity. However, a substantial dramaturgical and poetical liberty had to be taken.
Research Interests: Greek Tragedy, English Literature, Ancient myth and religion, Euripides, Reception of Greek tragedy, and 14 moreGreek drama, Ancient Greek tragedy, Narratology and ancient drama, Reperformances of ancient drama, Ancient Greek Tragedy, Ancient Greek Mythology, Ancient Greek Tragedy and its Reception, Ancient Greek Literature, Ancient Greek Theatre, Antiope, Ancient Greek Drama, Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, Reception of Ancient Greek Tragedy, ancient Greek drama and theatre, Attic tragedy, and Αττική τραγωδία
Free e-book, available at: by ISBN search: 9781456644543 (distributed by my publisher): • Google Play Books (PDF). • Google Books (PDF). without an ISBN (distributed by the author): • In this page. Τα γεγονότα της... more
Free e-book, available at:
by ISBN search: 9781456644543 (distributed by my publisher):
• Google Play Books (PDF).
• Google Books (PDF).
without an ISBN (distributed by the author):
• In this page.
Τα γεγονότα της τραγωδίας εκτυλλίσονται στα χρόνια του Περσέα, στο 1.355 π.Χ., στη λίμνη της Τριτωνίδας, η οποία κάλυπτε μια περιοχή νοτιοδυτικά της σημερινής Τυνησίας και βορειοανατολικά της σημερινής Αλγερίας. Κατά την εποχή αυτή, η επιρροή του πολιτισμού της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας των Ατλάντων (κατοίκων της δυτικής «Λιβύης») έχει πλέον περιοριστεί στην περιοχή γύρω από το όρος του Άτλαντος καθώς και στην Τριτωνίδα λίμνη. Μια απ’ τις λίγες ελληνικές πόλεις που έχουν επιβιώσει στην ευρύτερη περιοχή είναι η «Μήνη», ιδρυθείσα στα παράλια της νήσου «Εσπέρας» της Τριτωνίδας κατά το παρελθόν, από τον μυθικό Ηρακλή, ο οποίος έχει πλέον θεοποιηθεί. Οι Διογενείς, για τις ανάγκες του Μυθοδράματος, τελούν υπό την ηγεσία του μυθικού Περσέα του Α’, ο οποίος έχει έρθει στην περιοχή με σκοπό τη στρατιωτική της προστασία και τον επαναποικισμό της περιοχής απ' τους Αργείους. Ταυτοχρόνως δε, αποκρούουν και τις σποραδικές επιθέσεις του γειτονικού, πολεμοχαρούς έθνους των Γοργόνων. Οι κάτοικοί της Τριτωνίδας, μελαμψοί αυτόχθονοι Άτλαντες ψαράδες, μάχονται στο πλευρό των Αργείων εναντίον του στρατού του επίσης γειτονικού έθνους των Λίβυων Αμαζόνων, οι οποίες έχουν ως ορμητήριο την «Χερρόνησο», εντός της Τριτωνίδας.
Η Μέδουσα, νεαρή πρώην βασίλισσα των Γοργόνων, έχοντας αιχμαλωτιστεί από νεαρή ηλικία απ’ τον Περσέα, υπηρετεί στον ναό του Ηρακλέους Ηλίου, στην πόλη της Μήνης, βαρυνόμενη από ισόβιο όρκο αγνότητας. Πρωθιέρεια στον ναό του Ηρακλέους Ηλίου είναι η Αθήνη, επονομαζομένη και «Τριτογένεια»· η Αθήνη, επί της ουσίας, αντιτίθεται στην υπηρεσία της Μέδουσας στον ναό, θεωρώντας την υβριστική και προσβλητική προς το πρόσωπο του θεού, λόγω της καταγωγής της τελευταίας, αλλά και επειδή έχει από νωρίς διακρίνει τις αρετές της, ώστε να την θεωρεί πιθανή διάδοχό της —κάτι το οποίο, φυσικά, απεύχεται. Στα φανερά όμως, προτιμά να συντρέχει και να βοηθάει τη Μέδουσα στην εξέλιξή της στην ιερατική ιεραρχία, ώστε να μην κινήσει υποψίες —μιας και γνωρίζει πως η τελευταία έχει, εν τω μεταξύ, αποκτήσει την εύνοια του Περσέα, παρά τη σύλληψή της απ’ τον ίδιο. Ο κρυφός έρωτας μεταξύ του Περσέα και της Μέδουσας θα φτάσει στ’ αυτιά της Αθηνάς, η οποία θα εξυφάνει σχέδιο εξόντωσης της Μέδουσας. Μόνος φιλικά προσκείμενος στη Μέδουσα είναι ο υπέργηρος Άλυος —ανώτατος αρχιερέας του Ποσειδώνα στην Τριτωνίδα και τελευταίος ηγέτης των εν Λιβύῃ Ατλάντων.
Στην ατελείωτη αλυσίδα των ανθρωπίνων παθών, οι τραγωδίες που αντλούν το ύδωρ τους απ’ το βάθη της Ιστορίας και της Μυθολογίας συχνά μας υπενθυμίζουν τη σύγκρουση ανάμεσα στην τύχη, στη θέληση και στο πεπρωμένο. Η «Μέδουσα», ως ένα τέτοιο έργο, αποτελεί ένα κράμα επιθυμιών, θεϊκής παρέμβασης και μυθολογικών περιπετειών.
Η μεταμόρφωση είναι το κεντρικό θέμα το οποίο προβάλλεται στο μεγαλύτερο εύρος της τραγωδίας, προσπαθώντας να αναδείξει τον πλούτο των χαρακτήρων, καθώς και του —προσαρμοσμένου στις δραματουργικές της ανάγκες— μύθου της Μέδουσας. Είναι μια δυναμική διαδικασία και ένα μεταβατικό φαινόμενο που αναπαριστά την αλλαγή, την ανάπτυξη και την ανακάλυψη της εσωτερικής/προσωπικής αλήθειας.
Σ’ αυτή την τραγωδία, η αφήγηση του μύθου της Μέδουσας αναπτύσσεται με μια πιο σύγχρονη προσέγγιση. Καθώς οι χαρακτήρες υπόκεινται σε βαθιές μεταμορφώσεις, η ιστορία εξερευνά τον περίπλοκο ψυχισμό τους —μέσω της αλληλεπίδρασης μεταξύ της εσωτερικής ομορφιάς και της εξωτερικής εμφάνισης— καθώς και τις συνέπειες των πράξεων που εκπορεύονται απ’ την ελεύθερη βούληση σε αντιδιαστολή με τα κελεύσματα της ανάγκης, αλλά και τη διαρκή αντιπαράθεση μεταξύ φωτός και σκοταδιού. Εν τέλει, η τραγωδία αυτή προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το θέμα της μεταμόρφωσης ως κεντρικό της στοιχείο, ώστε να εξερευνήσει τις εσωτερικές συγκρούσεις, τις επιρροές των θεών, καθώς και την αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων και των κοινωνικών τους προσδοκιών. Με αντηχήσεις απ’ την αρχαία ελληνική τραγωδία και φιλοσοφία, και υπό το πρίσμα της σύγχρονης ψυχολογίας, αυτή η επανεκδοχή του μύθου προσκαλεί τον αναγνώστη να γίνει μάρτυρας της μεταπλαστικής δύναμης της Μυθολογίας, μέσω του αιώνιου χορού της αλλαγής και της αναγέννησης.
Το βιβλίο περιλαμβάνει το αρχικό κείμενο της «Μέδουσας», γραμμένο από εμένα σε προσωδία στην αρχαία αττική διάλεκτο και μεταφρασμένο στα νέα ελληνικά —τα χορικά μέρη σε έμμετρο στίχο. Η μετάφραση συνοδεύεται από σχόλια επί επιλεγμένων στίχων, από σύντομη ανάλυση της δραματουργίας κάθε Επεισοδίου και Στασίμου, και από έναν σύντομο Πρόλογο.
-----------------------------------------------------------------------------
The events of this tragedy unfold in the times of Perseus, in 1,355 BCE, at the Tritonis Lake, which covered an area southwest of present-day Tunisia and northeast of present-day Algeria. During this era, the influence of the once mighty Atlantean Empire (inhabitants of western "Libya") has been confined to the region around the Atlas Mountains and the Tritonis Lake. One of the few Greek cities which still survive in the broader area is "Méne," founded in the past on the shores of the island of "Hespéra", in Tritonis, by the mythical Heracles, who is now deified. The Argives, for the needs of this tragedy, are under the command of the mythical Perseus the 1st, who has come to the region with the aim of its military protection and its recolonization by the Greeks. Simultaneously, they repel the sporadic attacks of the neighboring, warlike nation of the Gorgons. The inhabitants of Tritonis, melanochthonous Atlantean fishermen, fight alongside the Argives against the army of the also neighboring nation of the Libyan Amazons, who have their stronghold on "Cherronesos", within Tritonis.
Medusa, the young former queen of the Gorgons, captured by Perseus from a young age, serves in the temple of Hercules, the Solar deity, in the city of Méne, burdened by a lifelong vow of chastity. The high priestess in the temple of Hercules is Athena, also called "Tritogeneia"; Athena essentially opposes Medusa's service in the temple, considering it disrespectful and offensive to the god, due to the barbaric origin of the latter. Moreover, Athena has discerned Medusa's virtues early on, seeing her as a potential successor —an idea she inherently detests. However, openly, she prefers to support and assist Medusa in her advancement in the priestly hierarchy, in order to avoid raising suspicions —since she knows that Medusa has gained the favor of Perseus despite her initial capture by him. The secret love between Perseus and Medusa will reach Athena's ears, leading her to devise a plan to exterminate Medusa. The only person genuinely friendly to Medusa is the elderly Alyos, the highest priest of Poseidon in Tritonis and last leader of the Atlanteans in Libya.
In the endless chain of human experiences, tragedies derived from the depths of History and Mythology often remind us of the everlasting conflicts between fate, will, and destiny. "Medusa," as such a tragedy, is a blend of desires, divine intervention, and mythological adventures.
Transformation is the central theme highlighted throughout this tragedy, attempting to showcase the richness of the personas, in this dramatical adaptation of the myth of Medusa. It is a dynamic process and a transitional phenomenon which represents change, growth and the discovery of the inner/personal truth.
In this tragedy, the narration of the myth of Medusa unfolds in a more contemporary approach. As the characters undergo profound transformations, the story explores their complex psyche —through the interaction between inner beauty and external appearance— as well as the consequences of actions stemming from free will in contrast to the dictates of necessity. It also delves into the constant juxtaposition between light and darkness. Ultimately, this tragedy attempts to use the theme of transformation as its central element, in order to explore internal conflicts, the influences of the gods, and the interaction between characters and their societal expectations.
With echoes from ancient Greek tragedy and philosophy, viewed through the lens of modern psychology, this reinterpretation of the myth of Medusa invites the reader to witness the transformative power of Mythology through the eternal dance of change and rebirth.
This book includes the original text of "Medusa" —written by me in prosody, in the ancient greek attic dialect— translated side-by-side in modern greek —the Choral parts translated in verse. The translation is accompanied by commentary on a selected number of verses, by a brief analysis of the dramaturgy of each Episode and Stasimon, and by a brief Prologue —all in modern greek.
by ISBN search: 9781456644543 (distributed by my publisher):
• Google Play Books (PDF).
• Google Books (PDF).
without an ISBN (distributed by the author):
• In this page.
Τα γεγονότα της τραγωδίας εκτυλλίσονται στα χρόνια του Περσέα, στο 1.355 π.Χ., στη λίμνη της Τριτωνίδας, η οποία κάλυπτε μια περιοχή νοτιοδυτικά της σημερινής Τυνησίας και βορειοανατολικά της σημερινής Αλγερίας. Κατά την εποχή αυτή, η επιρροή του πολιτισμού της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας των Ατλάντων (κατοίκων της δυτικής «Λιβύης») έχει πλέον περιοριστεί στην περιοχή γύρω από το όρος του Άτλαντος καθώς και στην Τριτωνίδα λίμνη. Μια απ’ τις λίγες ελληνικές πόλεις που έχουν επιβιώσει στην ευρύτερη περιοχή είναι η «Μήνη», ιδρυθείσα στα παράλια της νήσου «Εσπέρας» της Τριτωνίδας κατά το παρελθόν, από τον μυθικό Ηρακλή, ο οποίος έχει πλέον θεοποιηθεί. Οι Διογενείς, για τις ανάγκες του Μυθοδράματος, τελούν υπό την ηγεσία του μυθικού Περσέα του Α’, ο οποίος έχει έρθει στην περιοχή με σκοπό τη στρατιωτική της προστασία και τον επαναποικισμό της περιοχής απ' τους Αργείους. Ταυτοχρόνως δε, αποκρούουν και τις σποραδικές επιθέσεις του γειτονικού, πολεμοχαρούς έθνους των Γοργόνων. Οι κάτοικοί της Τριτωνίδας, μελαμψοί αυτόχθονοι Άτλαντες ψαράδες, μάχονται στο πλευρό των Αργείων εναντίον του στρατού του επίσης γειτονικού έθνους των Λίβυων Αμαζόνων, οι οποίες έχουν ως ορμητήριο την «Χερρόνησο», εντός της Τριτωνίδας.
Η Μέδουσα, νεαρή πρώην βασίλισσα των Γοργόνων, έχοντας αιχμαλωτιστεί από νεαρή ηλικία απ’ τον Περσέα, υπηρετεί στον ναό του Ηρακλέους Ηλίου, στην πόλη της Μήνης, βαρυνόμενη από ισόβιο όρκο αγνότητας. Πρωθιέρεια στον ναό του Ηρακλέους Ηλίου είναι η Αθήνη, επονομαζομένη και «Τριτογένεια»· η Αθήνη, επί της ουσίας, αντιτίθεται στην υπηρεσία της Μέδουσας στον ναό, θεωρώντας την υβριστική και προσβλητική προς το πρόσωπο του θεού, λόγω της καταγωγής της τελευταίας, αλλά και επειδή έχει από νωρίς διακρίνει τις αρετές της, ώστε να την θεωρεί πιθανή διάδοχό της —κάτι το οποίο, φυσικά, απεύχεται. Στα φανερά όμως, προτιμά να συντρέχει και να βοηθάει τη Μέδουσα στην εξέλιξή της στην ιερατική ιεραρχία, ώστε να μην κινήσει υποψίες —μιας και γνωρίζει πως η τελευταία έχει, εν τω μεταξύ, αποκτήσει την εύνοια του Περσέα, παρά τη σύλληψή της απ’ τον ίδιο. Ο κρυφός έρωτας μεταξύ του Περσέα και της Μέδουσας θα φτάσει στ’ αυτιά της Αθηνάς, η οποία θα εξυφάνει σχέδιο εξόντωσης της Μέδουσας. Μόνος φιλικά προσκείμενος στη Μέδουσα είναι ο υπέργηρος Άλυος —ανώτατος αρχιερέας του Ποσειδώνα στην Τριτωνίδα και τελευταίος ηγέτης των εν Λιβύῃ Ατλάντων.
Στην ατελείωτη αλυσίδα των ανθρωπίνων παθών, οι τραγωδίες που αντλούν το ύδωρ τους απ’ το βάθη της Ιστορίας και της Μυθολογίας συχνά μας υπενθυμίζουν τη σύγκρουση ανάμεσα στην τύχη, στη θέληση και στο πεπρωμένο. Η «Μέδουσα», ως ένα τέτοιο έργο, αποτελεί ένα κράμα επιθυμιών, θεϊκής παρέμβασης και μυθολογικών περιπετειών.
Η μεταμόρφωση είναι το κεντρικό θέμα το οποίο προβάλλεται στο μεγαλύτερο εύρος της τραγωδίας, προσπαθώντας να αναδείξει τον πλούτο των χαρακτήρων, καθώς και του —προσαρμοσμένου στις δραματουργικές της ανάγκες— μύθου της Μέδουσας. Είναι μια δυναμική διαδικασία και ένα μεταβατικό φαινόμενο που αναπαριστά την αλλαγή, την ανάπτυξη και την ανακάλυψη της εσωτερικής/προσωπικής αλήθειας.
Σ’ αυτή την τραγωδία, η αφήγηση του μύθου της Μέδουσας αναπτύσσεται με μια πιο σύγχρονη προσέγγιση. Καθώς οι χαρακτήρες υπόκεινται σε βαθιές μεταμορφώσεις, η ιστορία εξερευνά τον περίπλοκο ψυχισμό τους —μέσω της αλληλεπίδρασης μεταξύ της εσωτερικής ομορφιάς και της εξωτερικής εμφάνισης— καθώς και τις συνέπειες των πράξεων που εκπορεύονται απ’ την ελεύθερη βούληση σε αντιδιαστολή με τα κελεύσματα της ανάγκης, αλλά και τη διαρκή αντιπαράθεση μεταξύ φωτός και σκοταδιού. Εν τέλει, η τραγωδία αυτή προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το θέμα της μεταμόρφωσης ως κεντρικό της στοιχείο, ώστε να εξερευνήσει τις εσωτερικές συγκρούσεις, τις επιρροές των θεών, καθώς και την αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων και των κοινωνικών τους προσδοκιών. Με αντηχήσεις απ’ την αρχαία ελληνική τραγωδία και φιλοσοφία, και υπό το πρίσμα της σύγχρονης ψυχολογίας, αυτή η επανεκδοχή του μύθου προσκαλεί τον αναγνώστη να γίνει μάρτυρας της μεταπλαστικής δύναμης της Μυθολογίας, μέσω του αιώνιου χορού της αλλαγής και της αναγέννησης.
Το βιβλίο περιλαμβάνει το αρχικό κείμενο της «Μέδουσας», γραμμένο από εμένα σε προσωδία στην αρχαία αττική διάλεκτο και μεταφρασμένο στα νέα ελληνικά —τα χορικά μέρη σε έμμετρο στίχο. Η μετάφραση συνοδεύεται από σχόλια επί επιλεγμένων στίχων, από σύντομη ανάλυση της δραματουργίας κάθε Επεισοδίου και Στασίμου, και από έναν σύντομο Πρόλογο.
-----------------------------------------------------------------------------
The events of this tragedy unfold in the times of Perseus, in 1,355 BCE, at the Tritonis Lake, which covered an area southwest of present-day Tunisia and northeast of present-day Algeria. During this era, the influence of the once mighty Atlantean Empire (inhabitants of western "Libya") has been confined to the region around the Atlas Mountains and the Tritonis Lake. One of the few Greek cities which still survive in the broader area is "Méne," founded in the past on the shores of the island of "Hespéra", in Tritonis, by the mythical Heracles, who is now deified. The Argives, for the needs of this tragedy, are under the command of the mythical Perseus the 1st, who has come to the region with the aim of its military protection and its recolonization by the Greeks. Simultaneously, they repel the sporadic attacks of the neighboring, warlike nation of the Gorgons. The inhabitants of Tritonis, melanochthonous Atlantean fishermen, fight alongside the Argives against the army of the also neighboring nation of the Libyan Amazons, who have their stronghold on "Cherronesos", within Tritonis.
Medusa, the young former queen of the Gorgons, captured by Perseus from a young age, serves in the temple of Hercules, the Solar deity, in the city of Méne, burdened by a lifelong vow of chastity. The high priestess in the temple of Hercules is Athena, also called "Tritogeneia"; Athena essentially opposes Medusa's service in the temple, considering it disrespectful and offensive to the god, due to the barbaric origin of the latter. Moreover, Athena has discerned Medusa's virtues early on, seeing her as a potential successor —an idea she inherently detests. However, openly, she prefers to support and assist Medusa in her advancement in the priestly hierarchy, in order to avoid raising suspicions —since she knows that Medusa has gained the favor of Perseus despite her initial capture by him. The secret love between Perseus and Medusa will reach Athena's ears, leading her to devise a plan to exterminate Medusa. The only person genuinely friendly to Medusa is the elderly Alyos, the highest priest of Poseidon in Tritonis and last leader of the Atlanteans in Libya.
In the endless chain of human experiences, tragedies derived from the depths of History and Mythology often remind us of the everlasting conflicts between fate, will, and destiny. "Medusa," as such a tragedy, is a blend of desires, divine intervention, and mythological adventures.
Transformation is the central theme highlighted throughout this tragedy, attempting to showcase the richness of the personas, in this dramatical adaptation of the myth of Medusa. It is a dynamic process and a transitional phenomenon which represents change, growth and the discovery of the inner/personal truth.
In this tragedy, the narration of the myth of Medusa unfolds in a more contemporary approach. As the characters undergo profound transformations, the story explores their complex psyche —through the interaction between inner beauty and external appearance— as well as the consequences of actions stemming from free will in contrast to the dictates of necessity. It also delves into the constant juxtaposition between light and darkness. Ultimately, this tragedy attempts to use the theme of transformation as its central element, in order to explore internal conflicts, the influences of the gods, and the interaction between characters and their societal expectations.
With echoes from ancient Greek tragedy and philosophy, viewed through the lens of modern psychology, this reinterpretation of the myth of Medusa invites the reader to witness the transformative power of Mythology through the eternal dance of change and rebirth.
This book includes the original text of "Medusa" —written by me in prosody, in the ancient greek attic dialect— translated side-by-side in modern greek —the Choral parts translated in verse. The translation is accompanied by commentary on a selected number of verses, by a brief analysis of the dramaturgy of each Episode and Stasimon, and by a brief Prologue —all in modern greek.
Research Interests: Greek Literature, Greek Tragedy, Ancient myth and religion, Reception of Greek tragedy, Greek drama, and 15 moreAncient Greek tragedy, Narratology and ancient drama, Reperformances of ancient drama, Ancient Greek Tragedy, Ancient Greek Mythology, Ancient Greek Tragedy and its Reception, Ancient Greek Literature, Ancient Greek Theatre, Ancient Greek Drama, Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, Reception of Ancient Greek Tragedy, ancient Greek drama and theatre, Attic tragedy, Ancient Greek Theater, τραγωδια, ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ, and Τραγωδία
Free e-book, available at: by ISBN search: 9781456637354 (distributed by my publisher): • Google Play Books (PDF). • Google Books (PDF). without an ISBN (distributed by the author): • In this page. Ο Διόνυσος, υιός... more
Free e-book, available at:
by ISBN search: 9781456637354 (distributed by my publisher):
• Google Play Books (PDF).
• Google Books (PDF).
without an ISBN (distributed by the author):
• In this page.
Ο Διόνυσος, υιός του θεού Δία και της θνητής Σεμέλης —θεός κι ο ίδιος απ' τη σύλληψη και τη γέννησή του— καταφθάνει στην πόλη των Θηβών απ' την Ασία, συνοδευόμενος από τις «Βάκχες», τις ακολούθους του. Αυτές, ενδεδυμένες με δέρματα ελαφιών («νεβρίδες») και κρατώντας στα χέρια τους θύρσο (κοντάρι τυλιγμένο με κισσό, σύμβολο και φορέα της θεϊκής δύναμης του Διονύσου), βιώνουν την έκσταση που τους προκαλεί η μέθεξη στα ιερά μυστήρια του θεού, ενόσω βρίσκονται σε κατάσταση ένθεης μανίας —έχοντας απελευθερώσει τον νου τους απ' τα δεσμά και τους κανόνες των εγκοσμίων, και έχοντας συνενωθεί σ' ένα σώμα και σε μια ψυχή, η οποία πάλλεται στον ρυθμό των τυμπάνων και δονείται απ' το γλυκό κελάηδημα των φρυγικών αυλών. Σκοπός του θεού είναι να μυήσει τη Θήβα, πόλη της καταγωγής του, πρώτη ανάμεσα σ' όλη την Ελλάδα στη νέα αυτή ελευθεριάζουσα λατρεία.
Με το τελευταίο του έργο, τις «Βάκχες», ο Ευριπίδης εισάγει «καινά δαιμόνια» στη γνωσιολογία της αττικής Τραγωδίας αλλά και στη δομή της θεατρικής της πράξης, προσπαθώντας ταυτοχρόνως να τα εισαγάγει και στον τρόπο αντίληψης και σκέψης των θεατών· περισσότερο, ίσως, για να τους προειδοποιήσει, παρά για να τους μεταρρυθμίσει γνωσιολογικώς. Οι «Βάκχες» αποτελούν ίσως περισσότερο μια πολιτισμική κραυγή αγωνίας και μια ποιητική διαμαρτυρία απέναντι στο διαφαινόμενο τέλος της ίδιας της αττικής Τραγωδίας, της αθηναϊκής δημοκρατίας και του κλασικού ελληνισμού, και λιγότερο ένα αμιγώς διδακτικό περιεχόμενο με σκοπό τη νοητική αυτοβελτίωση εκάστου εκ των θεατών. Ο Ευριπίδης νεωτερίζει, ανασκευάζοντας τους μηχανισμούς προσληψιμότητας (και, εν μέρει, και αισθητικής) της αρχαίας αττικής Τραγωδίας· την «καταργεί» ως διακριτό είδος ποιητικής και θεατρικής δημιουργίας και την «ενταφιάζει» (ίσως προσδοκώντας μια πιθανή επαναγέννεσή της στο μέλλον, με τρόπο παρόμοιο με τη διπλή γένεση του Διονύσου, του δημιουργού του θεάτρου), λίγο μόλις καιρό πριν κι ο ίδιος πεθάνει με τρόπο παρόμοιο με αυτόν του πρωταγωνιστή του δράματος.
Tο βιβλίο περιλαμβάνει το αρχικό (μερικώς ανακατασκευασμένο) αρχαίο κείμενο των "Βακχών", σε έμμετρη μετάφραση στα νέα ελληνικά. Η μετάφραση συνοδεύεται από τον σχολιασμό ενός επιλεγμένου αριθμού στίχων και από έναν εκτενή Πρόλογο —στον οποίο αναλύονται οι «Βάκχες» και το περιεχόμενό τους, συμπεριλαμβανομένης μιας σύνθετης ερμηνευτικής θέωρησης της τραγωδίας.
-----------------------------------------------------------------------------
The god Dionysus —son of Zeus and of the mortal woman Semele— arrives in the city of Thebes from Asia, impersonating a mortal and accompanied by the "Bacchae", his female followers. The latter, clad in deer skins and holding in their hands the "thyrsus" (a wooden staff wrapped in ivy, the symbol and the carrier of the divine power of Dionysus), experience the ecstasy by participating in the sacred mysteries of the god Dionysus, while being at the same time in a state of divine madness —after having freed their mind from the worldly bonds and rules, united in one body and one soul; their body pulsating in the rhythm of the drums, and vibrating to the sweet warbling of the Phrygian flutes. The purpose of Dionysus is to initiate Thebes, his natal city, first among all of Greece, in his new liberating cult.
In his last work, the "Bacchae", Euripides introduces novelties in the epistemology of the Attic Tragedy as well as in the structure of its theatrical representation; at the same time, he tries to introduce these novelties in the way of perception and thinking of the spectators (perhaps, more in an effort to warn them, rather than to reform their mindset). The "Bacchae" can be considered more as a cultural cry of agony as well as a poetic protest against the looming end of the Attic Tragedy itself, the end of the Athenian democracy and the end of the classical Hellenism, and less as a purely didactic content which aims at the intellectual self-improvement of the spectators. Euripides brutally modernizes and reconstructs the mechanisms of the theatrical receptivity (and, in part, of the aesthetics) of the ancient Attic Tragedy; he "abolishes" it as a distinct kind of poetic and theatrical creation, and "buries" it (perhaps anticipating its possible rebirth in the future, in a manner similar to the double birth of Dionysus, the creator of the theater), shortly before he himself dies, in a manner similar to that of the protagonist of the drama.
This book includes the original (partially reconstructed) ancient text of the "Bacchae", translated side-by-side in modern greek, in verse. The translation is accompanied by commentary on a selected number of verses, and by an extensive Prologue (both in modern greek) —in which the "Bacchae" and its contents are analyzed, including a composite interpretive view of the tragedy.
by ISBN search: 9781456637354 (distributed by my publisher):
• Google Play Books (PDF).
• Google Books (PDF).
without an ISBN (distributed by the author):
• In this page.
Ο Διόνυσος, υιός του θεού Δία και της θνητής Σεμέλης —θεός κι ο ίδιος απ' τη σύλληψη και τη γέννησή του— καταφθάνει στην πόλη των Θηβών απ' την Ασία, συνοδευόμενος από τις «Βάκχες», τις ακολούθους του. Αυτές, ενδεδυμένες με δέρματα ελαφιών («νεβρίδες») και κρατώντας στα χέρια τους θύρσο (κοντάρι τυλιγμένο με κισσό, σύμβολο και φορέα της θεϊκής δύναμης του Διονύσου), βιώνουν την έκσταση που τους προκαλεί η μέθεξη στα ιερά μυστήρια του θεού, ενόσω βρίσκονται σε κατάσταση ένθεης μανίας —έχοντας απελευθερώσει τον νου τους απ' τα δεσμά και τους κανόνες των εγκοσμίων, και έχοντας συνενωθεί σ' ένα σώμα και σε μια ψυχή, η οποία πάλλεται στον ρυθμό των τυμπάνων και δονείται απ' το γλυκό κελάηδημα των φρυγικών αυλών. Σκοπός του θεού είναι να μυήσει τη Θήβα, πόλη της καταγωγής του, πρώτη ανάμεσα σ' όλη την Ελλάδα στη νέα αυτή ελευθεριάζουσα λατρεία.
Με το τελευταίο του έργο, τις «Βάκχες», ο Ευριπίδης εισάγει «καινά δαιμόνια» στη γνωσιολογία της αττικής Τραγωδίας αλλά και στη δομή της θεατρικής της πράξης, προσπαθώντας ταυτοχρόνως να τα εισαγάγει και στον τρόπο αντίληψης και σκέψης των θεατών· περισσότερο, ίσως, για να τους προειδοποιήσει, παρά για να τους μεταρρυθμίσει γνωσιολογικώς. Οι «Βάκχες» αποτελούν ίσως περισσότερο μια πολιτισμική κραυγή αγωνίας και μια ποιητική διαμαρτυρία απέναντι στο διαφαινόμενο τέλος της ίδιας της αττικής Τραγωδίας, της αθηναϊκής δημοκρατίας και του κλασικού ελληνισμού, και λιγότερο ένα αμιγώς διδακτικό περιεχόμενο με σκοπό τη νοητική αυτοβελτίωση εκάστου εκ των θεατών. Ο Ευριπίδης νεωτερίζει, ανασκευάζοντας τους μηχανισμούς προσληψιμότητας (και, εν μέρει, και αισθητικής) της αρχαίας αττικής Τραγωδίας· την «καταργεί» ως διακριτό είδος ποιητικής και θεατρικής δημιουργίας και την «ενταφιάζει» (ίσως προσδοκώντας μια πιθανή επαναγέννεσή της στο μέλλον, με τρόπο παρόμοιο με τη διπλή γένεση του Διονύσου, του δημιουργού του θεάτρου), λίγο μόλις καιρό πριν κι ο ίδιος πεθάνει με τρόπο παρόμοιο με αυτόν του πρωταγωνιστή του δράματος.
Tο βιβλίο περιλαμβάνει το αρχικό (μερικώς ανακατασκευασμένο) αρχαίο κείμενο των "Βακχών", σε έμμετρη μετάφραση στα νέα ελληνικά. Η μετάφραση συνοδεύεται από τον σχολιασμό ενός επιλεγμένου αριθμού στίχων και από έναν εκτενή Πρόλογο —στον οποίο αναλύονται οι «Βάκχες» και το περιεχόμενό τους, συμπεριλαμβανομένης μιας σύνθετης ερμηνευτικής θέωρησης της τραγωδίας.
-----------------------------------------------------------------------------
The god Dionysus —son of Zeus and of the mortal woman Semele— arrives in the city of Thebes from Asia, impersonating a mortal and accompanied by the "Bacchae", his female followers. The latter, clad in deer skins and holding in their hands the "thyrsus" (a wooden staff wrapped in ivy, the symbol and the carrier of the divine power of Dionysus), experience the ecstasy by participating in the sacred mysteries of the god Dionysus, while being at the same time in a state of divine madness —after having freed their mind from the worldly bonds and rules, united in one body and one soul; their body pulsating in the rhythm of the drums, and vibrating to the sweet warbling of the Phrygian flutes. The purpose of Dionysus is to initiate Thebes, his natal city, first among all of Greece, in his new liberating cult.
In his last work, the "Bacchae", Euripides introduces novelties in the epistemology of the Attic Tragedy as well as in the structure of its theatrical representation; at the same time, he tries to introduce these novelties in the way of perception and thinking of the spectators (perhaps, more in an effort to warn them, rather than to reform their mindset). The "Bacchae" can be considered more as a cultural cry of agony as well as a poetic protest against the looming end of the Attic Tragedy itself, the end of the Athenian democracy and the end of the classical Hellenism, and less as a purely didactic content which aims at the intellectual self-improvement of the spectators. Euripides brutally modernizes and reconstructs the mechanisms of the theatrical receptivity (and, in part, of the aesthetics) of the ancient Attic Tragedy; he "abolishes" it as a distinct kind of poetic and theatrical creation, and "buries" it (perhaps anticipating its possible rebirth in the future, in a manner similar to the double birth of Dionysus, the creator of the theater), shortly before he himself dies, in a manner similar to that of the protagonist of the drama.
This book includes the original (partially reconstructed) ancient text of the "Bacchae", translated side-by-side in modern greek, in verse. The translation is accompanied by commentary on a selected number of verses, and by an extensive Prologue (both in modern greek) —in which the "Bacchae" and its contents are analyzed, including a composite interpretive view of the tragedy.
Research Interests: Greek Literature, Greek Tragedy, Ancient myth and religion, Euripides, Drama Translation, and 15 moreReception of Greek tragedy, Greek drama, Ancient Greek tragedy, Narratology and ancient drama, Reperformances of ancient drama, Ancient Greek Tragedy, Ancient Greek Mythology, Ancient Greek Tragedy and its Reception, Ancient Greek Literature, Ancient Greek Theatre, Ancient Greek Drama, Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, Euripides, Bacchae, Attic tragedy, Ευριπίδης, Greek Drama (Tragedy and Comedy), and ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Free e-book, available at: by ISBN search: 9781456632991 (distributed by my publisher): • Google Play Books (epub). • Google Books (PDF). • Apple Books (epub). • Everand (epub). without an ISBN (distributed by the... more
Free e-book, available at:
by ISBN search: 9781456632991 (distributed by my publisher):
• Google Play Books (epub).
• Google Books (PDF).
• Apple Books (epub).
• Everand (epub).
without an ISBN (distributed by the author):
• In this page.
Ένα λυρικό θεατρικό μυθόδραμα, βασισμένο στον αρχαίο μύθο του Βελλεροφόντη. Διασκευή του θεατρικού έργου «Βελλεροφόντης» του Νικολάου Ι. Σπυροπούλου (εκδόσεις Ι.Μ. Σκαζίκη, Αθήνα, 1952), μέρη του οποίου συμπεριλαμβάνονται αυτούσια στη νέα δραματουργία.
Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Βελλεροφόντης γεννήθηκε στην κορινθιακή Εφύρα, στον μυχό του Αργολικού κόλπου, δύο γενιές πριν τον Τρωικό πόλεμο. Εξαιτίας των πολυθρύλητων κατορθωμάτων του, η αρχαία κορινθιακή παράδοση τον ήθελε γιο του Ποσειδώνα και τον συνδέει με τον άλλο γιο του, τον Χρυσάορα, ο οποίος ξεπήδησε απ’ τον τράχηλο της Γοργόνας Μέδουσας μαζί με τον Πήγασο, τη στιγμή που την αποκεφάλιζε ο Περσέας. Ανάμεσα στους ανθρώπους, πατέρας του θεωρείται ο Γλαύκος, βασιλιάς της Εφύρας και γιος του μυθικού Σίσυφου, και μητέρα του η Ευρυνόμη (ή Ευρυμέδη), κόρη του βασιλιά των Μεγάρων, Νίσου.
Ονομάστηκε έτσι μετά από τον φόνο του τυράννου της Κορίνθου, Βέλλερου, που έγινε από καθαρή σύμπτωση. Ύστερα απ’ το συμβάν, διέφυγε στη γειτονική Τίρυνθα, στην αυλή του βασιλιά Προίτου, ώστε να προφυλαχτεί και να εξαγνιστεί απ’ τον φόνο. Η σπάνια ομορφιά, η μόρφωση και το σθένος του δεν άφησαν ασυγκίνητη τη γυναίκα του Προίτου, Άντεια (ή Σθενέβοια), η οποία εξύφανε σχέδιο για να τον κατακτήσει. Πιστός στις αρχές του, και για να μην προδώσει την εμπιστοσύνη του Προίτου, ο Βελλεροφόντης αρνήθηκε τον έρωτά της. Τυφλωμένη από πάθος για εκδίκηση, η Άντεια τον διέβαλλε στον Προίτο, ότι δήθεν θέλησε να την αποπλανήσει και να την κακοποιήσει. Παρ’ όλη την οργή του, o Προίτος –σεβόμενος τους ιερούς νόμους της φιλοξενίας, και μη μπορώντας να φονεύσει αυτόν που ο ίδιος είχε εξαγνίσει από φόνο– αποφάσισε να εξορίσει τον Βελλεροφόντη στη Λυκία της Μικράς Ασίας, στον βασιλιά και πεθερό του, Αμφιάνακτα (ή Ιοβάτη). Φρόντισε όμως να δώσει στον Βελλεροφόντη, μαζί με τα δώρα που τον συνοδεύανε, ένα διπλωμένο ξύλινο πινάκιο στο οποίο έγραφε ότι πρέπει φονευθεί ο απεσταλμένος, εξηγώντας και τους λόγους.
Ερχόμενος στη Λυκία, ο Βελλεροφόντης απόλαυσε για εννέα ημέρες όλες τις τιμές και τον σεβασμό που άρμοζαν σ’ έναν επίσημο προσκεκλημένο. Όταν, τη δέκατη ημέρα, ο Αμφιάναξ διάβασε το πινάκιο, βρέθηκε κι αυτός σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί, όπως κι ο Προίτος, δεν μπορούσε να παραβιάσει τους ιερούς νόμους της φιλοξενίας και να σκοτώσει τον καλεσμένο του. Η λύση που σκέφτηκε ήταν απλή. Βέβαιος πως τον στέλνει στον θάνατο, κατάφερε να πείσει τον Βελλεροφόντη να καταφέρει το ακατόρθωτο: να εξοντώσει τη Χίμαιρα, ένα αιμοβόρο τέρας με 3 φύσεις (λιονταριού, αίγαγρου και δράκοντα), το οποίο κατέκαιγε τη χώρα.
Με τη βοήθεια του Πήγασου (του φτερωτού αλόγου που του δώρισε ο πατέρας του, ο Ποσειδώνας, και το οποίο κατάφερε να δαμάσει με τη βοήθεια του χρυσού χαλιναριού που του χάρισε η Θεά Αθηνά), ο Βελλεροφόντης θα αναλάβει να φέρει εις πέρας τη δύσκολη αποστολή. Στη διασκευή αυτή του μύθου θα έχει να παλέψει όχι μόνο με το αιμοβόρο θηρίο, αλλά και με ανθρώπους με ισχύ και εξουσία, αδίστακτους και ανελέητους. Μετά την πάλη του με τη Χίμαιρα, με την υπερφυσική του ανδρεία, το ψυχικό του σθένος και την αγωνία της ψυχής του να ξεπεράσει το ανθρώπινο μέτρο και να σπάσει τα γήινα δεσμά, θα αντιμετωπίσει νέους άθλους, που θα του αναθέσει ο Αμφιάναξ για να τον ξεφορτωθεί. Σε καθέναν απ’ αυτούς, πάνω απ’ όλα αγγίζοντας τα όρια των δυνάμεών του, θα αναμετρηθεί με τον εγωισμό του, με τις αδυναμίες του, με τα πάθη του και με την ίδια τη θνητή του φύση –αυτήν που κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει χωρίς να διαπράξει ύβρη, χάνοντας έτσι την εύνοια των θεών και κυλώντας απ’ την ευδαιμονία στη δυστυχία και στην απελπισία. Και, όλα αυτά σε μια χώρα παραδομένη στο χάος, οι πολίτες της οποίας ζούνε με την αγωνία της επιβίωσης, μέσα στην καταπίεση, στην απάτη και στην ψευτιά, και με τους οποίους ο ήρωας συμπάσχει και θέλει να ελευθερώσει απ’ τα δεσμά της ανομίας και της πλάνης.
-----------------------------------------------------------------------------
A lyrical, mythical drama for theatre, based on the ancient myth of Bellerophon, written in modern greek verse. It is an adaptation of the theatrical work "Bellerophon" by N. J. Spyropoulos (I.M. Skazikis publications, Athens, 1952), parts of which are included in the new drama.
According to Homer, Bellerophon was born in Corinthian "Ephyra', on the shores of the Argolic Gulf, two generations before the Trojan War. Due to his legendary achievements, the ancient Corinthian tradition considered him to be the son of the god of the seas, Poseidon, and related him to his other son, Chrysaor —who was born out of the neck of the Gorgon Medusa, along with Pegasus, at the moment when Perseus beheaded her. Among humans, he is considered to be the son of Glaucus —the king of Ephyra, and son of the mythical Sisyphus— and Eurynome (or Eurymede) —the daughter of the king of Megara, Nisus.
He was named after the murder of the tyrant of Corinth, "Belleros", which happened purely by chance. After this incident, he fled to the neighboring Tiryns, to the court of King Proetus, in order to seek protection and be purified from the murder. His rare beauty, his education, and his might did not leave Anteia (or "Stheneboea"), the wife of Proetus, indifferent, and she devised a plan to seduce him. True to his principles, and is order to avoid betraying the trust of Proetus, Bellerophon rejected her love. Blinded by passion for revenge, Anteia falsely accused him to Proetus, claiming that he tried to seduce and violate her. Despite his anger, Proetus —respecting the sacred laws of hospitality and unable to kill the one he had purified from murder— decided to exile Bellerophon to Lycia, in Asia Minor, to the king and his father-in-law, Amphianax (or Iobates). However, he made sure to give Bellerophon, along with the gifts accompanying him, a folded wooden tablet on which was written that the envoy must be killed, explaining the reasons why.
Arriving in Lycia, Bellerophon enjoyed, for nine days, all the honors and respect befitting an official guest. On the tenth day, when Amphianax read the tablet, he found himself in a very difficult position because, like Proetus, he could not violate the sacred laws of hospitality and kill his guest. The solution he thought of was simple. Sure that he was sending him to his death, he managed to persuade Bellerophon to accomplish the impossible: to slay the Chimera, a bloodthirsty monster with three natures (of a lion, goat, and dragon), which was ravaging the country.
With the help of Pegasus (the winged horse given to him by his father, Poseidon, and which he managed to tame with the help of the golden bridle given to him by the goddess Athena), Bellerophon undertook the difficult mission. In this adaptation of the myth, he will have to struggle not only with the bloodthirsty beast, but also with people of power and authority, both ruthless and relentless. After his battle with the Chimera, with his supernatural courage, mental strength, and the struggle of his soul to surpass human limits and break earthly bonds, he will face new challenges assigned to him by Amphianax to get rid of him. In each of these challenges, touching the limits of his powers, he will confront his own ego, his weaknesses, his urges, and his mortal nature —which no one can overcome without committing a hubris, thereby losing the favor of the gods and transitioning from prosperity to misery and despair. All of these events unfold in a country surrendered to chaos, the citizens of which live in the anxiety of survival —amidst oppression, deception, and falsehood; Bellerophon sympathizes with them and desires to liberate them from the bonds of lawlessness and deception.
by ISBN search: 9781456632991 (distributed by my publisher):
• Google Play Books (epub).
• Google Books (PDF).
• Apple Books (epub).
• Everand (epub).
without an ISBN (distributed by the author):
• In this page.
Ένα λυρικό θεατρικό μυθόδραμα, βασισμένο στον αρχαίο μύθο του Βελλεροφόντη. Διασκευή του θεατρικού έργου «Βελλεροφόντης» του Νικολάου Ι. Σπυροπούλου (εκδόσεις Ι.Μ. Σκαζίκη, Αθήνα, 1952), μέρη του οποίου συμπεριλαμβάνονται αυτούσια στη νέα δραματουργία.
Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Βελλεροφόντης γεννήθηκε στην κορινθιακή Εφύρα, στον μυχό του Αργολικού κόλπου, δύο γενιές πριν τον Τρωικό πόλεμο. Εξαιτίας των πολυθρύλητων κατορθωμάτων του, η αρχαία κορινθιακή παράδοση τον ήθελε γιο του Ποσειδώνα και τον συνδέει με τον άλλο γιο του, τον Χρυσάορα, ο οποίος ξεπήδησε απ’ τον τράχηλο της Γοργόνας Μέδουσας μαζί με τον Πήγασο, τη στιγμή που την αποκεφάλιζε ο Περσέας. Ανάμεσα στους ανθρώπους, πατέρας του θεωρείται ο Γλαύκος, βασιλιάς της Εφύρας και γιος του μυθικού Σίσυφου, και μητέρα του η Ευρυνόμη (ή Ευρυμέδη), κόρη του βασιλιά των Μεγάρων, Νίσου.
Ονομάστηκε έτσι μετά από τον φόνο του τυράννου της Κορίνθου, Βέλλερου, που έγινε από καθαρή σύμπτωση. Ύστερα απ’ το συμβάν, διέφυγε στη γειτονική Τίρυνθα, στην αυλή του βασιλιά Προίτου, ώστε να προφυλαχτεί και να εξαγνιστεί απ’ τον φόνο. Η σπάνια ομορφιά, η μόρφωση και το σθένος του δεν άφησαν ασυγκίνητη τη γυναίκα του Προίτου, Άντεια (ή Σθενέβοια), η οποία εξύφανε σχέδιο για να τον κατακτήσει. Πιστός στις αρχές του, και για να μην προδώσει την εμπιστοσύνη του Προίτου, ο Βελλεροφόντης αρνήθηκε τον έρωτά της. Τυφλωμένη από πάθος για εκδίκηση, η Άντεια τον διέβαλλε στον Προίτο, ότι δήθεν θέλησε να την αποπλανήσει και να την κακοποιήσει. Παρ’ όλη την οργή του, o Προίτος –σεβόμενος τους ιερούς νόμους της φιλοξενίας, και μη μπορώντας να φονεύσει αυτόν που ο ίδιος είχε εξαγνίσει από φόνο– αποφάσισε να εξορίσει τον Βελλεροφόντη στη Λυκία της Μικράς Ασίας, στον βασιλιά και πεθερό του, Αμφιάνακτα (ή Ιοβάτη). Φρόντισε όμως να δώσει στον Βελλεροφόντη, μαζί με τα δώρα που τον συνοδεύανε, ένα διπλωμένο ξύλινο πινάκιο στο οποίο έγραφε ότι πρέπει φονευθεί ο απεσταλμένος, εξηγώντας και τους λόγους.
Ερχόμενος στη Λυκία, ο Βελλεροφόντης απόλαυσε για εννέα ημέρες όλες τις τιμές και τον σεβασμό που άρμοζαν σ’ έναν επίσημο προσκεκλημένο. Όταν, τη δέκατη ημέρα, ο Αμφιάναξ διάβασε το πινάκιο, βρέθηκε κι αυτός σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί, όπως κι ο Προίτος, δεν μπορούσε να παραβιάσει τους ιερούς νόμους της φιλοξενίας και να σκοτώσει τον καλεσμένο του. Η λύση που σκέφτηκε ήταν απλή. Βέβαιος πως τον στέλνει στον θάνατο, κατάφερε να πείσει τον Βελλεροφόντη να καταφέρει το ακατόρθωτο: να εξοντώσει τη Χίμαιρα, ένα αιμοβόρο τέρας με 3 φύσεις (λιονταριού, αίγαγρου και δράκοντα), το οποίο κατέκαιγε τη χώρα.
Με τη βοήθεια του Πήγασου (του φτερωτού αλόγου που του δώρισε ο πατέρας του, ο Ποσειδώνας, και το οποίο κατάφερε να δαμάσει με τη βοήθεια του χρυσού χαλιναριού που του χάρισε η Θεά Αθηνά), ο Βελλεροφόντης θα αναλάβει να φέρει εις πέρας τη δύσκολη αποστολή. Στη διασκευή αυτή του μύθου θα έχει να παλέψει όχι μόνο με το αιμοβόρο θηρίο, αλλά και με ανθρώπους με ισχύ και εξουσία, αδίστακτους και ανελέητους. Μετά την πάλη του με τη Χίμαιρα, με την υπερφυσική του ανδρεία, το ψυχικό του σθένος και την αγωνία της ψυχής του να ξεπεράσει το ανθρώπινο μέτρο και να σπάσει τα γήινα δεσμά, θα αντιμετωπίσει νέους άθλους, που θα του αναθέσει ο Αμφιάναξ για να τον ξεφορτωθεί. Σε καθέναν απ’ αυτούς, πάνω απ’ όλα αγγίζοντας τα όρια των δυνάμεών του, θα αναμετρηθεί με τον εγωισμό του, με τις αδυναμίες του, με τα πάθη του και με την ίδια τη θνητή του φύση –αυτήν που κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει χωρίς να διαπράξει ύβρη, χάνοντας έτσι την εύνοια των θεών και κυλώντας απ’ την ευδαιμονία στη δυστυχία και στην απελπισία. Και, όλα αυτά σε μια χώρα παραδομένη στο χάος, οι πολίτες της οποίας ζούνε με την αγωνία της επιβίωσης, μέσα στην καταπίεση, στην απάτη και στην ψευτιά, και με τους οποίους ο ήρωας συμπάσχει και θέλει να ελευθερώσει απ’ τα δεσμά της ανομίας και της πλάνης.
-----------------------------------------------------------------------------
A lyrical, mythical drama for theatre, based on the ancient myth of Bellerophon, written in modern greek verse. It is an adaptation of the theatrical work "Bellerophon" by N. J. Spyropoulos (I.M. Skazikis publications, Athens, 1952), parts of which are included in the new drama.
According to Homer, Bellerophon was born in Corinthian "Ephyra', on the shores of the Argolic Gulf, two generations before the Trojan War. Due to his legendary achievements, the ancient Corinthian tradition considered him to be the son of the god of the seas, Poseidon, and related him to his other son, Chrysaor —who was born out of the neck of the Gorgon Medusa, along with Pegasus, at the moment when Perseus beheaded her. Among humans, he is considered to be the son of Glaucus —the king of Ephyra, and son of the mythical Sisyphus— and Eurynome (or Eurymede) —the daughter of the king of Megara, Nisus.
He was named after the murder of the tyrant of Corinth, "Belleros", which happened purely by chance. After this incident, he fled to the neighboring Tiryns, to the court of King Proetus, in order to seek protection and be purified from the murder. His rare beauty, his education, and his might did not leave Anteia (or "Stheneboea"), the wife of Proetus, indifferent, and she devised a plan to seduce him. True to his principles, and is order to avoid betraying the trust of Proetus, Bellerophon rejected her love. Blinded by passion for revenge, Anteia falsely accused him to Proetus, claiming that he tried to seduce and violate her. Despite his anger, Proetus —respecting the sacred laws of hospitality and unable to kill the one he had purified from murder— decided to exile Bellerophon to Lycia, in Asia Minor, to the king and his father-in-law, Amphianax (or Iobates). However, he made sure to give Bellerophon, along with the gifts accompanying him, a folded wooden tablet on which was written that the envoy must be killed, explaining the reasons why.
Arriving in Lycia, Bellerophon enjoyed, for nine days, all the honors and respect befitting an official guest. On the tenth day, when Amphianax read the tablet, he found himself in a very difficult position because, like Proetus, he could not violate the sacred laws of hospitality and kill his guest. The solution he thought of was simple. Sure that he was sending him to his death, he managed to persuade Bellerophon to accomplish the impossible: to slay the Chimera, a bloodthirsty monster with three natures (of a lion, goat, and dragon), which was ravaging the country.
With the help of Pegasus (the winged horse given to him by his father, Poseidon, and which he managed to tame with the help of the golden bridle given to him by the goddess Athena), Bellerophon undertook the difficult mission. In this adaptation of the myth, he will have to struggle not only with the bloodthirsty beast, but also with people of power and authority, both ruthless and relentless. After his battle with the Chimera, with his supernatural courage, mental strength, and the struggle of his soul to surpass human limits and break earthly bonds, he will face new challenges assigned to him by Amphianax to get rid of him. In each of these challenges, touching the limits of his powers, he will confront his own ego, his weaknesses, his urges, and his mortal nature —which no one can overcome without committing a hubris, thereby losing the favor of the gods and transitioning from prosperity to misery and despair. All of these events unfold in a country surrendered to chaos, the citizens of which live in the anxiety of survival —amidst oppression, deception, and falsehood; Bellerophon sympathizes with them and desires to liberate them from the bonds of lawlessness and deception.